Գեղագիտական դաստիարակություն

[Մանոն]

Գեղագիտական դաստիարակությունը կազմում է մարդու ընդհանուր զարգացածության զգալի մասը: Որքան խորն է գեղագիտական ընկալումը, այնքան ամուր է մարդ-արվեստ, մարդ-բնություն կապը: Սակայն արդի ժամանակներում այն կարծես անուշադրության է մատնվում, հետին պլան է մղվում ու գնալով նվազում է: Որքանո՞վ եք կարևորում մարդու գեղագիտական դաստիարակությունը: Ո՞ր հասակից և ինչի՞ց է պետք սկսել այն: Ի՞նչ աղբյուրներից է մարդն ստանում այդ դաստիարակությունը, արդյո՞ք բավարար հիմքերի վրա են այդ աղբյուրները: Եվ ընդհանրապես. ի՞նչ մակարդակի վրա է ներկայիս հայ մարդու գեղագիտական դաստիարակությունը:

[Undina]

Դժվարա պատասխանել: կարծում եմ կախված է մարդու ցանկությունից, ընտանիքից ու ժրջապատից:

[Chilly]

երեխայի գեղագիտական (մանավանդ գեղագիտական) դաստիարակությունը, ըստ իս, պետք է սկսել դեռ մոր արգանդից, ու դա ՇԱՏ կարևոր է... ինչքան մարդը մեծանում է, այնքան ավելի դժվար է լինում նրա մոտ դաստիարակել գեղագիտական բարձր ճաշակ ու ընկալումներ...
Ժամանակակից հայ երիտասարդությունն այս առումով ահագին հետ է համաշխարհային ընդհանուր գեղագիտական զարգացման մակարդակից, բայց իմ կարծիքով ընդամենը մի սերունդ, ու էս պրոբլեմը լուծված կլինի...

Հ.Գ. ինչպես միշտ - լուսավոր թեմա, Մանոն ջան...

[Tig]

երեխայի գեղագիտական (մանավանդ գեղագիտական) դաստիարակությունը, ըստ իս, պետք է սկսել դեռ մոր արգանդից, ու դա ՇԱՏ կարևոր է... ինչքան մարդը մեծանում է, այնքան ավելի դժվար է լինում նրա մոտ դաստիարակել գեղագիտական բարձր ճաշակ ու ընկալումներ...
Ժամանակակից հայ երիտասարդությունն այս առումով ահագին հետ է համաշխարհային ընդհանուր գեղագիտական զարգացման մակարդակից, բայց իմ կարծիքով ընդամենը մի սերունդ, ու էս պրոբլեմը լուծված կլինի...

Հ.Գ. ինչպես միշտ - լուսավոր թեմա, Մանոն ջան...

Ճիշտ ես, բայց ի՞նչ կփոխի էդ քո ասաց մի սերունդը:

[StrangeLittleGirl]

Սկսե՞լ… ինչ-որ հասակի՞ց… Դժվա՞ր…
Չէ՛, բացարձակապես դժվար չէ: Եթե ինձ հարցնեն, թե արդյոք գեղագիտական դաստիարակություն ստացել եմ, կդժվարանամ պատասխանել: Գեղագիտական դաստիարակությունը երեխային թանգարանից թանգարան ուղարկելը չէ, ոչ էլ ինչ-որ ծրագրված գործընթաց: Եթե իմ ծնողներին էլ հարցնեք, թե արդյոք իրենց երեխաներին գեղագիտական դաստիարակություն տվել են, նրանք էլ գուցե բացասական պատասխան տան, բայց դա բնավ չի նշանակում, որ մենք արվեստից հեռու ենք եղել:
Կա մի կարևոր պայման. հետևել ծնողներին օրինակին. եթե ծնողի մոտ արվեստի նկատմամբ հետաքրքրությունը շինծու է, ապա ինչքան էլ բացատրի երեխային, որ արվեստը լավ բան է, տեղ չի հասնի: Հակառակը, եթե դա բնական է, բառեր պետք չեն. երեխան, միևնույն է, կհետևի ծնողի օրինակին:

[Tig]

Կա մի կարևոր պայման. հետևել ծնողներին օրինակին. եթե ծնողի մոտ արվեստի նկատմամբ հետաքրքրությունը շինծու է, ապա ինչքան էլ բացատրի երեխային, որ արվեստը լավ բան է, տեղ չի հասնի: Հակառակը, եթե դա բնական է, բառեր պետք չեն. երեխան, միևնույն է, կհետևի ծնողի օրինակին:

Միանգամայն ճիշտ ես, այսինքն գեղագիտական դաստիարակությունը պետք է սկսենք մեզանից…

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Զրոյական

Շատ հերաքրքիր է, դու բոլորի մասին էդ կարծիքն ունե՞ս, թե՞ ուղղակի մեծամասնության:

[Ուլուանա]

երեխայի գեղագիտական (մանավանդ գեղագիտական) դաստիարակությունը, ըստ իս, պետք է սկսել դեռ մոր արգանդից, ու դա ՇԱՏ կարևոր է...

Լրիվ համաձայն եմ այս խոսքերի հետ: Ուղղակի այս դեպքում նախ և առաջ պետք է հստակեցնենք, թե ինչ ենք հասկանում դաստիարակություն ասելով: Իմ մանկավարժության դասախոսն ասում էր, որ չդաստիարակված մարդ չկա, քանի որ դաստիարակությունը մարդ ստանում է նաև փողոցում, այլ հարց է, որ դաստիարակությունը կարող է լինել կազմակերպված և անկազմակերպ (կամայականորեն ստացված, ասենք, փողոցում կամ ուրիշի օրինակի միջոցով), դրական և բացասական:

Օրինակ, եթե հղի ժամանակ մայրը հաղորդակցվում է արվեստի հետ՝ լավ երաժշտություն է լսում և այլն, ապա երեխան այդպիսով հաստատ որոշակի գեղագիտական դաստիարակություն ստանում է… Բայց, ինչպես Բյուրն ասաց, դա պիտի լինի անկեղծ ու սրտաբուխ, ոչ թե ձևական: Երեխան այդ ամենը հաստատ ընկալում է, և նրա մեջ համապատասխան ճաշակ ու վերաբերմունք է ձևավորվում արվեստի, մշակույթի, ընդհանրապես գեղեցիկի նկատմամբ: Իսկապես սեփական օրինակն ամենաճիշտ դաստիարակությունն է: Կարծում եմ՝ թանգարան-մանգարանն արդեն հետոյի հարց է: Իսկ մինչ այդ հարկավոր է ուղղակի տանը, ընտանիքում այնպիսի գեղագիտական մթնոլորտ լինի, որ երեխան ակամա դրանով սնվի ու ձևավորվի: Շատ կարևոր է մշտապես փորձել երեխայի ուշադրությունը գրավել գեղեցիկի ցանկացած դրսևորման վրա, այնպես անել, որ նա նկատի իր շուրջը եղած գեղեցիկը, ինչը կարող է նույնիսկ ամենասովորական կենցաղային բաների մեջ լինել:

[Cassiopeia]

Նախ. Ի՞նչ է գեղագիտական դաստիարակությունը.
Գեղագիտական դաստիարակությունը սերն ու հարգանքն է գեղեցկության նկատմամբ: Մարդը մանուկ հասակից սկսում է գնահատել իր շրջապատը և իրեն շրջապատող միջավայրն իր բոլոր "պարագաներով" դասում որոշակի սանդղակների վրա՝ այդ թվում և գեղեցկության ու տգեղի կշեռքի վրա: Համամիտ եմ Չիլլիի հետ, որ մարդ գեղագիտական դաստիարակություն սկսում է ստանալ դեռ մոր արգանդում: Ապագա մանուկները դեռ լույս աշխարհ չեկած շրջապատվում են գեղեցիկով ու բարով (եթե երեխան իհարկե սիրո պտուղ է ու սպասված): Ապագայում, ծնվելուց հետո երեխային փորձում են շրջապատել գեղեցիկով: Իսկ եթե այդ գեղեցիկը լոկ գեղեցիկ իրերով չի սահմանափակվում, դա սկսում է վերածվել դաստիարակության: Այսինքն գալիս է պահ, երբ երեխան սկսում է շրջապատի մեջ տեսնել ոչ թե նյութական գեղեցկությունը, այլ այդ գեղեցկության հոգին ու շունչը, այսինքն այն ամենը, ինչը կազմում է այդ գեղեցկության արժեքը: Աստիճանաբար զարգացնելով երեխայի մեջ գեղեցիկի գնահատման սանդղակը երեխային տրվում է հենց այդ գեղագիտական դաստիարակությունը:
Այն, թե ի՞նչ մակարդակի վրա է ներկայիս հայ մարդու գեղագիտական դաստիարակությունը բավական մտածելու տեղիք է տալիս: Ներկայիս երիտասարդ սերունդը զարգացել է վերակառուցման ծանր ժամանակաշրջանում, երբ բացի գոյատևելու խնդրից ուրիշ ոչ մի բան չէր մտահոգում մարդուն: Այդ իսկ պատճառով ներկայումս շատ խստորեն նկատելի է այդ գեղագիտական բացը: Սակայն, կարծում եմ, կան այնպիսի նրբաճաշակ գեղագիտական դաստիարակության տեր անձինք, որոնց հետ շփվելն արդեն մեծագույն հաճույք է: Ու դրա օրինակն է մեր ակումբի կազմը

[Ուլուանա]

Այն, թե ի՞նչ մակարդակի վրա է ներկայիս հայ մարդու գեղագիտական դաստիարակությունը բավական մտածելու տեղիք է տալիս: Ներկայիս երիտասարդ սերունդը զարգացել է վերակառուցման ծանր ժամանակաշրջանում, երբ բացի գոյատևելու խնդրից ուրիշ ոչ մի բան չէր մտահոգում մարդուն: Այդ իսկ պատճառով ներկայումս շատ խստորեն նկատելի է այդ գեղագիտական բացը:

Այնքան էլ համաձայն չեմ, որ հենց ծանր պայմաններն են գեղագիտական դաստիարակության բացակայության կամ ցածր մակարդակի պատճառը... Դա այնպիսի բան է, որ միայն ֆինանսականից չի կախված, այսինքն՝ առանց փողի էլ կարելի է երեխայի մեջ սերմանել գեղեցիկի նկատմամբ սեր ու նրբազգացություն: Մեր շուրջը անսահման գեղեցկություն կա, որը բարեբախտաբար ձրի է, այնպես որ մարդու մտքին տեղ լինի, կտեսնի ու տեսնել կտա երեխային: Հասկանում եմ, որ դժվար է հացի խնդիր ունենալով մտածել դրա մասին, բայց իսկապես գիտակից ծնողները թեկուզ դժվարությամբ, բայց անում են դա:
Չգիտեմ, ուղղակի ես կարծում եմ, որ եթե մարդը գեղեցիկ զգացողություն ու պահանջ ունի, ապա նա դրա մասին հիշում է ամեն պահի ու նկատում իր շուրջը եղած գեղեցիկը, չտեսնելու համար աչքերը պիտի փակի: Իսկ տեսնողը նաև թեկուզ ոչ գիտակցաբար որևէ կերպ արտահայտվում է, հենց այդպես էլ իրականանում է գեղագիտական դաստիարակությունը: Գեղագիտական դաստիարակություն կոչվածը հո պոզով, պոչով չի՞ լինում:

[Dayana]

երեխայի գեղագիտական (մանավանդ գեղագիտական) դաստիարակությունը, ըստ իս, պետք է սկսել դեռ մոր արգանդից, ու դա ՇԱՏ կարևոր է... ինչքան մարդը մեծանում է, այնքան ավելի դժվար է լինում նրա մոտ դաստիարակել գեղագիտական բարձր ճաշակ ու ընկալումներ...
Ժամանակակից հայ երիտասարդությունն այս առումով ահագին հետ է համաշխարհային ընդհանուր գեղագիտական զարգացման մակարդակից, բայց իմ կարծիքով ընդամենը մի սերունդ, ու էս պրոբլեմը լուծված կլինի...

Հ.Գ. ինչպես միշտ - լուսավոր թեմա, Մանոն ջան...

Chilly -ն կարծես իմ մտքերը շարադրած լինի

[Մանոն]

երեխայի գեղագիտական (մանավանդ գեղագիտական) դաստիարակությունը, ըստ իս, պետք է սկսել դեռ մոր արգանդից, ու դա ՇԱՏ կարևոր է... ինչքան մարդը մեծանում է, այնքան ավելի դժվար է լինում նրա մոտ դաստիարակել գեղագիտական բարձր ճաշակ ու ընկալումներ...
Ժամանակակից հայ երիտասարդությունն այս առումով ահագին հետ է համաշխարհային ընդհանուր գեղագիտական զարգացման մակարդակից, բայց իմ կարծիքով ընդամենը մի սերունդ, ու էս պրոբլեմը լուծված կլինի...
Հ.Գ. ինչպես միշտ - լուսավոր թեմա, Մանոն ջան...

Լրիվ համամիտ եմ: Նշանակում է գեղագիտական առաջին դաստիարակությունը երեխան ստանում է ծնողներից: Չնայած գեղագիտական ընկալումը հնարավոր է փոխանցվում է նաև գենետիկորեն: Բայց այն հետագայում զարգացնել է պետք: Ու ճշմաչիտ է Ուլուանան, որ.

Իսկապես սեփական օրինակն ամենաճիշտ դաստիարակությունն է: Կարծում եմ՝ թանգարան-մանգարանն արդեն հետոյի հարց է: Իսկ մինչ այդ հարկավոր է ուղղակի տանը, ընտանիքում այնպիսի գեղագիտական մթնոլորտ լինի, որ երեխան ակամա դրանով սնվի ու ձևավորվի: Շատ կարևոր է մշտապես փորձել երեխայի ուշադրությունը գրավել գեղեցիկի ցանկացած դրսևորման վրա, այնպես անել, որ նա նկատի իր շուրջը եղած գեղեցիկը, ինչը կարող է նույնիսկ ամենասովորական կենցաղային բաների մեջ լինել:

Այստեղից հետևում է Tig- հաջորդ ճշմարիտ խոսքը.

... այսինքն գեղագիտական դաստիարակությունը պետք է սկսենք մեզանից…

Cassiopeia-ն էլ լավ է գրել, միայն թե մի ճշտում ինձ թույլ տամ, դա լոկ իմ տեսակետն է: Բարձր գեղագիտական զարգացածություն ունեցող ծնողը, որքան էլ ֆինանսական նեղության մեջ լինի, երբեք նյութականը առաջնային չի համարի ու միևնույն է առաջին բանը որ կանի իր երեխայի համար` կդաստիարակի նրա մեջ գեղեցկի ընկալումը: Ուրիշ բան է, եթե ծնողն ինքն էլ այդքան չի կարևորում գեղագիտական մակարդակը ու դատում է այսպես. «դատարկ փորով` թատրոնս գիտեր…»:
Իսկ Philosopher-ի հետ ընդհանրապես համամիտ չեմ: Ցածր մակարդակի զարգացածությունը դա դեռ զրոյակ չէ: Քավ լիցի` դեռ կա մեր ազգում սեր մշակույթի ու արվեստի նկատմամբ:
Բայց եկեք այս թեման միայն ծնողների պարտականություններով չսահմանափակենք: Չէ՞ որ երեխայի գեղագիտական հետագա դաստիարակությունը շարունակվում է մանկապարտեզում, դպրոցում, ընկերական միաջավայրում, ինչու չէ` փողոցում ու նաև հեռուստատեսությամբ: Իսկ ինչպիսի՞ն են ներկայումս դաստիարակության ա՛յս աղբյուրները:

[Philosopher]

Եվ ընդհանրապես. ի՞նչ մակարդակի վրա է ներկայիս հայ մարդու գեղագիտական դաստիարակությունը:

Զրոյական

[SafMari]

Գեղագիտական դաստիարակություն պետք է ստանալ ծնված օրվանից...Երեխայի հետագա ճաշակի զարգացման վրա, մեծ ազդեցություն է գործում, թե նա դեռ մանուկ հասակում՝ օրինակ ինչ երաժշտություն է լսել, ինչ ֆիլմեր է դիտել, ինչպիսի գեղագիտական վայրեր է հաճախել և այլն...Պարտադիր չի երեխային տանել նկարչության, կամ ասենք երաժշտության դասերի, որպեսզի նրա մոտ ճիշտ և առողջ ճաշակ ձևավորվի,իմ կարծիքով տան մթնոլորտը ամենակարևոր գործոններից մեկնա, մարդու գեղագիտական դաստիարակության համար...

[sharick]

գեղարվեստական դաստյարակություն պետք է ստանալ փոքրուց:
Ես հիշում եմ , որ 4-5 տարեկանից այցելել եմ շաաատ թատրոններ (մինչև հիմա)
ու դա ահագին նպաստել ա իմ հոգևոր , մտավոր , խոսքի , ինչ որ չափով հարուստ ներաշխարի զարգացմանը
Շատ թանգարաններ եմ այցելել , պատկերասրհ (և շարունակում եմ այցելել)
Փոքր ժամանակ երբ տեսնում էի , որ արևը մայր ա մտնում , հիշում էի պատկերասրահում տեսածս նկարները , ջրաներկ ու թուղթ եի վերցնում ու ժամեր շարունակ նկարում էի արևի կամաց կամաց մայր մտնելը

Ես փոքրուց եմ գեղարվեստական դաստյարակություն ստացել ու կարծում եմ ճիշտ է երբ փոքրուց են ստանում այդպիսի դաստյարակություն:

[Oksij]

Խնդրում եմ, մի մոռացեք գենետիկայի մասին, միևնույն է, գալիս է մի տարիք , երբ գլուխ է բարձրացնում մարդու գենը , և ամեն ինչ ընկնում է իր տեղը