Ովքե՞ր են ՀՀՇ-ականները

[Վիշապ]

Տեսե'ք, Եղեռնի մասին դուք սկսեցիք խոսել, ուստի ես կհիշեցնեմ Ձեզ մի երկու փաստեր ԼՏՊ-ի մեղմ ասած ոչ հայանպաստ պահվածքից: Մի կողմ թողնենք այն փատը, որ երբ նա Գերագույն Խորհրդի նախագահն էր և քննքրկումներ էին գնում Հռչակագրի բովանդակության շուրջ` հենց նրա ջանքերի շնորհիվ քիչ էր մնում այդ կարևորագույն փաստաթղթում Եղեռնի մասին որևէ հիշատակում չմտներ: Չգիտեմ թե ովքեր այդ հարցը բարձրացրին և այնպիսի սրությամբ, որ նա իրեն հատուկ դիվանագիտությամբ այնպես տեղի տվեց, որ կարծես հենց իր առաջարկով է Եղեռնին վերաբերվող հիշատակումը մտնում Հռչակագրի մեջ: Հիմա խոստացված փաստերը.
1. ՀՀՇ կուսակցության հիմնադիր համարը կարելի է իրավամբ անվանել նոր սկիզբ առնող Հայ ազատագրական պայքարի առաջին և խոշոր պարտությունը: Ես փաստեր չունեմ թե դա ում կողմից էր ուղղորդվում, սակայն համոզված եմ որ ՀՀՇ-ական վերնախավի սրտովն էր: Բանը նրանումն է , որ փոխանակ մնալ հզոր ազգային շարժում, որի շուրջ աշխարհասփյուռ քաղաքական ուժերն համախմբել ու դարերի ընթացքում համախմբման ու միաբանվելու համար պատմության ընձեռնած բացառիկ հնարավորությունն օգտագործել ազգի ու հայության գլոբալ խնդիրների լուծման համար` մեր ազգային զարթոնքի ողջ էներգիան վատնվեց մի խումբ մարդկանց իշխանության բերելու վրա, այն դեպքում, որ այդ իշխանությունը կոմունիստները սկուտեղի վրա մատուցում էին հենց իրենց:
2.ՀՀՇ-ի իշխանության գալուց հետո Հայաստանում սկսված հակառուսական հիստերիան/ այն հիմա էլ շարունակվում է նույն ՀՀՇ-ականների ու Լևոնականների կողմից, վկան` այս ֆորումում "Ովքեր են ամենաշատը վնասում Հայաստանին" հարցման արդյունքները/, որի պատճառով մեկը մյուսի ետևից փակվում էին Ռուսական դպրոցներն ու սկսվեց առանց այն էլ փոքրաքանակ ռուսական համայքի ներկայացուցիչների հեռանալը Հայաստանից: Այդ պատճառով նաև հեռացան աղետի գոտում ամենածվալուն շինարարություն իրականացնող Ռուս շինարարները: Ռուսներն սկսեցին Արցախում և նաև այստեղ մեր դեմ օգտագործել խորհրդային բանակն ու այդ պատճառով ընկան Գետաշենն ու Մարտունաշենը, Շահումյանն ու Մարտակերտը:
3.Սա Լ.Տեր Պետրոսյանի ամենահակահայ դրսեվորումն էր 1992 թվականի հայտնի հեռուստաելույթում նա Դաշնակցությանը միջազգային ահաբեկչական կազմակերպություն անվանեց,կրկնելով դեռևս 1918 թվականին բոլշևիկների կողմից հնարած այն թեզը, թե "ամեն ինչում մեղավոր են Դաշնակներն իրենց վարած ավանտյուրիստական քաղաքականությամբ", այն դեպքում, որ հենց Դաշնակցությունն էր, որ այդ պահին իր ուսերին էր կրում արցախյան պատերազմի հիմնական ծանրությունը: Ո՞ւմ համար էր այդ հայտարարությունը, եթե ոչ մեր թշնամիների:Ո՞ւմ էր պետք հայ ազատամարտիկին թևաթափ անող այն հայտարարությունը, որ " 3 միլիոնանոց Հայաստանն ի վիճակի չէ 7 մլն Ադրբեջանին դիմակայելու":
Այսքանն էլ բավական է հասկանալու համար, որ այդ պարոնի նախագահ դառնալը մեզ համար նույնքան վտանգավոր է, որքան Ս.Սարգսյանինը:
Մի խնդրանք միայն, եթե ինձ փորձելու էք հակառակն ապացուցել, ապա դա արեք բերածս փաստերը հերքելով միայն:
Բարին ընդ Ձեզ:

Նախ առաջին փաստը, եթե դա կարելի է փաստ համարել թերևս մի քիչ անհասկանալի է, այդ կուսակցությունը իր խնդիրը ինձ թվում է կատարեց, այն է անկախ Հայաստան պետության ստեղծում, ու Ղարաբաղի ազատագրում, այնպես որ պարտությունը չգիտեմ թե ինչումն է կայանում։ Հետո մեր սիրելի այրերը ընդհանուր լեզու չգտան հակամարտության կարգավորման գործում, ու ԼՏՊ–ն հրաժարական տվեց, քանզի այն ժամանակ այդ հարցում համակիրներ չուներ ու թերևս հիմա էլ այդ հարցում կարծես թե շատ համակիրներ չունի, քանզի մեծամասնությունը ծայրահեղ ազգայնականներ են՝ «ոչ մի թիզ հետ», «հետ տվեք մեր հողերը», «թուրքերի ......» լոզունգներով, մի խոսքով հերոսամարտիկներ, չնայած համոզված չեմ որ այդ նույն մեծամասնությունը նույն կազմով հենց հիմա պատրաստ է պատերազմի դաշտ գնալ ու ցրտի, սովի ու ցեխի մեջ կալաշնիկով դռռացնել, տաք սաունայի ու գարեջրի բերկրանքը թողած։
Երկրորդ փաստը, թե ռուսները մեր դեմ օգտագործեցին խորհրդային բանակը էլ ավելի անհասկանալի է, կարծես թե հենց այդ խորհրդային բանակից մնացած ու հետո էլի ավելացրած զենք ու զինամթերքով էլ այս երկու ժողովուրդները իրար դեմ պատերազմում էին, ու դժվար է ասել թե ում ավելի շատ «գրեֆ» ռուսները արեցին։ Ու որ խորհրդային բանակը մեր դեմ կռվել է, սա արդեն… ինչպես ասում են WOW… Իսկ ռուսների պահով մի «պետական գաղտնիք» հիշեմ, որ մի ռուս օդաչու մեր հարևանից ՄԻԳ էր փախցրել բերել Հայաստան, որը ահռելի գումար արժե, նույնիսկ զավեշտալի ձևով էր բերել, նախնական պայմանավորվածության համաձայն, հայերը պիտի չկրակեին այդ օրը սահմանն անցած ՄԻԳ–ի վրա, բայց Ադրբեջանի զորավարժությունների հետաձգման պատճառով ՄԻԳ–ը երկու օր ուշացել էր, ու հայերը առանց ռադիոկապ հաստատելու սկսել էին կրակել, ու ոչ Իջևանի ՀՕՊ–ն էր կպել, ոչ էլ Էջմիածնի ՀՕՊ–ը, ՄԻԳը հաջողությամբ վայրէջք էր կատարել Էջմիածնի խճուղու վրա, ինչևիցե։
Երրորդ. Այն որ դաշնակները ժամանակին թուրքական պաշտոնյաների են սպանել, ու նաև սպառնացել, այ դա փաստ է, իսկ ԼՏՊ–ին պետք էր այդ ժամանակ հայտարարել որ Հայաստան պետությունը տեռոր չի անում, զուտ դիվանագիտական քայլ էր՝ չխորացնելու առանց այն էլ ագրեսորի տեղ դրված պետության ու եվրոպայի միջև գոյացող անդունդը։ Իսկ այն որ պատերազմը հիմնականում դաշնակների ուսերին էր, էլի ինչպես ասում են WOW, չգիտեի, անձամբ շփել եմ այն ուժերի հետ որոնց ուսերին շատ բան էր դրված, հիշեցնեմ որ այն ժամանակ գոյություն ուներ ՀԱԲ (Հայոց Ազգային Բանակ) որում հիմնականում իրոք հայրենիքին նվիրված տղերք էին, առանց կուսակցության, առանց ամբիցիաների, շատերի անունները վաղուց մոռացվել են բոլորի կողմից, փառք ու խաղաղություն նրանց հոգիներին։ Այն որ հերոսության գնով տեղի ունեցան նվաճումներ, դրանք կարող էին և տեղի չունենալ։ Այդ պարագայում հաշվարկները ճիշտ հակառակն էին ապացուցում, և այս մոլորակի վրա ոչ մի քաղաքագետ իր վրա պատասխանատվություն չի վերցնի մարտի կոչել մի պետություն, որը հույսը դնում է միայն հերոսության վրա և ոչ թե ռազմական կարողության։ Թերևս իհարկե պատմությունը ունեցել է հերոս առաջնորդներ, օրինակ հանձինս Նապոլեոնի, բայց դե ի վերջո բոլորն էլ պարտվել են Այնպես որ մեծ հարց է, թե որ մեկի նախագահ դառնալն է ընդհանրապես մեզ համար վտանգավոր, ընդհանապես կյանքը բավականին վտանգավոր է… առողջության համար