Պաչիկով բարև...

[Jarre]

Գիտե՞ք, ամեն ինչ կախված է տեղանքից ու մարդուց։

Հայերիս համար դա ազգային գիծ է դարձել։ Ես ինքս չեմ սիրում համբուրելով բարևել և շատ հազվագյուտ եմ այդպես վարվում, բայց դրա մեջ ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում։

Բայց մարդուց էլ է շատ բան կախված։ Մեկ-մեկ մարդիկ դա այնքան զզվելի ու կեղծավոր են անում, որ սիրտդ խառնում է

Իսկ այս երևույթի նկատմամբ զզվանքի հիմնական պատճառը երևի թե քյառթու ջահելության համբուրվելու արարողությունն է, որից ընդամենը մի քանի րոպե հետո պատրաստ են իրար ամենավերջին հայհոյանքները տալ ու ջարդուփշուր անել միմյանց։

Բայց նույն կեղծավորությունը մարդիկ անում են իրար գովելուց կամ այլ դեպքերում, բայց դրանից գովելը վատ բան չի դառնում։

[Elmo]

Հայերիս համար դա ազգային գիծ է դարձել։ Ես ինքս չեմ սիրում համբուրելով բարևել և շատ հազվագյուտ եմ այդպես վարվում, բայց դրա մեջ ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում։

Jarre ջան բա մենք էլ ենք էլի հազվադեպ համբուրելով բարևում: Հո բակի խանութի աշխատողներին չե՞նք համբուրում: Ամենամոտիկ ընկերներին, որոնց հազվադեպ, առիթից առիթ ենք տեսնում: Օրինակ մեր հիմնարկում 1200 հոգի մարդ ա աշխատում ու ոչ մեկի հետ պաչիկով բարև չունեմ, չնայած որ շատ շատերը ինձ շատ մոտիկ մարդիկ են: Պատկերացնում ե՞ս գործի գնալուց ինչ կլիներ հետս:

[One_Way_Ticket]

Jarre ջան բա մենք էլ ենք էլի հազվադեպ համբուրելով բարևում: Հո բակի խանութի աշխատողներին չե՞նք համբուրում: Ամենամոտիկ ընկերներին, որոնց հազվադեպ, առիթից առիթ ենք տեսնում:

Էլմո ջան, մենքը ովքե՞ր են: Լիքը հայ տղերք պաչիկով են իրար բարևում, չնայած, որ ամեն օր իրար տեսնում են:

[Elmo]

Էլմո ջան, մենքը ովքե՞ր են: Լիքը հայ տղերք պաչիկով են իրար բարևում, չնայած, որ ամեն օր իրար տեսնում են:

Մենք ասելով ի նկատի ունեմ ինձ ու մարդկանց, ում ինձ հատազատ եմ համարում: Ես մարդկանց գիտեմ, որ բարևելուց քիչ ա մնում մի հատ էլ իրար էն բանից անեն, դա մի կողմ:

[Jarre]

Jarre ջան բա մենք էլ ենք էլի հազվադեպ համբուրելով բարևում: Հո բակի խանութի աշխատողներին չե՞նք համբուրում: Ամենամոտիկ ընկերներին, որոնց հազվադեպ, առիթից առիթ ենք տեսնում: Օրինակ մեր հիմնարկում 1200 հոգի մարդ ա աշխատում ու ոչ մեկի հետ պաչիկով բարև չունեմ, չնայած որ շատ շատերը ինձ շատ մոտիկ մարդիկ են: Պատկերացնում ե՞ս գործի գնալուց ինչ կլիներ հետս:

Լավ մի փոքր ավելի պարզաբանեմ։
«Ուրեմն 45 թիվն էր մտանք Բեռլին....» սկբզունքով եմ պատմում։
Տատիկս գաղթել է Հայաստան Ֆրանսիայից ու իրենց հետ բացի գեղեցիկ հուշերից բերել և պահպանել են նաև այնտեղ տարածված գեղեցիկ սովորություններից մի քանիսը։ Այդ սովորություններից մեկն էլ այն էր, որ իրար հանդիպելիս երեք անգամ համբուրում էին (հայկական համբույր չէր, այլ պարզապես այտը այտին կպցնել)։ Ու դա ջերմության ու մտերմության մեծ նշան էր, որը նրանք չէին ցուցաբերում միայն հազվագյուտ դեպքերում։

Իսկ եթե հիմա ստեղ քննադատում կամ գովերգում ենք այս երևույթը, մեկա չի աշխատելու ու անօգուտա լինելու, որովհետև էլի եմ կրկնում ամեն ինչ կախված է նրանից, թե ինչու և ինչպես ենք դա անում։