եթե լավ հիշենք, թե ինչ չարիք էին դարձել ռուսական "դպրոցներ" կոչվածները հայ ազգի գլխին, ապա կհասկանայինք որ կոնկրետ այս դեպքում այդպիսի ռադիկալ, միանգամյա գործողությամբ հարցը լուծելուց ավելի ճիշտ ուղի չկար:Jarre-ի խոսքերից
ու այս ամենի համար մեր խորին շնորհակալությունը պետք է միշտ ասենք մեր ազգի մեծ մտածողներից մեկին ՝ Ռաֆայել Իշխանյանին
քո բերած օրինակի վրա կարող եմ որոշակի մեկնաբանություններ գրել:
նախ, որ այդ երեխան սովորևում էր Մոսկվայում՝ Ռուսական դպրոցում /մեծատառով եմ գրել, որ քո գրածից չտարբերվի/ , ծնում է մի հարց: իսկ ինչու՞ ինքը Մոսկվայում չէր սովորում Հայկական դպրոցում /որտեղ իմիջայլոց, Հայաստանի ռուսական դպրոդների անալոգիայով, հիմնական սովորող կոնտինդենտը կլիներ ռուսներ
/:
երկրորդ, գերազանցիկ,բան … ստից բաներ են, եթե մարդ ուսման կարիք ունի: նայիր օրինակ Էյնշտեյնի կենսագրությունը:
երրորդ: դուք բնականորեն ծախսում էիք ձեր ժամանակը, քանի որ դեպքը ձեր հետ էր պատահել: եթե դեպքը պատահեր իմ հետ, ես էլ կծախսեի իմ ժամանակը, քանի որ դեպքը իմ մոտիկին է վերաբերվում ու ես պետք է օգնեմ իրան ուղղելու սխալը /որի կարող է եղած լինի նաև դեպքերի բերուրմով/: Իսկ որ դա սխալ է. միանշանակ է: նայիր, եթե ճիշտ լիներ, ապա մարդկիկ իրենց միջոցները ու էներգիան չէին ծախսի, ասենք Տորոնտոյում Հայկական դպրոց /լիարժեք գործող- մանկապարտեզից մինչև բարձրագույն/ բացելու ու այն պահելու վրա: ու ասեմ, որ իմ վերևում ասածը Մոսկվայում հայկական դպրոց հաճախող ռուսների մասին էնքան էլ անտրամաբանական չէ, քանի որ իմ ասած Տորոնտոյի հայկական դպրոցում հաճույքով հաճախում են նաև լիքը օտարներ, իմիջայլոց նրանց համարա ուսման վարձը բավականին բարձր է, ի տարբերություն հայ երեխաների համար մուծվող բավականին սիմվոլիկ գումարի:
իսկ հինգերորդը: ամենակարևորը: Ինչպես ասացի, այդ գործողության գեներատորւը ակունքում կարգնածը ու գեներատորնը - Ռաֆայել Իշխանյանը էր: իսկ նա շատ հեռուն տեսնող ու գնահատող անհատ էր:
Մեջբերել
Էջանիշներ