Հեքիաթներ ոչ երեխաների համար

[KT']

Բացարձակ պարտադիր չի, ո՞վ ասեց, թե պարտադիր է: Ուղղակի իմ հեքիաթն էդպիսին էր:

Շնորհակալություն արձագանքների համար, բայց սա բնավ գեղարվեստական գործի արժեք չունի, կարող էի դնել դատարկացնդաբաննություններում կամ էլ անկապ օրագրում: Ուղղակի որ աչքիս առաջ էր «հեքիաթը», չէի կարող չգրել. ինձ կուտեի, կքրքրեի... Ստիպված գրեցի, որ ինձ չուտեմ:

Վերջին նախադասությունն էլ իմ վերջին միտքն էր տվյալ մարդկանց վերաբերյալ:
Շատ մի խորացեք:

Մարսելան, իմ կարծիքով, շատ սովորական աղանդավոր ա, որին շատ հետաքրքիր մեկնաբանությամբ հանձնել ես մեզ, որպես իսկական հեքիաթային կերպարի..


««Մարսելան ուներ երկար... չէ, երկարի թեման վերջացրեցինք... ուներ փոքրիկ կապույտ աչքեր, որոնք սիրում էր լղոզել սև, անհասկանալի ծագում ու նշանակություն ունեցող ներկով: Շուրթերին էլ քսում էր վառ կարմիր շրթներկ, որից հնության ծանր հոտ էր գալիս»»..

Ավելացվել է 18 րոպե անց
Բարև.. կ՛ներեք կարելի՞ ա մի հարց: Ո՞նց ա ստացվում, որ Մորեխի հարևանի աղջիկը կանաչ գույնի ա, ինչպես հենց ինքը՝ Մորեխը.. Բացի էդ, Մորեխը, ըստ հեքիաթի, երկնագույնա.. Դա էլ քիչ չի, վերնագիրն ել ««Սպիտակ Մորեխ»»..

Խնդրում եմ պատասխանեք

[ivy]

Բարև.. կ՛ներեք կարելի՞ ա մի հարց: Ո՞նց ա ստացվում, որ Մորեխի հարևանի աղջիկը կանաչ գույնի ա, ինչպես հենց ինքը՝ Մորեխը.. Բացի էդ, Մորեխը, ըստ հեքիաթի, երկնագույնա.. Դա էլ քիչ չի, վերնագիրն ել ««Սպիտակ Մորեխ»»..

Խնդրում եմ պատասխանեք

Պատասխանում եմ։
«Սպիտակ մորեխ» անվանումը եկել է «սպիտակ ագռավ» արտահայտությունից։ Եթե գիտես, «սպիտակ ագռավ» անվանում են նրանց, ովքեր տարբերվում են իրենց շրջապատում, նման չեն բոլորին և այդ պատճառով օտար են զգում, թվում է թե, հարազատ միջավայրում։ Ժամանակին Ակումբում այդպիսի թեմա կար, ու շատ քննարկել ենք «սպիտակ ագռավության» հարցը։ Մեր մորեխն էլ ճիշտ նույն կերպ մեկն էր, ով ամեն ինչով տարբերվում էր իր շրջապատում, այդ պատճառով «սպիտակ ագռավ էր», բայց քանի որ ինքն իրականում մորեխ էր, «ագռավ» բառը փոխարինել եմ «մորեխ»–ով՝ անելով զվարճալի բառախաղ։ Այնպես որ, «սպիտակ» բառն այստեղ ոչ թե նրա մարմնի գույնին է վերաբերում, այլ, ինչպես բացատրեցի, ունի փոխաբերական իմաստ։ Իսկ նրա մարմնի գույնը իրականում կանաչ էր, ինչպես և վայել է իսկական մորեխին։
Ինչ վերաբերում է նրա սեռական կողմնորոշմանը, ապա կարող ես նրան համարել «երկնագույն», ինչը բացարձակապես չի խանգարում, որ նա միաժամանակ լինի կանաչ գույնի «սպիտակ մորեխ»։

[ivy]

Թող անհամեստություն չթվա սեփական ստեղծագործությունների մասին քոմենտ անելը, բայց որ հիմա չասեմ, կարողա մեռնեմ։
Քիչ առաջ ականջիս հասավ, որ Կրկեսի մասին վերջին հեքիաթս քաղաքականացված է ոտքից գլուխ, ու ինձ մոտ հիմա շոկի նման մի բան է, քանի որ ես նույնիսկ «քաղաքականություն» բառի իմաստը լավ չգիտեմ։
Հարգելի ընթերցողներ, խնդրում եմ կարդալիս հաշվի առեք, որ ես հասարակ մարդ եմ, ուղղակի հեքիաթ եմ գրում՝ առանց խորը, թաքնված իմաստի, ազնիվ խոսք։ Ինչ իմաստ էլ որ կա, լրիվ մակերեսի վրա լող է տալիս, տակը բան մի փնտրեք։ Քաղաքական հայացքներից լրիվ զուրկ եմ, ես կասեի՝ մորե մերկ, նույնիսկ ամոթ է խոստովանել, բայց անգամ մի ստից քաղաքական բանավեճի չեմ կարող մասնակցել, ուր մնաց դրա մասին թաքնված իմաստով հեքիաթ գրել։
Հետն էլ հիշեցի, որ Վիշապիկի հեքիաթում էլ ժամանակին ուրիշ խորը իմաստ էին գտել, որ իբր դա գեյերի մասին էր... Էդպիսի բան չկա։
Խնդրում եմ, կարդալիս պարզապես հեքիաթ կարդացեք, մեջը ոչ քաղաքականություն կա, ոչ սեքսուալ կողմնորոշումների պրոպագանդա։
Էս գրառումս, խնդրում եմ, անպատասխան թողեք. ուղղակի գրում եմ՝ իբրև այս թեմայի ուշացած նախաբան։

[Ռուֆուս]

Այվ ջան, քո բոլոր հեքիաթները փրինթ եմ արել ու հենց տրամադրություն չեմ ունենում, սկսում եմ կարդալ....

ախր շատ համով հումոր ունես.....

Քո ֆանատներին խնդրում եմ շատ մի սպասեցրու, անհամբեր սպասում ենք հաջորդ հեքիաթին

[Վարպետ]

Այվ, էդքան զուգադիպություն մի տեղ չի լինում Շատ մի բարդացրու "քաղաքականություն" բառի իմաստը Օրուելի "Անասնաֆերման" կամ Սվիֆթի "Գուլիվերը" նույնպես քաղաքական հեքիաթներ են: Էնպես որ` նախ դրա մեջ վատ բան չկա, երկրորդն էլ ականջներնիս լափշա մի կախի Իսկ եթե լուրջ` ես էլ Հայկի պես սրտի տրոփյունով մտա, երբ տեսա այստեղ` վերջին գրառումը ivy Հույս ունեմ` հաջորդին շատ երկար չենք սպասի~

[StrangeLittleGirl]

Անկեղծ ասած, ես էլ եմ շոկի մեջ. երբևէ իմ մտքով չի անցել, թե Ռիփի հեքիաթները քաղաքական կամ էլ եսիմինչ ենթատեքստ ունեն: Ես կարդում եմ հավեսի համար, որ ժպտամ, ծիծաղեմ, բարիանամ: Ես ինքս ինձ համար իմաստներ փնտրում եմ, բայց գիտեմ, որ դրանք շատ հեռու են հեղինակի մտքերից: Հենց դրանով են Ռիփի հեքիաթները հզոր, որ ամեն մեկը կարող է մի բան տեսնել դրանց տակ: Թող ոմանք էլ քաղաքականություն տեսնեն, ինչ կա որ, բայց մյուս կողմից էլ, թող չասեն, թե Ռիփն էլ է դա նկատի ունեցել:

Հ.Գ. Ես էլ բացեցի, կարծեցի, թե նոր հեքիաթ է:

[Վարպետ]

Անկեղծ ասած, ես էլ եմ շոկի մեջ. երբևէ իմ մտքով չի անցել, թե Ռիփի հեքիաթները քաղաքական կամ էլ եսիմինչ ենթատեքստ ունեն: Ես կարդում եմ հավեսի համար, որ ժպտամ, ծիծաղեմ, բարիանամ: Ես ինքս ինձ համար իմաստներ փնտրում եմ, բայց գիտեմ, որ դրանք շատ հեռու են հեղինակի մտքերից: Հենց դրանով են Ռիփի հեքիաթները հզոր, որ ամեն մեկը կարող է մի բան տեսնել դրանց տակ: Թող ոմանք էլ քաղաքականություն տեսնեն, ինչ կա որ, բայց մյուս կողմից էլ, թող չասեն, թե Ռիփն էլ է դա նկատի ունեցել:

Հ.Գ. Ես էլ բացեցի, կարծեցի, թե նոր հեքիաթ է:

Բյուր... Բեսամթ շոկի մեջ ես, ասում ես?.. Ես էլ եմ շոկի մեջ, թե դու ոնց ես շոկի մեջ: Օրինակ փող շպրտող Կըրկ Կըրկեսյանը քո մոտ ասոցիացիա ա առաջացարել միայն Բաբա Յագայի հետ?

[Chuk]

Ահագին ծիծաղեցի, էդ լավ էր
Կարդալուց արդեն ինձ լավ հոգեպես պատրաստել էի, որ քաղաքական ենթատեքստով գործ եմ կարդալու ու կարող ա հենց դրա պատճառով էր, որ ոչ մի քաղաքական ենթատեքստ չտեսա Կոնկրետ կերպարի առկայությունն, իմ կարծիքով, այդ ենթատեքստը չի ապահովում: Չդիմացա, պիտի էդ հարցով տեսակետս ասեի

Ivy, շնորհակալություն լավ տրամադրության համար
Ափսոս շուտով քնելու եմ ու չեմ կարող էդ լավ տրամադրությամբ օր վայելել

[ivy]

Այվ, էդքան զուգադիպություն մի տեղ չի լինում Շատ մի բարդացրու "քաղաքականություն" բառի իմաստը Օրուելի "Անասնաֆերման" կամ Սվիֆթի "Գուլիվերը" նույնպես քաղաքական հեքիաթներ են: Էնպես որ` նախ դրա մեջ վատ բան չկա, երկրորդն էլ ականջներնիս լափշա մի կախի Իսկ եթե լուրջ` ես էլ Հայկի պես սրտի տրոփյունով մտա, երբ տեսա այստեղ` վերջին գրառումը ivy Հույս ունեմ` հաջորդին շատ երկար չենք սպասի~

Վա, բացարձակ չեմ ուզում ականջներիդ լափշա կախել, բայց իմ հեքիաթում մի կաթիլ քաղաքականություն չկա, երդվում եմ։ Ու եթե էդքան խորանում ենք, իմանալով, թե դու ինչ ես տեսել դրա մեջ, ասեմ քեզ, որ ես էդպիսի հայացքներ ուղղակի չէի կարող ունենալ։ Մարդ չգիտի էլ ծիծաղի, թե լաց լինի։
Խնդրում եմ, մի փչացրեք հեքիաթներիս իմաստը...

Իսկ հերթական հեքիաթը կլինի մոտ օրերս։

[StrangeLittleGirl]

Օրինակ փող շպրտող Կըրկ Կըրկեսյանը քո մոտ ասոցիացիա ա առաջացարել միայն Բաբա Յագայի հետ?

Է՜հ, լավ էլի… Կարող ենք հերոսներից շատերի նախատիպերին իրական կյանքում գտնել, բայց դա ամենևին չի նշանակում, թե քաղաքականացված է:

[Վարպետ]

Վսյո ժե` թեման փակ չի, աչքիս: Դնենք վերլուծենք, զի արդեն կայֆավատի նոտաներ եմ նկատում: Եվ ուրեմն: Ի սկզբանե հիմք չկար որեւէ կերպ որեւէ ալեգորիա գտնել "Կրկես"-ում, մինչեւ չհանդիպեցի այս կտորին.

- Հովանավո~ր... հրաշալի միտք է: Հենց հիմա նամակ կգրեմ հայտնի բարերար Կըրկ Կրկեսյանին, նրա փողերը գյոլ են տվել, մեզ հաստատ չի մերժի:
Ջոջն անցնում է գործի: Նամակը գրում է, սիրուն ծալում, թղթե ինքնաթիռ դարձնում, բացում պատուհանը, նշան բռնում ու շպրտում ուղիղ Կըրկ Կրկեսյանենց թաղերը:

Այնուհետեւ.

Ու նորից գլուխ գլխին են տալիս, ուս ուսի... անգամ դիմում են վերջին տարբերակին և երկնում են իրենց պիարի ու գովազդի ծրագիրը: Այդ միջոցին պատուհանից մի մեծ պարկ փող է ընկնում ուղիղ Ջոջի սեղանի վրա: Վրան մեծ տառերով գրված. «ԶԶՎԱՑՐԵՑԻՔ: Հարգանքներով` Կըրկ Կրկեսյան»:

Ակնհայտ է, որ այս փոքրիկ ալեգորիան վերաբերվում է Քըրք Քըրքորյանին: Եթե որեւէ մեկը շոկի մեջ կընկնի սրանից, ասեք` շոկահան միջոցներ կան, խորհուրդ կտամ: Շարունակում ենք: Այսպիսով, հիշում ենք, թե ով էր Քըրքորյանից փող մուրող Ջոջը, այնուհետեւ, թե որ Կրկեսին նա եկավ տիրություն անելու` փոխարինելով Ծեր ղեկավարին, որն անկարող լինելով որևէ բան փոխել, որոշում է հեռանալ կրկեսից: Համադրում ենք որոշ սիրուն ալեգորիաներ մեր իրականության հետ (հներից ոմանց հավատարմության երդումը, մյուսների ընտելացումը` բռի մեթոդներով), ու ստացվում է 1998-2008 թվականների Հայաստանյան իրականությունը: Ով ա դեռ շոկի մեջ? Թեման ի վերջո փակում ենք, թե շարունակում ենք Վարպետին ծաղրի ենթարկել?

[ivy]

Վսյո ժե` թեման փակ չի, աչքիս: Դնենք վերլուծենք, զի արդեն կայֆավատի նոտաներ եմ նկատում: Եվ ուրեմն: Ի սկզբանե հիմք չկար որեւէ կերպ որեւէ ալեգորիա գտնել "Կրկես"-ում, մինչեւ չհանդիպեցի այս կտորին.

Այնուհետեւ.

Ակնհայտ է, որ այս փոքրիկ ալեգորիան վերաբերվում է Քըրք Քըրքորյանին: Եթե որեւէ մեկը շոկի մեջ կընկնի սրանից, ասեք` շոկահան միջոցներ կան, խորհուրդ կտամ: Շարունակում ենք: Այսպիսով, հիշում ենք, թե ով էր Քըրքորյանից փող մուրող Ջոջը, այնուհետեւ, թե որ Կրկեսին նա եկավ տիրություն անելու` փոխարինելով Ծեր ղեկավարին, որն անկարող լինելով որևէ բան փոխել, որոշում է հեռանալ կրկեսից: Համադրում ենք որոշ սիրուն ալեգորիաներ մեր իրականության հետ (հներից ոմանց հավատարմության երդումը, մյուսների ընտելացումը` բռի մեթոդներով), ու ստացվում է 1998-2008 թվականների Հայաստանյան իրականությունը: Ով ա դեռ շոկի մեջ? Թեման ի վերջո փակում ենք, թե շարունակում ենք Վարպետին ծաղրի ենթարկել?

Վա, նախ, քեզ ոչ ոք չի ծաղրել էստեղ, ոչ էլ «կայֆավատ» են եղել։
Երկրորդ, ես իքնս էլ գրեցի անցյալ օրը, որ Կրկեսյանը Քրքորյանի իրական կերպարից է վերցված, էստեղ նոր բան չես ասում։ Իսկ մնացածը քո վառ երևակայության արդյունքն է, որը կոնկրետ ես միայն ողջունում եմ, բայց, բարեբախտաբար, թե դժբախտաբար, դա ոչ մի կապ չունի իմ սեփական երևակայության հետ։ Տրամաբանությունդ էլ գուցե շատ տեղին է, բայց կրկին և հուսով եմ՝ վերջին անգամ ասում եմ, որ ես ինքս այդ տրամաբանությամբ չեմ շարժվել։
Եվ վերջում, քեզ՝ որպես Գրականության բաժնի ապագա մոդերատորի, ասեմ, որ չարժի ամեն ինչ այդքան էմոցիոնալ ընդունել։

[Վարպետ]

Վա, նախ, քեզ ոչ ոք չի ծաղրել էստեղ, ոչ էլ «կայֆավատ» են եղել։
Երկրորդ, ես իքնս էլ գրեցի անցյալ օրը, որ Կրկեսյանը Քրքորյանի իրական կերպարից է վերցված, էստեղ նոր բան չես ասում։ Իսկ մնացածը քո վառ երևակայության արդյունքն է, որը կոնկրետ ես միայն ողջունում եմ, բայց, բարեբախտաբար, թե դժբախտաբար, դա ոչ մի կապ չունի իմ սեփական երևակայության հետ։ Տրամաբանությունդ էլ գուցե շատ տեղին է, բայց կրկին և հուսով եմ՝ վերջին անգամ ասում եմ, որ ես ինքս այդ տրամաբանությամբ չեմ շարժվել։
Եվ վերջում, քեզ՝ որպես Գրականության բաժնի ապագա մոդերատորի, ասեմ, որ չարժի ամեն ինչ այդքան էմոցիոնալ ընդունել։

Ռիպ, երբեւէ դու ինձ չես տեսել "ամեն ինչ" սրտիս այդքան մոտիկ ընդունելիս Սա հազվադեպ դեպքերից մեկն է, երբ մարդիկ շոկի են գալիս իմ "լեւոնականությունից" բխող "ամեն ինչի քաղաքականացումից" ու փորձում են դա մատի փաթաթան սարքել Իսկ դա ինձ դուր չի գալիս: ԱՅսինքն ես առնվազն ուզում եմ ցուցադրել, որ շոկի մեջ ընկնելու որեւէ կարիք չկար, առավելեւս` որոշակի ընդմիջումից հետո նորից թեման շարունակելու, քանի որ իմ մոտեցումը ավելի քան տրամաբանված է: Ընդամենը այսքանը, սնիմայու շլյապու