Ուրեմն ես ու ընկերս գնացինք խանութ: Ուրեմն ընկերս ասումա
-ինձ մի հատ դիսկ տվեք
-Ինչ դիսկ
-Մաքուր![]()
Կներեք սխալների համար սովոր չեմ հայերեն գրել.
Մի լավ օր դուրս եկա ու մի կանգառու սիրուն աղջիկ տեսա…
Ես: Պրիվետ, կներես որ միքիչ ուշացա
Ինք: Բա դուք երևի սխալվել եք ես ձեզ չեմ սպասում.
Ես; Բա ինչի ինձ չէ որ? Խի ես միտեսակ են չեմ :-?
Ինք: Առաջինը մենք իրար հետ ծանոթ չենք .
Ես; Պռոբլեմ ես գտել . Ետ մի րոպեյոա գործա.Ես ՌՌՌՌ եմ.Իսկ ձեր անունը ոնցա?
ինք: բա դա դզեզ չպիտի չհետաքրքրի.
ես; Չե բայց դուք ինձ զարմանում եք. Ի դիմացը սիրուն աղջիկա կանգնած և ինձ պիտի չհետաքրքրի?
ինք: բայց չեք հասկանում որ դա ինձ ընդհանրապես չի հետաքրքրում.
ես; և իզուր չի հետաքրքրում. ես քո տեղը չէի անհանգստանա,բայց չեմ կարծում որ ամենօր իմ նման տղեքը ուզում են քո հետ ծանոթանալ.
Ինք; սխալում ես ամեն րոպե կպռճկվում են.
Ես: բա խի իրանց չես ցրում ամեն վայրկյան.?
Ինք: սախին էլ ցրում են բայց անընդհատ կպնում են պոկ չեն ինչպես դու.
Ես: Ի լռիվ իզուր. Էլ որտեղից իմ նման տղա կգտնես?
ինք: լիքնեն քո նմաները.
Ես; Ում նմաներնեն շատ? Իմ նման ոչ մեկ չի կարա մի բան անի..ու սկսում եմ ասել ինչ կարամ բայց դե հումորով. Վերջում:
Ես; Լավ դե ինչի ենք սենց անկապ կանգնել ու ժամանակ կորցնում արի գնանք ման գանք...Այսքան երկար տանջվելուc հետո...մի բան ստացվեց. :-)))
Վերջին խմբագրող՝ PlaY.CiTy: 14.06.2007, 15:05:
Мы наркоманы сидящие на игле удобрения и признания других !!!
Սա իրական դեպքա եղել ինձ ծանոթ աղջկա հետ
–Մորք չնեղանաս բայց նենց նման ես բուի
–Խի եմ նեղանում, դու ել ոնցվոր պատի խլեզ լինես…
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
մի քանի տարի առաջ փոքր քրոջս հարցրել էի.
-Քանի՞ տարեկան ես
պատասխանեց.
-Քանի տարեկանը դու ես
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Կներեք, բայց գրառմանս մի մասը պետք է ռուսերենով գրեմ
Ռուսերենի ժամ է:
-Ребята, составте предложение со словом отец!
Երեխաներից մեկը ոտքի է կանգում և ասում`
-Հավը մեր դռանը ձու ածեց:![]()
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Մի հատ իրական ու զավեշտալի դեպք՝
Անցնում եմ Վ. Մամիկոնյանի եւ իր տղամարդկությունից զրկված Ձիու արձանի մոտով, մեկ էլ մի հատ ԱՆԹԵՐԻ ԳԵՇ ու պրիտոմ ԱՆԽՆԱ ԲԱՑ հագնված աղջիկ իրա կամանդի հետ Ինձ մոտիկացավ ու հարցրեց.
--Որ Ձեզ խնդրեմ ժամը չեք ասի...
--Հիմա՞ թե՞ ընդհանրապես քուր ջան...
--Դե՜ Ձեզ ոնց հարմարա...
--Ինձնից դո՞ւ էս պակաս:
(բավականին երկարատեւ խոսակցության արդյունքում այդպես էլ ժամը «չիմացան», չնայած իր ընկերուհիների ձեռքին առնվազն 2 հատ ժամացույց կար)
Երկու ընկեր զրուցում են:
-Էհ, ինչ անեմ, ինչ գործ բռնում եմ, չի լինում, ուր ձեռքս գցում եմ՝ չորանում է:
- Լավ, շատ մի նեղվի, կարող ես բարի գործ անել՝ սկսի դագաղներ պատրաստելը:![]()
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
33 համարի ավռոբուսում կանգնած` վերին բռնակից բռնված, ընկերոջս հետ քաղաք էինք գնում : Մեկ էլ նա թե`
- Ապե ցեպդ բացվել է/ ի նկատի ուներ տաբաթիս շղթան/:
Ես լուրջ տեսք ընդունեցի, այս ու այն կողմ նայեցի , շղթան փակեցի ասելով`
- Այս ո՞վ էր բացել:
Վերջին խմբագրող՝ Smergh: 24.11.2007, 18:47:
Մասիս-Սիփան ու նաև Վան
Ե՞րբ տի կրկին Հայոց Տուն գան...
Եթե ուզում ես Եկիրդ Երկիր լինի` միացի՛ր
Հավանականությունների տեսության գրավորներից մեկի ժամանակ, «կոպեկ քցելու» խնդիրը լուծելիս կուրսընկերներիցս մեկը հարցնումա.
--Ընկ. Մ-յան, «զ» (զինանշան) գրեմ, թե «ղ»(ղուշ)?
Սրամիտ դասախոսս խորհրդավոր ժպիտով պատասխանումա.
--Տղա ջան, ուզում ես «ն» (նանար) գրի...
Ավտոբուսը կանգառում կանգնումա, բոլորը առաջին դռնից են փորցում բարձրանալ ավտոբուս: Վարորդը զայրացած ասումա.
---Հետևի դուռն էլ ա նույն տեղը տանում:
Եկել եմ ձեզ գարուն բերեմ
Եկա տուն,տեսնեմ սեղանիս վրա գունավոր թղթեր են,հասկացա`փոքր եղբայրս էր արել:
Ասացի,_Էս ով ա սեղանիս վրա գործ արել:
_Ես,_պատասխանեց նա:
_Բա խի չես հավաքել?
_Ոնց,խի էդ սեղանը քանդովի-հավաքովի ա?![]()
Прежде чем о чем-то мечтать - подумай, а вдруг сбудется.
Ուրեմն 8-րդ դասարանում էի սովորում, ու դասարանով Մարտի 8-ի կապակցությամբ քեֆ էինք կազմակերպել: Ըստ մեր ընտանեկան դրվածքի դեռ մութը չընկած հայրիկս պետք է ինձ տունը տեսնի: Դե էդ օրը քանի քեֆի օր էր, ինձ թվաց, որ այդ ոսկե կանոնըչպետք է գործեր: Ինձ իրավունք վերապահեցի ժամը 10.30 վերադարձա տուն: Դե մարտ ամսին ժամը 10-ը 10 է, մութն էլ՝ մութ:
Դուռը բացելուն պես հայրիկիս դեմքի արտահայտությունից զգացի, որ առջևս մրրիկ կա:
Դե պարզա մի բան պետք է խոսեմ, ես էլ շատ լուրջ ասացի.
-Բայց նենց լավ անցավ:![]()
Կյանքում չեմ մոռանա, հայրիկս կողքից շեղակի հայացք նետեց վրաս, ու.
-Բայց հիմա ավելի լավ պետք ա անցնի:![]()
Էդ եղավ ու էդ: Էս դեպքը ինձ օգնեց, որ հասկանամ, որ քեֆը լավ է անցնում միայն այն ժամանակ, երբ տուն վերադառանալուց հետո, գլուխդ հանգիստ խղճով ես դնում բարձին:![]()
Վերջին խմբագրող՝ Մարիաննա: 24.11.2007, 23:00:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
Այս պատմությունը ավելի հետաքռքիր կլինի ցույց տալով պատմել, բայց հույս ունեմ, որ կարդալով էլ կպատկերացնեք:
Ընկերուհուս ծնունդին, աղջիկներից մեկը`Լ-ն, ձեռքը բադիկի կտուցի նման կափկափելով տանումա մյուսի`Հ-ի, աչքերի դիմացով, ու հարցնումա.
--Էս ինչ անցավ?
Մինչ շփոթված Հ-ն կփորձեր պատասխանել, քիչ այն կողմ նստած մի տղա, նույն շարժումն է անում, ձեռքը տանելով իր աչքերի դիմացով, ու սրամտորեն պատասխանումա.
--Չգիտեմ, բայց նորից անցավ:
Դասախոսս հարցնումա.
--Դասդ սովորել ես?
Պապասխանում եմ.
--Դե հա, կարդացել եմ:
--Հիմա որ կարդալ հարցնեմ, վարժ կկարդաս?![]()
Եկել եմ ձեզ գարուն բերեմ
Մեկ մեկ փոքր երեխեքը նենց հիմար պատասխաններ են ինձ տալի, լեզուս կապ ա ընկնում, չեմ կարում տակից դուրս գամ
օրինակ՝ հարևաններիցս մեկի թոռը արտասահմանից եկել էր, մագլցել էր իրանց հայաթի պատին ու մեր հայաթի խաղողներն էր պոկում-ուտում
ասեցի.
-Արա՜: Գնա պապուտ խաղողները պոկի:
Թե բա.
-Խի՞
Ու ըտեղ ես իմ անզորությունը զգացի: Ինքը էտ մի փոքր բառով իմ բերանը փակեց:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Chilly (06.02.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ