Երկար դեգերումներից, պատմական իրադարձություններից և տարբեր կանխատեսված աշխարհի վերջերից հետո ես տեսա նրան... Անիին (Velvet Bride): Դե մենք իրար արդեն շաաատ երկար ժամանակ էինք ճանաչում ու պահ կար, որ շատ լավ էինք ճանաչում, բայց չէինք տեսել իրար:
Ուրեմն գործով պիտի տեղ գնայինք, Օպերայի մոտ պայմանավորված էինք: Բայց հարցն էն էր, որ ես լավ չէի հիշում, ինքն ասել էր Սպենդիարյանի՞, թե Խաչատրյանի արձանի մոտ: Ուրեմն ինչքան մոտենաում ա ժամը, էնքան շուտ շուտ եմ գնում էս արձանից էն արձանի մոտ: Դրա հետ մեկտեղ մտքումս ջղայնանում եմ վրեն, որ ուշանում ա (իրականում ես էի շուտ գնացել հարգելի պատճառով):
Սպենդիարյանի արձանի մոտ մի պահ երկար մնացի, հետո գնացի Խաչատրյանի մոտ, մեկ էլ հեեեեռու հեռվից տեսնեմ մեկը երկար մազերով աստիճաններին նստած ա իրա համար: Էլ կասկած չունեի, որ ինքն ա:
Գնացի, դե դրան նախորդած դեպքերից ելնելով (ինքը գիտի խոսքն ինչի մասին ա) մեջս խառը մտքեր էին, մի քիչ էլ ջղային, սենց ասեցի կիսամուննաթոտ. «էս դու արձանները չես տարբերու՞մ»
Լավ անցնեմ տպավորություններիս:
Գիտեք, Անին կյանքում և ստեղ թեպետ նման ա իրան, բայց երբ խորանում ես, շատ տարբեր ա: Իրա մասին ասվել էր, որ անվստահ ա, ամաչկոտ: Ես դրան ուրիշ որակավորում կտայի՝ ինքն ուղղակի դրսում մարդկանց մոտ իրան փակ ա պահում: Այսինքն չի կեղծում, ուղղակի փորձում ա հնարավորինս իր մասին քիչ խոսել: Իսկ ինտերնետում ավելի բաց ա ու համարձակ: Իմ կարծիքով ինտերնետն իր հոգին ա ու ներաշխարհը: Ոնց որ միշտ բարի ա, միշտ պատրաստ քեզ օգնելու ու շփվելու համար հաճելի մարդ:
Երբ մի մարդու ես գովում եմ, շատ եմ սիրում ասել էն բանն, ինձ իրոք ինձ դուր չի եկել, անկախ նրանից, նա կվիրավորվի, թե ոչ (սովորաբար ինձնից չեն վիրավորվում (եսևի ասելու տեխնիկայից ա գալիս)), բայց էս դեպքում կամ էտ բանն իրոք չկա, կամ էլ կա, ես չհասցրի նկատել:
Մեկ էլ նկատեցի, որ ձայնը պատկանում ա էն մարդկանց ձայնի խմբին, որոնք ես որակում եմ որպես՝ պատմողական ձայն:
Ուրախ էի, որ էսքան տարվա (դե երևի մեկ ու կես տարի) ինտերնետային ընկերությունից հետո վերջապես մեր դիմակները պատռեցինք:
Մեջբերել
Էջանիշներ