Ակումբցիների առաջին տպավորություններն իրար մասին

[Արամ]

Էսօր պատահաբար Արամին եմ հանդիպել, ոնց որ ինքը Նաիրուհու հետ էր պայմանավորված, ես էլ հանգամանքների բերումով նույն վայրում էի: Նաիրուհին հանձնարարել ա Արամի մասին կարծիք գրեմ: Ասեմ, որ ինձ հեչ չեմ նմանացնում Ու պիտի գրեմ էն, ինչ ինձ դուր չեկավ: Գուցե ես եմ սխալ, բայց ինձ թվում ա՝ Արամը շատ լուրջ խնդիր ունի իր ներկան կազմակերպելու հետ կապված, գուցե դեռ բանակից նոր ա եկել, դեռ վայելում ա, բայց կյանքը չի սպասում, որ իրան վայելես, նա նույն արագությամբ շարժվում ա: Եթե դու ունես մարդկային ու մտավոր լուրջ պոտենցիալ, ուղղակի իրավունք չունես վատնելու դա: Սա էն տարիքն ա, երբ պետք ա հստակ փորձես սահմանել նպատակներ ու քայլես դեպի դրանք, էն տարիքն ա, երբ դու դեռ ժամանակ ունես՝ տրամադրելու ինքնազարգացմանը, ինքնակայացմանը: Ոչ մի օր կանգնելու իրավունք չունենք: Բարի լինելը շատ քիչ ա էս կյանքում կայանալու համար, Արամ ջան: Մի վատնիր քո լավագույն տարիները, որ հետո գլխիդ վայ չտաս, որովհետև երբ վերջում, չնայած էդ վերջը հայտնի չէ թե երբ ա, ինչ-որ բան էն չլինի, գոնե կիմանաս, որ ամեն ինչ արել ես էնպես, ոնց պետք էր, որքան կարայիր: Երիտասարդությունը չի կարելի շռայլել: Եթե ինչ-որ բան սխալ եմ ասում, ներողություն եմ խնդրում: Թե չէ օրագրումդ սիրուն ձևակերպում ես յախքերդ, մենք էլ ուրախանում ենք, որ հավես բան ենք կարդում, վարկանիշ ենք տալիս էգոիստաբար, ջա՜ն, վերջապես կարդալու օրիգինալ բան կպավ, չէ, տենց չի: Յախքերդ ինչ-որ չափից դուրս շատ են, ես կուրախանամ, որ մի օր էլ յախքելու բան չունենաս ինքդ քեզ հետ կապված: Եվս մեկ անգամ ներողություն եմ խնդրում:

Իսկ դու իմ դուրը եկել ես
Շնորհակալ եմ կարծիքիդ համար:

[Նաիրուհի]

Էն որ մարդու հետ դեռ կարգին չծանոթացած՝ զգում ես, որ ինքը լավն է։

Էն որ մեկի ներվերն ուտելու հաշվին սկսում եք իրար աչքունքով հասկացնել՝ ինչ է պետք անել, ու արագ լեզու եք գտնում։

Էն որ տարիքային տարբերությունն ընդհանրապես չի խանգարում, որովհետև դիմացինդ բնավորություն ունեցող մարդ է, անմիջական, մեկ-մեկ՝ համառ, բայց շատ դրական ու խոհուն։

Էն որ շատ արագ հասկանում է, որ դու չես հանդուրժի տրանսլիտագրությունը, ու քեզ գրելիս միանգամից անցնում է մեսրոպատառի։

Ու էն որ մի անգամ ես տեսել, բայց նենց տպավորություն է, որ վաղուց ճանաչում ես, էնքան որ հաճելի է եղել էդ մի քանի ժամն իր ընկերակցությամբ անցկացնելը։

Մեկ էլ էն, որ թեման չես խառնել ու էսքանը գրում էիր Ծյէլեպորտի մասին։

[Վահե-91]

Մեկ էլ էն, որ թեման չես խառնել ու էսքանը գրում էիր Ծյէլեպորտի մասին։

տղա՞ էր, թե աղջիկ, մոռացել եմ

[Նաիրուհի]

տղա՞ էր, թե աղջիկ, մոռացել եմ

Ո՞վ, Հա՞յկը։
Կարծում եմ՝ ճիշտ կլինի իրեն հարցնես

[Վահե-91]

Կարծում եմ՝ ճիշտ կլինի իրեն հարցնես

լավ

[StrangeLittleGirl]

Արամն ինձ սպանեց, թողեց` պահանջելով, որ իրա մասին առաջին տպավորություն գրեմ: Մենակ էն, որ ինքն էդքան ուզում ա իրա մասին կարծիք լսել, նշանակում ա` լուրջ կոմպլեքսներ ունի: Բան չունեմ ասելու, ահավոր ներվերիս վրա ազդում ա ինքը:

[Արամ]

Արամն ինձ սպանեց, թողեց` պահանջելով, որ իրա մասին առաջին տպավորություն գրեմ:

Սուտը մեռնի՞: Հա լավ մի մեռի, ասում են քեզ կարելի է տենց բաներ գրել, որ ասում են ուրեմն գիտեն:

[Անվերնագիր]

Արամն ինձ սպանեց, թողեց` պահանջելով, որ իրա մասին առաջին տպավորություն գրեմ: Մենակ էն, որ ինքն էդքան ուզում ա իրա մասին կարծիք լսել, նշանակում ա` լուրջ կոմպլեքսներ ունի: Բան չունեմ ասելու, ահավոր ներվերիս վրա ազդում ա ինքը:

Ինձ էլ էր առաջին տպավորություն գրելու նամիկատներ անում (մեկա, չեմ գրելու, չնայած, փողիս մուննաթ):

Ծյէլեպորտը կարգին մուժիկ ա, ճիշտ ա, ակումբ չի մտնում, ու էտքան էլ չի սիրում(ես գրեթե իրան հասկանում եմ), բայց լավն ա: Ապեր, եթե կարդում ես, մի քիչ շու-շուտ գրի-մրի, թեկուզ չսիրելով

[Ծյէլեպորտ]

Ինձ էլ էր առաջին տպավորություն գրելու նամիկատներ անում (մեկա, չեմ գրելու, չնայած, փողիս մուննաթ):

Ծյէլեպորտը կարգին մուժիկ ա, ճիշտ ա, ակումբ չի մտնում, ու էտքան էլ չի սիրում(ես գրեթե իրան հասկանում եմ), բայց լավն ա: Ապեր, եթե կարդում ես, մի քիչ շու-շուտ գրի-մրի, թեկուզ չսիրելով

հազիվ մեկը ով կիսումա կարծիքս ակումբի մասին : ) , բայց ճիշտ ես ասում ` մենակ լավ ու հաճելի մարդկանց համար արժի մտնել ակումբ ու <գրել մրել> , իրանցից մեկնել դու ես `լի

[Անվերնագիր]

Արամն ինձ սպանեց, թողեց` պահանջելով, որ իրա մասին առաջին տպավորություն գրեմ: Մենակ էն, որ ինքն էդքան ուզում ա իրա մասին կարծիք լսել, նշանակում ա` լուրջ կոմպլեքսներ ունի: Բան չունեմ ասելու, ահավոր ներվերիս վրա ազդում ա ինքը:

Էսքան ասածների մեջ, Արամին ոչ մեկ թթու խոսք չասեց, էկար-չեկար միանգամից՝ ««Ներվերիս վրա ազդում ա»» ստեղից բխում ա, Բյուր քո ասածները ասլավանի չեն

[Ծյէլեպորտ]

Էն որ մարդու հետ դեռ կարգին չծանոթացած՝ զգում ես, որ ինքը լավն է։

Էն որ մեկի ներվերն ուտելու հաշվին սկսում եք իրար աչքունքով հասկացնել՝ ինչ է պետք անել, ու արագ լեզու եք գտնում։

Էն որ տարիքային տարբերությունն ընդհանրապես չի խանգարում, որովհետև դիմացինդ բնավորություն ունեցող մարդ է, անմիջական, մեկ-մեկ՝ համառ, բայց շատ դրական ու խոհուն։

Էն որ շատ արագ հասկանում է, որ դու չես հանդուրժի տրանսլիտագրությունը, ու քեզ գրելիս միանգամից անցնում է մեսրոպատառի։

Ու էն որ մի անգամ ես տեսել, բայց նենց տպավորություն է, որ վաղուց ճանաչում ես, էնքան որ հաճելի է եղել էդ մի քանի ժամն իր ընկերակցությամբ անցկացնելը։

Մեկ էլ էն, որ թեման չես խառնել ու էսքանը գրում էիր Ծյէլեպորտի մասին։

Ես վերջի տողը որ չկարդայի տենց էլ կշարունակեի մտածել, որ էտ ես եմ Նայրուհու մասին գրել ոչ թե .. անչափ ուրախ ու շնորհակալ եմ, որ իմ կարծիքը համընկնում ա կարդացածիս հետ

[Արամ]

Էս Ծյէլեպորտը էնքան ալարկոտ ա, որ ալարումա մի քանիսի մասին կարծիք գրի:

Հ.Գ. հա մեկ էլ նամյոկ չեմ անում, որ իմ մասին գրի, յեսլի չտո էլի...

[Ծյէլեպորտ]

տղա՞ էր, թե աղջիկ, մոռացել եմ

ախր չես էլ իմացել է,որ մոռանաս .. )

[Ծյէլեպորտ]

Էս Ծյէլեպորտը էնքան ալարկոտ ա, որ ալարումա մի քանիսի մասին կարծիք գրի:

Հ.Գ. հա մեկ էլ նամյոկ չեմ անում, որ իմ մասին գրի, յեսլի չտո էլի...

ես նորեկ եմ, ներելիա ախր

[Alphaone]

Ուլուանա

Անուկին դեռ ակումբում գրանցված առաջին օրերին էի նկատել, սիրել ու անպայման ուզում էի հանդիպել: Սկզբում տարօրինակ էր թվում մարդուն, ում հետ ոչ մի բառ չես փոխանակել, գրել, ասել, որ ուզում ես հանդիպել, ավելի մոտիկից ճանաչել: Հետո, երբ մի փոքր շփում կար, եկավ նաև վճռականությունը գրելու, հանդիպման հրավիրելու, արդեն իմացա, որ Անուկն ԱՄՆ-ում է: Տխրել էի, թեև գիտեի, մի քանի տարուց ոնց էլ լինի ԱՄՆ գնալու եմ, անպայման կհարմարեցնեմ, կտեսնեմ:
Հետո, երբ Ռուբին Անուկին հանդիպեց, երկուսի գրառումներն էլ կարդում էի ու երկուսին էլ ո՜նց էի նախանձում: Այդ ընթացքում Անուկն արդեն հասցրել էր հարազատ հոգի դառնալ: Ընդհանրապես, մարդկանց իմ սիրտ դժվարությամբ եմ թողնում, ակումբում մի քանի հոգի կան, որ անհավանականորեն արագ սրտումս իրենց ամուր տեղն ունեցան ու դա ոչ թե նոր ծանոթության առաջացրած հետաքրքրասիրության առաջին ալիքն է, որ հետո ձանձրույթի է փոպակերպվում, այլ՝ հերթով աճող մտերմությունը:
Ինչևէ, Անուկը ինքը եկավ Հայաստան ու ես չգիտեի, թե ինչքան ժամանակով: Ահավոր ուզում էի տեսնել, բայց մտածում էի, որ Հայաստան մաքսիմում մի ամսով են վերադառնում, որ Անուկն ունի հազար տարվա բարկամներ ու ընկերներ, ու եթե ես առաջարկեմ հանդիպել, ապա էդ կլինի մեկ այլ հանդիպման հաշվին, Անուկի համար հանդիպումը կլինի ավելի շատ մոդերատորական պարտականություն: Ու մինչև ներսումս թեր ու դեմ կողմերն էի կշռում, Անուկը գրեց, թե երբ եմ Երևան գնալու: Ո՜նց էի ուրախացել: Պայմանավորվեցինք ակումբի պուճուր հավաք կազմակերպել, պուճուր, որ իրար էլ հասցնենք ճանաչել, եթե լիքը նոր դեմքեր լինեին, էլ Անուկի հետ չէի կարող մարդավարի շփվել: Ինձնով լիներ, չեմ ուզում սիրելի մարդկանց նեղացնել, բայց կուզեի մենակ Անուկի հետ էս անգամ հանդիպել, քանի որ մեկ էլ չգիտեմ, երբ առիթ կլինի նորից տեսնել: Էսպես, երկար քննարկումներից, լիքը մարդկանց ավելացնելուց ու փոշմանելուց ու կասկածելուց ու նորից ավելացնելուց հետո ի վերջո խումբը թողեցինք բախտի նախախնամությանը ու որոշեցինք Թումանյանի արձանի մոտ Անուկի հետ հանդիպել, գնալ մի տեղ (տեղն էլ Բյուրն էր ասել, քանի որ ոչ ես, ոչ Անուկը Երևանում գրեթրե ոչ մի բանի տեղ չգիտեինք )

Հեռվից, երբ Անուկը նոր-նոր երևաց, չճանաչեցի: Ինձ ընդառաջ էր գալիս դպրոցական մի երեխա, իսկ ես լուրջ ու խիստ մամայի էի սպասում տեսնել: Կասկածելով ընդառաջ էի գնում, մինչև վերջ կասկածելով, որ հնարավոր է շփոթած լինեմ ու մոտեցողը բնավ Անուկը չէ: Բայց արդեն որոշակի հեռավորությունից դիմագծերը երևացին էլ ավելի մոտիկից էլ կարողացա Անուկի սիրուն դիմագծերը տարորոշել: Ընդհանրապես, ես նկատել եմ, որ ակումբցիները սիրուն են: Սիրունը տիկնիկային իմասով չէ, սիրունն ինքնատիպ դիմագծերի ու աչքերի սիրունությունն է: Իրար նման մարդիկ չկան, բայց կան լիքը ընդհանրություններ, որ մարդկանց միավորում, ամբոխ են դարձնում: Ակումբն ամբոխից տարորոշվող սիրունությունն ունի ու Անուկը վառ օրինակ էր:
Հանդիպումից րոպեներ անց Անուկն ինձ փրկեց: Այո, հենց փրկեց, կարևոր չի ոնց, կարևորը ինքը մի պահ վերածվեց հեքիաթների միջի փերի կնքամոր, որ հայտնվում ու իրականանցնում է հենց այն երզանքը, որ դու այդ պահին մտովի փայփայում ես: Հեքիաթի էր նման
Հետո Բյուրը ինձ կհեգներ, կասեր դու դեռ էդ տարիքում ես, դեռ հավատում ես ինչ-որ հրաշքների ու մոգական զուգատիպությունների Անուկն իսկական մայրիկի իդեալ է՝ բարի, հոգատար, հարկ եղած պահին էլ խիստ: Ես հենց սկբից հոգատարությունը զգացի, իր ցանկցած ժեստում մեծ մարդկայնություն ու մեծ սիրտ կար: Մի անգամ Անուկը բողոքում էր, թե վատատես է, իրականում անգամ ամենածանր թեմաները աննկարագրելի ամրությամբ էր վեր հանում, ամեն ինչի մասին խոսելիս ներքին լույս ու ջերմություն էր հաղորդում, հարազատություն: Ինքն էն մարդկանցից էր, ում ներկայությամբ երբեք չես լարվում, էն մարդկանցից էր, ովքեր ջերմացնում էն, դեռ լիքը առիթներ կլինեն գրելու Անուկի մասին, քանի որ հիմա հույզերը բառերից շատ են: Անուկս, քեզ հանդիպելուց հետո ավելի շատ սիրեցի

Ջոն Ջոնի մաիսն առաջին տպավորությունս ավելի շատ հաղորդագրություններն են, քան հանդիպումը: Էնքան լուռ էր, ոչինչ չէր խոսում, լուռ լսում էր, անգամ Դատարկությունը տեղափոխվեց, որ գա նստի կղքս, մի քիչ խոսացնեմ, չստացվեց, էդպես էլ լուռ մնաց: Բայց ահավոր դրական էներգետիկա ուներ, էն մարդկանցից է, որ չնայած իր աննկարագրելի լրջությանը, փողոցում պատահաբար հանդիպելիս հաստատ կժպտաս, ինչքան էլ որ անտրամադիր լինես:

Աբելյան Աբելյանի հետ ակումբում քիչ էի առնչվել, բայց ինչքան ճանաչել էի, կյանքում լրիվ էնպիսին էր, ինչպիսին ակումբում: Լուռ կնստեր, հանկարծ մի էնպիսի դիպուկ դիտարկում կամ սուր միտք կարտահայտեր, որ լիքը զավզակություններ արժեն Բացի էդ ահավոր սիմպո էր

Արդեն կարոտում եմ ձեզ, հայեր, շնորհակալություն այդ օրվա համար: