Ետքը

[Պանդուխտ]

Արդիւնքում, տիար վարչապետը լինելու է նախագահ, իսկ դուք՝ նրանից դժգոհներդ, Հ.Հ.Շ.-ական եւ ոչ միայն այդ կուսակցութեան պատկանողները, շարունակելու էք ակումբի էջերը խճողել հակաիշխանական թեմաներով եւ հայհոյանքով:

«1998-2008_ Արյունոտ տասնամյակ Քոչարյանի իրական պատկերը» թեմայից մէջբերուած Արտգէոյական խօսք.-

Սպասում էի այս արձագանքին։ Դե ձեզ տեսնեմ։ «Ինչո՞ւ եք պայքարում, երիտթուրքերը ավելի շատ հայ են սպանել»։ Սակայն արի ու տես, որ երիտթուրքերի սպանությունները չեն արդարացնում Քոչրյանի կողմից կատարված սպանությունները։ Արի ու տես, որ դուք արդարացնում եք։ Արի ու տես, որ եթե վաղը մեկ ուրիշ պետություն հարձակվի Հայաստանի վրա, Վազգեն Մանուկյանի կողմնակիցները էլի՞ կասեն «Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էլ է սպանել»…

Մանկամտութիւն: Լեւոնականները ոչ միայն ձախողեցրին վարչակարգ փոխելու հնարաւորութիւնը, այլ նաեւ ազգային ընդդիմութեան համակիրները մեղադրում են «լեւոնական չլինել»-ով:
Ազգի մեծամասնութեան կողմից մերժուածին հետեւել չի ուզում ազգի գիտակից եւ յիշողութիւն ունեցող զանգուածները, դրա համար չէ'ք կարող մեղադրել նրանց՝ «սերժական» պիտակով: Բռնատիրական մտայնութիւննիդ ակնյայտ է արդէն, նախքան իշխանութիւն ունենալնիդ: Գրուածքի երկրորդ պարբերութիւնը ինքնահակասում է:
Եթէ, Լեւոն Տ.Պ.եանի իշխանութեան ժամանակ բոլոր սպանուածների ու անհետ կորածների պատասխանատուն չէ, ապա նոյն տրամաբանութեամբ. ուրիշ նախագահների իշխանութեան ժամանակ սպանուածների պատասխանատու չէք կարող դասել նրանց:
Անտարակոյս, նախագահի պարտականութիւնն է. պահել սահմանադրութիւնը, ընդ որում, երկրի ու քաղաքացիների անվտանգութիւնը: Ձեր անիրաւական բանաձեւումով, ոեւէ երկրի տարածքին իրականացած ոեւէ ահաբեկչութիւն իրականացնողը, տուեալ երկրի իշխանութիւնն է: Սա չափազանցութիւն չէ՞:
Նոյն տրամաբանութեամբ, սեպտ. 11-ի նիւ Յորկի բուրգերի վրայ ալկայիդայի յարձակումն իրականացնողը կարելի է նկատել, յետեւաբար մեղադրել. ամերիկայի հանրապետական վարչակարգը, Ջորջ Բուշը:
Դուք, մղում էք ազգային ընդդիմութեան համակիրները, կամայ ակամայ, գիտութեամբ եւ անգիտութեամբ, պաշտպանելու Հայաստանի իշխող վարչակարգը: Այդ մղումով դուք, լեւոնականներդ, երկուստէք շահաւոր էք, քանզի, ոմանք, կամ լեւոնական պիտի լինեն՝ սերժական չլինելու համար, կամ ակամայ պաշտպանեն սերժ-քոչարեանական իշխանութիւնը, այդպիսով ձեր քաղաքական ընդդիմադիրին քաղաքական սնանկութեան էք հասցնում, կամ այդպէս համարում:

«Առաջինը շնորհավորեց Սարկոզին» թեմայից եւ "Childofthesky"-ից մէջբերում.-

Ինտերնետ ունես , կարող ես զանազան կայքերից տեղեկանալ ընտրակեղծիքների մասին : Շատ-շատ են : Այլ հարց է , արդյոք դու ուզում ես տեսնել որևէ ընտրակեղծիք : Համենայն դեպս , ընտրակեղծիքներից տեղյակ մարդկանց համար դրանք ակնառու են և ապացույցի կարիք չունեն

Բայց նաեւ սա չի նշանակում, որ, քուէների մեծամասնութիւնը Լ. Տ. Պետրոսեանն է ստացել:
Եթէ այդպէս է, այսինքն՝ բոլոր քուէների ճիշտ հաշուառումով հանդերձ նախագահի ձեր թեկնածուն, եթէ չի ստացել մեծամասնութեան ձայնը, ապա ինչո՞ւ գոռում էք: Յոյս ունէի՞ք երկրորդ փուլում ստանալ միւս թեկնածուների ձայները: Չեմ կարծում:
Եւ անհանգստացնում է ձեզ, կեղծարար Հայլուրի հաղորդումները, քանզի ուրիշներին մեղադրում էիք ռաբիզութեամբ, հայլուրը ցուցադրում է ձեր ռաբիզութիւնը: Քննադատում էիք հայ յեղափոխականններին, ինքներդ «յեղափոխականներ» եղել էք: Քարոզում էիք ժողովրդավարութեան մասին, տեսնում ենք դա ձեր առաջին զոհն է լինելու: Ծաղր ու ծանակի էիք ենթարկում ազգային արժէքները, մինչ հիմա եռագոյնը նաւթադոլարների սեւով է ներկելու:
Եւ առանց տատամսելուս, զրուցում էք վարդերի, չգիտեմ մեխակների յեղափոխութեան մասին: Երկուսն էլ դուրսի գործակալութիւնների ձեռագործ, բայց արդէն սպառուած եւ ժամանակավրէպ դարձած:
Եռագոյնի տէրը միայն դուք չէ'ք, բռնատիրութիւն մի բերէք Հայաստան:
Կը լինէք ազեր-թուրքի դաշնակիցը, եթէ ազարպատլըջանցիները դիւանագիտական թէ մարտական ճակատի վրայ շահագործեն ձեր ապազգային գործունէութիւնը:
Գիտէիք: Գիտէիք որ Լեւոնը նախագահ լինելու չափ քուէ չի հաւաքելու, դրանից ելնելով հետեւեցնում եմ, որ դո'ւք, խաղող ուտելը չէ, պատիզպան ծեծելն էք ուզում: Ամէն դէպքում վնասաւոր չէք, վնասաւորը բոլորս ենք: Ամէնայնդէպս շահելու էք այս անգամ բաւարար նիւթ քննադատելու՝ ցուցարարները ցրելու հրաման արձակող նորընտիր նախագահին: Մարդավարի ընդդիմութիւն չկարողացաք լինել, կեանքում մարդավարի իշխանութիւն չէք կարող լինել, նախընտրական քարոզչութեան ընթացքին ձեր վարքն ու բարքը այդ էր վկայում: Խայտառակ կեցուածք, ցեխարձակումներ, բացայայտ սուտեր, գաղափարական 180ْ շրջադարձ, շողոքորթում, կաշառք, եւ մասամբ նորին տեսանք ձեր նախընտրական քարոզչութեան ընթացքին: Դուք եւ նրանք, նոյն ծառի պտուղներն էք, հետեւաբար, նրանց փոխարինող արժանիները չէիք:
Եթէ պէտք է ամբաստանել Ռոբերտ Քոչարեանը, իր նախագահութեան տարիներին տեղի ունեցած բացայայտ եւ չբացայայտուած ոճիրներին մեղսակցութեամբ, ապա նախ եւ առաջ պէտք է ամբաստանել նրան, այն բանի համար, որ նա խոստացել էր հետապնդել, ու եթէ բացայայտուի ՝ դատել Լեւոն Տէր Պետրոսեանի իշխանութեան տարիներին տեղի ունեցած զեղծումների ու մարդասպանութիւնների գործակիցներն ու իրականացնողները: Նա ի՞նչ արեց: Ոչինչ: Իր ռունգի տակից փախչեցին գնացին խոշոր գողերը, մարդասպանները, կամ՝ չգնացին, միացան իրեն: Նա չէր կարող հետապնդել, քանզի ինք իր վարպետին պարտական է: Նրանք բոլորը իրար պարտական են: Պարտական են թաքցնել իրար մեղքերը: Պայքարի ընկերներ եղել են, իրար ճանաչում են:
Եւ ես կը զարմանամ, երբ տեսնեմ որ հայ ժողովուրդը չի սիրէր կը, համեմատաբար անմեղները:
Կանք, պիտի լինենք, ու դեռ արծիւանանք:

[Պանդուխտ]

Մէջբերում «Ոչ լևոնականներ ու ոչ սերժականներ, միացե՛ք» թեմայում "Death"ի գրառումից.-

Դրա համար էլ ծովից ծովը Հայաստանը դառձավ ծո-ից ծո

Ի դէպ՝ յիշեցնեմ ընթերցողիս. թուրք-ազերական վանդալիզմից Արցախն ու հայ ժողովուրդը փրկելու գոծողութեանց մասին էր շրջում զրոյցը, երբ Death-ը վերոյիշեալ պարբերութիւնը արձանագրեց:
Նախ՝ «Ծովից ծով Հայաստան» բառակապակցումը, ո՞րքանով ճիշտ ենք հասկացել:
Եթէ նկատի ունենք Տիգրան Արտաշէսեանի աշխարհակալութիւնը, ապա, ան միացրեց միջերկրածովեան երկիրներ իր թագաւորութեան, բայց այդ երկիրները Հայաստան չեղան, թէեւ հնուց հայ ազգաբնակչութիւն ունեցել են Կիլիկիան, Կոմագենէն, Սիրիան:
Ծով ծով Հայաստան գոյացաւ ժողովրդագրականօրէն, բայց ո'չ իրաւական, երբ սելջուկ թուրքեր յաղթեցին Բիւզանդական բանակին Մանազկերտի ճակատամարտում, որի հետեւանքով՝ Մեծ Հայքի բնակչութիւնը գաղթեց եւ բնակեց մինչ այդ բիւզանդական, սակայն հետագային նաեւ հայերի եւ սելջուկ թուրքերի տիրութեան անցած ընդարձակ տարածքներ. Կապադովկիայում, փոքր Հայքում, Հիւսիսային Սիրիայում եւ Կիլիկիայում:
Կարծում եմ «Ծովից ծով Հայաստան» հասկացողութիւնը առաջացել է Առաջին Աշխարհամարտի աւարտին, երբ բազմազոհ հայ ժողովուրդը խաղաղութեան վեհաժողովում ներկայանում էր երկու պատուիրակութեամբ: Առաջինը՝ արեւմտահայոց ներկայացուցչութիւնն էր Պօղոս Նուպարի (եգիպտական իշխան) գլխաւորութեամբ, երկրորդը՝ նորանկախ Հայաստանի Հանրապետութեան ներկայացուցչութիւնը, Աւետիս Ահարոնեանի գլխաւորութեամբ:
Արեւմտահայութիւնը՝ թէեւ գլխատուած, յոյսեր էր փայփայում ունենալ Ծովից ծով Հայաստան, զի ապահովուի Կիլիկիոյ անցումը նոր ստեղծուելիք Հայաստանին: Կիլիկիան, եւ ծայր արեւմտեան արեւմտահայկական գաւառները (Խարբերդ, Սեբաստիա, Մելիտենէ, Կեսարիա) կարելի չէր դուրս թողնել ապագայ Հայաստանից, մանաւանդ այսքան զոհ տալուց ետք: Անդին՝ Հայաստանի պատուիրակութիւնը աւելի չափաւոր էր իր պահանջներում: Չափաւոր պահանջների արդիւնք, Սեւրեան Հայաստանն իսկ իրականութիւն չդարձաւ, քանզի իրականութիւնները իրական ուժերն են ստեղծում, եւ ո'չ թղթի բրդուճ մի:

Հասարակ բանա, մեր ժողովուրդը մարտավարությունը չի հասկանում ինչ բանա: Անում նոր են մտածում, օրինակ թալեաթին սպանելու իմաստը որն էր, սպանեցին, հետո էլ սկսեցին ապացույց ման գալ, մոռացել էին որ էտի հենց կենդանի ապացույց

Deathն ասում է, թէ ժողովուրդը չի հասկանում ինչ է մարտավարութիւնը: Բայց ժողովուրդը պէտ չունի հասկանալու, քանզի դա զինւորականների գործ է:
Թալյաթի սպանութիւնը համազգային պահանջ էր դարձել, երբ մեծ տէրութիւնները, դատելով պատժելու եւ հայ ժողովուրդին հատուցելու փոխարէն, բազարի էին մտնում իրար հետ եւ քեմալ մուստափայի: Ցեղասպանութիւնը գործադրողները Մալտա կղզի ուղարկելով, անդին ստորադաս երկու երեք պաշտօնեայ կախ տալով արդարութեան հանդէպ պապակը չէր յագենում (դեռ եւս): Գործոց գլուխները ազատ շրջում էին, երբ բիւրոն ձեռնարկեց նրանց վերացումը:
Փա՞ստ, ինչի՞ն փաստը, երբ արեւմտահայութիւնը տարբեր ձեւերով, եւ տարբեր ժողովուրդների ու պետութիւնների տարբեր ներկայացուցչութիւնների տեսադաշտում ոչնչացուեց: Թալյաթի վկայութիւնը, ինչ որ ուտոպիական արդարութեան դատարանում (ոչ գոյ էր), վերածուելու էր լոկ զաւեշտի:
Փա՞ստ: Ո՞վ է հարցնում փաստը, ով չի գիտի ճշմարտութիւնը: Արդարութիւն էր պէտք:

Նույն էլ հիմա Շուշին ազատագրեցին, հիմա էլ ուզում են սաղ աշխարհին համոզեն, որ ադրբեջանցիներինը չի:

Պայքարից թուլանալ չի կարելի: Նրանք, աշխատում են ապացուցել, որ Հայ ժողովուրդը ընդհանրապէս չունի իրաւասութիւն. տարածքում պետութիւն ունենալու: Արեւելեան Հայաստանից մնացած այս երեսուն հազար քառ. կիլ. տարածքը համարում են արեւմտեան ազարպաթլիջան, կազմակերպւում են եւ գալու են դրան՝ այսպէս կոչուած արեւմտեան ազարպաթլիջանեան դատին: Մինչ մենք, դեռ եւս փորձում ենք համոզել ակումբցի մեր սիրելիներին, որ հայկական Շուշին հայկական է:
Ահա այստեղ է կայանում տարբերանքը հայի եւ թուրքի միջեւ: Հայը՝ սեփականը վախենում է իրը համարել, մինչ այդ միւսը՝ ուրիշինը համարում սեփական:

[Fedayi]

Ես, ամեն դեպքում, կայունության կողմնակից եմ, ու հանուն դրա պատրաստ եմ ընդունելու մեր նորընտիր նախագահին` չնայած խիստ կասկածում եմ ընտրությունների` մի փուլով հանգուցալուծվելու արդար գաղափարին:

[Smergh]

Մէջբերում «Ոչ լևոնականներ ու ոչ սերժականներ, միացե՛ք» թեմայում "Death"ի գրառումից.-

Ի դէպ՝ յիշեցնեմ ընթերցողիս. թուրք-ազերական վանդալիզմից Արցախն ու հայ ժողովուրդը փրկելու գոծողութեանց մասին էր շրջում զրոյցը, երբ Death-ը վերոյիշեալ պարբերութիւնը արձանագրեց:
Նախ՝ «Ծովից ծով Հայաստան» բառակապակցումը, ո՞րքանով ճիշտ ենք հասկացել:
Եթէ նկատի ունենք Տիգրան Արտաշէսեանի աշխարհակալութիւնը, ապա, ան միացրեց միջերկրածովեան երկիրներ իր թագաւորութեան, բայց այդ երկիրները Հայաստան չեղան, թէեւ հնուց հայ ազգաբնակչութիւն ունեցել են Կիլիկիան, Կոմագենէն, Սիրիան:
Ծով ծով Հայաստան գոյացաւ ժողովրդագրականօրէն, բայց ո'չ իրաւական, երբ սելջուկ թուրքեր յաղթեցին Բիւզանդական բանակին Մանազկերտի ճակատամարտում, որի հետեւանքով՝ Մեծ Հայքի բնակչութիւնը գաղթեց եւ բնակեց մինչ այդ բիւզանդական, սակայն հետագային նաեւ հայերի եւ սելջուկ թուրքերի տիրութեան անցած ընդարձակ տարածքներ. Կապադովկիայում, փոքր Հայքում, Հիւսիսային Սիրիայում եւ Կիլիկիայում:
Կարծում եմ «Ծովից ծով Հայաստան» հասկացողութիւնը առաջացել է Առաջին Աշխարհամարտի աւարտին, երբ բազմազոհ հայ ժողովուրդը խաղաղութեան վեհաժողովում ներկայանում էր երկու պատուիրակութեամբ: Առաջինը՝ արեւմտահայոց ներկայացուցչութիւնն էր Պօղոս Նուպարի (եգիպտական իշխան) գլխաւորութեամբ, երկրորդը՝ նորանկախ Հայաստանի Հանրապետութեան ներկայացուցչութիւնը, Աւետիս Ահարոնեանի գլխաւորութեամբ:
Արեւմտահայութիւնը՝ թէեւ գլխատուած, յոյսեր էր փայփայում ունենալ Ծովից ծով Հայաստան, զի ապահովուի Կիլիկիոյ անցումը նոր ստեղծուելիք Հայաստանին: Կիլիկիան, եւ ծայր արեւմտեան արեւմտահայկական գաւառները (Խարբերդ, Սեբաստիա, Մելիտենէ, Կեսարիա) կարելի չէր դուրս թողնել ապագայ Հայաստանից, մանաւանդ այսքան զոհ տալուց ետք: Անդին՝ Հայաստանի պատուիրակութիւնը աւելի չափաւոր էր իր պահանջներում: Չափաւոր պահանջների արդիւնք, Սեւրեան Հայաստանն իսկ իրականութիւն չդարձաւ, քանզի իրականութիւնները իրական ուժերն են ստեղծում, եւ ո'չ թղթի բրդուճ մի:


Deathն ասում է, թէ ժողովուրդը չի հասկանում ինչ է մարտավարութիւնը: Բայց ժողովուրդը պէտ չունի հասկանալու, քանզի դա զինւորականների գործ է:
Թալյաթի սպանութիւնը համազգային պահանջ էր դարձել, երբ մեծ տէրութիւնները, դատելով պատժելու եւ հայ ժողովուրդին հատուցելու փոխարէն, բազարի էին մտնում իրար հետ եւ քեմալ մուստափայի: Ցեղասպանութիւնը գործադրողները Մալտա կղզի ուղարկելով, անդին ստորադաս երկու երեք պաշտօնեայ կախ տալով արդարութեան հանդէպ պապակը չէր յագենում (դեռ եւս): Գործոց գլուխները ազատ շրջում էին, երբ բիւրոն ձեռնարկեց նրանց վերացումը:
Փա՞ստ, ինչի՞ն փաստը, երբ արեւմտահայութիւնը տարբեր ձեւերով, եւ տարբեր ժողովուրդների ու պետութիւնների տարբեր ներկայացուցչութիւնների տեսադաշտում ոչնչացուեց: Թալյաթի վկայութիւնը, ինչ որ ուտոպիական արդարութեան դատարանում (ոչ գոյ էր), վերածուելու էր լոկ զաւեշտի:
Փա՞ստ: Ո՞վ է հարցնում փաստը, ով չի գիտի ճշմարտութիւնը: Արդարութիւն էր պէտք:

Պայքարից թուլանալ չի կարելի: Նրանք, աշխատում են ապացուցել, որ Հայ ժողովուրդը ընդհանրապէս չունի իրաւասութիւն. տարածքում պետութիւն ունենալու: Արեւելեան Հայաստանից մնացած այս երեսուն հազար քառ. կիլ. տարածքը համարում են արեւմտեան ազարպաթլիջան, կազմակերպւում են եւ գալու են դրան՝ այսպէս կոչուած արեւմտեան ազարպաթլիջանեան դատին: Մինչ մենք, դեռ եւս փորձում ենք համոզել ակումբցի մեր սիրելիներին, որ հայկական Շուշին հայկական է:
Ահա այստեղ է կայանում տարբերանքը հայի եւ թուրքի միջեւ: Հայը՝ սեփականը վախենում է իրը համարել, մինչ այդ միւսը՝ ուրիշինը համարում սեփական:

Ակամայից հիշեցի Անկախության Հռչակագրի քննարկումները Գերագույն խորհրդում, որի նախագահն էր Տեր-Պետրոսյանը: Դեռևս այն ժամանակ ինձ համար պարզ դարձավ, որ դավադրություն է կազմակերպվում հայության ու Հայ Դատի հանդեպ: ՀՀՇ-ական վերնախավը Լևոնի գլխավորությամբ միտումնավոր կերպով չէր ցանկանում հռչակագրում որևէ կերպ արծարծել Մեծ Եղեռնի հարցը, ուր մնաց Հայ Դատի մասին խեսք լինելը : Հիմա չեմ կարողանում պնդել թե ովքե՞ր աղմուկ բարձրացրին որ իրենց հաջողվեց տեքստում ընդամենը մի փոքրիկ հիշատակում մտցնել եղեռնի մասին: Զավեշտալին այն էր, որ աղմուկ բարձրացնողներից մեկը կոմունիստ ֆունկցիոներ Ալեքսան Կիրակոսյանն էր, ասում եմ զավեշտալի, որովհետև հին վարչակարգի պաշտոնյան ավելի խելացի ու հայրենասեր գտնվեց՝ քան Ղարաբաղյան շարժման միջոցով իշխանությունը նրանից խլած ՀՀՇ-ները, որոնք ինչպես հայտնի է ազգային գաղափարախոսությունը կեղծ կատեգորիա են համարում:
Ամենևին մի զարմացիր, սիրելի Պանդուխտ եղբայր , որ այսօր էլ մեր մեջ գտնվում են մարդիկ, որոնք կասկածանքի տակ են դնում Շուշիի հայկական լինելու փաստը: Գաղափարական մի ուժ, որի առաջնորդը լինելով երկրի նախագահ՝ իր մարտնչող ժողովրդին դեռևս 1992 թվականին կոչ էր անում դադարեցնել պայքարը, քանզի իբր գտնում էր, թե մենք 3 միլիոն հայերով չենք կարող 7 միլիոն ազերիներին դիմակայել, մի նախագահ, որը նույն օրը իր ժողովրդի հարյուրամյա ազգային կուսակցությունը /Դաշնակցության մասին է խոսքը/ միջազգային ահաբեկչական կազմակերպություն անվանեց, պատրաստ է այսօր Շուշին, իսկ վաղը Երևանը թուքազերական քաղաք համարել:
Հայոց Մեծ Եղեռնի բաժնում ես արդեն գրել եմ, որ 20-րդ դարասկզբին ու առհասարակ բոլոր հայկական կոտորածների նախաձեռնող կազմակերպիչները եղել են դանմե հրեաները /իսլամ ընդունած/ և կարծում եմ, որ երեկ ամենևին էլ պատահականորեն չէր Ազատության Հրապարակի հանրահավաքում բարձրացվել Իսրայելի Դրոշը, որի ներքո Տեր-Պետրոսյանը հրեական պարային շարժումներով այլանդակում էր մեր ավանդական քոչարին…

Ազատության Հրապարակում այսօրվա հանրահավաքները վերը նշված դավադրության տրամաբանական շարունակությունն են հանդիսանում:

[Պանդուխտ]

Մէջբերում Smerghից.-

Ակամայից հիշեցի Անկախության Հռչակագրի քննարկումները Գերագույն խորհրդում, որի նախագահն էր Տեր-Պետրոսյանը: Դեռևս այն ժամանակ ինձ համար պարզ դարձավ, որ դավադրություն է կազմակերպվում հայության ու Հայ Դատի հանդեպ: ՀՀՇ-ական վերնախավը Լևոնի գլխավորությամբ միտումնավոր կերպով չէր ցանկանում հռչակագրում որևէ կերպ արծարծել Մեծ Եղեռնի հարցը, ուր մնաց Հայ Դատի մասին խօսք լինելը : Հիմա չեմ կարողանում պնդել թե ովքե՞ր աղմուկ բարձրացրին որ իրենց հաջողվեց տեքստում ընդամենը մի փոքրիկ հիշատակում մտցնել եղեռնի մասին: Զավեշտալին այն էր, որ աղմուկ բարձրացնողներից մեկը կոմունիստ ֆունկցիոներ Ալեքսան Կիրակոսյանն էր, ասում եմ զավեշտալի, որովհետև հին վարչակարգի պաշտոնյան ավելի խելացի ու հայրենասեր գտնվեց՝ քան Ղարաբաղյան շարժման միջոցով իշխանությունը նրանից խլած ՀՀՇ-ները, որոնք ինչպես հայտնի է ազգային գաղափարախոսությունը կեղծ կատեգորիա են համարում:

Այո: Այդ օրերը ապրել եմ: Քովս ահագին մամուլ ու գրականութիւն կայ այդ օրերի վերաբերեալ: Ցաւօք այդ ժամանակ չկար (?) ելեկտրոնային մամուլ, որպէսզի խօսուածները վկայելով ներկայացնենք նոր սերունդին: Ամեն ինչ խունացած տպագիր մամուլի էջերում, եւ մեր յիշողութեան մէջ է մնացել:
Ազգային արժէքների նոյն շահագործումը տեղի ունեցաւ, նախընտրական քարոզչութեան վերջին շաբաթներին: Մինչ այդ, այլ լեզւով էին խօսում:

Մէջբերում Smerghից.-

Ամենևին մի զարմացիր, սիրելի Պանդուխտ եղբայր , որ այսօր էլ մեր մեջ գտնվում են մարդիկ, որոնք կասկածանքի տակ են դնում Շուշիի հայկական լինելու փաստը: Գաղափարական մի ուժ, որի առաջնորդը լինելով երկրի նախագահ՝ իր մարտնչող ժողովրդին դեռևս 1992 թվականին կոչ էր անում դադարեցնել պայքարը, քանզի իբր գտնում էր, թե մենք 3 միլիոն հայերով չենք կարող 7 միլիոն ազերիներին դիմակայել, մի նախագահ, որը նույն օրը իր ժողովրդի հարյուրամյա ազգային կուսակցությունը /Դաշնակցության մասին է խոսքը/ միջազգային ահաբեկչական կազմակերպություն անվանեց, պատրաստ է այսօր Շուշին, իսկ վաղը Երևանը թուքազերական քաղաք համարել:

Մինչ այդ կարծում էի, նախքան «Ակումբ» գալս, անցել են ապազգային մտայնութեան ժամանակները, բայց սխալուել եմ: Պարտւողական գաղափարները ծլելով փշածաղկել են եւ ստացել ահաւոր չափեր: Եթէ այդպէս չլինէր, հազիւ թէ համարձակութիւն ունենար, որեւէ հայախօս կամ հայագիր, Արցախը Հայաստան չհամարել, կամ արցախցին՝ ՀԱՅ:
Այո, Դաշնակցութիւնը միջազգային ահաբեկչական կազմակերպութիւն է...ըստ թուրքիայի, ազրպատ-ի եւ Հայաստանի Հանրապետութեան առաջին նախագահ՝ Լեւոն Տէր Պետրոսեանի:
Չես կարող երեւակայել, սփիւռքացած հայ ժողովուրդի հոգեբեկութիւնը այդ օրերին: Բայց արի, սիրելի Smergh եղբայր, կուսակցական քինախնդրութեան տուրք չտանք, քանզի մեր բոլորի կուսակցութիւնը, Հայաստանի եւ բովանդակ Հայ ժողովուրդի բարօրութիւնն է լինելու:
Ջուղհայի խաչքարերի եւ ընդհանրապէս բոլոր հայկական հնութեանց ոչնչացումը բաւարար պատճառ էր Հայաստանի համար, հեռանալու բանակցութիւններից: Կարծիքովս, Հայաստանը շա՜տ թոյլ է վերաբերւում, լինի թուրքիայի, լինի ազրպատլջանի հետ:
Նրանք, եթէ հաւատային իրենց յաղթանակին, Հայաստանի բարի կամեցողութեան չէին ապաւինէր, այլ՝ ուղղակի կ'անցնէին գործի: Ուստի, Հայաստանը ի'նք լրատուական, քարոզչական ու դիւանագիտական աննախընթաց յարձակողականի պէտք է անցէր:

Հայոց Մեծ Եղեռնի բաժնում ես արդեն գրել եմ, որ 20-րդ դարասկզբին ու առհասարակ բոլոր հայկական կոտորածների նախաձեռնող կազմակերպիչները եղել են դանմե հրեաները /իսլամ ընդունած/ և կարծում եմ, որ երեկ ամենևին էլ պատահականորեն չէր Ազատության Հրապարակի հանրահավաքում բարձրացվել Իսրայելի Դրոշը, որի ներքո Տեր-Պետրոսյանը հրեական պարային շարժումներով այլանդակում էր մեր ավանդական քոչարին

Կուշտ ու կուռ ծիծաղեցի, երբ դիտեցի:
Գալով հրեայ-երիտ թուրք եւ մասոնական օթեակների գործակցութեան, ապա այժմ թուրք պատմաբանները իրենք են խօսում դրա մասին: Բայց սա չի նշանակում, որ Հայոց Ցեղասպանութիւնը թուրքիայի կամ թուրք ժողովուրդի օգտին չի եղել:
Նկատենք նաեւ, ոմանք փորձում են մի քարով երկու թռչուն որսալ: Մեղքը գցելով ինչ որ հրեայ-սաբատայ-դոնմէների վրայ, մի կողմից «փառապանծ» թուրք ազգը արդարացնում ու թուրք պետութեան ձեռքը լուանում են, միւս կողմից՝ ուրիշ հաշիւներով եւ այլ տեղերում, հրեաներից վրէժ են լուծում:
Հայկական Ցեղասպանութեան առաջին պատասխանատուն նրանք են, ովքեր այժմ նստած են զոհերի երկրում:

Ազատության Հրապարակում այսօրվա հանրահավաքները վերը նշված դավադրության տրամաբանական շարունակությունն են հանդիսանում:

Այստեղ, հալէպում, զարմանում ենք, բայց եթէ մտաբերենք այն ահռելի քարոզչութիւնը որ գործեց անցնող տասնամեակներում, եւ որին նպաստեց Քոչարեանի քաղաքականութիւնը, այդ ժամ ամէն ինչ տրամաբանական, բայց տխուր է հանդիսանում:
Ես նկատել եմ, Հայաստանի ներսում, հակահայկական քարոզչութիւն է տարւում, եւ այն էլ «խօսքի ազատութեան» անուան ներքոյ:

[Պանդուխտ]

Պատասխանը շատ պարզ է. եթե հաջորդ նախագահին ընտրի իմ հայրենակիցների մեծամասնությունը, ինչպես ասում են, ես իրա ջանին ղուրբան, հակառակ դեպքում՝

Ո՞վ է որոշելու. ո՞ւմ է ընտրել հայ ժողովուրդի մեծամասնութիւնը:

Ավելացվել է 2 րոպե անց

«1998-2008_ Արյունոտ տասնամյակ Քոչարյանի իրական պատկերը» թեմայից մէջբերուած Արտգէոյական խօսք.-

Մանկամտութիւն: Լեւոնականները ոչ միայն ձախողեցրին վարչակարգ փոխելու հնարաւորութիւնը, այլ նաեւ ազգային ընդդիմութեան համակիրները մեղադրում են «լեւոնական չլինել»-ով:
Ազգի մեծամասնութեան կողմից մերժուածին հետեւել չի ուզում ազգի գիտակից եւ յիշողութիւն ունեցող զանգուածները, դրա համար չէ'ք կարող մեղադրել նրանց՝ «սերժական» պիտակով: Բռնատիրական մտայնութիւննիդ ակնյայտ է արդէն, նախքան իշխանութիւն ունենալնիդ: Գրուածքի երկրորդ պարբերութիւնը ինքնահակասում է:
Եթէ, Լեւոն Տ.Պ.եանի իշխանութեան ժամանակ բոլոր սպանուածների ու անհետ կորածների պատասխանատուն չէ, ապա նոյն տրամաբանութեամբ. ուրիշ նախագահների իշխանութեան ժամանակ սպանուածների պատասխանատու չէք կարող դասել նրանց:
Անտարակոյս, նախագահի պարտականութիւնն է. պահել սահմանադրութիւնը, ընդ որում, երկրի ու քաղաքացիների անվտանգութիւնը: Ձեր անիրաւական բանաձեւումով, ոեւէ երկրի տարածքին իրականացած ոեւէ ահաբեկչութիւն իրականացնողը, տուեալ երկրի իշխանութիւնն է: Սա չափազանցութիւն չէ՞:
Նոյն տրամաբանութեամբ, սեպտ. 11-ի նիւ Յորկի բուրգերի վրայ ալկայիդայի յարձակումն իրականացնողը կարելի է նկատել, յետեւաբար մեղադրել. ամերիկայի հանրապետական վարչակարգը, Ջորջ Բուշը:
Դուք, մղում էք ազգային ընդդիմութեան համակիրները, կամայ ակամայ, գիտութեամբ եւ անգիտութեամբ, պաշտպանելու Հայաստանի իշխող վարչակարգը: Այդ մղումով դուք, լեւոնականներդ, երկուստէք շահաւոր էք, քանզի, ոմանք, կամ լեւոնական պիտի լինեն՝ սերժական չլինելու համար, կամ ակամայ պաշտպանեն սերժ-քոչարեանական իշխանութիւնը, այդպիսով ձեր քաղաքական ընդդիմադիրին քաղաքական սնանկութեան էք հասցնում, կամ այդպէս համարում:

«Առաջինը շնորհավորեց Սարկոզին» թեմայից եւ "Childofthesky"-ից մէջբերում.-

Բայց նաեւ սա չի նշանակում, որ, քուէների մեծամասնութիւնը Լ. Տ. Պետրոսեանն է ստացել:
Եթէ այդպէս է, այսինքն՝ բոլոր քուէների ճիշտ հաշուառումով հանդերձ նախագահի ձեր թեկնածուն, եթէ չի ստացել մեծամասնութեան ձայնը, ապա ինչո՞ւ գոռում էք: Յոյս ունէի՞ք երկրորդ փուլում ստանալ միւս թեկնածուների ձայները: Չեմ կարծում:
Եւ անհանգստացնում է ձեզ, կեղծարար Հայլուրի հաղորդումները, քանզի ուրիշներին մեղադրում էիք ռաբիզութեամբ, հայլուրը ցուցադրում է ձեր ռաբիզութիւնը: Քննադատում էիք հայ յեղափոխականններին, ինքներդ «յեղափոխականներ» եղել էք: Քարոզում էիք ժողովրդավարութեան մասին, տեսնում ենք դա ձեր առաջին զոհն է լինելու: Ծաղր ու ծանակի էիք ենթարկում ազգային արժէքները, մինչ հիմա եռագոյնը նաւթադոլարների սեւով է ներկելու:
Եւ առանց տատամսելուս, զրուցում էք վարդերի, չգիտեմ մեխակների յեղափոխութեան մասին: Երկուսն էլ դուրսի գործակալութիւնների ձեռագործ, բայց արդէն սպառուած եւ ժամանակավրէպ դարձած:
Եռագոյնի տէրը միայն դուք չէ'ք, բռնատիրութիւն մի բերէք Հայաստան:
Կը լինէք ազեր-թուրքի դաշնակիցը, եթէ ազարպատլըջանցիները դիւանագիտական թէ մարտական ճակատի վրայ շահագործեն ձեր ապազգային գործունէութիւնը:
Գիտէիք: Գիտէիք որ Լեւոնը նախագահ լինելու չափ քուէ չի հաւաքելու, դրանից ելնելով հետեւեցնում եմ, որ դո'ւք, խաղող ուտելը չէ, պատիզպան ծեծելն էք ուզում: Ամէն դէպքում վնասաւոր չէք, վնասաւորը բոլորս ենք: Ամէնայնդէպս շահելու էք այս անգամ բաւարար նիւթ քննադատելու՝ ցուցարարները ցրելու հրաման արձակող նորընտիր նախագահին: Մարդավարի ընդդիմութիւն չկարողացաք լինել, կեանքում մարդավարի իշխանութիւն չէք կարող լինել, նախընտրական քարոզչութեան ընթացքին ձեր վարքն ու բարքը այդ էր վկայում: Խայտառակ կեցուածք, ցեխարձակումներ, բացայայտ սուտեր, գաղափարական 180ْ շրջադարձ, շողոքորթում, կաշառք, եւ մասամբ նորին տեսանք ձեր նախընտրական քարոզչութեան ընթացքին: Դուք եւ նրանք, նոյն ծառի պտուղներն էք, հետեւաբար, նրանց փոխարինող արժանիները չէիք:
Եթէ պէտք է ամբաստանել Ռոբերտ Քոչարեանը, իր նախագահութեան տարիներին տեղի ունեցած բացայայտ եւ չբացայայտուած ոճիրներին մեղսակցութեամբ, ապա նախ եւ առաջ պէտք է ամբաստանել նրան, այն բանի համար, որ նա խոստացել էր հետապնդել, ու եթէ բացայայտուի ՝ դատել Լեւոն Տէր Պետրոսեանի իշխանութեան տարիներին տեղի ունեցած զեղծումների ու մարդասպանութիւնների գործակիցներն ու իրականացնողները: Նա ի՞նչ արեց: Ոչինչ: Իր ռունգի տակից փախչեցին գնացին խոշոր գողերը, մարդասպանները, կամ՝ չգնացին, միացան իրեն: Նա չէր կարող հետապնդել, քանզի ինք իր վարպետին պարտական է: Նրանք բոլորը իրար պարտական են: Պարտական են թաքցնել իրար մեղքերը: Պայքարի ընկերներ եղել են, իրար ճանաչում են:
Եւ ես կը զարմանամ, երբ տեսնեմ որ հայ ժողովուրդը չի սիրէր կը, համեմատաբար անմեղները:
Կանք, պիտի լինենք, ու դեռ արծիւանանք:

Ճիշտ այսպէս եղաւ:

Ավելացվել է 4 րոպե անց

Մինչեւ յաղթանակ
Յաղթանակ, բայց որո՞ւ հանդէպ, ինչի՞ն

Հայ ժողովուրդի մեծամասնութեա՞ն դէմ:

[Ձայնալար]

Ո՞վ է որոշելու. ո՞ւմ է ընտրել հայ ժողովուրդի մեծամասնութիւնը:

Հարգելի Պանդուխտ, եթե ապրեիք Հայաստանում, դուք էլ իմ և մյուսների նման համոզված կլինեիք, որ մեծամասնությունը չի ընտրել ՍՍ-ին: Ոչ ոք չի կարող հստակ տոկոսներ ասել, քանի որ դրա համար անհրաժեշտ են կամ արդար ընտրություններ, կամ գոնե անկախ սոց. հարցումներ՝ դրանք երկուսն էլ բացակայում են: Բայց կան բաներ, որ ակնհայտ են:

[Պանդուխտ]

Հարգելի Պանդուխտ, եթե ապրեիք Հայաստանում, դուք էլ իմ և մյուսների նման համոզված կլինեիք, որ մեծամասնությունը չի ընտրել ՍՍ-ին: Ոչ ոք չի կարող հստակ տոկոսներ ասել, քանի որ դրա համար անհրաժեշտ են կամ արդար ընտրություններ, կամ գոնե անկախ սոց. հարցումներ՝ դրանք երկուսն էլ բացակայում են: Բայց կան բաներ, որ ակնհայտ են:

Եթէ այդպէս է, ինչու լեւոնականները 24 ժամ կը գոռան. «ՅԱՂԹԵԼ ԵՆՔ»: