ապեր ուզում ես գոհ եղի կյանքիցդ ուզում ես դժգոհ… էս մի հատն ա… ոչ հավերժական կյանք կա, ոչ դժոխք ոչ էլ դրախտ… ոչ պարգևատրելու են ոչ էլ պատժելու… իզուր ես վախենում կամ հույսեր կապում և եթե այս ֆակրորները հանենք կրոնի միջից տակը բան չի մնում… այսինքն կրոնը հիմնված է վախի և պարգևատրման վրա, իսկ դա ստորացուցիչ էՉամիչ-ի խոսքերից
Փաստորեն դուք հոգու գոյությանը չեք հավատում այն պարզ պատճառով, որ էգոիստ չե՞ք,եվ հակված եք հավատալ էվոլյուցիոն տեսությանը կրկի՞ն նույն պարզ պատճառով: Իհարկե ինքնատիպ մոտեցում է, բայց շատ փխրուն, բայց եվ շատ լավատեսական: Դուք հավանաբար էնքան գոհ եք ձեր կյանքից, որ այն համարում եք մի գերագույն շնորհ,եվ էգոիզմ կլինի եվս մեկ՝ այսքան հիասքանչ կյանք ակնկալելը:
Իսկ ես հակված եմ մտածել այլ կերպ, մարդը այնքան կուշտ է էս կյանքից՝ հատկապես իրենք իրենից, որ հույս ունի որ սա կլինի առաջինը եվ վերջինը:
Էջանիշներ