Մի օրինակ բերեմ, որ վստահելու և հավատալու տարբերությունը պարզ դառնա…
Ենթադրենք ես ունեմ թիկնապահ: Խնջույքի ժամանակ նա իմ կողքին է: Հանկարծ ինձ թվում է, որ խնջույքի մասնակիցներից մեկի դեմքը ծանոթ է և նա վախեցնում է ինձ, կասկածում եմ որ կարող է մահափորձ կատարել վրաս: Տեղեկացնում եմ թիկնապահիս: Նա ասում է, ոչ, ամեն ինչ նորմալ է, այդ մարդուն ես ճանաչում եմ, անհանգստանալու կարիք չկա և ես հանգստանում եմ և այլևս նրա վրա ուշադրություն չեմ դարձնում: Բայց հետո պարզվում էայդ մարդը իրոք ուզում էր մահափորձ կատարել: Ես վստահում էի իմ թիկնապահին, որ նա ամեն գնով կփրիկի իմ կյանքը, ամեն ինչ կանի իմ համար և դա այդպես էր, սակայն նա խաբեց, խաբեց որպեսի իմ մոտ պանիկա չսկսի և այդ մարդը նկատելով դա չարագացնի իր գործողությունները: Փատսորեն թիկնապահին պետք չէր հավատալ, չնայած ես վստահ եի, որ նա ամեն ինչ կանի իմ կյանքը փրկելու համար:

Մի քիչ հեքիաթ ստացվեց, բայց հասկացողը կհասկանա:
Անձամբ ես հիմնականում առաջնորդվում եմ «վստահիր մարդկանց, բայց մի հավատա» սկզբունքով