Ի՞նչ եք կարդում հիմա...

[Շինարար]

Շին, լավ ես ասում համարձակության մասին։ Մեր ոլորտում էլ չնայած ահագին քննադատված ու հերքված, Չոմսկին ամենամեջբերվող գիտնականն ա, որտև բավական ռադիկալ տեսություն ա առաջ քաշել ժամանակին, ու մի ամբողջ ոլորտ կրակն ա ընկել դրա ձեռը։ Բայց հիմիկվա ակադեմիայում ամեն ինչ շատ ավելի տխուր ա, որտև մեծ մասամբ համարձակ մտքերը չեն ողջունվում։ Նայի, իմ ՊհԴ֊ի ժամանակ ես բավական համարձակ էքսպերիմենտ էի առաջ քաշել, որ եթե հաջողվեր, կարար մեր ոլորտը լրիվ ուրիշ ուղղության վրա դներ, բայց նաև կարար ընդհանրապես չհաջողվեր։ Երկրորդ ղեկավարս դաբրոն տվել էր. ինքն էլ ա տենց համարձակ դեմք։ Բայց գլխավոր ղեկավարս մյուսների հետ միասին ուղղակի չորով թույլ չտվեց ուզածս անել։ Ու նման բաներ շարունակվում են նաև պոստդոկի ընթացքում։ Համարձակ գաղափարները չեն ֆինանսավորվում ու չեն ողջունվում։ Պիտի նստես, համեստ ու ապահով, միջակ գիտություն անես, որ ոչ մեկի հետ պրոբլեմ չունենաս։ Ու էդ առումով ասենք անձնական հարաբերություններում ու մյուս ոլորտներում հիմնականում շատ բան քո կանտրոլի տակ ա, ապա ակադեմիայում տենց չի, դու շատ քիչ կանտրոլ ունես, ու էդ պրոբլեմատիկ ա։

Դե հենց էդ ա ընդհանրապես իր ասածը` մենք ծնված օրվանից դիսցիպլինի ենք ենթարկվում` ընտանիքում, կրթական համակարգում, աշխատանքում, դառնում հեշտ վերահսկելի: Հակառակվել դրան իհարկե դժվար ա, հիմնականում անհնար: