«Հայր Մեր»-ը գիտե՞ք

[Աբելյան]

անգիրը "4+"-ի (կրկնելուց հետո՝ "5-"-ի) գիտեմ, իսկ աղոթքը՝ սկի "3"-ի էլ չգիտեմ

[Բարեկամ]

Մի հարց էլ կա, որ ինձ վաղուց հուզում է. «Եվ մի տանիր զմեզ ի փորձություն»։ Ատվածաշնչում ասված է, որ Աստված ոչ մեկին չի փորձում...

Ուլուանա ջան, կցիտե՞ս որտեղ որ ասված է:

Ավելացվել է 15 րոպե անց
«Հայր մեր» աղոթքը կոդ է, այնտեղ ոչ մի բառ կամ դարձվածք, հետևաբար և միտք, պատահական չի, դրանցից յուրաքանչյուրն այն մեխն է, որի բացակայության դեպքում նկարը կսահի:
Ժամանակ գտնեմ, կփորձեմ սկզբից վերլուծել, որտև երկար պատմություն է: Բայց մի կետի մասին գրեմ հիմա.
"Եվ թող մեզ զպարտիս մեզ, որպես և մեք թողումք մերոց պարտապանաց":
Այս տողերում ամփոփված ա Աստծո բացարձակ ողորմածությունը մարդու հանդեպ: Ավելի ճիշտ՝ խնդրանք այդ ողորմածությունը ստանալու համար, որի էությունը հետևյալն ա. անկախ գործած մեղքերի ծանրությունից, ամեն վայրկյան դու շանս ունես ազատվել դրանցից. սահմանված ա փրկագին, որը հետևյալն ա՝ որքան որ կներես ուրիշներին, այնքան էլ կներվի քեզ: Միայն թե չկարծեք իսկապես, անկեղծ ներելն այդքան հեշտ է Փրկագինն իրոք մի բան արժի եւ իրավամբ արժի…

[քաղաքացի]

Մի հարց էլ կա, որ ինձ վաղուց հուզում է. «Եվ մի տանիր զմեզ ի փորձություն»…

Ինչքան հասկանում եմ, սա նշանակում է, որ մեզ փորձանքի մեջ չգցի: Աշխարհաբարյան տարբերակով չգիտեմ տեսնես այնտեղ այս հատվածը ինչպե՞ս է:

[REAL_ist]

տեսնես այնտեղ այս հատվածը ինչպե՞ս է:

և մի տար մեզ փորձության

[Artgeo]

Կարծում եմ փորձանք իմաստով է օգտագործված այդ բառը կամ ասենք հենց փորձություն, բայց իմաստը այսպիսին է, որ մի թող, որ մեզ փորձանքի կամ փորձության տանեն: Եսիմ:

[REAL_ist]

ոնցոր ասում են կյանքը փորձությունա, Ասված փորձումա մարդկանք, որոշ մարդիկ անցնում են այդ փորձությունը, մյուսնրը ոչ և գնում են սխալ ուղիով, ստեղ էլ ասվումա որ մի տար այդ փորձությունների և ազատի չարիքներից

[Ծով]

Որպես իսկական քրիստոնյա ես էդ հարցին չեմ էլ պատրաստվում պատասխանել
«Էդ հարցերը մի՛ տուր» տարբերակը չի բայց...
Ի դեպ ,Աստված իսկապես ոչ թե դեպի փորձանքն ա տանում մարդուն, այլ ուղղակի փորձության..ուրիշ հարց է, որ փորձության միջով սխալ անցնելիս մարդն ինքն իր գլխին կարող է փորձանք բերել

[Ուլուանա]

Դուք բոլորդ ասում եք այն, ինչը ես էլ գիտեմ շատ վաղուց, բայց ինձ դա՛ չէր հետաքրքրում։ Ես փորձում էի ցույց տալ հակասությունը. մի կողմից Աստվածաշնչում ասվում է, որ Աստված ոչ ոքի փորձության չի տանում, եթե փորձության մեջ ընկնեք, ուրեմն դրանում դուք եք մեղավոր, Աստծուն մի մեղադրեք։ Սրա հետ ես համաձայն եմ լիովին։ Բայց մյուս կողմից էլ աղոթքում խնդրում ենք Աստծուն մեզ փորձության չտանել։ Ինչու՞ ենք խնդրում, եթե գիտենք, որ եթե ընկնենք, ուրեմն մեր խելքից է։

Մի խոսքով՝ ինչպես և սպասում էի, մինչև հիմա միայն, այսպես ասած՝ «կրուտիտային» պատասխաններ հնչեցին։ Լավ, կարող եք անցնել առաջ, մոռացեք էս հարցը։ Հարցս հետ եմ վերցնում։

[Vive L'Armenie]

«Հայր Մեր»-ը գիտե՞ք

Իհա՛րկե գիտեմ
Հենց Հայր Մեր-ի միջոցով ենք աղոթում ինչպե՞ս կարելի է չիմանալ

[Amaru]

քրիստոնյա չեմ, քրիստոնեական աստծուն չեմ աղոթում
գիտեմ անգիր, հետո՞…

[Ուլուանա]

Ուլուանա ջան, կցիտե՞ս որտեղ որ ասված է:

Ճիշտն ասած՝ այստեղ ինձ հետ Աստվածաշունչ չեմ բերել, հիմա չեմ կարող մեջբերել այդ տողերը, բայց մերոնց կխնդրեմ, որ գտնեն էդ մասը, ինձ ասեն, որ գրեմ։

[Dayana]

Ես գիտեմ «Հայր մերի» գրաբար տարբերակը: Ինքնուրույն եմ սովորել, երբ դեռ քրիստոնյա չէի: Ծիծաղելի է, բայց մինչև քրիստոնյա լինելս այն ավելի շատ եմ ասել, քան հետո, կարելի է ասել՝ ամեն առիթով: Իսկ քրիստոնյա դառնալուց հետո հասկացա, որ Աստծո համար ավելի կարևոր են մեր կենդանի խոսքերը, որոնք ներսից են գալիս: Իհարկե, հիմա էլ է պատահում, որ «Հայր մերն» ասում եմ, բայց որպես աղոթք, ոչ թե որպես կախարդական խոսքեր, ինչպես առաջ էր:

Բյուր գիտես ես միշտ "Հայր Մեր" -ն ասում եմ որպես գաղտնաբառ , կածես դրանից հետո երկնքի դռները պիտի բացվեն ու կարող եմ ասել այն ինչ ուզում եմ ու խնդրել ՝ ինչ ուզում եմ ։ Իսկ "Հայր Մեր" ը սովորել եմ տատիկիցս գրաբարով, երբ դեռ նորմալ խոսել էլ չգիտեի

Ես փորձում էի ցույց տալ հակասությունը. մի կողմից Աստվածաշնչում ասվում է, որ Աստված ոչ ոքի փորձության չի տանում, եթե փորձության մեջ ընկնեք, ուրեմն դրանում դուք եք մեղավոր, Աստծուն մի մեղադրեք։ Սրա հետ ես համաձայն եմ լիովին։ Բայց մյուս կողմից էլ աղոթքում խնդրում ենք Աստծուն մեզ փորձության չտանել։ Ինչու՞ ենք խնդրում, եթե գիտենք, որ եթե ընկնենք, ուրեմն մեր խելքից է։

Կարծում եմ մենք խնդրում ենք , որ մեզ այնքան "խելք" տա, որ զերծ մնանք փորձանքներից ։ Ինչպես Սողոմոնը՝ Դավթի որդին , խմդրեց իմաստություն , նմանապես մենք էլ պիտի ձգտենք դրան ։ Դրանում է աղոթքի իմաստը ։ Իսկ ինչ վերաբերվում է փորձություններին , ապա համոզված եմ , որ ժամանակ առ ժամանկ Աստված ինքն էլ մեզ փորձության է ենթարկում , ավելի շուտ թույլ է տալիս որ մենք ենթարկվենք , ինչպես Հոբի դեպքում

[Արշակ]

Ուլուանա ջան, կցիտե՞ս որտեղ որ ասված է:

«Ոչ ոք, երբ փորձության մեջ լինի, թող չասի. «Աստծուց եմ փորձվում», քանի որ Աստված չարից չի փորձվում և ինքն էլ չի փորձում ոչ ոքի։ Յուրաքանչյուր ոք փորձվում է՝ հրապուրվելով և խաբվելով իր ցանկություններից։ Այնուհետև ցանկությունը, հղանալով, մեղք է ծնում, և մեղքը, հասունանալով, մահ է ծնում»։ (Հակոբոս, 1։13-15)։

Կարծում եմ, որ շատ հստակ է ասված։

Իսկ «Հայր Մերում» ասվում է.

Եւ մի՛ տանիր զմեզ ի փորձութիւն

Ո՞նց հասկանանք…

[Second Chance]

Մի խոսքով՝ ինչպես և սպասում էի, մինչև հիմա միայն, այսպես ասած՝ «կրուտիտային» պատասխաններ հնչեցին։ Լավ, կարող եք անցնել առաջ, մոռացեք էս հարցը։ Հարցս հետ եմ վերցնում։

«Ոչ ոք, երբ փորձության մեջ լինի, թող չասի. «Աստծուց եմ
փորձվում», քանի որ Աստված չարից չի փորձվում և ինքն էլ չի փորձում ոչ ոքի։ Յուրաքանչյուր ոք փորձվում է՝ հրապուրվելով և խաբվելով իր ցանկություններից։ Այնուհետև ցանկությունը, հղանալով, մեղք է ծնում, և մեղքը, հասունանալով, մահ է ծնում»։ (Հակոբոս, 1։13-15)։

Կարծում եմ, որ շատ հստակ է ասված։

Իսկ «Հայր Մերում» ասվում է.
Ո՞նց հասկանանք…

Ոչ մի հակասություն չկա

այսինքն անգամ մի թող, որ փորձության մեջ ընկնենք մեր չար ցանկություններից- այլ փրկիր մեզ չարից- հենց այն չարից, որ մեր մեջ ներգերծում է, որ մենք փորձության մեջ ընկնենք

[Արշակ]

Ոչ մի հակասություն չկա

այսինքն անգամ մի թող, որ փորձության մեջ ընկնենք մեր չար ցանկություններից- այլ փրկիր մեզ չարից- հենց այն չարից, որ մեր մեջ ներգերծում է, որ մենք փորձության մեջ ընկնենք

Amina ջան, ցանկության դեպքում ցանկացած խոսք էլ ոնց ուզենք կարող ենք շուռ տալ ու մեկնաբանել։ Ես էլ կուզեի, որ «Հայր Մերում» քո բերած մեկնաբանությունը լիներ ասված։ Կարծում եմ, որ տենց ավելի տրամաբանական կլիներ ու չէր հակասի Հակոբոսի Աստվածաշնչյան թղթերին։ Բայց «Հայր Մերով» մարդիկ սովորաբար Աստծուն են դիմում(այլ ոչ թե սատանային) ու ոչ թե ասում են. «օգնիր, որ փորձության մեջ չընկնենք» կամ նման մի բան, այլ շատ հստակ խնդրում են. «Եւ մի՛ տանիր զմեզ ի փորձութիւն»։ Այստեղից սթափ տրամաբանության դեպքում պիտի որ եզրակացնենք, թե «Հայր Մերով» աղոթելու դեպքում մտածում ենք, թե Աստված է մեզ փորձում։ Ու հավանաբար մարդկանց մեծ մասը հենց այդպես էլ մտածում է (հակառակ դեպքում խոսքդ մտքիդ չի համապատասխանի)։ Ցավում եմ, որ այդպես է։