Հիմա մեկ հետաքրքիր հարց… Ի՞նչ եք մտածում պետության ազդեցության ու դերի մասին Աստծո եկեղեցու և աղանդների փոխհարաբերությունների մեջ:
Այո
Ոչ
Հիմա մեկ հետաքրքիր հարց… Ի՞նչ եք մտածում պետության ազդեցության ու դերի մասին Աստծո եկեղեցու և աղանդների փոխհարաբերությունների մեջ:
Հենց պետության նպատակն էլ այս հարցում այն է, որ մեկին իշխանություն տալով, մյուսներին այդ մեկով ճնշի և այդպիսով բոլորին ձեռքի տակ պահի: Մեր պետությունը իրեն հռչակում է սեկուլյար՝ աշխարհիկ, պետություն: Սակայն շատ վառ կերպով աջակցում է «ազգային» եկեղեցուն: Այսպիսով ինքն իրեն հակասելով:
«Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»
Կարելի է եզրակացնել, որ մեր հասարակությունում առկա է նշված երևույթը՝ աղանդաֆոբիան: Եվ առերես է, որ այն արհեստական բնույթ է կրում: Այսինքն, «վերևներից» թելադրված և այն «միակի» իշխանությունն օգտագործելով, ժողովրդի մեջ վախեր են ներշնչում իրենց դիրքը պահելու նպատակով: Եվ նախնական շրջանում դա իրենց բավականին հաջողվում էր: Օգտագործելով հոգևոր ոլորտն իրենց քաղաքականության մեջ՝ բաժանիր և տիրիր սկզբունքով, ժողովրդի մեջ հակամարտություն են ստեղծում: Այդպիսով շեղելով մարդկանց ուշադրությունն իրական խնդիրներից, դեպի կեղծը: Սակայն կա պատվիրան՝ սիրիր քո մերձավորին, ինչպես քո անձը: Այս է մեր ցավերի դարմանը: Աստված Սեր է:
«Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»
Ավետիք-ի խոսքերից
Սկսեմ`
1. աղանդը` դա պետական մակարդակով չգրանցված կրոնն է, /դա ասենք ես կոնկրետ լրագրողից եմ հարցրել/, այսինքն հիմա Հայաստանում շատ կրոններ կան որոնք պետական գրանցում ունեն, ուստի դրանք ոչ մեկն էլ ազանդ չեն: Իսկ մյուս կողմից, եթե մեկը ընտրել է ինչոր կրոնական ուղղություն նշանակում է. որ առաքելական եկեղեցին աղանդ է համարվում տվյալ անձի համար: Ուստի ոչ մեկին էլ մեղադրել չարժի աղանդավորության մեջ
2. Եկեղեցին` դա ինչ որ մի շինություն է, որտեղ մարդիկ հավաքվում են լսելու Աստծո ավետարանի մասին:
3.Պետությունը` դա ընտանիքներից գոյացած ամբողջութոյւն է, ովքեր կամա թե ակամա ապրում են տվյալ հողատարածքում և կազմու են տվյալ ազգը.....
Բայց ասեմ, որ խոսքերից մեկի մոտ կարդացի ու լիովին համաձայն եմ դրա հետ, որ մենք հիմա ոչ թե պետք է պայքարենք աղանդավորականների դեմ, որոնք մարդիկ են, որ հավատում և պատկերացնում են Աստծուն յուրովի, այլ աթեիզմի դեմ, այսինքն անհավատության: Ու եթե մենք շատ ուշադիր կարդանք մեր հայոց պատմությունը կտեսնեք, որ մեր վարած կրոնական պատերազմները ոչ թե այլ քրիստոնյաների դեմ էր այլ անհավատների և հեթանոսների, ինչպես որ բոլոր ազգերի մեջ է եղել, Հռոմը մյուս հեթանոսների դեմ:
Հիմա այդ ամեն ինչից հարց է առաջանում իսկ ինչու հայ առաքելական եկեղեցին չի պայքարում հայ կաթոլիկ կամ հայ ուղփառ եկեղեցու հավատացյալների դեմ, թե դրանք ազանդներ չեն կամ նրանք ավելի հզոր են... թե ընդունել են "հայ" բառը իրենց վրա ու մի գոիցե "Եհովայի վկաները" իրենց անվան վրա վերցնեն "հայ Եհովայի վկաներ" միգուցե նրանց կհարգեն?
Ամերիկան շատ հզոր երկիրը, իսկ այն միտքը, որ կրոնների բազմազանությունը կքանդի պետությունը, խտիվ կասկածում են տեսնելով նրանց հզորությունը: Նրանք ազգություն չունեն, բայց ունեն հզոր պետություն, որ յուրաքանչյուրս մեզանից կերազենք ապրել այնտեղ, որովհետև ոչ մեկ մեզ չի մեզադրի թե մեր աշխատածի 10տոկոսը կտանք եկեզեցուն թե ուղղակի նվեր կտանք ինչոր անցորդի կամ կդնենք ինչոր մեկի գրպանը:
Լավ, շատ գրեցի... դադար... թե չե շատ ասելու բան ունեմ այդ հարցով....
Շատ բաներ մեծ հաճույքով կընգծեի ու քո բոլոր ասած խոսքերը հաստատեմ ավետարանի բառերովով, և մի ավելացում էլ անեմ.` երբ Քրիստոսին հարցնում են թե հարկը ում վճարեն, Քրիստոսը ցույց է տալիս դրամը ու ասում է. Աստծունը տվեք Աստծուն, իսկ Կայսերինը` Կայսեր: Այսինքն եկեղեցի պետք է զուտ նպաստի մեր և մեր ապագա սերունդի ճիշտ դաստիարակմանը, ոչ` թե, չարություն դաստիարակի նույնիսկ բարեկամը բարեկամի դեմ:
Քրիստոսը ներել է Հուսային, բայց մենք մինչև հիմա դատապարտում ենք նրան, ինչու? Ու նման լիքը հարցեր, և փոխանակ դրանց վրա ուշադրություն դարձնենք դրա փոխարեն հետապնդում են հավատացյալ փոքրամասնությանը, ինչու? որովհետև վախենում ենք, որ ինչ որ աղանդավորական խումբ կարող է ավելի անդամներ հավաքի ու բունտ անի առաքելական եկեղեցու դեմ? չեմ կարծում.... Պետք է ուրիշ ուղղությամբ մտածել... Սեր ու հարգանք սովորացնել միմյանց, ոչ թե վրեժ ու ատելություն, դա քրիսոնեությանը հակառակ բաներ են....
Բարև lushak ջան:
Եթե շարժվենք քո տրամաբանությամբ, որն ես ընդգծել եմ վերևում, ապա ըստ Ավետարանի խոսքերի աղանդը՝ դա ոչ թե պետական մակարդակով է որոշվում, այլ Աստծո ճշմարտությունից շեղված լինելով: Վերջ ի վերջո Աստված է Ճշմարտությունը և Նրա Խոսքը: Եթե «վկաները» գրանցված են, չի նշանակում, որ դադարել են աղանդ լինելուց: Կամ էլ մորմոնները, որ հիմա դեռ գրանցված չեն՝ աղանդ են, բայց գրանցվելուց հետո կդադարեն աղանդ լինելուց
Եկեղեցին մենք՝ հայերս, նույնացրել ենք շինության հետ, բայց նույն Ավետարանը սովորեցնում է մեզ, որ Եկեղեցին դա մարդիկ են, Քրիստոսով փրկված, և կազմում են Նրա մարմինը երկրի վրա: Կարդա Պողոս առաքյալի նամակն ուղղված Եփեսացիներին գլ. 1 խոսք 22-23: Իսկ շինությունը դա ելեղեցաշենքն է:
Հետաքրքիր ձևով ես մեկնաբանում հատվածը: Բայց կարծեմ այստեղ խոսք չի գնում դաստիարակման մասին, այլ անձի դիրքը թե Աստծո հանդեպ, թե իշխանության: Հնազանդվել իշխանությանը մինչև այն ժամանակ, որ այն չի հակասում Աստծուն և Նրա սկզբունքներին: Աստված է գերազանց ամենից, սակայն Նա դրել է իշխանությունները, և մենք պետք է հպատակենք դրան:
Այո, Տեր Հիսուս Քրիստոսը ներել է բոլորին, բայց ոչ բոլորն են Նրան ընդունում հավատքով: Ես կասեմ, որ Հուդան էլ մերժեց իր միակ Փրկչին և իր սրտում տեղ տվեց սատանային, որն էլ նրան դժոխք տարավ: Փոխանակ ապաշխարելու և Տիրոջից ներում խնդրելու, ինքնասպան եղավ: Այնպես որ, ոչ թե մենք ենք դատապարտում Հուդային, այլ նա ինքն իրեն դատապարտեց:
Այո ես էլ եմ դեմ հալածանքներին ու հետապնդումներին, բայց աղանդները հավատացյալ փոքրամասնություն չեն, ինչպես վերը նշեցի, նրանք Աստծո Ճշմարտությունից շեղված են՝ մոլորված: Եվ նրանց պետք է Ճշմարիտ Ավետարանը վկայել սիրով, գործով և կյանքով, Քրիստոսով: Ոչ թե աչք պակել, այլ ստությանը Ճշմարտությամբ պատասխանել: Ոչ թե ֆիզիկական ուժ գործադրել, այլ Քրիստոսի Սիրո ուժը:Ու նման լիքը հարցեր, և փոխանակ դրանց վրա ուշադրություն դարձնենք դրա փոխարեն հետապնդում են հավատացյալ փոքրամասնությանը, ինչու? որովհետև վախենում ենք, որ ինչ որ աղանդավորական խումբ կարող է ավելի անդամներ հավաքի ու բունտ անի առաքելական եկեղեցու դեմ? չեմ կարծում.... Պետք է ուրիշ ուղղությամբ մտածել... Սեր ու հարգանք սովորացնել միմյանց, ոչ թե վրեժ ու ատելություն, դա քրիսոնեությանը հակառակ բաներ են....
Աստված օրհնի քեզ:
Վերջին խմբագրող՝ Ավետիք: 18.03.2011, 01:46:
«Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»
Բարև lushak ջան:
Կամ էլ մորմոնները, որ հիմա դեռ գրանցված չեն՝ աղանդ են, բայց գրանցվելուց հետո կդադարեն աղանդ լինելուց
Ասենք եթե տեղեկացված չես Ավետիք ջան, ասեմ որ մորմոնները դեռ 1994թ.-ից են գրանցված որպես կրոնական կազմակերպություն, ու նրանք բացարձակապես գործում են տվյալ երկրի օրենքներով ի տարբերություն որոշ կրոնների, որոնք առհամարում են երկրի օրենքը և չեն գնում բանակում ծառայեն..... որովհետև էլի շատ սխալ են հասկանում ավետարանը, որտեղ էլի Հիսուսը ասում է, եթե զինվոր ես արա քո աշխատանքը, բայց բարեխղճորեն.....
Հետաքրքիր ձևով ես մեկնաբանում հատվածը: Բայց կարծեմ այստեղ խոսք չի գնում դաստիարակման մասին, այլ անձի դիրքը թե Աստծո հանդեպ, թե իշխանության: Հնազանդվել իշխանությանը մինչև այն ժամանակ, որ այն չի հակասում Աստծուն և Նրա սկզբունքներին: Աստված է գերազանց ամենից, սակայն Նա դրել է իշխանությունները, և մենք պետք է հպատակենք դրան:
Ես հենց դրա մասին էի գրել, որ մենք պետք է ենթարկվենք մեր երկրի իշխանությանը, եթե իհարկե, թե կարող ենք պայքարենք անարդարության դեմ....
Այո, Տեր Հիսուս Քրիստոսը ներել է բոլորին, բայց ոչ բոլորն են Նրան ընդունում հավատքով: Ես կասեմ, որ Հուդան էլ մերժեց իր միակ Փրկչին և իր սրտում տեղ տվեց սատանային, որն էլ նրան դժոխք տարավ: Փոխանակ ապաշխարելու և Տիրոջից ներում խնդրելու, ինքնասպան եղավ: Այնպես որ, ոչ թե մենք ենք դատապարտում Հուդային, այլ նա ինքն իրեն դատապարտեց:
Ես համաձայն եմ, որ Հուդան պետք է ապաշխարեր ու հաստատ ներում կստանար... Բայց դե հենց ծրագիրը դա էր, որ մեկը պետք է մատներ Քրիստոսին, որպեսզի Քրիստոսի աշխարհ գալու նպատակը իրականացվեր, չէ որ ինը եկավ աշխարհ փրկելու մարդանց իրենց մեղքերից և հաղթահարելու մահը... /չեմ մանրանա, կարիքը չկա/
Այո ես էլ եմ դեմ հալածանքներին ու հետապնդումներին, բայց աղանդները հավատացյալ փոքրամասնություն չեն, ինչպես վերը նշեցի, նրանք Աստծո Ճշմարտությունից շեղված են՝ մոլորված: Եվ նրանց պետք է Ճշմարիտ Ավետարանը վկայել սիրով, գործով և կյանքով, Քրիստոսով: Ոչ թե աչք պակել, այլ ստությանը Ճշմարտությամբ պատասխանել: Ոչ թե ֆիզիկական ուժ գործադրել, այլ Քրիստոսի Սիրո ուժը:
Իսկ, որն է ճմարտությունը, այն որ կրոնը դարձրել են ազգային? քո գրվածքների մեջ եմ կարդացել, եթե իհարկե չեմ սխալվում, որ ասել ես կրոնը ազգ չի ճանաչում, ուրեմն ոչ մի բան չազգայնացնենք... Եվ մարդ ինքը բացարձակ ազատ իրավունք ունի ստեղծելու ինչ հասարակական կազմակերպություն, որ ուզում է, և պետությունը ինքը կվորոշի ընդունի թե չէ, դա հաստատ առաքելական եկեղոցու գործը չի, այսինքն ոչ մի եկեղեցու գործը չի, որովհետեվ եկեղեցին պետք է միայն զբաղվի մարդու հոգեվոր կրթությամ, էտ առաջ էր, որ մարդիկ կարդալ չգիտեին և ամեն ինչ եկեղեցու ձեռքում էր, հիմա մենք գիտության դարաշրջանում ենք ապրում...
Աստված օրհնի քեզ:
Շատ շնորհակալ եմ օրհնության համար....
Վերջին խմբագրող՝ lushak: 19.03.2011, 12:17:
eduard30 (20.03.2011)
Շատ հետաքրքիր եզրակացություններ ես անում, և ուզում եմ պատասխանել քո մտքերին և/կամ մեկնաբանել իմ արտահայտությունները:
Շատ շնորհակալություն տեղեկության համար lushak ջան, ի նկատի կունենամ: Բայց, որ խորը ուսումնասիրես նրանց ուսմունքը, կտեսնես, թե Աստծո Խոսքն որքան են շեղել, իրենց մորմոնի գիրքն հավասարեցնելով Սուրբ Գրքին, եթե չասեմ՝ գերադասելով:
Պայքարը լայն հասկացություն է… օրինակ՝ պայքարել կարող ենք քարոզելով ու տարածելով Աստծո Խոսքը, կամ էլ զենք վերցնելով… ես ծայրահեղ մտքերն եմ շեշտում: Անձամբ ես դեմ եմ եղբայրասպանությանը և պետության դեմ ապստամբություն բարձրացնելուն: Աստվածաշունչն ասում է, որ չխառնվենք ապստամբ մարդկանց հետ: Սակայն անօրեն որոշումներին և օրենքներին մենք պետք է դեմ կանգնենք Աստծուն հնազանդելով, Տիրոջ կամքը կատարելով և Ճշմարտությունը բարձրաձայնելով:
Գիտես, սատանան էլ տեղ ունի Աստծո ծրագրի մեջ: Բայց դա մեզ ինչի՞ պիտի մղի… ասեմ, որ հենց սատանան մտավ Հուդայի սիրտը, որից հետո նա գնաց Տիրոջը մատնեց: Կարդա Ավետարան ըստ Հովհաննեսի գլ. 13 խոսք 27: Ես կասեմ, որ դա հենց իր՝ Հուդայի, ընտրությունն էր: Հայտնության գրքում շատ հստակ նկարագրվում է սատանայի հավիտենական պատիժը, չնայած որ նա տեղ ունի Տիրոջ ծրագրում: Ապստամբներն ու հակառակորդներն իրենց արդար հատուցումն են ստանում, և դա ճիշտ է:
Ճշմարտությունը Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսն է: Նա ասեց. «Ես եմ Ճանապարհը, Ճշմարտությունը և Կյանքը: Ոչ ոք Հոր մոտ չի գայ, եթե ոչ Ինձանով:» ( Հովհ. 14:6 ) : Հիսուս Քրիստոսը Կյանք է և ոչ թե կրոն: Կրոնը դա մարդկային չափանիշներով և փորձով հաստատված համակարգ է, որի միջոցով մարդիկ փորձում են հասնել Աստծուն: Այսինքն իրենց մարդկային գործերի միջոցով: Բայց Աստծո Խոսքն ասում է, որ հավատաս պիտի ապրես: Հավատա Տեր Հիսուսին ու պիտի փրկվես: Այ կրոնը լինում է ազգային, բայց ոչ թե հավատքը: Հավատքը համազգային է: Պողոս առաքյալը գրում է Եփեսացիներին իր ուղղված նամակում. «Որովհետև շնորհքով եք փրկված հավատքի ձեռով (միջոցով - իմ մեկնությունն է). և սա ոչ թե ձեզանից է, այլ Աստծո պարգևն է. ոչ թե գործերից, որ մեկը չպարծենա:» ( Եփես. 2 : 8 - 9 ):
Ես չասեց, որ ոչինչ չազգայնացնենք: Այլ հավատքը չազգայնացնենք: Շատ հրաշալի կլիներ, երբ ազգովի հավատայինք Տեր Հիսուս Քրիստոսին: Սակայն այդ ժամանակ էլ այդ հավատքը չէինք կարող ազգային կոչել, որովհետև նույն կերպ բազում ազգերից անձեր են հավատում Տիրոջը: Անգամ այն հրեական հավատք չանվանվեց, հրեներից ելնելով:
Միշտ խնդրեմ lushak ջան
Վերջին խմբագրող՝ Ավետիք: 22.03.2011, 00:42:
«Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»
Sophie (12.08.2011)
Մոդերատորական. Հետևյալ նույնանպատակ ու նույնաբովանդակ թեմաները միացվել են «Ի՞նչ է աղանդը. սկզբունքները և հետևանքները» թեմային՝
«Աղանդաֆոբիա՞, թե՞ քաղաքականություն»
«Ի՞նչ է աղանդը… Ո՞վքեր են աղանդավոր և ինչպե՞ս "պայքարել" աղանդների դեմ:»
«Աղանդը համարել խղճի, մտքի ազատությու՞ն, թե՞ մեր երկիրը պառակտող ևս մեկ հանգամանք»:
Միաժամանակ միավորված թեմայից ջնջվել են թվով 14 ու մասամբ խմբագրվել մոտ 2 տասնյակ օֆֆթոփային գրառումներ:
Բարի քննարկումներ:
Re. Աղանդը համարել խղճի, մտքի ազատությու՞ն, թե՞ մեր երկիրը պառակտող ևս մեկ հանգամանք
Կտրուկ ասեմ, երկիրը պառակտող ևս մեկ հանգամանք, թաքնվելով ''խղճի ազատության'' հետևում:
http://ter-hambardzum.do.am/_ld/0/96...ner_Xevond.pdf
էջ 9-36 Մորմոններ
էջ 36-89 Եհովայի վկաներ
էջ 89-99 հոգեգալստականներ
էջ 99- կենդանի խոսք և այլն
Սիրելի մասնակիցներ աղանդներ թեմայի շուրջ ես բազմաթիվ գրառումներ եմ արել http://ter-hambardzum.do.am/search/?...A1%D5%B6%D5%A4 կայքում կարող եք դիտել:
Հավաքագրում ստրկության. Տոտալիտար աղանդները դիտում են դեռահասներին և դպրոցականներին որպես առաջնահերթ ազդեցության օբյեկտներ:
2007թ. ապրիլին թերթը հարցազրույց է վարել Ռուսաստանի կրոնների և աղանդների ուսումնասիրման կենտրոնների ասոցիացիայի ղեկավար, փիլիսոփայության դոկտոր, աստվածաբանության թեկնածու, պրոֆեսոր Ալեքսանդր Դվորկինի հետ, ով գտնում է, որ աղանդավորությունը ոչ միայն իրական սպառնալիք է հասարակությանը և խելքով դեռևս չհասունացած երիտասարդությանը, այլև ստրկության ձևերից մեկն է:
- Ինչո՞վ է տարբերվում դասական աղանդը տոտալիտարից:
- Դասական աղանդ են բողոքականները, մենոնականները, կվակերները: Ավանդական Եկեղեցին կարող է նրանց հետ վիճաբանել աստվածաբանության և աշխարհայացքի շուրջ, սակայն սոցիալական պահանջներ հիմնականում չկան: Տոտալիտար աղանդները հիմնականում կրոնի հետ կապ չունեն: Դրանց նպատակն իշխանությունն ու փողն է: Դրանք ճնշում են մարդու անհատականությունը, անխնա շահագործում, դարձնում աղանդի ստրուկներ: Բռնությունը նորմալ երևույթ է: Պետք է հիշել, որ տոտալիտար աղանդները վտանգավոր են 4 մակարդակով` անձ, ընտանիք, հասարակություն և պետություն: Անձը ստրկացվում է, ընտանիքները քայքայվում են, հասարակությունը հյուծվում է, իսկ պետությունը խարխլվում է ներսից:
- Ինչպե՞ս է մարդը գալիս աղանդ:
- Աղանդ չեն գալիս, այնտեղ բերում են: Աղանդը կարող է քողարկված լինել որպես մշակութային, կրթական, սոցիալական կենտրոն: Հրավիրում են լեզվի ուսուցման անվճար դասընթացների, եկամտաբեր աշխատանքի, երիտասարդական խնջույքի: Ընդ որում աղանդին պետք չեն հաշմանդամներ կամ չունևորներ, նրանք հիմնականում հավաքագրում են հեռանկար և եկամուտ ունեցող երիտասարդների: Փողոցում հավաքագրման առաջադրանքը պոտենցիալ զոհին բերելն է համայնքի հավաքին, որտեղ զոհի գիտակցությունը կոլեկտիվ կերպով մշակվում է համաձայն հոգեբանության բոլոր կանոնների: Մի շարք տոտալիտար աղանդներում կիրառվում է հիպնոսը: Մարդու գիտակցությունը փոխարինվում է վարքագծային կարծրատիպերի լրակազմով. հոգեբանները դա անվանում են աղանդավորական կեղծ անձ (псевдоличность).
- Ինչպե՞ս է աղանդն օգտագործում իր հետևորդներին:
- Ինչպես հարմար է` մուրացկանություն, ծառայի աշխատանք հովվի տանը, թեկուզև բանկ թալանել կամ էլ թմրանյութեր անցկացնել սահմանից: Այն բանից հետո, երբ հետևորդից խլում են բոլոր կենսահյութերը և ֆինանսական միջոցները, նրան փողոց են շպրտում` փոխարինելով այլ մարդկանցով: Հաճախ զոհվում է կամ էլ հայտնվում հոգեբուժարանում, քանի որ այլևս ի վիճակի չէ ինքնուրույն ապրել:
Շարունակելի
հովարս (16.02.2012)
- Ո՞վքեր են ավելի հաճախ ընկնում աղանդ` կանայք թե՞ տղամարդիկ:
- Յուրաքանչյուր աղանդ իր գերադասություններն ունի: Ամենաչարագուշակ աղանդներից մեկը` սայընթոլոգիայի եկեղեցին, հավաքագրում է մենեջերներին և ինժեներատեխնիկական ոլորտի երիտասարդությանը: Դա շատ հարուստ կազմակերպություն է, որի օրական մաքուր եկամուտը կազմում է 3-5 միլիոն դոլար: Սայընթոլոգիայի եկեղեցուն են պատկանում տասնյակ կենտրոններ և կազմակերպություններ, այդ թվում` մարդու իրավունքների միջազգային քաղաքացիական հանձնախումբը և արյան մաքրման` դետոքսիկացիայի միջազգային կենտրոնը: Նեոհիսունականները կամ Կյանքի խոսքը նույնպես մասնագիտանում են երիտասարդության ուղղությամբ: Արյունը երակներում սառում է այն բանից, թե ինչ է կատարվում նրանց հավաքների ընթացքում: Հարյուրավոր մարդիկ ժամերով ջղաձգվում են կամ անդադար հռհռում: Ես չեմ չափազանցում:
- Այսօր շատ են խոսում աղանդների դեմ օրենքի ստեղծման անհրաժեշտության մասին, սակայն Դուք պնդում եք, թե Ռուսաստանն առայժմ պատրաստ չէ այդպիսի օրենքի ընդունման:
- Մենք չունենք բառի իրավաբանական սահմանում: Սակայն դա չէ գլխավորը: Ռուսաստանում աղանդների գործունեությանն առնչվող հանցագործություններով ոչ ոք չի զբաղվում: Իրավախախտումների բավարար մշակված բազա չկա: Ուստի, սկզբի համար անհրաժեշտ է ՌԴ քրեական օրենսգրքում մտցնել մի շարք հոդվածներ գիտակցության մանիպուլյացիայի և հոգեբանական բռնության համար պատասխանատվության մասին: Շրջաններում պետք է ստեղծել փորձագիտական-հասարակական խորհուրդներ` կազմված ավանդական կրոնների ներկայացուցիչներից, ծնողներից, մանկավարժներից, իրավաբաններից, հոգեբաններից: Որպես հիմք կարելի է վերցնել արևմտյան կոլեգաների փորձը, որտեղ աղանդների դեմ պայքարի հարցը դրված է պետական բարձրագույն մակարդակի վրա:
- Ո՞րն է այդ փորձը:
- Օրինակ` Գերմանիայում, ինչպես ավանդական եկեղեցիները (Լյութերական և Հռոմեակաթոլիկ), այնպես էլ պետությունը, յուրաքանչյուր մարզում ունեն իրեն լիազոր անձը և ծառայողների ապարատը: Նրանց աշխատանքն աղանդներից տուժածներին տեղեկատվական օգնությունն ու իրավունքների վերականգնումն է: Սակայն ադ հարցում առաջնորդ է Ֆրանսիան: Այնտեղ ստեղծված է կառավարական կառույց` աղանդների և պաշտամունքների գործերով միջնախարարական հանձնախումբ: Այն ենթարկվում է անմիջապես վարչապետին: Դրա առաջին նախագահն էր նախկին արտգործնախարար Ալեն Վիվիենը: 2001 թվականին հանձնախումբը մշակեց մի շարք օրենսդրական նախաձեռնություններ, որոնց հավանություն տվեց Ազգային Ժողովը: Քրեական օրենսգրքում տերմինը ներմուծված է որպես գիտակցությունը վերահսկող կործանարար կազմակերպություն: Օրենքին կցված է 179 աղանդների ցուցակ, որոնք ճանաչված են որպես վտանգավոր անձի և պետության համար:
- Իսկ ընտրության ազատությու՞նը:
- Երբ պարոն Վիվիենին հարցրել են, թե որքանով է ժողովրդավարական սահմանափակել իրավունքը և ընտրությունը, նա ասել է, որ նախաձեռնությունը վարից է: Աղանդների զոհերը միավորվել են և կազմել :
հովարս (16.02.2012)
Աստծո խաղաղությունը բոլորին. Մի հարց , որտեղից եք վերցրել այդ խոսքերը, թե Հիսուսը ներել է Հուդային.Քրիստոսը ներել է Հուսային, բայց մենք մինչև հիմա դատապարտում ենք նրան, ինչու? Ու նման լիքը հարցեր, և փոխանակ դրանց վրա ուշադրություն դարձնենք դրա փոխարեն հետապնդում են հավատացյալ փոքրամասնությանը, ինչու? որովհետև վախենում ենք, որ ինչ որ աղանդավորական խումբ կարող է ավելի անդամներ հավաքի ու բունտ անի առաքելական եկեղեցու դեմ? չեմ կարծում.... Պետք է ուրիշ ուղղությամբ մտածել... Սեր ու հարգանք սովորացնել միմյանց, ոչ թե վրեժ ու ատելություն, դա քրիսոնեությանը հակառակ բաներ են....
դա նույնն է, որ ասենք Աստված ների սատանային, մեղքեր կան ,որ մահացու են և մեղքեր կան , որ չեն ներվում.
Աղանդների մասին ին կարծիքը կարդացեք հետևյալ հղումում
http://artsus.blogspot.com/2011/07/blog-post_14.html
Շնորհակալություն
Աղանդավորները կոդավորում են մարդկանց հոգեկանը` հասցնելով նրանց կիսահիպնոտիկ վիճակի
http://ankakh.com/2011/09/142557/
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ