Բարոյական հաղթանակներ և ոչ բարոյական պարտություններ

[Artgeo]

Առաջին բարոյական հաղթանակը հայ ժողովուրդը ունեցավ 451 թվականի մայիսի 26-ին Ավարայրի ճակատամարտում... Դրանից հետո ունեցել ենք բազմաթիվ բարոյական հաղթանակներ, բայց եկենք ուսումնասիրենք վերջին բարոյական հաղթանակները։ ԱՄՆ-ի կոնգրեսի ու Ֆրանսիայի ներքին պալատի կողմից Ցեղասպանության փաստի ընդունումը իշխանությունը հռչակեց որպես հերթական բարոյական հաղթանակ։ Մինչդեռ ԱՄՆ-ում դա պարզապես պայքար էր Բուշի ադմինիստրացիայի դեմ, իսկ Ֆրանսիայում Թուրքիային էին որոշ բաներ ձգտում ցուցադրել։ Բայց էս ամենը հեչ։ Հետաքրքիրն այն է, որ բազմաթիվ այսպես կոչված բարոյական հաղթանակների հետ միասին, Հայաստանը բազմաթիվ ոչ նյութական պարտություններ է կրում, որոնցից մեկն տեղի ունեցավ այսօր։

Այսօր Թբիլիսիում սկսվեց Բաքու-Թվիլիսի-Կարս երկաթուղու շինարարությունը, որը նախատեսվում է ավարտել 2010 թվականին։



Հարց։ Ո՞ւր է հասնելու Հայաստանը բարոյական հաղթանակներով ու ոչ բարոյական պարտություններով։

[Պանդուխտ]

Մոդերատորական: Վիրավորական գրառումը ջնջվում է:
Կանոնադրության 2.1.1 կետ:

[Marduk]

Առաջարկում եմ իսլամ ընդունել ու հարուստ ապրել:

[Մանե]

Ոնց չեմ սիրում «Բարոյական հաղթանակ» ասվածը
Ոնց որ ակամայից ստիպում ա խղճալ
Կամ լինում ա հաղթանակ,կամ պարտություն,ցավոք հայ ազգի մոտ էդ հիմար արտահայտությունը տարածված ա ու պարտությոն ժամանակ դրանով են մխիթարվում

Հարց։ Ո՞ւր է հասնելու Հայաստանը բարոյական հաղթանակներով ու ոչ բարոյական պարտություններով։

Ոչ մի տեղ,մենակ խղճահարություն ա առաջացնելու այլ ազգերի մոտ ու դոփի տեղում

[Marduk]

Մանե

Իսկ ինչու՞ չպետք է խղճան: Դուք ինչ որ հպարտանալու բան տեսնում եք Հայաստանու՞մ:
Կոտորել են, քշել են մեզ մի հատ գետտո, որի անունը հիմա դրել ենք ՀՀ, ու գիտենք թե մեծ բան ենք արել:
Թուրքերը այսօր 90 միլլիոն են ու աճում են թվաքանակով: Իսկ հայ ջահելությանը հետաքրքրում է մենակ իրա կայֆերը: Վայ արա էս մեկի սոտովին էս ինչ սիրունա, վայ քուրո գիտես ինչ սապոժկիներ եմ առել, կարմիր գույնի... նյութապաշտ ու եսասեր մարդիկ որոնց համար ապագայի մասին մտածելը / իրականում ընտանիք ստեղծելը ու երեխաներ մեծացնելը / մի ահավոր բեռ է...

[Մանե]

Մանե

Իսկ ինչու՞ չպետք է խղճան: Դուք ինչ որ հպարտանալու բան տեսնում եք Հայաստանու՞մ:
Կոտորել են, քշել են մեզ մի հատ գետտո, որի անունը հիմա դրել ենք ՀՀ, ու գիտենք թե մեծ բան ենք արել:
Թուրքերը այսօր 90 միլլիոն են ու աճում են թվաքանակով: Իսկ հայ ջահելությանը հետաքրքրում է մենակ իրա կայֆերը: Վայ արա էս մեկի սոտովին էս ինչ սիրունա, վայ քուրո գիտես ինչ սապոժկիներ եմ առել, կարմիր գույնի... նյութապաշտ ու եսասեր մարդիկ որոնց համար ապագայի մասին մտածելը / իրականում ընտանիք ստեղծելը ու երեխաներ մեծացնելը / մի ահավոր բեռ է...

Այ մանավանդ վերջին տողերի հետ համաձայն եմ
Մենակ չեմ հասկանում,թե խի ա հայերի մեջ էդ խղճահարության զգացում առաջացնելը մտած:Ախր ո՞ւր են հասնելու դրանով:Ինչքան պիտի հույսներս դնենք բարերարների ու բանկերի տված օգնության վրա,երբ պիտի վերջապես ինքնուրույն ոտքի կանգնենք ու սկսենք մենք էլ ծաղկել մեր ուժերով,այլ ոչ թե հույսներս ուրիշների վրա

[քաղաքացի]

Օօօ՜… ինչո՞ւ օգտվել թշնամու երկաթ գծից, ինչո՞ւ օգտագործել թշնամու ճանապրհները… Ինչո՞ւ… Մենք հայ ենք: Պետք է ունենանք մեր սեփական երկաթգիծը, մեր սեփական ավտոճանապարհները, օդային տարածքը, ծովից ծով Հայաստան:

Այս երկտողը հետամնացության գագաթնակետն է: Նույնիսկ դաշնակցականներն այլևս այսպես չեն մտածում: Նույնիսկ նախքան Քրիստոսը Հայաստանը մեծ կարևորություն էր տալիս արտաքին քաղաքականությանը, օտար երկրների շուկաներին: Հայաստանը եղել է շուկայական խաչմերուկ, այսօր դա միայն պատմություն է մնացել: Տարծքային խնդիրները կարևոր չեն: Ինչքան էլ մեծ լիներ այսօր Հայաստանի Հանրապետությունը միևնույնն է այսպիսի քաղաքականություն վարելու դեպքում երբեք չի կարող միջազգային շուկայի մեջ մտնել: Այսօրվա իշխանությունները ամեն ինչ արեցին, որ Հայաստանը գտնվի առանց հարևվանների: Ամեն կերպ շրջափակվում ենք, Վրաստանի հետ կապը խզվեց, էլ չեմ ասում եթե այսպես շարունակվի ի՞նչ կլինի մեր վիճակը 2010թ, երբ գործի դրվի այս երկաթգիծը:
Փոխանակ սկիզբ դրվեն դրացիական հարաբերությունները, այն վերջ է դրվում: Փորձում են միանալ Ռուսաստանին կամ Բելոռուսիային որոնց հետ սահմանային անմիջական կապ բնավ գոյություն չունի:
Էլ. ցանցն էլ է շուկա, գազի մատակարարման ցանցն էլ է շուկա և այսպես կարող եմ թվարկել բոլոր այն կարևոր ինֆրաստրուկտուրաները պետության համար, որոնք ցավոք արդեն գնտվում են օտար երկրի տիրապետության տակ: Այսպիսի հարստությունը երբեք չի կարելի տալ (կամ վաճառել, նույն բանն է) ուրիշ ազգերին: Դրանք պետք է ղեկավարվեն պետության կողմից:

Հետո էլ խոսում են հաստոց ծախելու մասին: Ի՞նչ պիտի արվեին այդ հաստոցներն այսօր, եթե գործարաններն արդեն չկան: Հիմա ո՞րն էր ավելի խելամիտ, հաստոցնե՞ր ծախելը, թե՞ գործարաններ:

Երաթուղային շրջափակում, նավթատարի շրջանցում… այս ամենը ոչ թե սովորական վնասներ են, այլ հսկայական ճգնաժամ է առաջացնելու հետագա տարիներում: ՀՀ արտգործ նախարար Վ. Օսկանյանն էլ չի՛ դժգոհում, որ նավթատարը չի անցել ՀՀ տարածքով: Սա՞ է մեր դիվանագետի կարծիքը: Ես չեմ կարծում, որ ԱՄՆ-ի ամենաճանաչված համալսարաններից մեկում իրեն այդպես սովորեցրած լինեն: Կամ էլ ինչպես ասվում է, «այդ դասից թռել է» ու չի իմացել, որ եթե մի սավթատար անցնում է քո երկրի տարածքով, ապա դրանից հարկեր են ստացվում: Այսինքն, երկրի տարածքով անցնելու էր 1 խողովակ և դրա փոխարեն ստանալու էին բավականին մեծ չափերով գումար՝ տարածքային հարկի տեսքով:
Ուստի Վ. Օսկանյանին չի հետաքրքրել այն միտքը, որ կարող է երկիրը հարստանալ:

Խոսքեր կան, որ այս երկաթուղին հասնելու է մինչև Իգդիր՝ Մասիս սարի ետևում մի քաղաք: Եթե այդպես է, ապա իրավիճակը տխուր է:

[Marduk]

Կամ էլ ինչպես ասվում է, «այդ դասից թռել է» ու չի իմացել, որ եթե մի սավթատար անցնում է քո երկրի տարածքով, ապա դրանից հարկեր են ստացվում: Այսինքն, երկրի տարածքով անցնելու էր 1 խողովակ և դրա փոխարեն ստանալու էին բավականին մեծ չափերով գումար՝ տարածքային հարկի տեսքով:

Կոնկրետ ինձ դա պետք չի: Ես մեր երկրի մեջի հավաքած հարկերից շա՞տ եմ օգուտ տեսնում որ մի հատ էլ թուրքական խողովակից էկած հարկից տեսնեմ: Ինչքան շատ փող տեսան էնքան շատ այլասերվեցին այս իշխանությունները ու ժողովուրդներն էլ վրադիր: Հարցը փողը չի:

Ինչ ենք անելու այդ փողո՞վ: Հերթական էլիտար անճաշակություններով լցնենք քաղաքը: Դղյակապատենք ամբողջ Հայաստանը: Սաղ սարերը քանդենք ու ծախենք մեջի մետաղները... Սաղ եթերը լցնենք հղփացած շոու-բիզնեսի անճաշակություններով: Ամեն մեկս մի 10 սոտովի ունենա՞...

Էս չի մեր արա՞ծը.. Սրանից ավել բան գիտենք անե՞լ, որ մի հատ էլ ավել փող ենք ուզում, այն էլ մեր արժեքային համակարգը ու Արդարությունը վաճառելու գնով:

Ուղեղներում է պռոբլեմը, ոչ թե փողի մեջ:

[քաղաքացի]

Չէի սպասում նման պատասխանի։

Կոնկրետ ինձ դա պետք չի: Ես մեր երկրի մեջի հավաքած հարկերից շա՞տ եմ օգուտ տեսնում որ մի հատ էլ թուրքական խողովակից էկած հարկից տեսնեմ: Ինչքան շատ փող տեսան էնքան շատ այլասերվեցին այս իշխանությունները ու ժողովուրդներն էլ վրադիր: Հարցը փողը չի:

Թեքուզ իշխաանություններին պետք լիներ, թող ուտեին էդ փողերը, թող հիմար բաների համար օգտագործեին, բայց գոնե հետագայում՝ երբ երկիրը կկարգավորվի, այդ փողը հանգիստ կմտնի պետական բյուջե:

Ինչ ենք անելու այդ փողո՞վ: Հերթական էլիտար անճաշակություններով լցնենք քաղաքը: Դղյակապատենք ամբողջ Հայաստանը: Սաղ սարերը քանդենք ու ծախենք մեջի մետաղները... Սաղ եթերը լցնենք հղփացած շոու-բիզնեսի անճաշակություններով: Ամեն մեկս մի 10 սոտովի ունենա՞...
Ի՞նչ պետք է անել այդ փողով…
Այդ փողերն կներդրվեն հենց Արցախում, Արցախը բարելավելու նպատակով: Տենց ավելի հեշտ կլիներ Ղարաբաղյան հարցի լուծումը:

Էս չի մեր արա՞ծը.. Սրանից ավել բան գիտենք անե՞լ, որ մի հատ էլ ավել փող ենք ուզում, այն էլ մեր արժեքային համակարգը ու Արդարությունը վաճառելու գնով:

Ուղեղներում է պռոբլեմը, ոչ թե փողի մեջ:

Այստեղ էլ ես չդիմացա: «մի հատ էլ ավել փող ենք ուզում» արտահայտությունդ ինձ հունից հանեց: Ի՞նչ է նշանակում ավել փող: Ենթադրենք ամենահարուստ պետությունը այսօր ԱՄՆ-ն է, բայց այն երբեք չի հրաժարվի «ավել փողից»:
«Ի՞նչ անել այդ ավել փողով» հարցդ ունի լիքը պատասխաններ: Առաջին հերթին կարևորում եմ օտար երկրների և համաշխարհային բանկի պարտքերի մարումը: Կոռուպցիայի դեմ պայքարն ավելի կհեշտանար: Բա՞, ասում են «էս դարում ամեն ինչ փողով է լուծվում»:

Եվ վերջապես, եթե պատերազմ սկսվի (որը չեմ կարծում, թե այդպիսի բան կլինի), ապա Հայաստանը միանգամից հնարավորություն կունենար անջատեր նավթատարը: Այդպիսի ստրատեգիական մեծ նշանակություն ունի օտար (առավել ևս թշնամու) նավթատարն անցնի քո տարածքով:

[Vishapakah]

Առաջին բարոյական հաղթանակը հայ ժողովուրդը ունեցավ 451 թվականի մայիսի 26-ին Ավարայրի ճակատամարտում...

Իմ կարծիքով մինչև այդ էլ Հայ ժողովուրդը բարոյական հաղթանակներ ունեցել է, այնպես որ «առաջին բարոյական հաղթանակ» ձևակերպումը պատմաբանների լուրջ ուսումնասիրման կարիքն ունի.

Իսկ որ բարոյական հաղթանակների միջոցով սովորաբար հայ ազգը պահպանել է իր ազգային գոյությունը, դա ավելի քան բարոյական հաղթանակ է, ես կասեի դիմակայություն.

ԱՄՆ-ի կոնգրեսի ու Ֆրանսիայի ներքին պալատի կողմից Ցեղասպանության փաստի ընդունումը իշխանությունը հռչակեց որպես հերթական բարոյական հաղթանակ։ Մինչդեռ ԱՄՆ-ում դա պարզապես պայքար էր Բուշի ադմինիստրացիայի դեմ, իսկ Ֆրանսիայում Թուրքիային էին որոշ բաներ ձգտում ցուցադրել։ Բայց էս ամենը հեչ։ Հետաքրքիրն այն է, որ բազմաթիվ այսպես կոչված բարոյական հաղթանակների հետ միասին, Հայաստանը բազմաթիվ ոչ նյութական պարտություններ է կրում, որոնցից մեկն տեղի ունեցավ այսօր։

Նախ բարոյական հաղթանակ է Ֆրանսիայում և ԱՄՆ-ում Ցեղասպանության ճանաչումը միայն այն պատճառով, որ դեռ ճանաչման գործնթացը չի հասել այն մակարդակին, որպեսզի մենք կարողանաք էականորեն կիրառել մեր ձեռքբերումները, բայց դա չի նշանակում, որ մեր ձեռքբերումները զուտ բարոյական են. Ամեն մի այդպիսի բարոյական հաղթանակից հետո, մենք ավելի մոտ ենք մեր բաղձալի նպատակին եթե այդ երկրներում Ցեղասպանության ճանաչումը ոչ մի ակնկալիք չբանար, մեր ղեկավարությունը այդքան էլ հիմար չէ, որպեսզի չեղած բաների ետևից ընգնի.

Սխալ է ԱՄՆ-ի ներքին պառակտման պատճառով (դա դեռ հարց է պառակտման, թե Բուշի խորամանկ քայլի արդյունք) կամ Ֆրանսիայի արտաքին քաղաքականության հետևանքով Ցեղասպանության ճանաչումը արժեզրկել, նրանք իրենց խնդիրներն ու շահերն ունեն, մենք մերը. Ուղղակի Հայաստանի Հանրապետությունը պատեհ առիթների ժամանակ, համապատասխանեցնելով իր արդարացի պահանջը տարբեր երկրներում ստեղծվաց և ի հայտ եկած նոր շահերին, ավելի է ընդլայնում ճանաչած երկրների ցանկը.

Միամիտ պետք է լինել հավատալու համար, որ վերջնական արդյունքում բոլոր երկրների ճանաչելուց հետո, թուրքիան ի զորու է լինելու շարնակել դիմակաել ապագայում ամբողջ աշխարհի չնշմանը. Եթե ինչ որ մեկը տեղյակ չէ միջազգային քաղաքականության պատժամիցների կիրառան համակարգին, ապա հատուկ Ձեզ համար ասեմ, որ նման բանաձևերը ամենավերջում դրվում են ՄԱԿ-ում քվյարկության, որը կարելի է ասել պահանջի տրամաբանական վերջն է, Հայ ժողովուրդի ոչ բարոյական սպասվելիք հաղթանակը, որի ճանապարհը պետք է անցնի տարբեր պետություններում ճանաչվող բարոյական հաղթանակներով, մինչև ՄԱԿ-ի գրասենյակ.

Իսկ բակու-թիֆլիս-կարս երկաթուղին այսպես, թե այնպես առանց մեզ են սարքելու, որովհետև եթե Հայաստանը Ցեղասպանությունը ուրանա էլ, միևնույն է բակվից սկսվող ոչ մի երկաթգիծ կամ նավթամուղ Հայաստանով չի անցնի, Արցախյան չավարտված և ապագայում սպասվելիք պատերազմի պատճառով.

Հ. Գ.
Արտգեո գրառումս քեզ չի ուղղված, ուղղակի թեմայի տեկստը օգտագործեցի մտքերս արտահայտելու համար.

[Պանդուխտ]

Մոդերատորական: Ծաղրական բնույթի գրառումը ջնջվում է:
Կանոնադրության 2.1.1 կետ:

[Artashes]

Առաջարկում եմ իսլամ ընդունել ու հարուստ ապրել:

թուուուուուուու!!!!!!!!!!!!!!!

Ավելացվել է 4 րոպե անց

Ոչ մի տեղ,մենակ խղճահարություն ա առաջացնելու այլ ազգերի մոտ ու դոփի տեղում

Պետք չէ այդպես վատ մտածել:

Ավելացվել է 11 րոպե անց

Մենակ չեմ հասկանում,թե խի ա հայերի մեջ էդ խղճահարության զգացում առաջացնելը մտած:Ախր ո՞ւր են հասնելու դրանով:Ինչքան պիտի հույսներս դնենք բարերարների ու բանկերի տված օգնության վրա,երբ պիտի վերջապես ինքնուրույն ոտքի կանգնենք ու սկսենք մենք էլ ծաղկել մեր ուժերով,այլ ոչ թե հույսներս ուրիշների վրա

Այ էդ կիլոմետրանոց տեքստերը գրելու փոխարեն հելեք մի գործ արեք ես երկրի համար, ջահել եք:
Թողեն սաղ օրը բամբասեք ու քննադատեք: Հայ չեք? մի բան ել դւք արեք

[Մանե]

Այ էդ կիլոմետրանոց տեքստերը գրելու փոխարեն հելեք մի գործ արեք ես երկրի համար, ջահել եք:
Թողեն սաղ օրը բամբասեք ու քննադատեք: Հայ չեք? մի բան ել դւք արեք

Դեռ իմ ժամանակը չի եկել ինչ-որ մի բան անելուԲայց համոզված եղի,որ հենց գա,ինչ-որ բան անողներից մեկը հաստատ ես կլինեմ
Իսկ հիմա ասում եմ էն,ինչ իրոք մտածում եմ ու ինչ իրոք ճիշտ ա

[Պանդուխտ]

Մոդերատորական: Ծաղրական բնույթի գրառումը ջնջվում է:
Կանոնադրության 2.1.1 կետ:

Թեման ինքնը ծաղրական է: Ամէնայն դէպս լրատուական շրջափակման ենթարկելով ինձ եւ իմ նմաններին, ակումբը վերածում էք կուսակցական աղանդաւոր պարբերականի:
Հեռացրէք ինձ ու ջնջէք օգրագործողի անունս:

[Chuk]

Թեման ինքնը ծաղրական է: Ամէնայն դէպս լրատուական շրջափակման ենթարկելով ինձ եւ իմ նմաններին, ակումբը վերածում էք կուսակցական աղանդաւոր պարբերականի:

Նույնիսկ հակականոնադրական գրառումներից հետո դուք արգելափակված չեք և ազատ եք գրել Ձեր տեսակետը, որ կարող է ծայրահեղորեն տարբեր լինի թեմայի հեղինակի կամ ուրիշ ակումբցիների կարծիքիցներից: Սակայն եթե Ձեր տեսակետը կարտահայտվի ակումբի կանոնադրության խախտումներով, ապա այն, բնականաբար կջնջվի, ինչպես ջնջվեց ակումբի անդամների նկատմամբ վիրավորական և ծաղրական գրառումները: Համապատասխան քանակի խախտումներ անելու դեպքում ակումբից կհեռացվեք:

Հեռացրէք ինձ ու ջնջէք օգրագործողի անունս:

Ակումբի կանոնադրությունը նման դեպք չի նախատեսում: Այդ կանոնադրությանը դուք համաձայնվել եք: Ձեր գրանցվելուց ի վեր գրառումների ճակատագիրը վճռողը ակումբի ղեկավարությունն է՝ ակումբի կանոնադրության շրջանակներում:

Մաղթում եմ քաղաքակիրթ քննարկումներ: