Ուսում և առողջություն

[Վազգեն]

Դասից կուշանամ, եթե քսան րոպե ձեռքերս հենցընենց թափահարեմ:
Իսկ ասենք ոտքով 20-30 րոպե քայլելը ամեն առավոտ երթուղային նստելու համար և օրվա ընթացքում նունպես շատ քայլելը բավակա՞ն չէ

Ավելի լավ է քիչ, քան՝ ոչինչ։ Համ է փող կխնայես։
Իմ կարծիքով, առավոտյան մարզանքից ավելի շատ օգուտ կարելի է ստանալ։ Միայն հո ձեռքերը թափահարելը չի։ Բա՜ պպզել ու վեր կենալ, բա՜ թռչկոտելը, բա՜ բոլոր հոդերը գոնե մի քիչ աշխատեցնելը, որ իրենք իրենց գոյության մասին չմոռանան ու «չժանգոտվեն»։

[StrangeLittleGirl]

«Ե՞րբ, ո՞րտեղ, ի՞նչու»–ին մասնակցել, ցուցահանդես գնալ, ակումբի հանդիպմանը գնալ... էլ չշարունակեմ։ Աղջիկ ջան, դու ընկար ոչ պրակտիկ մարդկանց ցուցակի մեջ։
Լավ, իսկ եթե լուրջ, գոնե որևէ վարժություն անելու համար միշտ էլ կարելի է ժամանակ գտնել։ Օրինակ, ամեն առավոտ քսան րոպե մարզանք անելը՝ սովետական ոճով, այն «նա զարյադկու ստանովիս»–ի պես մի բան էլի։

Է՜հ, լավ երևում է, որ դու չգիտես մեր բուհի յուրահատկությունները: Մեզ մոտ չորրորդ կուրսից սկսած ամեն շաբաթ կամ երկու շաբաթ մի առարկա ենք անցնում: Նախորդ առարկան արդեն վերջացրել ենք, իսկ վաղը նորն ենք սկսելու, հետևաբար շաբաթ-կիրակի միշտ էլ ազատ ենք մնում: Բացի դրանից, մեզ երկու օրով արձակուրդ էին տվել Անկախության օրվա առթիվ, բայց դրա փոխարեն նախորդ օրերին ավելի շատ են տանջել: Արդյունքը եղել է այն, որ այդ օրերից մեկը քնած եմ անցկացրել:
Հետո, ամբողջ շաբաթվա լարվածությունից հետո միայն շաբաթ-կիրակի օրերին սպորտով զբաղվելը շատ ավելի վնասակար է, քան ընդհանրապես չզբաղվելը: Իսկ առավոտյան մարզանքների ժամանակ էլ չի լինում, որովհետև պետք է քսան րոպե շուտ արթնանալ դրա համար, ինչն անհնար է, երբ գիշերը գիրքը գրկած քնել ես: Համենայնդեպս, ես հասցնում եմ գոնե մի քիչ քայլել օրվա ընթացքում, ինչն իր օգուտը տալիս է:
Իմ խնդիրը ո՛չ գլխացավն է, ո՛չ գերհոգնածությունը (դրանց մասին կիսամյակի վերջում կխոսեմ, երբ ո՛չ սուրճը կօգնի, ո՛չ քնելը, ո՛չ նույնիսկ սպորտը):
Իմ ամենալուրջ խնդիրը ստամոքսն է, որը շարքից դուրս է գալիս ոչ կանոնավոր սնվելու պատճառով:

Սակայն եկեք ուսանողներին թողնենք: Պատկերացրեք, մեզ այդքան էլ մեծ վտանգ չի սպառնում, ինչքան աշակերտներին, քանզի մեր օրգանիզմներն արդեն ձևավորված են, ավելի հեշտ են տանում լարվածությունները: Իսկ դպրոցական համակարգը շատ ավելի ահավոր է:

[Artgeo]

Ավելի լավ է քիչ, քան՝ ոչինչ։ Համ է փող կխնայես։
Իմ կարծիքով, առավոտյան մարզանքից ավելի շատ օգուտ կարելի է ստանալ։ Միայն հո ձեռքերը թափահարելը չի։ Բա՜ պպզել ու վեր կենալ, բա՜ թռչկոտելը, բա՜ բոլոր հոդերը գոնե մի քիչ աշխատեցնելը, որ իրենք իրենց գոյության մասին չմոռանան ու «չժանգոտվեն»։

Մի երկու անգամ թռչկոտեմ բավակն է, որ մեր սեյսմիկ ծառայությունները 2-3 բալանոց երկրաշարժ արձանագրեն: Մի 8-9 անգամն էլ հերիքա, որ մեր շենքը քանդվի:

Չէ է, մեկա հավես չկա

[Shah]

Ի՞նչ կարծիքի եք, Հայաստանի կրթական համակարգը ինչքանո՞վ է ազդում աշակերտի/ուսանողի առողջության վրա:

Ուսանողից ա կախված, եթե իրան նայի ու լավ սնվի իհարկե ոչ մի վնաս չի տա, դեռ շատ կարդալուց ու սովորելուց ոչ մեկ չի հիվանդացել:

Իսկ դուք ի՞նչ կարծիքի եք: Արդյոք առողջությու՞նն է ամենաթանկ բանը, թե՞ արժե այն զոհել հանուն ուսման: Իսկ գուցե մեկը մյուսին չի՞ վնասում:

Առողջությունն իսկապես ամենաթանկն է, այն զոհել չի կարելի, մեկն էլ մյուսին չի խանգառում
Բարի ուսում: "Учиться, учиться и еще раз..." (c) В.И.Ленин