Աշնանային
ԱՇՆԱՆԱՅԻՆ
Աշու՛ն, ինչու՞ ես կրկին դու թախծում,
Ինչու՞ ես նրա մասին մտածում,
Ու ստիպում ես ինձ, որ հիշեմ կրկին
Մեր կապուտաչյա գարունն ու այգին:
Հասկացի՛ր, աշու՛ն, որ նա էլ չկա,
Դու իմ հարազա՛տ, իմ սիրո՛ վկա,
Նա էլ չի գալու, էլ չի ժպտալու,
Չէ՞ որ նա չկա, դարձել է ուրու:
Մոռացի՛ր նրան, աշու՛ն իմ լալկան,
Եվ ինձ էլ օգնիր մոռանալ նրան,
Նրա պատկերը երբեք չհիշել,
Ու չկարոտել, ու չկարոտել....
Better to light a candle than to curse the darkness.
Re. Դու գիտես գերել>>>
ՇԱՏ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ
Better to light a candle than to curse the darkness.
Միայն նրան,
Ախ ,թե մի օր տեսնեի նրան,
Նրան միայն,
Վառ երազի, հուշի նման,
Տեսնեի նրան,
Ոչինչ չասեի, նայեի անձայն,
Միայն նրան,
Թեկուզ հեռվից, գեթ մեկ վայրկյան,
Տեսնեի միայն…
Ջերմ հայացքս փարվեր նրան,
Նրան միայն,
Հրաշք լիներ մի դյութական,
Տեսնեի նրան
Նայեի հեռվից ես լռելյայն
Միայն նրան,
Ու կարոտս առնեի այնժամ,
Տեսնեի միայն...
Better to light a candle than to curse the darkness.
Կարոտի թևերով
ԿԱՐՈՏԻ ԹԵՎԵՐՈՎ
Ամեն անգամ քո անունը լսելիս
Ինձ թվում է, թե կողքիս ես, սիրելի՛ս,
Մի պահ ներկան մոռանում եմ ես ասես,
Ու իմ հոգին սլանում է դեպի քեզ…
Սակայն հանկարծ դու չքանում ես անհետ,
Ու տանում ես իմ անուրջները քեզ հետ,
Ասես մեկը քեզ խլում է ու տանում,
Ու ես կրկին մենակ ու լուռ եմ մնում…
Ես նայում եմ պարզ ու կապույտ երկնքին,
Ու կարոտից արտասվում է իմ հոգին,
Ջինջ երկնքում ես քո աչքերն եմ տեսնում,
Եվ շուրթերս քո անունն են շշնջում…
Ամբոխի մեջ հայացքս քեզ է փնտրում,
Անիրական հրաշքի է այն սպասում,
Սակայն գիտեմ՝ դու հեռու ես, դու չկաս,
Դու դարձել ես հավետ անհաս մի երազ…
Better to light a candle than to curse the darkness.
Իմ հեքիաթի աշխարհում
ԻՄ ՀԵՔԻԱԹԻ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ
Իմ հեքիաթի աշխարհում
Միշտ գարուն է, վառ գարուն,
Չկա այնտեղ ո՛չ կեղծիք,
Ո՛չ տրտմություն, ո՛չ չարիք…
Սերն է ճախրում երկնքում
Իմ հեքիաթի աշխարհում,
Այնտեղ կա հույս ու հավատ,
Ամեն ինչի լավ ավարտ…
Մարդիկ լավն են ու ժպտուն
Իմ հեքիաթի աշխարհում,
Եվ բաժանման չար քամին
Այնտեղ լեգենդ է լոկ հին…
Մենք չենք թախծում ու տխրում
Իմ հեքիաթի աշխարհում,
Դու կողքիս ես, ի՛մ միակ,
Այդ աշխարհում կապուտակ:
Քո չքնաղ սերն եմ շնչում
Իմ հեքիաթի աշխարհում,
Ուր աչքերում քո անմար
Երազներ կան սիրավառ…
Սիրտս քեզ է պատկանում
Իմ հեքիաթի աշխարհում,
Ես արևն եմ քո կյանքի
Այդ աշխարհում բերկրանքի…
Մեր սերն ամուր է այնքան
Այդ աշխարհում դյութական,
Որ ես ապրել եմ ուզում
Իմ հեքիաթի աշխարհում…
Better to light a candle than to curse the darkness.
Մոդերատորական: Թեմաները միացված են:
Խնդրում ենք վերնագրերը գրել փոքրատառերով:
Դու արժանի չես ...
Դու արժանի չես իմ տառապանքին,
Բայց ու՜շ է արդեն... չէ՞ որ իմ հոգին
Լի է քեզանով, արբած է ասես,
Եվ քո կեղծ սիրուց արտասվում եմ ես:
Դու արժանի չես իմ արցունքներին,
Բայց ավա՜ղ, ուշ է, չէ՞ որ սիրտը իմ
Ապրում է հանուն քո սիրո միայն,
Եվ ես անզոր եմ խանգարել նրան…
Դու արժանի չես երազին իմ ջինջ,
Բայց ու՜շ է ավաղ, չէ՞ որ էլ ոչինչ
Հարկավոր չէ ինձ քեզանից բացի,
Եվ գիտեմ անշուշտ,որ զու՜ր սիրեցի:
Դու արժանի չես իմ անկեղծ սիրուն,
Բայց արդեն ուշ է. չէ՞ որ այս կյանքում
Ես չեմ դիամանա առանց քեզ ,իմ սե'ր,
Եվ մի՛ շշնջա կեղծ ու սուտ խոսքեր....
Better to light a candle than to curse the darkness.
Re. Annushka-ի ոտանավորները
Ապրես Annushka ջան...
Բոլոր գրվածքներդ էլ շատ շատ հավանեցի, ասես իմ սրտից լինեին՝ չնայած նոր եմ տեսնում, բայց արդեն կես տարի է ինչ գրել ես դրանք այստեղ Ակումբում...
Բառեր չունեմ արտահայտելու համար, թե որքա՜ն հավանեցի ու թե ինչպե՜ս եմ հասկանում ամեն գրածդ տողը...
Քո թույլտվությամբ դրանք կպահեմ ինձ մոտ
Շաևունակիր այստեղ տեղադրել քո նոր բանաստեղծություններից լա՞վ...
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք...Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
Ապրես, գեղեցիկ ես գրում: Բայց քո բանաստեղծություններում ավելի շատ աշնան թախիծ ու կարոտ կա: Կցանկանայի, որ բնության զարթոնքն ու գարնան թարմությունը թևածեն քո հոգում ՝ներշնչելով քեզ ,և դու էլ մեզ պարգևես խինդով ու կյանքով լի բանաստեղծություններ:
Ես ավելին եմ եղել քան դու կարծում էիր...
Ո՜նց կուզեի, որ դու էլ ավելին լինեիր, քան կայիր....
Եվ կրկին ոտանավորներ....
Մի՛ մոռացիր ինձ ...
Մնաս բարով, իմ խե՛նթ երազ,
Ի մ քա՛ղցր ցավ, բարով մնաս...
Մի՛ մոռացիր գարունը մեր,
Որ մեզ բերեց անմար հուշեր:
Ռեալ է սա, թե մի ցնորք
Ասել դա չի կարող ոչ ոք,
Ցնորք իմ խենթ, բարով մնաս,
Ինձ կհիշես, լուռ կժպտաս:
Ր ոպե անգամ չմոռանաս՝
Ինչպես անցան օրերը այս,
Նրանք հոգումդ թող ապրեն,
Ձյան պես նստեն, հուշեր բերեն…
*******************************************************
Ես քեզ սպասում եմ, սպասում, որ կգաս,
Կրկին կժպտաս ներող ու քնքուշ,
Որ չեմ հավատում, իմ չքնա’ղ երազ,
Որ դու դարձել ես լուսավոր մի հուշ:
Անվերջ հիշում եմ օրն այն անձրևոտ,
Երբ դու հեռացար, ոչինչ չասացիր,
Շուրջս սփռեցիր մի անհուն կարոտ,
Ու ինձ թողեցիր թախիծ մի անծիր:
Աշուն է կրկին, անձրև է գալիս,
Ու արթնացել են հուշերս նորից,
Եվ անձրևի հետ իմ սիրտն է լալիս,
Կանչում է կարծես հոգիս քեզ հեռվից:
Գիտեմ, որ զուր եմ այսքան երազում,
Հազիվ թե մի օր դու վերադառնաս,
Ես գիտեմ, սակայն.. հոգիս է սպասում,
Որ մի օր կգաս, որ մի օր կգաս….
***************************************
Դու հեռանում ես, իմ սեր`
Թողնելով ինձ լոկ հուշեր,
Հրաժեշտի մի համբույր
Ու մոլորված սերդ կույր:
Վերջին անգամ ինձ ժպտա’,
Ես չեմ տխրի, հավատա’,
Տա’ր իմ թախիծը քեզ հետ
Եվ իմ խոհերն անհեթեթ:
Մնաս բարո’վ, իմ միա’կ,
Իմ սևաչյա’, իմ հոգյա’կ,
Թող քո ճամփին լույս վառվի,
Երբեք, երբեք չմարի:
Դու հեռանում ես, բայց ես
Չեմ մոռանա երբեք քեզ,
Կկարոտեմ քեզ, իմ սե'ր
Ու կհյուսեմ բյուր հուշեր:
Better to light a candle than to curse the darkness.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ