1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա:
Մարիո Վարգաս Լյոսա «Գովք խորթ մորը»:
2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա:
Եսիմ, մի բան պետք ա կարդայի՞, թե՞ չէ
3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում (առաջին նախադասությունը):
Իր քառասնամյակի օրը դոննա Լուկրեցյան բարձի տակ մի երկտող գտավ: Չձևավորված, մանկական ձեռագրով մանրակրկիտ գրված էր.
«Շնորհավորում եմ ծննդյան տարեդարձի առթիվ: Ես ոչինչ չեմ կարող նվիրել քեզ, որովհետև փող չունեմ, բայց խոստանում եմ գերազանց սովորել և դառնալ լավագույն աշակերտը. դա էլ կլինի իմ նվերը: Դու ամենաբարին ու ամենագեղեցիկն ես, և ես ամեն գիշեր քեզ տեսնում եմ երազում: Նորից շնորհավորում եմ:
Ալֆոնսո»:
4. Ո՞ր էջն եք հասել:
էջ 17
5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա:
Հիմա չափազանց շատ եմ կարդում այն ամենը, ինչը պետք է, որ ժամանակ վատնեմ կարդալու այն, ինչ այս պահին անհրաժեշտ չէ ու մի բան էլ հետաքրքիր չէ: Հրաշք ա: Պարզ ա էն աստիճան, որ ոնց որ «Քաղաքը և շները»-ի հեղինակը գրած չլինի, հեշտ ա կարդացվում, ստիպում ա կարդալիս ժպտալ: Ում խորհուրդ եմ տվել «Քաղաքը և շները» կարդալ, եթե շատ ժամանակ չունեք, ավելի լավ է սա կարդաք
Հաջորդ զոհս էս հեղինակից «Դոն Ռիգոբեռտոյի տետրակներն» են:
Հ.Գ. Հակացուցված է նրանց, ովքեր խորշում եմ գրականության մեջ էրոտիկայի բարձր չափաբաժնից:![]()
Էջանիշներ