Անձրև
Ու թափվում է անձրևը իր մաքրագործ էությամբ,
Պարուրում է նվաղ հոգիս մի բոցեղեն զորությամբ,
Չի կաշկանդում էլ միտքս այլևս ոչ մի կապանք,
Եվ իմ սրտին ընկճված հյուր է գալիս մի բերկրանք:
* * *
Ու թափվում է անձրևը իր մայրացնող էությամբ,
Տոչոր հողը իր կույս շրթով հագենում է գոհությամբ,
Սաղարթախիտ անտառը հեզ ենթարկվում է թևաթափ,
Հրակարմիր հորիզոնին լույս է թափվում տեղատարափ:
* * *
Ու թափվում է անձրևը, ինչպես վայրի բարբարոս,
Խորշոմապատ լեռները սեգ հեղեղվում են մեղմահոս,
Խարտիշահեր արտերն անծիր ալիքվում են մեղմահեզ,
Ու ցամաքած առվակները հորդանում են վերջապես:
* * *
Ու թող բերի այս հեղուկը եդեմական ջերմություն,
Թող պաշտպանի նա մեզ տապից, որպես Աստծո օրհնություն,
Թող մեզ թրջի կախարդական հեղուկը միշտ
Եվ վերացնի ամեն թախիծ ու ամեն վիշտ:
* * *
Ամեն անգամ այս հրաշքը թող հայտնվի քո ճամփին,
Եվ հեռացնի նա քո դեմքից մութ ամպերը անմեկին,
Թող սավառնի երկինքն ի վեր քո սեգ հոգին միշտ ազատ,
Եվ միշտ ժպտաս անձրևի կտկտոցին հարազատ:
* * *
Ու կթափվի անձրևը միշտ ու մշտաթոր,
Կզովացնի հրից այրվող սրտերը բոլոր,
Ու կմաքրի նա հավիտյան մեղքերը դեզ
Եվ, ինչպես միշտ, կչքանա համեստ ու հեզ:
* * *
Էջանիշներ