Բարոյական հաղթանակներ և ոչ բարոյական պարտություններ

[Պանդուխտ]

Խօսք առ Չուկ

Նույնիսկ հակականոնադրական գրառումներից հետո դուք արգելափակված չեք

Ես այստեղ խօսք եմ, ոչ մարմին, իսկ խօսքս արգելափակելով. արգելափակել էք ինձ:

ազատ եք գրել Ձեր տեսակետը, որ կարող է ծայրահեղորեն տարբեր լինի թեմայի հեղինակի կամ ուրիշ ակումբցիների կարծիքիցներից:

Եթէ ազատ եմ (ըստ ձեզ), վերականգնէք գրառումներս, որպէսզի մարդիկ կարենան ջոկել թէ ով ինչ է մտածում:

Սակայն եթե Ձեր տեսակետը կարտահայտվի ակումբի կանոնադրության խախտումներով, ապա այն, բնականաբար կջնջվի, ինչպես ջնջվեց ակումբի անդամների նկատմամբ վիրավորական և ծաղրական գրառումները: Համապատասխան քանակի խախտումներ անելու դեպքում ակումբից կհեռացվեք:

Ուրեմն համապատասխան քանակի խախտում անելու առիթ տուէք, իսկ եթէ ջնջած պիտի պահէք գրառումներս. արդար եղէք ջնջելով նաեւ -50 պատժանիշս, որ ստացել եմ ջնջուած գրառումներիս պատճառով:

Ակումբի կանոնադրությունը նման դեպք չի նախատեսում: Այդ կանոնադրությանը դուք համաձայնվել եք: Ձեր գրանցվելուց ի վեր գրառումների ճակատագիրը վճռողը ակումբի ղեկավարությունն է՝ ակումբի կանոնադրության շրջանակներում:

Ակումբիդ կանոնադրութիւնը չի՞ նախատեսում կեղծիքից, սուտից զերծ գրառումներ: Վերեւում Արտգէոյի եւ Քաղաքացու գրառումները կարելի է գնահատել «կեղծիք» դասում, կամ էլ որպէս «չափազանց խակ գրառումներ, քաղաքականապէս ոչ հասուն անձերի կողմից» կանոնադրութեան շրջանակում:

Յետ գրութիւն. Ամերիկացիք պիտի կառուցեն նոր ատոմակայան, պարսիկները պիտի հոսեցնեն գազի գետ, աշխարհի երկրորդ գերպետութիւն Ռուսիան ապահովում է Հայաստանի հանրապետութեան անվտանգութիւնը, Եւրոպական ցամաքամասի՝ ի մսանաւորի Ֆրանսայի հետ Հայաստանի յարաբերութիւնը եղբայրական են, իսկ Յունաստանի հետ եղբայրականից աւելին, ամերիկահայերը խնջոյք կազմակերպում են Արցախ ենթակառոյցները զարգացնելու սիրոյն, իսկ դուք այստեղ ամէն ինչ վատ էք ներկայացնում:
Իմ ջնջուած գրառումումս Քաղաքացուն ասել էի. «դուք չէք կարող փոխել թուրքիոյ եւ ազրբաջստանի ռազմավարական ընտրութիւնը»: Ոչ էլ ողջ Հայաստանը կարող է փոխել, սա իրանց ընտրութիւնն է: Ցեղասպանութեան ճանաչման գործունէութեամբ պայմանաւորել Հայաստանի դուրս մնալը, մեղմ ասած՝ ապատեղեկատւութիւն է: Դու Չու'կ, եթէ արդարամիտ պիտ լինիս, ինչ որ ցանկաս-կուզես, լինիմ: Թոյլ մի տար Արցախով պայմանաւորւած ազեր-հայ թշնամութիւնը բեռցնել ցեղասպանութեան ճանաչման խնդրին: Իրականում նէոհըհըշիստները անթաքոյց հասկացնում են՝ «անարցախ Հայաստան», «անհայ Արցախ» եւ «Արցախի թուրքատիրութեան» իրանց նկրտումները: Առնուազն ես այդպէս եմ հասկանում ակումբի հըհըշըյիստներից, իսկ եթէ դու իրական ղեկավար եւ իրական ժողովրդավար ես, առիթ տուր պատասխանեմ իմ ոճովս, լինեմ ինքս ես:
Դարձեալ խնդրեմ՝ վերահրատարակէ գրածս, որպէսզի վերստին կարդամ գոնէ ես, քանզի համակարգիչիցս ջնջել եմ:

[Chuk]

Պանդուխտ> Ձեր գրառումը նամակով (PM) ուղարկվել է Ձեզ: Շարադրեք նրա բովանդակությունն առանց ավելորդ վիրավորական ու ծաղրական արտահայտությունների, առավել ևս ակումբցիների նկատմամբ, թողեք միայն ձեր գաղափարական տեսակետը և այն կարող է տեղ գտնել այս ակումբում: Հակառակ դեպքում ես, որպես ձեր պիտակմամբ «ոչ ժողովրդավար» ղեկավար, այն կջնջեմ, քանի որ ինձ, անկեղծ ասած, չի հետաքրքրում ձեր կամ որևիցե ուրիշ մեկի քաղաքական կամ այլ հայացքները, բայց հետաքրքրում է, որ այս ակումբում ոչ մեկին վիրավորող գրառում չլինի, ծաղրական գրառում չլինի, պահպանվեն մնացյալ բոլոր ակումբի կանոնները: Եվ բարի խորհուրդ. մի մոռացեք, որ այս երկրի վրա յուրաքանչյուր ոք ունի իր տեսակետն ունենալու իրավունքը, ուրեմն տեսնելով դիմացինի, ձերին չհամատասխանող տեսակետը, մի շտապեք նրա նկատմամբ բացասական կարծիք կազմել, վիրավորել կամ ծաղրել: Հակառակ դեպքում ես էլ ինձ կթույլատրեի նույն կերպ վարվել ասենք Ձեր նկատմամբ:

[Պանդուխտ]

Չուկի խօսքից.-

Պանդուխտ> Ձեր գրառումը նամակով (PM) ուղարկվել է Ձեզ: Շարադրեք նրա բովանդակությունն առանց ավելորդ վիրավորական ու ծաղրական արտահայտությունների, առավել ևս ակումբցիների նկատմամբ, թողեք միայն ձեր գաղափարական տեսակետը և այն կարող է տեղ գտնել այս ակումբում: Հակառակ դեպքում ես, որպես ձեր պիտակմամբ «ոչ ժողովրդավար» ղեկավար, այն կջնջեմ, քանի որ ինձ, անկեղծ ասած, չի հետաքրքրում ձեր կամ որևիցե ուրիշ մեկի քաղաքական կամ այլ հայացքները, բայց հետաքրքրում է, որ այս ակումբում ոչ մեկին վիրավորող գրառում չլինի, ծաղրական գրառում չլինի, պահպանվեն մնացյալ բոլոր ակումբի կանոնները: Եվ բարի խորհուրդ. մի մոռացեք, որ այս երկրի վրա յուրաքանչյուր ոք ունի իր տեսակետն ունենալու իրավունքը, ուրեմն տեսնելով դիմացինի, ձերին չհամատասխանող տեսակետը, մի շտապեք նրա նկատմամբ բացասական կարծիք կազմել, վիրավորել կամ ծաղրել: Հակառակ դեպքում ես էլ ինձ կթույլատրեի նույն կերպ վարվել ասենք Ձեր նկատմամբ:

Ինձ էլ չի հետաքրքրում այլոց անկապ գաղափարները, այնքան ժամանակ, երբ մնում են իրանց ուղեղների բջիջներում:
Սակայն երբ ուզում են բաժնեկցել, տակաւին քաղաքական ուղղութեան հանգամանք տալ, երեխայամիտ գաղափարներին, պարտ եմ զգում պատասխանել, ոչ նրանց համոզելու, այլ հանուրին՝ լսարանին մտածելու եւ ընտրելու առիթ տալու սիրոյն:
Դու պատժել ես ինձ, եւ ահա մի քանի նուազ նիշ ետք Պանդուխտ օգտագործողի կեանքս կը վերջանայ, բայց իմացիր. ծաղրող չեմ, առաւել եւս ծաղրուել չեմ սիրում:
Լաւ կը լինի եթէ հասկանաք բոլորդ, թէ երբեմն «պապայի ապտակ» է պէտք, ցնցել է պէտք, որպէսզի յամառ եւ կոյր հաւատացեալները աչքերնին բանան, զգաստանան:
-
Խօսք բացուեց իմ եւ տրամաբանի միջեւ, դաւաճանութեան վերաբերեալ: Ասացի. «միթէ՞ դաւաճանական գաղափարները մտնում են խօսքի ազատութեան շրջանակում»: Ասաց. «Այն ինչ դաւաճան է ճանաչուել, այժմ հերոս-հայրենասէր է, այսինքն դաւաճանի կարգավիճակը յարաբերական է», եւ օրինակ տուեց խորհրդային կարգում դաւաճան ճանաչուածներին: Ասացի. «խորհդային կարգերում:...Մնում է ձեզ որոշել ի՞նչին եւ ու՞մ էք հաւատարիմ, աւելի ճիշտ՝ պատկանում»: Ասաց. «Մարդկութեան»:
Ես այստեղ լռեցի եւ չկարողացայ շարունակել. ազդուելով տրամաբանի մարդասիրութիւնից... Բայց նոյն մարդկութիւնը սկսում է տնից, փողոցից, քաղաքից Հայրենիքից եւ ազգութիւնից:
Ի՞նչ օգուտ, եթէ դու խնամում ես այլոց, երբ հարազատ ընտանիքդ թշուառ է:
Ի՞նչ օգուտ, եթէ դու սիրում ես հազար կին, իսկ քո զաւակների մայրը զուրկ է ամուսնական սիրուց:
Ի՞նչ օգուտ, եթէ յարգում բարեւում ես հազար ալեւորի, իսկ քո հարազատ հօր հանդէպ սառն ես:
Ի՞նչ օգուտ եթէ տօնական զգեստ հագնել ես, իսկ ներսից սպիտակեղէնդ հրաժեշտ է տուել իր իսկ գոյնին:
Ուրեմն՝ մարդկութիւնը սկսում է հայրենիքից, առանց որի չկայ ոչ մի վեհ գաղափար, ընդ ուրում՝ մարդկութիւնը:
Իսկ երբ հայրենիքի հանդէպ դաւաճանօրէն մտածում են, մարդկութեան դաւաճանած չե՞ն լինում...ի հարկ է, եթէ ձեր հայրենիքն ու ազգութիւնը մարդկութեան մաս էք ճանաչում:

«Դաւաճան», «դաւաճանութիւն», «դաւաճանական գաղափարներ» հասկացութիւնները գոյութիւն ունեցած են եւ ունեն ցայսօր: Մարդիկ միշտ քստմնել են դաւաճաններից, արժանացրել վատթար պատիժի:
Կը կարողանա՞նք այսօր, սահմանազատել «խօսքի ազատութիւն» մարդկային արժէքը, դաւաճանութիւնից: Չէ՞ որ միտքը, խօսքը եւ գործը յաջորդական տրամաբանական շղթայ է, այսինքն դաւաճանօրէն մտածողը, ապագայի հաւանական դաւաճանն է նաեւ:
Առիթ տա՞նք այժմու ոչ հասուն մտածողներին, կամ մոլորուածներին. ապագայում լինեն իսկապէս քսմնելի դաւաճաններ: Ո'չ, մեծատառ ո'չ:
Այժմ վերահրատարակեմ ջնջուած գրառումներս ինքնագրաքննութեամբ:

Քաղաքացու խօսքից.-

ինչո՞ւ օգտվել թշնամու երկաթ գծից, ինչո՞ւ օգտագործել թշնամու ճանապրհները… Ինչո՞ւ… Մենք հայ ենք

Քաղաքացի, փորձեմ Չուկի պահանջքի համահունչ արտայայտեմ: Վերը գրածս կրկնեմ. չէք տեսնում կամ տողատակով (աւելի հաւանականը) հասկացնում էք՝ «Արցախը յանձնենք»: Գուցէ ձեր կարծիքով երբէք պիտի չի պաշտպանէինք կոտորւող եւ գաղթեցւող արցախահայութիւնը:

Քաղաքացու խօսքից.-

Այս երկտողը հետամնացության գագաթնակետն է: Նույնիսկ դաշնակցականներն այլևս այսպես չեն մտածում

Այդ երկտողս Արտգէոյի յետին միտքը բացայայտեց: Ի տխրութիւն քեզ ասեմ. զգացականութեամբ չեմ գրել, գրել եմ քաղաքական իրավիճակի գնահատմամբ, մինչ դուք ջայլամի նման աւազում խրել էք ձեր գլուխները. չտեսնելու տեսանելին ու ընկալելին, ընդբռնելի եւ շօշափելին, որ է՝
Արցախի հետ Հայաստանի միութիւնը:

[Պանդուխտ]

Քաղաքացու խօսքից.-

Նույնիսկ նախքան Քրիստոսը Հայաստանը մեծ կարևորություն էր տալիս արտաքին քաղաքականությանը, օտար երկրների շուկաներին: Հայաստանը եղել է շուկայական խաչմերուկ, այսօր դա միայն պատմություն է մնացել

Քանզի այդ ամբողջական Հայաստանի լծակները չեն մնացել այժմու Հայաստանի հասողութիւնում:
«Գաղութահայ կեանք» շարանումս գրել էի յիշատակածդ «Հայաստանը շուկայական խաչմերուկ»ի մասին:
Դարձեալ յիշեցնեմ մոռացողներին կամ թանձրամիտներին, Արցախի հայատիրութիւնն է երկաթ գծի ուղուց դուրս մնալու պատճառը: Ամէնայն դէպս, ոչ մի երաշխիք, եթէ հայ ժողովուրդը հրաժարեր Արցախից, պիտ' ներգրաւուէր փոխադրական ծրագրերում:

Քաղաքացու խօսքից.-

Տարծքային խնդիրները կարևոր չեն: Ինչքան էլ մեծ լիներ այսօր Հայաստանի Հանրապետությունը միևնույնն է այսպիսի քաղաքականություն վարելու դեպքում երբեք չի կարող միջազգային շուկայի մեջ մտնել:

Նախ խոստովանում ես, Արցախը յանձելու վարպետներիդ նկրտումը:
Շատ սխալ դատողութիւն, որ արդիւնք է տկար վերլուծմանց: Միջազգային շուկայի բեմադրիչները նկատի են առնում նեղուց, ծովափ, ճանապարհ ունեցող երկիրների շահը:
Օրինակ տա՞մ, հենց Ա.Մ.Ն.ում Ցեղասպանութեան ճանաչման կասեցումը (առայժմ) թուրքիոյ աշխարհագրական դիրքի պատճառով: Մանրամասնե՞մ թուրքիոյ աշխարհագրական դիրքի շահաւետութիւնը, թէ պէտք չկայ: Գիտակցաբա՞ր անտեսում էք իրականութիւնը, թէ սովոր էք խեղաթիւրելու փաստերը:

Քաղաքացու խօսքից.-

Այսօրվա իշխանությունները ամեն ինչ արեցին, որ Հայաստանը գտնվի առանց հարևվանների: Ամեն կերպ շրջափակվում ենք, Վրաստանի հետ կապը խզվեց, էլ չեմ ասում եթե այսպես շարունակվի ի՞նչ կլինի մեր վիճակը 2010թ, երբ գործի դրվի այս երկաթգիծը

Ոտից գլուխ սխալասխալասխալութիւն: Հայաստանը չի կարող առանձին թշնամի վաստկիլ: Սիրասուն հարեւանները (2) օգնում են թշնամութեան ստեղծման կամ բորբոքմանը:
Ամէն դէպքում Հայաստանը ունի շատ աւելի բարեկամներ ու դաշնակիցներ, քան թշնամիք: Մանրամասնե՞մ..., թէ պէտք չէ:

Քաղաքացու խօսքից.-

Փոխանակ սկիզբ դրվեն դրացիական հարաբերությունները, այն վերջ է դրվում: Փորձում են միանալ Ռուսաստանին կամ Բելոռուսիային որոնց հետ սահմանային անմիջական կապ բնավ գոյություն չունի:

Լաւ, «սկիզբ դրվեն դրացիական հարաբերությունները» ի գին ի՞նչի: Աւելի թանկը՞ վճարենք:
«Քաղաքակիրթ» ...(հարեւաններդ) թող բանան ճանապարհ: Գրածդ ապատեղեկատւութիւն կոչելը անարդարութիւն չի լինի: Հայաստանը ցանկայ բարի դրացիական յարաբերութիւն, անխտիր բոլորի հետ:

Քաղաքացու խօսքից.-

Էլ. ցանցն էլ է շուկա, գազի մատակարարման ցանցն էլ է շուկա և այսպես կարող եմ թվարկել բոլոր այն կարևոր ինֆրաստրուկտուրաները պետության համար, որոնք ցավոք արդեն գնտվում են օտար երկրի տիրապետության տակ: Այսպիսի հարստությունը երբեք չի կարելի տալ (կամ վաճառել, նույն բանն է) ուրիշ ազգերին: Դրանք պետք է ղեկավարվեն պետության կողմից:

Սա տարբեր նիւթ է, առանձին թեմաներ կան: Մենք զրուցում ենք Արտգէոյի ասել ուզածը.
«երկաթուղագի՞ծ թէ՞ Արցախ»
Բայց սա էլ թէական է, այսինքն Արցախի թուրքացում իսկ բաւարար երաշխիք չէ գազ-երկաթ գիծ ուղիների Հայաստանացումից: Դու, քաղաքացի, քո ողջ համախոհների շարանով չես կարող փոխել թուրքիոյ եւ ազրբաջստանի ռազմավարական ընտրութիւնը: Ծիծաղելի է:

Քաղաքացու խօսքից.-

Հետո էլ խոսում են հաստոց ծախելու մասին: Ի՞նչ պիտի արվեին այդ հաստոցներն այսօր, եթե գործարաններն արդեն չկան: Հիմա ո՞րն էր ավելի խելամիտ, հաստոցնե՞ր ծախելը, թե՞ գործարաններ

Լաւ, հարցրու նախկին իշխանութեան ղեկավարիկներին:
Բայց լաւ է լաւ, առաջընթաց կայ:

Քաղաքացու խօսքից.-

Երաթուղային շրջափակում, նավթատարի շրջանցում… այս ամենը ոչ թե սովորական վնասներ են, այլ հսկայական ճգնաժամ է առաջացնելու հետագա տարիներում: ՀՀ արտգործ նախարար Վ. Օսկանյանն էլ չի՛ դժգոհում, որ նավթատարը չի անցել ՀՀ տարածքով

Այստեղ ծաղրել եմ ասելով որ՝ «լացս է գալի»...

Քաղաքացու խօսքից.-

Սա՞ է մեր դիվանագետի կարծիքը: Ես չեմ կարծում, որ ԱՄՆ-ի ամենաճանաչված համալսարաններից մեկում իրեն այդպես սովորեցրած լինեն: Կամ էլ ինչպես ասվում է, «այդ դասից թռել է» ու չի իմացել, որ եթե մի սավթատար անցնում է քո երկրի տարածքով, ապա դրանից հարկեր են ստացվում: Այսինքն, երկրի տարածքով անցնելու էր 1 խողովակ և դրա փոխարեն ստանալու էին
բավականին մեծ չափերով գումար՝ տարածքային հարկի տեսքով

«սավթատար»ի խողովակ եթէ անցի, այլ «խողովակներ» էլ կանցնեն այդ ընթացքին: Լաւ, հիմա կը զանգեմ Տիար Վարդան Ոսկանեանին, թող մօտդ վերապատրաստման գայ:
(Այստեղ ծաղր չկայ Չուկ ջան, այլ իմաստ կայ, իմաստ

Քաղաքացու խօսքից.-

Ուստի Վ. Օսկանյանին չի հետաքրքրել այն միտքը, որ կարող է երկիրը հարստանալ

Այստեղ ծաղրել եմ ասելով՝
(Իրա՞ւ կըսես, խաչակնքէ որ հաւատամ) այսինքն անհաւատալի եւ ոչ տրամաբանական է Քաղաքացու խօսքը թէ արտաքին գործոց նախարարը չի հետաքրքրւում Հայաստանի զարգացմամբ...:

Քաղաքացու խօսքից.-

Խոսքեր կան, որ այս երկաթուղին հասնելու է մինչև Իգդիր՝ Մասիս սարի ետևում մի քաղաք: Եթե այդպես է, ապա իրավիճակը տխուր է

Սա արդէն ծաղր չէ, այլ լուրջ յորդոր...
(Խօսքեր շատ կան: Քաղաքացի, քաղաքացիական պարտքդ լաւագոյնս կատարած կը լինիս եթէ թողնես քաղաքականութեամբ զբաղելու զբաղմունքդ, վասնզի հեռուից մօտիկից կապ չունես քաղաքականութեան հետ)

Յետ գրութիւն. Սիրելի Չուկ, հասցրածդ պատժանիշերը որպէս շքանշան կը զարդարեն վահանակս: Շատ հեշտ է եղել ինձ հասնել փառքի դափնեպսակին, որտեղ որ գտնուեմ, եթէ քծնէի, պնակ լիզէի, սակայն, միշտ առաջնորդուել եմ անձնական համոզումով, գաղափարը գերադասելով գահին եւ շահին:
Ինձ պատժեցիր վիրաւորական գիրիս պատճառով. ներէ, զի այլ կերպ չեմ կարող դիմել դաւաճանութեան արտը վարող սերմնացաններին:
Կամուրջի տակէն շատ ջուր պէտք է հոսի, մինչեւ սովորեն քաղաքականութեան այբուբենը, մինչեւ սովորեն տեսնել ակնառուն:
Ոմանք ձիու ակնակապիճներ հագած մերժում են տեսնել ճշմարտութիւնները, իրական կեանքը, իրադրութիւնը, իրավիճակը, կացութինը, պատմութիւնը, հաշուեկշիռը, Արցախի յաղթանակը, որ ամէնից գերիվեր նիւթաբարոյական յաղթանակ ու շահ է:
Հակադաշնակցականի մոլուցքը ոմանց մղում է որեւէ տեղ, որեւէ դիրք, միայն ու միայն լինեն դաշնակցութեան ընդդիմադիր դիրքում: Դաշնակցութիւնը ունեցել է բազում սխալներ, բայց ունեցել է նաեւ պատուաբեր դիրքորոշումներ, կեցուածքներ:
Եթէ մղուենք անձնականով. կը լինիմ առաջին հակադաշնակցականը, բայց երբ մղուենք հայրենասիրական աւիւնից, մէկդի կը նետենք բոլոր կարգի անձնական, գուցէ պապից ժառանգած համակրանք ու հակակրանք. տեսնելով միայն հայրենիքն ու նրա շահը:

Հայրենիք բերդի առաջին քարը ընտանիքն է: Ու տեսնում ենք նաեւ այդ քարը տեղից խախտելու ձգտում: .....գրաքննուած տողեր.....

[Աթեիստ]

Պանդուխտին
Վերևի գրառումը կարդալով, ես տեսա քաղաքացու փաստարկները (հիմնված իր աշխարահայացքի վրա) և քո քննադատությունը` բացարձակապես առանց փաստարկների:
Եթե ուզում ես որևէ միտք հասցել, փորձիր խոսել փաստերով, ոչ թե մյուսներին քննադատելով:
Քո "լացս է գալիս" կամ "Օսկանյանը գա մոտդ վերապատրաստման" նախադասությունները համարում եմ բացարձակապես իմաստազուրկ:
Քաղաքականության բաժինն ըստ իս կարծիքների փոխանակման և ոչ թե էմոցիաների արտահայտման վայր է:

[Marduk]

Եկեք Վասակ Սյունիին հռչակենք ազգային հերոս ու կանգնեցնենք նրա արձանը:
Չէ լուրջ: Ինչ վատ բան էր ասում մարդը: Ասում էր եկեք չկռվենք հարևանի հետ: Ինչի համա՞ր: Եկեք զրադաշտական դառնանք ու կունենանք հզոր ու բարգավաճ երկիր:
Զրադաշտություն ընդունեինք, հետո էլ երևի իսլամ կընդունեինք ու այսօր կլինեինք տարածաշրջանի ամենահզոր երկիրը.... Չէ իզուր չլսինք Վասակին.. ընկանք բարոյական հաղթանակների հետևից, իրական նյութը, իշխանությունը ու հարստությունը թողած...

[Chuk]

... Վերը գրածս կրկնեմ. չէք տեսնում կամ տողատակով (աւելի հաւանականը) հասկացնում էք՝ «Արցախը յանձնենք»: Գուցէ ձեր կարծիքով երբէք պիտի չի պաշտպանէինք կոտորւող եւ գաղթեցւող արցախահայութիւնը: ...

Եկեք Վասակ Սյունիին հռչակենք ազգային հերոս ու կանգնեցնենք նրա արձանը: Չէ լուրջ: Ինչ վատ բան էր ասում մարդը: Ասում էր եկեք չկռվենք հարևանի հետ: Ինչի համա՞ր: Եկեք զրադաշտական դառնանք ու կունենանք հզոր ու բարգավաճ երկիր:
Զրադաշտություն ընդունեինք, հետո էլ երևի իսլամ կընդունեինք ու այսօր կլինեինք տարածաշրջանի
ամենահզոր երկիրը.... Չէ իզուր չլսինք Վասակին.. ընկանք բարոյական հաղթանակների հետևից, իրական նյութը, իշխանությունը ու հարստությունը թողած...

Ուրախ եմ հայտնել, որ վերջերս տարածված լուրերն այն մասին, թե Արցախը հանձնելու, ծախելու կամ զիջելու են, ինչպես նաև, որ Վասակ Սյունին ժամանակին առաջարկում էր զրադաշտ դառնալ, որին հաջորդելու էր մահմեդականությունը, այսինքն բացարձակ իմաստով դավաճան էր, խիստ չափազանցված են:

Լուրերն այն մասին, որ Արցախը ծախվելու է կամ հանձնվելու, դժբախտաբար տարածում է պետական բյուջեից սնվող, մեզնից գանձված հարկերի շնորհիվ ապրող Հ1 հեռուստաալիքը: Համարյա թե նույն կարգի ինֆորմացիա ժամանակին տվել էր Եղիշեն Վասակի մասին: Երկուսն էլ իրականության խեղաթյուրում են, իսկ ավելի ճիշտ, իրականությանը բաց աչքերով, սթափ ուղեղով չնայելու անկարողությունը: Մեզ զրկում են սեփական վերլուծական ուղեղից և ուզում են վերածել մանկուրդների:
Եվ դա տևել է դարեր շարունակ: Խնդրում եմ չվիճեք Վասակ Սյունու առումով, միայն այն պատճառով, որ ոչ ես, ոչ դուք, ոչ մեկը մեզնից իրական ճշմարտությունը չգիտի: Գիտենք հիմնականում Եղիշեով, որը, ցավոք, պատվեր էր կատարում՝ գրելով միայն Վարդան Մամիկոնյանի քաջագործությունների մասին:

Մենք երևի իրավունք չունենք դարերի հեռավորությունից դատել մեկին, որի մասին փաստորեն բան չգիտենք, բայց Արցախյան օրերը ապրում ենք հիմա, բոլորս, անկախ Արցախից գտնված մեր հեռավորությանը և դրա մասին, գոնե, կարող ենք դատել, վերլուծել և մեծ պատասխանատվություն ենք զգում այդ հարցի մասին նույնիսկ խոսելուց:

Իրական հայրենասերը նա չէ, ով խոսում է հայրենասիրությունից, այլ նա, ով իր կյանքով, ապրելակերպով ծառայում է հայրենիքին: Հենց այնպես չեմ ասում ծառայում է, որովհետև շատերը կարծում են, թե հայրենիքի համար միայն զոհվում են: Ես կարծում եմ, որ զոհվելը ամենավերջին և էքստրեմալ վիճակն է, որ կարելի է անել հայրենիքի համար: Իսկ հայրենիքին ծառայելը ամենօրյա տքնաջան աշխատանք է և չափազանց կարևոր աշխատանք, եթե ուզում եք, սիրելի սփյուռքահայեր, որ հայրենիքը պահպանվի, ապրի և ոչ թե պարզապես գոյատևի: Մեզնից շատ-շատերը կարող էին թողնել ու հեռանալ, ապրել աշխարհի որևէ ավելի ժողովրդական, բարեկեցիկ, տաքուկ երկրում, ժամանակ առ ժամանակ գալ Հայաստան, արցունքն աչքերին կանգնել Գառնիի տաճարի սյուների տակ, հետո Գառնիի ձորում ուտել հաց ու պանիր, փառաբանել այն օդն ու ջուրը, որ կա հայրենիքում և հեռանալ, իբրև շատ մեծ գործ արած: Ցավում եմ, որ սա ասում եմ, բայց դա մենք տեսնում ենք ամեն օր: Տեսնում ենք և անհարմար ենք զգում ասել, որ ոչ ոք, բացի Հայաստանում ապրողներից, իրավունք չունի մեզ հայրենասիրության դաս տալու, որովհետև, մենք ոչ թե ձեր հայրենիքի պահակներն ենք, որ պահպանենք
Գառնին ու Էջմիածինը Ձեր պարբերական այցերի համար, այլ այս երկրի քաղաքացիներն ենք, իսկական տերերը և մենք իրավունք ունենք, որոշելու, թե ինչպես ենք ապրելու, ինչ ուղղագրությամբ ենք գրելու և ինչպիսի հայրենիք ենք ուզում ունենալ և որ կուսակցությանն ենք մեր ձայնը տալու, որը մեր կարծիքով կշենացնի Հայաստանը: Արցախը մենք վաղուց Հայաստանից անջատ չենք դիտարկում և վաճառել, զիջել, հանձնել այն մեզ համար նույնն է, ինչ եթե մարդն ասի, որ իր մարմնի մի մասը տալիս է հարևանին: Հետևաբար հանգստացեք և մեզ էլ հանգիստ թողեք:

Այսօր Արցախին անհրաժեշտ է ուժեղ, հզոր, շենացող Հայաստան, որպեսզի կարողանա արագ լուծի իր բոլոր հարցերը, անշուշտ մեր օգնությամբ: Եթե ինչ-որ մեկը վիրավորվեց ասածներիցս և սրտին շատ մոտ ընդունեց, թող մտածի, որ մենք էլ մեր տեղում նստած ենք վիրավորվում, որովհետև 20 տարի է, ինչ ապրում ենք զրկանքներով, տանում անասելի դժվարություններ, ապրում մշտապես պատերազմի
վտանգի տակ և ճիշտն ասած չենք բողոքում:

Հնարավոր է, որ այսօրվա իշխանությունները ձեզ շատ են դիմում նյութական աջակցություն ցույց տալու համար, գուցե և իրենք ճիշտ են, բայց դա Հայաստանի սովորական քաղաքացին չէ, որ անում է, և եթե նույնիսկ Սփյուռքը մեզ օգնում է նյութապես, ապա բարոյական իրավունք չունի թելադրելու իր պատկերացրածը մեզ՝ առանց մեր տեղում ապրելու: Առաջարկում եմ, որ տեղափոխվեք Հայաստան:
Այստեղ կա և սովորելու, և աշխատելու հնարավորություն և վերջապես գործնականում կծառայեք հայրենիքի շահերին ու մի գուցե այդ ժամանակ մենք իրար ավելի լավ կհասկանանք:

Ու այս գրածներս ամենևին չեն նշանակում, որ Սփյուռքի դեմ որևէ բան ունեմ, մանավանդ որ իմ ամենմերձավոր ազգականներից շատերը Սփյուռքում են և Սփյուռքում ունենք ոչ միայն մերձավոր ազգականներ, այլև մտերիմ ընկերներ, որոնց սիրում ու հարգում ենք, ու համարում ենք, որ նրանց հայրենիքը, անկախ նրանց ապրելու տեղից, Հայաստանն է: Խնդիրն այդ չէ, պարզապես Հայաստանը ծնող է բոլոր հայերի համար, իսկ ծնողին կարելի է սիրել, հարգել նաև քննադատել, բայց ոչ երբեք ծաղրել և պարտադրել: Միայն սրանից ելնելով է, որ այս խոսակցությանը փորձեցի մասնակցել:


Հ.Գ. Վասակ Մամիկոնյանի մասին գրածս իմ կարծիքը չէ: Ներկայումս շատերն են վերլուծում, թե նախկինում իրականում ինչ է եղել և դրանցից մեկը հենց Դերենիկ Դեմիրճյանն էր, որի Վարդանանքը դպրոցում սովորեցնում են որպես ծրագրային նյութ, բայց ինքն ունի նաև պիես Վասակի մասին, որտեղ նույնությամբ, որպես հերոս ներկայացնու է Վասակին, որն ընդամենը ցույց է տալիս Դեմիրճյանի վերլուծական միտքը: Վասակի կերպերը, այդ թվում դրական ուղղությամբ, վերլուծված է նաև բազմաթիվ գիտական աշխատություններում, ոչ գրողների: Չկան բացարձակ ճշմարտություններ, սրա մասին է խոսքը:

Ավելացվել է 6 րոպե անց
Հ.Գ.2. Երբեք չէի կատարի գրառումը, եթե չզգայի համարյա չթաքցրած ծաղրը և մեզ վիրավորելու ցանկությունը: Հայցում եմ բոլոր նրանց ներողամտությունը, ովքեր ապրելով հայրենիքից հեռու կարող են կարդալ և իրենք իրենց վերագրել իմ գրածները:

[Marduk]

Չուկ

Էս ինձ էլ սփյուռքահայերի դասը մտցրեցի՞ր:
Ես ընդանրապես չհասկացա ինչ կապ ուներ այստեղ Սփյուռքահայությունը:

Կամ էդ որ ասում ես, Մենք ում նկատի ունե՞ք: Հայաստանցիների՞ն:
Ես օրինակ Հայաստանում եմ ապրում ու ասեմ որ կտրականապես դեմ եմ Հայ Դատից ու Արցախից հրաժարվել հանուն մի քանի բուռ դոլլարների, էն էլ ում համար, հղփացած էլիտայի համար:
Ու եթե որևէ ղեկավար դա անի ես նրան կհամարեմ ԴԱՎԱՃԱՆ: Ու կարծում եմ որ իմ նման մտածողները մեծամասնություն են, վկան եթե հիշում եք Մայիսին հայկական ինտերնետում կազմակերպված ակցիան ու հայտարարությունը, որին ի դեպ չմիացավ Ակումբ ֆորումը:

[Chuk]

Չուկ

Էս ինձ էլ սփյուռքահայերի դասը մտցրեցի՞ր:
Ես ընդանրապես չհասկացա ինչ կապ ուներ այստեղ Սփյուռքահայությունը:

Կամ էդ որ ասում ես, Մենք ում նկատի ունե՞ք: Հայաստանցիների՞ն:
Ես օրինակ Հայաստանում եմ ապրում ու ասեմ որ կտրականապես դեմ եմ Հայ Դատից ու Արցախից հրաժարվել հանուն մի քանի բուռ դոլլարների, էն էլ ում համար, հղփացած էլիտայի համար:
Ու եթե որևէ ղեկավար դա անի ես նրան կհամարեմ ԴԱՎԱՃԱՆ: Ու կարծում եմ որ իմ նման մտածողները մեծամասնություն են, վկան եթե հիշում եք Մայիսին հայկական ինտերնետում կազմակերպված ակցիան ու հայտարարությունը, որին ի դեպ չմիացավ Ակումբ ֆորումը:

Խնդրում եմ ուշադիր կարդալ: Ես հրաշալի հասկանում եմ, որ դու Սփյուռքից չես: Եթե միացրել եմ երկու գրառում ու պատասխանել երկուսին միասին, ապա միայն այն պատճառով, որ երկուսն էլ չափազանցված են և մեզ պարտադրված, թելադրված կարծիքներ են: Նորից կարդա և կտեսնես, որ ոչ մի դոլարով ոչ ոք (դոլարն ի՞նչ, արժեքից ընկել ա, նույնիսկ եվրոյով), ոչ մի հայ չի վաճառում Արցախը: Արցախը ճիշտն ասած աթոռ չի, սեղան չի և վերջապես պատից կախված նկար չի, որ վերցնենք ու վաճառենք: Իսկ ով որ դրանից շատ ա խոսում, նշանակում է, հոգու խորքում համոզված է, որ դա մի օր լինելու է: Այ դա իսկապես դավաճանություն է:

Իսկ ակումբը ոչ միայն այդ ակցիային չի մասնակցել, այլև որևէ այլ քաղաքական ակցիայի, հանրահավաքի կամ ... Ակումբը քաղաքականացված չէ, չնայած դուք շատ եք ուզում ակումբին այդպիսին տեսնել: Ու այն, որ ակումբում յուրաքանչյուր ոք ունի իր քաղաքական հայացքները, չի նշանակում, թե ակումբը դրա համար է ստեղծվել:

[Պանդուխտ]

Խօսք առ Չուկ

Ուրախ եմ հայտնել, որ վերջերս տարածված լուրերն այն մասին, թե Արցախը հանձնելու, ծախելու կամ զիջելու են, ինչպես նաև, որ Վասակ Սյունին ժամանակին առաջարկում էր զրադաշտ դառնալ, որին հաջորդելու էր մահմեդականությունը, այսինքն բացարձակ իմաստով դավաճան էր, խիստ չափազանցված են:

Առ ի տեղեկանք քեզ Չուկ
Վասակն այստեղ բերողը
Երկաթուղագիծի բացման հանդիսութեան
Մասնակեցնողը
Առաջինը եղել է քո գաղափարակից ընկերը
Ակումբ-ամի «փայլուն» մոդերատորը
Տեսա՞ր ինչ եղաւ
Երբ «անկապ» բաներ գրուեցաւ
Երբ օրին չի կասեցրիր «անկապ» թեման
Նա բերաւ մեզ անկապութեան
Ի դէպ «անկապ»ի հայերէնն է՝
Անհեթեթ, անհեթեթութիւն

Լուրերն այն մասին, որ Արցախը ծախվելու է կամ հանձնվելու, դժբախտաբար տարածում է պետական բյուջեից սնվող, մեզնից գանձված հարկերի շնորհիվ ապրող Հ1 հեռուստաալիքը: Համարյա թե նույն կարգի ինֆորմացիա ժամանակին տվել էր Եղիշեն Վասակի մասին: Երկուսն էլ իրականության խեղաթյուրում են, իսկ ավելի ճիշտ, իրականությանը բաց աչքերով, սթափ ուղեղով չնայելու անկարողությունը: Մեզ զրկում են սեփական վերլուծական ուղեղից և ուզում են վերածել մանկուրդների:

Ամօթխածութեամբ քո գաղափարական ընկերներ են ասում, իրենց կարգին աւագ ընկերներից սովորելով:

Ցավում եմ, որ սա ասում եմ, բայց դա մենք տեսնում ենք ամեն օր: Տեսնում ենք և անհարմար ենք զգում ասել, որ ոչ ոք, բացի Հայաստանում ապրողներից, իրավունք չունի մեզ հայրենասիրության դաս տալու, որովհետև, մենք ոչ թե ձեր հայրենիքի պահակներն ենք, որ պահպանենք

Որպէս սփիւռքահայ չեմ խօսում, այլ որպէս հայ:
Առաւել եւս քեզ (եւ քո գաղափարակիցներին) որպէս հայաստանաբնակ մեր ժողովուրդի ներկայացուցիչը չեմ ճանաչում:
Սա էլ շեշտեմ, ամբողջովին վստահում եմ հայրենի մեր ժողովրդին, նրա առողջ զաւակներին, նրա աչալրջութեանը եւ ընտրութեանը:

այս երկրի քաղաքացիներն ենք, իսկական տերերը և մենք իրավունք ունենք, որոշելու, թե ինչպես ենք ապրելու, ինչ ուղղագրությամբ ենք գրելու և ինչպիսի հայրենիք ենք ուզում ունենալ և որ կուսակցությանն ենք մեր ձայնը տալու, որը մեր կարծիքով կշենացնի Հայաստանը: Արցախը մենք վաղուց Հայաստանից անջատ չենք դիտարկում և վաճառել, զիջել, հանձնել այն մեզ համար նույնն է, ինչ եթե մարդն ասի, որ իր մարմնի մի մասը տալիս է հարևանին: Հետևաբար հանգստացեք և մեզ էլ հանգիստ թողեք:

Ուրախ եմ այս տողերիդ համար. «Արցախը մենք վաղուց Հայաստանից անջատ չենք դիտարկում և վաճառել, զիջել, հանձնել այն մեզ համար նույնն է, ինչ եթե մարդն ասի, որ իր մարմնի մի մասը տալիս է հարևանին: Հետևաբար հանգստացեք» յետեւաբար արդար լինի Հայաստանը քեզ եղբայր, նա քոնն է եւ բոլոր հայրենաբնակներին, իսկ ես կը շարունակեմ որպէս զբօսնող գալ, մի օր այնտեղ բնակելու յոյսով:
Հենց այս թեմայում Արտգէոդ եւ Քաղաքացիդ գանգատում են իշխանութիւնից, քանզի իշխանութիւնը չկարողացաւ երկաթուղագիծը Հայաստանից անցկացնել, ես ասացի (գրեցի) երկաթուղագիծը չէր կարող անցնել Հայաստանից, քանզի Հայաստանը իր հողից մի մաս, Արցախը, իր պաշտպանութեան տակ է վերցրել, յետեւաբար ազրբեջան կոչուածը եւ ստիպողաբար նրա հօբար թուրքիան դուրս թողել են Հայաստանը այս ծրագրից: Քո Արտգէոդ եւ Քաղաքացիդ, իրականում լաւ գիտեն այս ճշմարտութիւնը, այնումենայնիւ իշխանութիւնը սեւացնելու համար ցեխարձակում են խեղաթիւրելով իրավիճակը, կամ՝ իրապէս քննադատում են իշխանութեանը. Արցախը հայկական պահելնուն պատճառով:
Արդ, ինչպէս ընկալեմ այսքան ... եւ չկասկածեմ ...
Իսկ հիմա դու գալով ինձ ասում ես «հանգստացեք»:

Խնդիրն այդ չէ, պարզապես Հայաստանը ծնող է բոլոր հայերի համար, իսկ ծնողին կարելի է սիրել, հարգել նաև քննադատել, բայց ոչ երբեք ծաղրել և պարտադրել: Միայն սրանից ելնելով է, որ այս խոսակցությանը փորձեցի մասնակցել:

Արտգէո, Քաղաքացի, Չուկ եւ մնացեալ գաղափարական ընկերներդ դեռեւս չեն նշանակում ՀԱՅԱՍՏԱՆ:
Ինքդ քեզ, կամ այդ ընկերներդ միասին վերցրած «Հայաստան» մի համարէ'ք:
Ծաղրելով մի սփիւռքահայի, ողջ սփիւռքահայերին ծաղրած չես լինում, հանգստացի՜, ես քո նման չեմ մտածում: Նոյնացնել բոլորին, մի սակառում տեղադրել բոլոր նոյն տեղացիներին. տրամաբանութեան դէմ է:

Հ.Գ. Վասակ Մամիկոնյանի

Սիւնեաց իշխան Վասակ:

Ավելացվել է 32 վայրկյան անց
Մարդուկի խօսքից մէջբերում.-

Եկեք Վասակ Սյունիին հռչակենք ազգային հերոս ու կանգնեցնենք նրա արձանը:
Չէ լուրջ: Ինչ վատ բան էր ասում մարդը: Ասում էր եկեք չկռվենք հարևանի հետ: Ինչի համա՞ր: Եկեք զրադաշտական դառնանք ու կունենանք հզոր ու բարգավաճ երկիր:
Զրադաշտություն ընդունեինք, հետո էլ երևի իսլամ կընդունեինք ու այսօր կլինեինք տարածաշրջանի ամենահզոր երկիրը.... Չէ իզուր չլսինք Վասակին.. ընկանք բարոյական հաղթանակների հետևից, իրական նյութը, իշխանությունը ու հարստությունը թողած...

Այո սիրելի Մարդուկ, միտքդ հասկանալի է...երգիծանքն էլ հրապարակախօսութեան մաս է կազմում:
Աստուած հոգին լուսաւորի Երուանդ Օտեանին, որի «ընկեր Փանչունի» (հասկանալ՝ «բան չունի», «խելք չունի»), պատմուածքից 100 տարի անց, տակաւին գտնւում են արկածախնդիրներ եւ հաւատացողներ «եթէ»ների, «գուցէ»ների:
*Հարց.-Եթէ յանձնուենք՝ (Արցախ, Հայ Դատ), ի՞նչ պիտի լինի...
*Պատասխան.-երկաթուղագիծ+արեւելք-արեւմուտք նաւթատար=մի քիչ աւելի փող, որ դարձեալ թէական (հարցական) է:
Մի մե՜՜՜ծ ԵԹԷ
եթէ տան որեւէ բան,
Իսկ թէ հանկարծ չտան,
Ու՞մ դուռը բախենք,
Արդարութիւն հայցենք
Լիքը արտասուք թափենք
Այնպէս որ միշտ ենք լացել:
Քանց տեւական մուրացկան
Միշտ հայցող եւ խնդրող՝
Ուրիշի փէշից քարշ եկող,
Լալկան քոսոտ թափառական
Լինե՞նք այսպէս թէ է բաւական
Հայը տեսնել՝ խե՜ղճ ստրկական,
Լինե՞լ դարի հոգու զաւակը
Ինքնիշխան հպարտ հայը
Հարազատ որդին
պատմակերտ Հայկին:

Ու՞մ թողնենք Խաչեն, Վարանդա
Արծիւների օրրան Հպարտ աշխարհը
Դեռ նոր ենք սովորել ետ առնել
Դարձեա՞լ կորուսելը սովորենք
Իսկ թէ մի անգամ տալու սկսենք,
Այնպէս որ դարեր շարունակ ենք տուել,
Կուտանք ոչ միայն Արցախը
Հետն էլ Զանգեզուր Սեվանը
Ի՞նչ վնաս ունի չէ որ եղբայր ենք եղել՝
Սումգայիտում Տէր Զօրում...

Տականք մարդիկ միշտ էլ եղել են
Սակայն այժմ՝
Դարուս յատկութիւնն է երեւի
Շատ են բազմացել
Նաեւ լկտիացել
Քանց բորենու լկտիացումը
որ գտնւում է իր ոհմակի կողքումը
«Առիւծ» է լինում
Առիւծներին է ծանակում
Բայց որքան էլ «առիւծ» կարծի
Նա մնում է միշտ բորենի
Բորենու որդի, բորենի:

Լինում են նաեւ խօսքի վաճառականներ
Սպառուած ապրանքը վերավաճառողներ
Ծամծմուած ծամօնը վերածամողներ
Վերլուծուած վերլուծումը հարցադրողներ
Հոլովուած հանկերգը թութակողներ

Նրանք իսկ որ չգիտեն
Ի՞նչ են ուզում, եւ ինչու՞
Միայն գիտեն ճամարտակել
«Քաղաքական գործիչ» խաղարկել
Նրանք «գործ» պիտի ապացուցեն
հաշուեկշիռ պիտի ներկայացնեն
(Իւրանց երեց ընկեր «գործիչներին»)
Գոյութիւնն իրենց պիտի արդարացնեն
Գոյութիւնը վաղուայ «հերոսն»երի
Մեզ քաջ ծանօթ՝ հին-նոր փանջունիների

Նրանցից մինն էլ այնքան է շփացել
Նրան այնպէս է թուացել
Ապագայի քուէներն ապահովուած է արդէն
Ֆեմինիստի շպարով
Ներքուստ գայլի հոգիով
Կարմիր գլխարկիկների իր բանակով
Նախագահ է ուզում դառնալ
Տասն երեք տարի ետք

Լաւ էլի, այս գիրս ընդունէք
Բարկութիւնս հանգեցնող ինքնամխիթարանք
Իմ յանցանքն այստեղ մի եմ տեսնում
«Լուրջ վերաբերում, այս ամէնին»

[Chuk]

Շտապելուս պատճառով ակամա խառնել եմ Վասակ Սյունուն և Վասակ Մամիկոնյանին, ինչի համար ներողություն եմ խնդրում:

Ինչ վերաբերվում է երկաթգծին, ապա չեմ կարծում, որ միայն Արցախն էր պատճառը, այլ համոզված եմ, որ ներկա իշխանությունների ապաշնորհ քաղաքականությունը, որի պատճառով ոչ միայն դրանից ենք զրկվելու, այլ նաև շատ ու շատ բաներից: Հասկանում եմ, որ հեռվից հեռու շատ դժվար է այս ամենի մեջ խորամուխ լինել, որովհետև մենք ներսում էլ դժվարությամբ ենք հասկանում ամեն ինչը ու ժամանակ է պետք, որ այս ամենը գնահատվի:

Եվ բավ ինքնախաբեությամբ զբաղվեք ու զրպարտեք, թե իբր իմ ընկերները կամ որևէ քաղաքական գործիչ ասել է, որ ցանկանում է Արցախը հանձնել: Քո ասածը դավաճանի խոսք է, որ հասկանում եմ, որ տալիս ես առանց դա գիտակցելու: Արդ մտածիր այդ մասին: Ու ճիշտ է, մենք մի քանիսով Հայաստանը չենք, բայց մեզ Հայաստանի տեր ենք զգում ու նրա ներկայացուցիչն ենք:

Եվ բացի Փանջունուց կարդա նաև Սասնա Ծռեր էպոսը, բայց կարդա ուշադիր և ոչ գրական մշակումները: Գուցե գտնես հարցերիդ պատասխաններից շատերը:

Ես այսքանով վերջացնում եմ իմ խոսքը ինչպես էլ որ պատասխանես: Մեզնից յուրաքանչյուր տրամաբանում, վերլուծում է ճիշտ այնքան, ինչքան կարողանում է: Անձամբ ես հարցին մոտենում եմ ֆիզիկոսի տրամաբանությամբ, դու, թերևս, բանասերի:

[Marduk]

Նորից կարդա և կտեսնես, որ ոչ մի դոլարով ոչ ոք (դոլարն ի՞նչ, արժեքից ընկել ա, նույնիսկ եվրոյով), ոչ մի հայ չի վաճառում Արցախը: Արցախը ճիշտն ասած աթոռ չի, սեղան չի և վերջապես պատից կախված նկար չի, որ վերցնենք ու վաճառենք: Իսկ ով որ դրանից շատ ա խոսում, նշանակում է, հոգու խորքում համոզված է, որ դա մի օր լինելու է:

Ես համոզված եմ որ դա ՉԻ ԼԻՆԵԼՈՒ ինչքան էլ որոշ մարդիկ դա ուզեն: Դրա համար ես խորհուրդ կտայի այն քաղաքական ուժերին որոնք իրենց պլանները կառուցում են ելնելով այն բանից որ հայ ազգը կհրաժարվի իր իրավունքների համար պայքարից հրաժարվեն իրենց անապագա մոտեցումներից:

Իսկ ակումբը ոչ միայն այդ ակցիային չի մասնակցել, այլև որևէ այլ քաղաքական ակցիայի, հանրահավաքի կամ ...

Իսկ ի պաշտպանություն «Ազատություն» ռադիոկայանի ակցիային մասնակցումը երևի քաղաքական չեր: Նույնիսկ մի պաստառ էիք դրել կայքի վերևում, ընդ որում հաշվի չառնելով այն մարդկանց կարծիքը որոնք ասենք համաձայն չէին որ հայ հարկատուների հաշվին գործի ամերիկյան արտաքին շահերը պաշտպանող ռադիոկայան: Այն Ամերիկայի որը մինչև հիմա չի ճանաչել Հայոց Ցեղասպանությունը:

Ավելացվել է 6 րոպե անց

Ինչ վերաբերվում է երկաթգծին, ապա չեմ կարծում, որ միայն Արցախն էր պատճառը, այլ համոզված եմ, որ ներկա իշխանությունների ապաշնորհ քաղաքականությունը, որի պատճառով ոչ միայն դրանից ենք զրկվելու, այլ նաև շատ ու շատ բաներից:

Շատ լավ:
Այս իշխանությունները ապաշնորհ են, անխելք են, քաղաքականապես տհաս են և այլն և այլն:

Արտգեո, Քաղաքացի և Չուկ
Կոնկրետ դուք ի՞նչ եք առաջարկում: Դուք ի՞նչ կանեիք որպեսզի այդ երկաթգիծը կամ մյուս նաֆթա-գազախողովակները անցնեին Հայաստանով: Արեք ձեր առաջարկությունները: Գրեք մի խելամիտ սցենար մենք էլ ընդունենք ի գիտություն: Ու՞ր են այդ ռեալիստական վերլուծությունները:

[Պանդուխտ]

Շտապելուս պատճառով ակամա խառնել եմ Վասակ Սյունուն և Վասակ Մամիկոնյանին, ինչի համար ներողություն եմ խնդրում:

Հարց չկայ, բոլորիս հետ կը պատահի նման վրիպում:

Ինչ վերաբերվում է երկաթգծին, ապա չեմ կարծում, որ միայն Արցախն էր պատճառը

Վերեւի խօսքդ ասածիս հաստատումն է: Հիմնական պատճառը Արցախի հայատիրութիւնն է:

Եվ բավ ինքնախաբեությամբ զբաղվեք ու զրպարտեք, թե իբր իմ ընկերները կամ որևէ քաղաքական գործիչ ասել է, որ ցանկանում է Արցախը հանձնել

Ինքնախաբէութիւնը եւ զրպարտանքը, իմ ամէնԱՏԱԾ բարոյական յատկանիշներն են:

Եվ բացի Փանջունուց կարդա նաև Սասնա Ծռեր էպոսը, բայց կարդա ուշադիր և ոչ գրական մշակումները: Գուցե գտնես հարցերիդ պատասխաններից շատերը:

Կարդացել եմ:

Ես այսքանով վերջացնում եմ իմ խոսքը ինչպես էլ որ պատասխանես: Մեզնից յուրաքանչյուր տրամաբանում, վերլուծում է ճիշտ այնքան, ինչքան կարողանում է: Անձամբ ես հարցին մոտենում եմ ֆիզիկոսի տրամաբանությամբ, դու, թերևս, բանասերի

Երախտապարտ եմ արտայայտութեան իրաւունքի համար, ես էլ վերջացնում եմ, սակայն հաւատայ, դա կապ չունի բանասէրի կամ ֆիզիկոսի մասնագիտութեան հետ:

[Chuk]

Ես խոստացել էի այլևս չանդրադառնալ խոսակցությանը, սակայն կա 2 հարցադրում, որոնց անհրաժեշտ եմ համարում պատասխան տալ:

Իսկ ի պաշտպանություն «Ազատություն» ռադիոկայանի ակցիային մասնակցումը երևի քաղաքական չեր: Նույնիսկ մի պաստառ էիք դրել կայքի վերևում, ընդ որում հաշվի չառնելով այն մարդկանց կարծիքը որոնք ասենք համաձայն չէին որ հայ հարկատուների հաշվին գործի ամերիկյան արտաքին շահերը պաշտպանող ռադիոկայան: Այն Ամերիկայի որը մինչև հիմա չի ճանաչել Հայոց Ցեղասպանությունը:

Ազատություն ռադիոկայանի համար կատարված «ակցիան» որևէ քաղաքական ենթատեքստ երբևէ չի ունեցել իմ կողմից և բոլոր ակումբցիներ անունից որևէ կոչ կամ հայտարարություն իմ կողմից երբևէ չի արվել: Դա եղել է իմ՝ այսինքն ակումբի տիրոջ, վերաբերմունքը փակվող լրատվամիջոցի և ազատ խոսքի սահմանափակման վերաբերյալ, որպես այլ հասարակական կառույցի պաշտպանություն մեկ այլ հասարական նախագծի տիրոջ կողմից:

Արտգեո, Քաղաքացի և Չուկ
Կոնկրետ դուք ի՞նչ եք առաջարկում:

Ժամանակը կգա, կառաջարկեմ: Նկատեմ, որ ես քաղաքական գործիչ չեմ: Այս պահին շատ ավելի փորձառու, քաղաքականապես հասուն գործիչներ կան, ովքեր ամենայն հավանականության իրենց ծրագրերում կներառեն համապատասխան ծրագրեր, իսկ մենք կընտրենք նրան, ում ծրագիրը առավել նպաստավոր կհամարենք Հայաստանի ապագայի համար և որը կհամարենք ավելի իրատեսական: Հակառակ դեպքում ակումբական գործունեության փոխարեն կստեղծեի հերթական կուսակցությունը: Իսկ ոչ կոնկրետ պարզապես կարճ կասեմ, որ անհրաժեշտ խնդիր է արտաքին հարաբերությունների լավացումը՝ բնականաբար առանց Արցախի հարցում դիրքերը թուլացնելու: Դուք կհամարեք, որ ես խուսափեցի պատասխանից կամ չունեմ պատասխան, ինչը Ձեր իրավունքն է:

[Ձայնալար]

Հայեր ջան ուզում ա 421.35 ՄԲայթ գրեք իրար տակ միևնույնն է թուրքիան ասում ա արցախի հարցը մինչև չլուծեք (ի նկատի ունենալով մինչև չտաք ազերիներին) սահմանը չեմ բացելու ու ինչքան ուժ ունեմ տնտեսապես նեղելու եմ (սա իրենց պաշտոնական դիրքորոշումն է չասեք թե էդ Հ1-նա տենց ասում): Ադրբեջանը ասում է նույն բանը: Հիմա մենք շատ մտածելու բան չունենք կամ Արցախը հանձնում ենք ադրբեջանին, թուրքիաին էլ ասում ենք. «դուք մեզ չեք կոտորել, այդ մենք են ձեզ կոտորել հազար ներողություն» և հնարավորություն ենք ստանում բացելու սահմանները, ինչն ի դեպ երաշխավորված չէ, կամ ամեն գնով պահում ենք Արցախը, և զուգահեռ փորձում ենք հասնել հայերի ցեղասպանության միջազգային ճանաչման: Ի դեպ, եթե ուզում եք իմանալ վերջին հաջողությունները հաղթանակ են թե ոչ, պարզապես ուշադրություն դարձրեք, թե որքան ծանր են դա տանում թուրքերը:
Հիմա ամեն մեկդ ձեր մեջ որոշեք, թե որ տարբերակն եք ընտրում: Անձամբ ես ընտրում եմ երկրորդը: Եվ առաջին էջում զետեղված եռյակի համատեղ լուսանկարը ինձ բացարձակապես չի համոզում, որ իմ ընտրած ճանապարհը սխալ է: