1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա
Անիտա Դիամանտ - «Բոստոնցի աղջիկը» (The boston girl)
2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա
Մի երկու տարի ա ցանկումս էր, բայց հետաձգվում էր։ Վերջը հերթը հասավ․․․
3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում (առաջին նախադասությունը)
Ավա, անուշս, որ խնդրում ես պատմեմ նրա մասին, թե ինչպես եմ դարձել այն կինը, ով կամ այսօր, ի՞նչ ես սպասում որ պիտի ասեմ։
4. Ո՞ր էջն եք հասել
Վերջացրել եմ․․․ մեկուկես շնչով։
5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա
Լավն էր։ Ոճապես ահագին նման է Նենսի Գրիգորյանի «Զաբել»-ին։ Հավես, ինչ-որ տեղ սպասելիորեն մակերեսային տոնով պատմում է կոնսերվատիվ իմիգրանտների ընտանիքում մեծացող աղջնակի մասին, ով հետզետե բացահայտում է իր մեջի կնոջը։ Համաձայն եմ, որ տեղերով անատամ է, բայց դա էլ է սազում հարցազրուցային կառուցվածքին։ Մի ցնցող դրվագ կար, որ ահագին տպավորիչ էր, ու լավ բնութագրում է ամբողջ գիրքը (մի փոքրիկ սփոյլեր ա)․
•
•
Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Պատմողի մայրը մի քանի ամիս առաջ մահացել էր, ու հայրն էլ, լինելով ավանդապաշտ հրեա, հայտարարում է, որ մի տարի պիտի սուգ պահեն։ Իսկ պատմողը նշանված էր, հարսանիքի օրն էլ՝ նշանակված, երբ մայրը մահացավ։ Ու մի օր լրիվ հուսահատ հարցնում է հորը, թե երբ կարող է ամուսնանալ, հայրն էլ պատասխանում է՝ երբ ուզես։ Աղջիկն էլ շշմած վրան է հասնում, թե բա ասում էիր մի տարի պիտի սպասեմ, ինչին ստանում է այս պատասխանը․ «Did I say anything about weddings? According to Talmւud, if a funeral procession and a wedding procession cross paths, the wedding party goes first. Life is more important than death.»
Ուզում եմ հեղինակի այլ գործերն էլ կարդալ․․․
Էջանիշներ