Ակումբցիների առաջին տպավորություններն իրար մասին

[CactuSoul]

Յոհաննեսը կասկածելիորեն ալա-բուլա ա երևում : Ապ, լուրջ, անընդհատ մտքովս անցել ա, չեմ հարցրել. դու խի՞ ես միշտ էդքան ամեն ինչից բողոքում : Քո գրածներից ինչ աչքովս ընկել ա՝ բողոք ա, նույնիսկ արդեն ինչ-որ ստերեոտիպ ա սկսել մեջս ձևավորվել քո ակումբական անվան հանդեպ, սկսել եմ բողոք տեսնել նույնիսկ քո էն գրառումներում, որոնք երևի բողոք չեն: Նեղանալ չկա:

Յոհանի «սամթը բռնել» ա պետք, դրանից հետո արդեն կարողանում ես հասկանալ՝ որն էր սրտանց բողոք, որը թեթև, որը բողոք չէր, որն էր հումոր ևն։ Ընդհանրապես, Յոհանը դեմք ա

[Յոհաննես]

Յոհանի «սամթը բռնել» ա պետք, դրանից հետո արդեն կարողանում ես հասկանալ՝ որն էր սրտանց բողոք, որը թեթև, որը բողոք չէր, որն էր հումոր ևն։ Ընդհանրապես, Յոհանը դեմք ա

Ղադրս չգիտեն ։Դ ես միշտ դրական եմ,չէ՞ ։Դ

[LisBeth]

Յոհաննես, ճիշտն ասած՝ բողոքդ էնքան էլ հասկանալի չի, որովհետև էն պահվածքը, ինչից որ բողոքում ես, ոչնչով չէր տարբերվում հենց քո պահվածքից։ Իսկ անձամբ դու՛ ի՞նչ էիր անում հին՝ քեզ համար նոր ակումբցիների հետ ծանոթանալու, շփվելու համար։ Կոնկրետ ինձ հետ կապված գիտեմ, որ երբ եկա, շատերը մոտեցան, բարևեցինք, ծանոթացանք, մենակ դու մեկ–երկու մետրի վրա կանգնած էիր, տենց էլ մնացիր կանգնած, մի հատ չբարեհաճեցիր գոնե բարևել։ Ու դեռ դու՞ ես բողոքում ։ Չէ, ես հասկանում եմ, որ մարդիկ կարող են լինել ամաչկոտ, չշփվող, չնախաձեռնող (ես ինքս էլ զգալի չափով էդպիսին եմ անծանոթների հետ), բայց էդպիսի մարդիկ սովորաբար հասկանում են իրենց նմաններին ու չեն բողոքում, էլի։ Ուղղակի մարդ մի բանից բողոքելու դեպքում պիտի իր պահվածքով գոնե մի պուճուր տարբերվի իր բողոքածից, գոնե մի պուճուր ավելի ակտիվ, շփվող ու նախաձեռնող լինի, որ իրավունք ունենա բողոքելու։

Հա, լավ կլիներ, որ բոլորը բոլորի հետ շփվեին, բայց դե միշտ չի հաջողվում տենց, հատկապես երբ մեծ մասը, ինչպես Արշակը նկատեց, ինտրովերտ են։ Ասենք, էդ որտե՞ղ ա գրված, որ հենց հին ակումբցիները պիտի ավելի նախաձեռնող լինեին նոր ակումբցիների հետ շփվելու հարցում։ Ես չեմ կարծում, թե ինչ–որ հատուկ դերեր կան էդտեղ, ու որ ինչ–որ խումբ պիտի ավելի ակտիվ կամ պասիվ լիներ։ Մարդիկ ենք, հավաքվել ենք, ոնց ստացվում ա, շփվում ենք։ Եթե ինչ–որ մեկին անհանգստացնում ա պասիվությունը, թող ինքն ակտիվություն ցուցաբերի, ոչ թե բողոքի, որ իրեն չեն գալիս խոսեցնում։ Ու, ի դեպ, ասեմ, որ նախկինում, երբ ես դեռ Հայաստանում էի ապրում ու ամեն շաբաթ Ակումբի հանդիպումներ էին լինում, իմ հիշելով՝ նորեկ ակումբցիները սովորաբար իրենք էին առաջինը ներկայանում, ծանոթանում, չէին ակնկալում, թե պիտի հատուկ բոլորը մոտենան, իրենց հարցնեն՝ դու ո՞վ ես և այլն։

Տվյալ դեպքում հա, էն հանգամանքն էլ կար, որ մի խումբ հին ակումբցիներ, որ Հայաստանում չեն ապրում, էդ օրը բոլորը միաժամանակ ներկա էին, ու բնական ա, որ իրար կարոտել էին, ուզում էին շփվել, խոսել, ու գուցե ժամանակի մեծ մասը գնաց դրա վրա, ոչ թե նորերի հետ ծանոթանալու ու շփվելու։ Համենայնդեպս, չեմ պատկերացնում ու չեմ կարծում, որ եթե նորեկներից որևէ մեկը մոտենար հներից որևէ մեկին ու փորձեր շփվել, իրեն արհամարհեին, չշփվեին հետը։ Էլ չեմ ասում, որ մի քիչ սխալ ա ակնկալել, որ երկու ժամանոց հանդիպման ժամանակ մոտ քսան հոգանոց խմբում բոլորը պիտի բոլորի հետ շփվեին։

Սենց հանդիպումներին ես ոչ մեկի չէի մոտենա, չնայած որ ինձ ինտրովերտների ջախջախիչ մեծամասնությանը չեմ դասում։ Ասեմ ինչի, որովհետև սաղ տարբեր տեղերում անընդհատ գրում են որ իրենք ինտրովերտ են։ Ու քանզի տենց էլ մութ անտառ մնաց, թե ինտրովերտը ուղղակի չի ուզում շփվել, թե ուզում ա բայց ամաչում ա, կգերադասեյի իմ ընկերակցությունը չպարտադրել, իսկ դրա հավանականությունը կա։

Կարծում եմ սա ահագին կբացատրի, թե ինչու շփվող մարդը կարա խուսափի շփվելուց։

[Շինարար]

Յոհանի «սամթը բռնել» ա պետք, դրանից հետո արդեն կարողանում ես հասկանալ՝ որն էր սրտանց բողոք, որը թեթև, որը բողոք չէր, որն էր հումոր ևն։ Ընդհանրապես, Յոհանը դեմք ա

էն ով ա պարապ սրա նրա սամթը բռնի

[Յոհաննես]

էն ով ա պարապ սրա նրա սամթը բռնի

Ես կզարմանայի ։ճ Թուլացի եղբայր ։ճճ

[Շինարար]

Ես կզարմանայի ։ճ Թուլացի եղբայր ։ճճ

մերսի բարեմաղթանքի համար, իսկ ես քեզ մաղթում եմ միշտ ուժեղ լինես

[GriFFin]

Ես նեղվում էի, որ բոլորը կանգնած էին։ Ինձ նստած էր հարմար, որտև յուբկես անհաջող էր ու "Մերլին Մոնրո" էր անում։ Հետո էնքան ծիտ երեխա ու երեխատերեր եկան, որ ստիպված կանգնեցի ու հերթով տարբեր մարդկանց էի մոտենում` խոսակցության կեսից միանում, մէ անկապ բան ասում ու գնում։ Չգիտեմ, ինձ որ լավ էր։ Երեկ ծանոթացա երեք երեխու հետ, անունները չգիտեմ։ Սկզբի հերոսները` աղջիկ ու տղա էին, մոտ հինգ-վեց տարեկան։ Տղուկը ոնց որ թե Անահիտի մեծ տղան էր։ Եկավ ինձ շոկոլադե թուղթ ցույց տվեց։ Ասեց, որ շատ լավ հոտ ա գալիս։ Հետո առաջարկեց ձեռքերիս քսեմ էդ թուղթը, հետո ծառին քսեց)) Բացատրում էր որտեղից պետք հոտ քաշեմ, որ ծառից շոկոլադե հոտ գա։ Ինձ մենակ էդ կյանքի կտորի հետ շփումը հերիք էր)) Նենց էլ քաղցր էր խոսում։ Ուխ։ Բա Ներսեսի երեխեն, որ նեղացել էր։ Մէ հատ հրաշք: Քամակը տնկել էր աշխարհի ուղղությամբ ու աչքերը փակել էր))
Մեկ էլ Լեոն էր մռութ։ Սենց էլի։

[GriFFin]

Հլը սիրահարված հայացքս ^^

[Cassiopeia]

Առաջին անգամ հանդիպեցի Դեղին Մուկիկին։ Լրիվ Մուկիկի պես պահեց իրան հեռվում նստած աչքերով ուսումնասիրում էր անցուդարձը ու երևի կշռադատում՝ արդյո՞ք իրա գրառումների ոճը պիտի փոխի, թե չէ։ Երևի հաջորդ անգամ արդեն ավելի համարձակ կփորձի մասնակցել հանդիպումների «ժխորին»։
Առաջին տպավորությունս Շեկոյան Արեգի մասին Անահիտի գրառումներից արդեն պատկերացնում էի խելացիության աստիճանը ու չէի սխալվել։ Էն որ ընկած Արփիի հետ գանձ էին որոնում, դարչինի բուրումնավետ փայտիկներ ու ոսկե տերևներ գտնում... հավեսս եկավ։ Արփիի ու Արեգի մտերմությունը ուրիշ էր։
Շուշանի Արեգը ինձ Տրդատին հիշացրեց, իրա կպչունությամբ շա՜տ լավն էր։
Իսկ այ Դավիթը... իսկական փոքրիկ հրաշք։ Էն ժպիտը որ ինքն ունի, դեռ շատ աղջիկների ա գերելու։

[Ուլուանա]

Սենց հանդիպումներին ես ոչ մեկի չէի մոտենա, չնայած որ ինձ ինտրովերտների ջախջախիչ մեծամասնությանը չեմ դասում։ Ասեմ ինչի, որովհետև սաղ տարբեր տեղերում անընդհատ գրում են որ իրենք ինտրովերտ են։ Ու քանզի տենց էլ մութ անտառ մնաց, թե ինտրովերտը ուղղակի չի ուզում շփվել, թե ուզում ա բայց ամաչում ա, կգերադասեյի իմ ընկերակցությունը չպարտադրել, իսկ դրա հավանականությունը կա։

Կարծում եմ սա ահագին կբացատրի, թե ինչու շփվող մարդը կարա խուսափի շփվելուց։

Դատելով թավատառ դարձրածդ հատվածից՝ կարո՞ղ եմ ենթադրել, որ ուզում ես ասել, որ Յոհաննեսի չշփվելը նորմալ ու հասկանալի էր, իսկ, այ, մյուսներիս չշփվելը՝ ոչ նորմալ ու քննադատելի։ Ուղղակի չեմ հասկանում էդ ընդգծումդ ու էս գրածդ։ Այսինքն՝ քո ասած էդ շփվող մարդը, որը մեզ նմանների միջավայրում կխուսափի շփվելուց, Յոհաննե՞սն ա տվյալ դեպքում։ Էն մարդն ինքը բազմիցս տարբեր առիթներով գրել ա, որ ինքը չշփվող ա, ամաչկոտ ա և այլն։ Ինչի՞ մասին ա խոսքը։
Ու, ի դեպ, նկատենք, որ բացի Յոհաննեսից, ուրիշ ոչ ոք չի բողոքել շփվել–չշփվելուց։ Կարծես շփման ձևն ու չափը մնացած բոլորի համար էլ նորմալ են եղել։ Իսկ թե ինչի՝ ամեն մեկը թող իր համար եզրակացություններ անի։ Պետք չի իզուր ալիքներ խառնել։

[Ուլուանա]

Ես նեղվում էի, որ բոլորը կանգնած էին։ Ինձ նստած էր հարմար, որտև յուբկես անհաջող էր ու "Մերլին Մոնրո" էր անում։ Հետո էնքան ծիտ երեխա ու երեխատերեր եկան, որ ստիպված կանգնեցի ու հերթով տարբեր մարդկանց էի մոտենում` խոսակցության կեսից միանում, մէ անկապ բան ասում ու գնում։ Չգիտեմ, ինձ որ լավ էր։ Երեկ ծանոթացա երեք երեխու հետ, անունները չգիտեմ։ Սկզբի հերոսները` աղջիկ ու տղա էին, մոտ հինգ-վեց տարեկան։ Տղուկը ոնց որ թե Անահիտի մեծ տղան էր։ Եկավ ինձ շոկոլադե թուղթ ցույց տվեց։ Ասեց, որ շատ լավ հոտ ա գալիս։ Հետո առաջարկեց ձեռքերիս քսեմ էդ թուղթը, հետո ծառին քսեց)) Բացատրում էր որտեղից պետք հոտ քաշեմ, որ ծառից շոկոլադե հոտ գա։ Ինձ մենակ էդ կյանքի կտորի հետ շփումը հերիք էր)) Նենց էլ քաղցր էր խոսում։ Ուխ։ Բա Ներսեսի երեխեն, որ նեղացել էր։ Մէ հատ հրաշք: Քամակը տնկել էր աշխարհի ուղղությամբ ու աչքերը փակել էր))
Մեկ էլ Լեոն էր մռութ։ Սենց էլի։

Էդ շոկոլադե թղթի պատմությունից տեղյակ չեմ, բայց էդ բացատրելու պահերը լրիվ ինքն էր ։

[Յոհաննես]

Դատելով թավատառ դարձրածդ հատվածից՝ կարո՞ղ եմ ենթադրել, որ ուզում ես ասել, որ Յոհաննեսի չշփվելը նորմալ ու հասկանալի էր, իսկ, այ, մյուսներիս չշփվելը՝ ոչ նորմալ ու քննադատելի։ Ուղղակի չեմ հասկանում էդ ընդգծումդ ու էս գրածդ։ Այսինքն՝ քո ասած էդ շփվող մարդը, որը մեզ նմանների միջավայրում կխուսափի շփվելուց, Յոհաննե՞սն ա տվյալ դեպքում։ Էն մարդն ինքը բազմիցս տարբեր առիթներով գրել ա, որ ինքը չշփվող ա, ամաչկոտ ա և այլն։ Ինչի՞ մասին ա խոսքը։
Ու, ի դեպ, նկատենք, որ բացի Յոհաննեսից, ուրիշ ոչ ոք չի բողոքել շփվել–չշփվելուց։ Կարծես շփման ձևն ու չափը մնացած բոլորի համար էլ նորմալ են եղել։ Իսկ թե ինչի՝ ամեն մեկը թող իր համար եզրակացություններ անի։ Պետք չի իզուր ալիքներ խառնել։

Եթե անրադառնամ էս գրածիդ շատ չոր ու կոպիտ կստացվի,իսկ ակումբում վերջին մարդն ես ում հետ կարամ նման ձևով խոսեմ։Նենց որ սուս փուս տեղս կնստեմ ։ճ

[Ուլուանա]

Եթե անրադառնամ էս գրածիդ շատ չոր ու կոպիտ կստացվի,իսկ ակումբում վերջին մարդն ես ում հետ կարամ նման ձևով խոսեմ։Նենց որ սուս փուս տեղս կնստեմ ։ճ

Յոհաննես, ճիշտն ասած՝ ես սիրում եմ ամեն ինչ մինչև վերջ պարզաբանել։ Եթե բան ունես ասելու, ասա, պարզաբանենք։ Եթե համարում ես, որ ինչ–որ բան սխալ եմ գրել, կամ քեզ ինչ–որ բանով վիրավորել եմ, ասա, իմանամ, գուցե ընդունեմ, ներողություն էլ խնդրեմ։ Ու ցանկալի ա առանց չոր ու կոպիտ լինելու, բայց եթե չես կարող, ոչինչ, մի կերպ կդիմանամ։

[LisBeth]

Դատելով թավատառ դարձրածդ հատվածից՝ կարո՞ղ եմ ենթադրել, որ ուզում ես ասել, որ Յոհաննեսի չշփվելը նորմալ ու հասկանալի էր, իսկ, այ, մյուսներիս չշփվելը՝ ոչ նորմալ ու քննադատելի։ Ուղղակի չեմ հասկանում էդ ընդգծումդ ու էս գրածդ։ Այսինքն՝ քո ասած էդ շփվող մարդը, որը մեզ նմանների միջավայրում կխուսափի շփվելուց, Յոհաննե՞սն ա տվյալ դեպքում։ Էն մարդն ինքը բազմիցս տարբեր առիթներով գրել ա, որ ինքը չշփվող ա, ամաչկոտ ա և այլն։ Ինչի՞ մասին ա խոսքը։
Ու, ի դեպ, նկատենք, որ բացի Յոհաննեսից, ուրիշ ոչ ոք չի բողոքել շփվել–չշփվելուց։ Կարծես շփման ձևն ու չափը մնացած բոլորի համար էլ նորմալ են եղել։ Իսկ թե ինչի՝ ամեն մեկը թող իր համար եզրակացություններ անի։ Պետք չի իզուր ալիքներ խառնել։

Ուլուանա ջան (սենց ասեմ որ գրածս մուննաթի երանգներով չկարդաս, թե չէ լրիվ էդ տպավորությունն ա), իմ ասածը ընդամենը վերաբերվում էր նրան թե ինչի կարա շփվող մարդը չմոտենա, ու զուտ իմ տեսանկյունից էր էլի դիտարկված։ Ինչ վերաբերվում ա հարցիդ, ապա չգիտեմ ինչ եղանակներով ես այդպիսի ենթադրության հասել, բայց անկասկած կարող ես ենթադրել, ինքդ քո ենթադրություններին պատասխանել, որ ստացվի սենց հետաքրքիր մենախոսություն-բանավեճ։ Հավես ա լուրջ։ Բայց դրանից իմ գրառման հետ կապի եզրեր չեն գոյանում։

[Interdenominational]

Ամեն ինչ սկսվեց իմ մեղավորության զգացումից, ու ինչպես Ձայնալարը տեղին նշեց՝ վեց տարվա վաղեմություն ունեցող հրավերը չընդունելու իմ չպատճառաբանված արդարացումներից:

Ակումբի 12-րդ կարևորագույն տարեդարձին համախմբված կարևոր Մարդկանց ինձ ու իմ անբախտ տաքսիստին միանգամից չհաջողվեց գտնել: Ոչ էլ երրորդ անգամից: Ամոթից չորս անգամ մեռա, մինչ Չուկը հեռախոսով համբերատարորեն բացատրում էր որտեղ և ինչպես գնալ:
Առանց պաթոսի դյուզն ինչ նշույլի, խոստովանեմ, որ ինձ համար իրոք պատիվ էր արժանանալ Ակումբի ընտրյալ հասարակության ներկայությանը:
Թող թեման անվանվի "առաջին տպավորություններն իրար մասին", բայց գրողը տանի ինձ՝ ես կարծես թե արդեն ԳԻՏԵԻ ձեզ բոլորին...

Rammer.. ուղղակի շնորհակալություն ծանոթության համար: Բավականին զրուցեցինք:

matlev... հաճելիորեն զարմացա իր ոչ շինծու սիրալիրությամբ ու անմիջականությամբ:

Ձայնալարը... եթե ես հայտնվեի հարյուր հոգանոց անծանոթ մարդկանց միջավայրում, ուր միայն ինքը լիներ իմ ծանոթը՝ ես երկու հարյուր անգամ յուրային կզգայի ինձ:

Գալաթեան, Քաղաքացին... ես իրենց գիտեմ ակումբային բազմաբնույթ գրառումներով, ու ներքուստ էլ ավելի հարգեցի իրենց:

Կուկը... մարդ, որ կարող է լինել հասկանալի, ըմբռնելի՝ ակումբայինից զատ: Շնորհակալ եմ ծանոթության համար:

Kita... "հաստատված" ակումբցի, ում չճանաչելը, չիմանալը առնավազն տարակուսանք կառաջացներ: Ինձ էլ բախտ վիճակվեց ծանոթանալ, թեկուզ և մի քանի րոպեով:

Cactusoul - Մի տեսակ... լուսավոր անձնավորություն: Հասկանալի ու անհասկանալի: Ում կարծես թե գիտես ու չգիտես:

Chuk - Ես գիտեի նրան, նույնիսկ դեռևս չհանդիպելով: Բայց իրականում այլ զգացողություն էր: Քչախոս: Բայց նույնիսկ մի քանի ժլատ խոսքերի մեջ՝ պարփակված աշխարհներ են երանգվում:

Դրսում կանգնած էինք, երբ նախարարի կեցվածքով, նախարարին վայել "քաշային կարգով" ու վարվելաձևով մի պարոն մոտեցավ՝ ջերմորեն ողջունելով բոլորին: Երվանդն էր: Ակումբավարի ու անմիջական: Իսկական: Ուրախ եմ ծանոթության համար:


Հետգրություն՝ հազար ներողություն, եթե չհիշատակեցի ներկաներից ինչ-որ մեկին... մեղադրենք իմ՝ Չուկի հետ գարեջրախմության քաջարի-միամիտ փորձերն ու դրանից բխող հետևանքները: