Ստրեսները, ներվային կյանքը կարող է բերել շատակերության: Ժողովրդական մի այսպիսի արտահայտություն էլ կա ՝ "Ուղեղը անջատած ուտում է
":
Ինձ դա պատահել է: Իմ ուսումնասիրելուց գործընթացը այսպիսին է
:
Ներվային վիճակում սկսուն ես ավելի արագ ուտել, շատ անգամ առանց ծամելու կուլ ես տալիս: Հետո են անհրաժեշտ 20 րոպեն, որ պետք է ստամոքսից ինֆոն հասնի ուղեղւի, որ կուշտ ես, ավելի ուշանում է, որովհետև գլուխտ զբաղված է այլ խնդիրներով, քան ուտելիքն է:
Մի խոսքով, հնարավոր է: Ու երևի նաև ճիշտ է ասում, որ ուտելուց ագրեսիան տեղափոխվում է սննդի վրա: Ուտելուց մի տեսակ կարծես հանգստանում ես: Քանի որ ուղեղտ սկսում է ավելի դանդաղ աշխատել: Լարվածությունը թուլանում է, քանզի "ծանրության" կենտրոնը տեղափոխվում է ստամոքսի վրա: Ուտելը ու ստամոքսը ծանրաբեռնելը՝ կարծես թմրացնում է ստրեսը: Ես դա նկատել եմ: Նարկոտիկի նման մի բան է
:
Էջանիշներ