1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա:
Սթիվեն Քինգ - 11/22/63
2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա։
«Մութ աշտարակից» 3 հատոր կարդացի ու տեխնիկական պատճառներով դադար եմ վերցրել: Որոշեցի Քինգից էս մեկը փորձել: Հիմնական պատճառը՝ դեռ փոքր ժամանակվանից մի տեսակ անառողջ հետաքրքրություն եմ ցուցաբերել ՋՖՔ-ի սպանության նկատմամբ: Ու նենց չի, որ նախագահի անձի հանդեպ մի եսիմինչ համակրանք եմ տածում, չէ, ուղղակի հետաքրքիր ա: Մտածեցի՝ վատ չի լինի ալտերնատիվ պատմություն կարդալ էդ թեմայով:
3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում (առաջին նախադասությունը):
I have never been what you'd call a crying man.
My ex-wife said that my "nonexistent emotional gradient" was the main reason she was leaving me (as if the guy she met in her AA meetings was beside the point). Christy said she supposed she could forgive me not crying at her father's funeral; I had only known him for six years and couldn't understand what a wonderful, giving man he had been (a Mustang convertible as a high school graduation present, for instance). But then, when I didn't cry at my own parents' funerals—they died just two years apart, Dad of stomach cancer and Mom of a thunderclap heart attack while walking on a Florida beach—she began to understand the non existent gradient thing. I was "unable to feel my feelings," in AA-speak.
4. Ո՞ր էջն եք հասել։
Նոր եմ սկսել (մի 10 էջ)/~850
5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա։
Լիքը տեղ հանդիպել եմ, որ ահագին տարբեր ա «սովորական Քինգից», երևի դրանից ա, որ մի տեսակ սովորականից ավելի եմ հավանելու աչքիս:
Տեսնենք՝ խոստումնալից ա:
Մեջբերել
Էջանիշներ