ՀՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՊ լավ ես տղեքը ինչ են լռել, ոնց չլմփացնում են, ետի թշերով են պաչիկ անում, ու ըտե զզվելու բան էլ չկա, եղավ
ՀՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՈՊ լավ ես տղեքը ինչ են լռել, ոնց չլմփացնում են, ետի թշերով են պաչիկ անում, ու ըտե զզվելու բան էլ չկա, եղավ
Ուղղակի ձևական բնույթ է կրում /բացառությամբ երկար ժամանակ իրար չտեսած հարազատներին/…Դեռ արտասահմանյան" պաչիկ-բարեվներն"
էլի որոշ տեղ տանելի են ,քանի որ կարելի է ասել ոչ թե "պաչիկ-բարեվներ" են այլ "այտահպումային բարեվներ"
ՀԱՐԳԱՆՔԸ ՍԱՀՄԱՆՆԵՐ ՈՒՆԻ ,ԻՍԿ ՍԵՐԸ՝...........
Չլմփ չլմփ չլմփ...հասկացանք,բայց պաչելուն էլ ձև կա
Էս հայերը ախր էնքան վայրենի են, որ օրը իրար 1000 անգամ պաչում եմ՝ իրար տեսնելուց, ընթացքում, իրար հրաժեշտ տալուց... Որ ասես իրար էդքան սիրում են, կասես հա լավ մարդիկ իրար շատ են սիրում ու էդպես են արտահայտում: Բայց իրականում շատերը, հատկապես աղջկեքը ձևի համար են իրար պաչում ու հաճախ նրանք իրարից պայթում են, քանի որ ըտենց իրար չլմփացնողները տեղը էկած ժամանակ չեն ցուցաբերի իրենց մարկային արժանիքները, ձեռք չեն մեկնի իրենց այդքան սիրելի ընկերոջ: Խոսքս հայ աղջիկների մեծամասնության մասին ա
Ինչ վերաբերում է տղեքին, Էդ անաստվածներն էլ մեկ-մեկ իրար էնքան ջիգյարով ու ջրալի են պաչում, որ կողքից նայելիս ես վատանում, որ մնաց մասնակցես էդ լվացքին
Ամեն ինչ չափի մեջ է գեղեցիկ: Պաչեք իրար, բայց ոչ այդքան ջանաթաթախ ու իմացեք ում եք պաչում:
32 ատամ , 32 ատամ , տենց ասումես , բայց մեկա հենց իրանքել պաչիկով բարևումեն : Իսկ արժի թե չէ , սենցեմ մտացում : Օրական բարևումես հազար հոգու , պաչիկովել ցույցես տալի որ այդ մարդը քո համար հասարակ ծանոթ չի , դե պաչիկել որ ասումեմ չեմ ասում մի հատ ճպոց որ կողքինները լսեն , նենց էլի ջոգիք ինչեմ ասում : Բայց դե մեկ մեկ լինումա գալիսեն պաչիկով բարևեն տալի , սկի անունը չգիտեմ , էտ արդեն ձևականությունա :
Ու վաբշե շնորհակալ եղեք որ , պաչիկա այլ ոչ թե խոսքի իրար դեմքի թքել : Ամեն ազգել ունի իր ձևը բարևելու , օրինակ նեգռերը , ուսով ուսին , կամ էտ կարգի մի բան :
http://www.akumb.am/showthread.php?t=27053
Очень неверно, когда говорят, что женщины лгут. Ибо это предполагает, что они когда-нибудь говорят правду.
Էրեխեք, էս թեման կարդալուց հիշեցի հանկարծ. մի ընկեր ունեի, նորմալ տղա էր, բավականին, ամեն դեպքում կրթված, բայց ռաբիզ սովորույթներով, այսինքն միջին կարգի հայ տղա, ոչ շատ ռաբիզ, ոչ էլ ինտելիգենտ։ Մի օր տրանսպորտով գնում էինք՝ ես, ինքը և իր ընկերը։ Ու երբ ինքը պետք է իջներ, ես ու իր ընկերը նույն թաղում էինք ապրում, շարունակելու էինք միասին, պաչեց ընկերոջը, իսկ ինձ գլխով հաջող արեց Հետո միշտ հիշում ծիծաղում էի Իսկ ինքը ասում էր՝ դե քեզ էդքան մարդու մոտ հո չէի պաչի, իսկ ընկերս կնեղանար, որ չպաչեի։ Բա, էնպես որ, էդպես էլ է պատահում
When life gives you lemons, make lemonade
Ինչի մենակ բարևը պաչիկով հը: Ամեն մարդու պաչիկ չես անի, չնայած մեկ-մեկ ստիպված ես լինում: Ընկերուհի ունեմ, որ մնում մնում իրան պաչիկ եմ անում, իրան շատ եմ սիրում ու մենակ բարևելուց չի էտ: Հա ինչ էի ասում... պիտ մարդ հոգեհարազատ լինի:
Պատկերացնում եմ հարսանիքիս քանի տեսակ մարդու պիտի պաչիկ (մեղմ ասած) անեմ:
Հ,Գ, ալարում եմ ընդլայնված ռեժիմով պատասխանեմ մի երկու հատ սմայլիկ դնեմ, դե հասկացած էլի, որտեղ ինչ սմայլիկ:
Ասեմ, որ Արգենտինայում էլ, օրինակ, շատ տարածված է, որ պաչելով են բարևում, հիմա էդ չլմփոցն էլ այդքան չկա, ու կարելի է ասել, որ օդային համբույրներ են: Ես լավ եմ վերաբերվում, բարևելու ձև է էլի, ոչ լավ բան է, ոչ էլ վատ:
Ես վատ եմ վերաբերվում այդ երևույթին… Ահավոր չեմ սիրում, բայց… 1-ին անգամ նման երևույթին հանդիպեցի 6-րդ դասարանում, երբ դպրոցս փոխեցի, տեսա, որ բոլոր աղջիկներևրը իրար համբուրում են առավոտյան, հետո էլ, դե որ ընկերացա դասարանցի աղջիկների հետ, իրանք սկսեցին ինձ պաչել, դե ես էլ իրանց… Այ իսկ որ ընդունվեցի համալսարան, արդեն դպորց չէր, ու մարդկանց թվաքանակն էլ կրկնապատկվեց կամ էլ եռապատկվեց… Հիմա արդեն չգիտեմ էլ, ոնց ազատվեմ դրանից… Շատ եմ սիրում այն պահերը, երբ հիվանդ եմ լինում, ու հենց մեկը ուզումա պաչի, չեմ թողնում՝ բացատրելով, որ հիվանդ եմ: Բայց պետկա մի ձևի վերջ դնել այս երևույթին
Միակ մարդը, ում պաչելուց հաճույք եմ ստանում, մամասա…
Տղա-աղջիկ պաչիկով բարևելուն դրական եմ վերաբերվում (դժբախտաբար, կոմպլեքսավորված հայերի մոտ ընդունված չէ):
Աղջիկ-աղջիկ դեպքում վերաբերմունքս անտարբեր է:
Տղա-տղա դեպքին բացասական եմ վերաբերվում: Մի քանի ընկերներիս հետ հնուց եկել է այդ սովորույթը, երբ դեռ չէի մտածում դրա մասին: Հիմա էլ գերադասում եմ պաչիկով բարևել, քան բացատրել թե ինչու ոչ, կարող է վիրավորվի: Ուրիշները երբ ձեռքը մեկնելուց գլուխ փորձում են մոտեցնել, բարևող ձեռքով թեթևակի հետ եմ հրում, հասկանում է, որ չեմ ուզում:
One_Way_Ticket-ի հետ համամիտ եմ: Ըստ էության ես էլ չեմ սիրում, երբ տղաները նման ձեւով են իրար բարեւում: Ես էլ ունեմ բացատրելու խնդիր, դրա համար որոշ մարդկանց հետ տենց եմ բարեւում, բայց եթե օրինակ` ընկերոջս երկար չեմ տեսել, ապա տեսնելուց կարոտը հանելու համար գերադասում եմ փաթաթվել, քան պաչել:
Ամեն ինչ գեղեցիկ է, երբ արվում է ճիշտ, ժամանակին և տեղին: Ես բարևելուց պաչիկ անում եմ թե՛ ծանոթ տղաներին, թե՛ ծանոթ աղջիկներին այն դեպքում, երբ երկար ժամանակ չենք տեսնվել կամ ընդհանրապես ուշ-ուշ ենք տեսնվում. անիմաստ է կուրսեցիներին ամեն օր տեսնելիս պաչիկ անելը: Բայց կա մի խնդիր. եթե ծանոթդ ամեն անգամ տեսնվելուց նման պաչիկ անելու սովորություն ունի, անքաղաքավարի կլինի և տգեղ, անհարմար իրավիճակ կստեղծի պաչիկից խուսափելը:
Եվրոպացի տղաներն ու աղջիկները համարյա միշտ համբույրով են ողջունում իրար..
ու շատ էլ դուրս գալիսա էս հանգամանքը
Հայաստանում.. լավ ախպոր ախպերներն էլ չէր լինի որ չպաչվեյին..
իսկ Հայաստանից դուրս մի քիչ վերանայել էի այս «տրադիցիան», քանի որ պատմության մեջ մեկ անգամ չէ, որ Հայերս չհասկացված ու չգնահատված ենք մնացել կողքից դիտող այլազգիների կողմից..
ավելի նպատակահարմար եմ համարում նույն քաղաքում բնակվող կամ հաճախ հանդիպող Հայերին, որքան էլ մոտիկ չլինեն, ձեռքով բարևելով սահմանափակվել..
և մնացած դեպքերում միայն ողջագուրվել «հայավարի»..
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Հետաքրքիր է,բոլորն էլ քննադատեցին ու ոնց հասկացա բոլորն էլ իրենց ընկերներին կամ ընկերուհիներին բարևելուց պաչիկ են անում(էտ պաչիկ բառը բացումա):
Եթե ձեզ դուր չի գալիս ուրեմն թույլ մի տվեք,ամոթը որնա՞,եթե միամիտ մեկը թռնի դեմքիս կզգուշացնեմ որ էլ էտ քայլը չանի,չէ մի չէ պպզեմ սկսեն վրովս թռնել:
Kuk (10.12.2009)
Պաչիկով բարևը, հատկապես տղաների պարագայում ինձ համար ընդունելի չէ: Օրինակ Գերմանիայում միայն շատ մտերիմ ընկերներն են միմյանց տեսնելիս համբույրով բարևում, և բացի համբույրը նաև ողջագուրվում են: Իսկ եթե դիմացինը պարզապես ծանոթ է, օրինակ ընկերոջ ընկեր, ուղղակի ձեռքսեղմում է տեղի ունենում: Բացի այդ հայ տղամարդիկ սովորություն չունեն ինչ-որ կերպ բարևելու օրինակ ընկերոջ կնոջը. իսկ արտասահմանում նրանց միջև ձեռքսեղմում է տեղի ումենում: Հուսամ, որ հնչած կարծիքները կօգնեն մեր հայ տղաներին ձերբազատվել հային անհարիր այդ սովորությունից` պաչիկով բարևից:
Արևհատիկ (23.12.2009)
Գերմանիայում պոռնո ֆիլմեր էլ են նկարհանում տոննայով, գեյ պառադ էլ են անում: Մի ուրիշ երկրում էլ տղամարդկանց ամուսնությունն են օրինականացնում: Եկեք չհամեմատվենք միայն ձեռնտու կողմերով:
Պաչիկով բարևել եմ իմ ընկերներին, բարևում եմ ու բարևելու եմ: Համարյա տենց մարդ չեմ ճանաչում, որ պաչիկով բարև չունենա գոնե մեկի հետ:
էսպես չի մնա
*e}|{uka* (23.12.2009), Farfalla (23.12.2009), Gayl (23.12.2009), Kuk (24.12.2009), may (23.12.2009), Ungrateful (23.12.2009), VisTolog (23.12.2009), Անվերնագիր (16.12.2013), Հայկօ (23.12.2009), Շինարար (23.12.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ