Բայց ով խոսեց Աստծո թելադրանքի մասին? Տեսլան ինքն էլ նման բան չի ասել: Ասածիս իմաստ այն էր, որ գիտնականները Տեսայի գյուտերը համարում են հանճարեղ, բայց այն, որ Տեսլան ինքն իրեն չի համարում դրանց ուղղակի հեղինակ, համարում են կասկածելի ու չեն ընդունում: Ուղղակի ծիծաղելի է: Տկարամտության հոտ է գալիս: Ստացվում է Տեսլայի սարքածներին ու գրածներին հավատում են, որովհետև արդյունքները և ինչ-որ տեղ նաև պատճառներըը իրենց հասկանալի են, իսկ Տեսլայի բառերին թերահավատորեն են վերաբերվում, որովհետև չեն հասկանում ու հիմնավորում չունեն? Առնվազն ծիծաղելի է:Rhayader-ի խոսքերից
Ախր էդ մարդը ինքնա գյուտարարը, ու ասումա, որ իրան ասում են: Ինչի փոխանակ խորանան նար մեջ, թե "ով էր ասում", փոձում են ցրել այդ ամենը ու դրա մասին չհիշել?
Ու նորից կրկնեմ. գիտության հիմնական թույլ կողմն այն է, որ նրանք չեն կարղանում հանգիստ վերաբերվել այն ինֆորմաիային, որը չեն հասկանում կամ որը չի տեղավորվում արդեն ընդունված ինֆորմացիայի շրջանակներում: Հենց ցավն էլ էսա: Սրա մասին շատ լավ Այնշտայնն ա ասել .
"Բոլորը գիտեն, որ այդ բանն անել չի կարելի, բայց գալիս է մեկը, որը չգիտի, որ այդ բանն անելի չի կարելի: Եբ հենց այդտեղ էլ ծնվում է հայտանգործությունը":
Պարզ օրինակ.
Եթե ես (ենդադրենք պաշտոնական գիտնական եմ, ակադեմիկոս, մեծ հեղինակություն և այլն) համոզված եմ, որ պատի մեջով չեմ կարող անցնել, ապա նույնիսկ չեմ էլ փորձի դա կատարել, իսկ փորձողին, ուսումնասիրողին ու առավել ևս այն մարդուն, ով կասի որ անցել է, կհամարեմ ցնդած, շառլատան, հակագիտական և այլն:
Բայց հենց ինչ-որ մեկը պատի մեջով անցավ ու ինձ կարողացավ ինձ հասկանալի լեզվով բացատրել, թե դա ինչպես է կատարվում, ապա անկախ նրանից ես կկարողանամ անցնել պատի մեջով, թե չէ, էդ մարդուն հանճար կհամարեմ:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Էջանիշներ