Ակումբցիների առաջին տպավորություններն իրար մասին

[Նաիրուհի]

Էստեղ հազարից մեկ եմ գրում, հիմա կգրեմ : Նաիրուհին, նախ և առաջ, շատ գեղեցիկ աղջիկ է : Իրոք՝ ինչ-որ հետաքրքիր գեղեցկություն ունի, ինձ շատ դուր եկավ : Հանդարտ, ուշադիր, (երբ գործը հասնում էր իմ ու Նորտոնի անաստված ջհուդական հարձակում-սադրանքներին պատասխանելուն), քաջ (с корабля на бал վիճակ էր էսօր, միանգամից էդքան խառը-խուռը դեմքեր, ու էդքան խառը-խուռը խոսակցություններ, ու մեջտեղում (բառացիորեն) նոր, գրեթե անծանոթ Նաիրուհի) խելացի ու գրագետ մարդ: Ես հատկապես թուլություն ունեմ էն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր լավ գիտեն հայերենն ու հայ (ու ոչ միայն) գրականությունը, իսկ Նաիրուհին հաստատ լավ գիտի, նույնիսկ «Երեքի դեկլարացիայով» կործանիչ հարված հասցրեց ինձ: Ես արդեն խրամատները փորել էի, հրանոթները՝ լիցքավորել ու պատրաստվում էի երկար ու դաժան բանավեճի Նաիրուհու հետ, էն էլ... Գնացի : Հույս ունեմ՝ մի ուրիշ անգամ: Մի քիչ կաշկանդված էիր ուղղակի կարծես թե, մի քիչ էլ՝ մարտական տրամադրությամբ : Ամեն դեպքում՝ Ակումբում ամենաարյունահեղ ճակատամարտերը վիրտուալ դաշտերում են տեղի ունենում. ռեալը ծանոթանալու, ծիծաղելու ու ժպտալով հիշելու համար է: Դեռ կզրուցենք :

Ես քո կարծիքին հատկապես սպասում էի... Հիմա էլ ես ասեմ-ուրախ եմ, որ նման տպավորություն եմ թողել։ Թե չէ սատանան գիտի՝ ինչեր էիք մտածում իմ մասին, չէ՞
Հայկօ-ից շատ տպավորված եմ։ Սադրիչ խոսակցությունների սպասում էի, թեև ոչ այդ թեմայով. համենայն դեպս ինձ համար էլ փորձություն էր, ինքնատիրապետումս ու նյարդերիս վիճակն ստուգելու հիանալի առիթ Ճակատամարտին պատրաստ եմ. խելացի մարդու հետ անգամ ճակատամարտել է օգտակար, այնպես որ անհամբերությամբ կսպասեմ, թե երբ այն տեղի կունենա...