Annushka-ի ոտանավորները

[Ուլուանա]

Այ էս մեկն ինձ ամենաշատը դուր եկավ։
Հատկապես վերջին տունն էր լավը.

Այնքա՜ն հպարտ ես, որ գիտես գերել,
Եվ հոգուդ խորքում հերոս ես ասես,
Սակայն եթե դու չես կարող սիրել,
Ուրեմն ոչինչ, ոչինչ չգիտես...

Իսկապես, սիրել չիմացող մարդը ՈՉԻՆՉ չգիտի... Եթե մարդը սիրել չգիտի, նրա իմացած ամեն ինչը զրոյի արժեք չունի։

Իմ բանաստեղծություններից մեկը հիշեցի...

[Annushka]

ՇԱՏ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ

[Annushka]

Մի՛ մոռացիր ինձ ...

Մնաս բարով, իմ խե՛նթ երազ,
Ի մ քա՛ղցր ցավ, բարով մնաս...
Մի՛ մոռացիր գարունը մեր,
Որ մեզ բերեց անմար հուշեր:
Ռեալ է սա, թե մի ցնորք
Ասել դա չի կարող ոչ ոք,
Ցնորք իմ խենթ, բարով մնաս,
Ինձ կհիշես, լուռ կժպտաս:
Ր ոպե անգամ չմոռանաս՝
Ինչպես անցան օրերը այս,
Նրանք հոգումդ թող ապրեն,
Ձյան պես նստեն, հուշեր բերեն…

*******************************************************

Ես քեզ սպասում եմ, սպասում, որ կգաս,
Կրկին կժպտաս ներող ու քնքուշ,
Որ չեմ հավատում, իմ չքնա’ղ երազ,
Որ դու դարձել ես լուսավոր մի հուշ:

Անվերջ հիշում եմ օրն այն անձրևոտ,
Երբ դու հեռացար, ոչինչ չասացիր,
Շուրջս սփռեցիր մի անհուն կարոտ,
Ու ինձ թողեցիր թախիծ մի անծիր:

Աշուն է կրկին, անձրև է գալիս,
Ու արթնացել են հուշերս նորից,
Եվ անձրևի հետ իմ սիրտն է լալիս,
Կանչում է կարծես հոգիս քեզ հեռվից:

Գիտեմ, որ զուր եմ այսքան երազում,
Հազիվ թե մի օր դու վերադառնաս,
Ես գիտեմ, սակայն.. հոգիս է սպասում,
Որ մի օր կգաս, որ մի օր կգաս….

***************************************

Դու հեռանում ես, իմ սեր`
Թողնելով ինձ լոկ հուշեր,
Հրաժեշտի մի համբույր
Ու մոլորված սերդ կույր:

Վերջին անգամ ինձ ժպտա’,
Ես չեմ տխրի, հավատա’,
Տա’ր իմ թախիծը քեզ հետ
Եվ իմ խոհերն անհեթեթ:

Մնաս բարո’վ, իմ միա’կ,
Իմ սևաչյա’, իմ հոգյա’կ,
Թող քո ճամփին լույս վառվի,
Երբեք, երբեք չմարի:

Դու հեռանում ես, բայց ես
Չեմ մոռանա երբեք քեզ,
Կկարոտեմ քեզ, իմ սե'ր
Ու կհյուսեմ բյուր հուշեր: