Բացահայտենք մեր ստեղծածը...

[Mefistofel]

Mefistofel ջան, հաճախ շատ հասուն մտքեր ես արտահայտում, շատ ապշեցնող համեմատություններ ես անում, որ ինձ թվում է, թե տարեց մարդու գործեր եմ կարդում, բայց հետո էդ կարծիքս կորում է... Կարծում եմ, շատ ասելիք ունես ու շատ ամուր հիմք ունես ստեղծագործություններիդ համար՝ ԲՈՂՈՔ...

Շատ լավ է, որ տպավորություն եմ թողնում.... թեկուզ եվ վատ

... բայց, գիտե՞ս, ոչ մեկ նոր բան չի ասում իր ասպարեզում, մինչև որ լիովին չի տիրապետում դասականին...

Չեմ թաքցնում- գրքերից կարդացել եմ միայն "доктор Айболит"-ը և "Մաթանալիզի հիմունքները: Ֆիխտենգոլց"...

Դու ուզում ես էքսպերիմենտալ ու նոր երևալ, բայց էնպիսի տարրական (ուղղագրական և այլ) սխալներ ես անում, որ միանգամից տպավորությունը կորչում է (հասկանում եմ, որ, ասենք, հառբեցող-ը ու էլի մի շարք բառեր դիտմամբ ես էդպես գրում, բայց...)..

Հեն էտա, որ չեմ ուզւոմ էքսպերեմենտալ թվալ... հիմա ինչնա ընդունված?! Որ գրեն ինչքան հնարավորա ժամանակին հարիր... իսկ ես գրում եմ երևանցու պես (Երևանի շքւնչը սիրողի պես) թեկուզ և անգրագետ երևանցու պես...

.. Ու հետո, գործերդ հաճախ սահուն չեն կարդացվում, հանգերը բացակայում են... Չարենցն էլ պակաս հարբեցող չէր (դե համեմատություն չեմ անում, դրա համար շուտ է, բայց՝ որպես օրինակ), բայց իր գործերը հո կարդում ու կարդում ես ու նույնիսկ եթե տողերի վերջավորություններն իրար չեն բռնում, սահուն կարդացվում է...

Մի փոքր տարբերությամբ, թեկուզ և գրում եմ պոեզիա, գրում եմ իմ ԱՍՄՈՒՆՔԻ համար (որ խմած, գոռամ նրանք փողոցում), այսինքն, եթե գեթ մի անգամ լսես ոնցեմ կարդում իմ ամենաանհանգավորած բանաստեղծությունը, կարողեմ վիճել, որ իսպառ կկորի այդ կարծիքտ ...

... Այ, օրինակ, "Երգ ակորդեոնի համար"–ը հաճույքով կլսեի, երգում ե՞ս.

Երգում եմ , այո... նվագում եմ կիթառի, ակկորդեոնի ու դաշնամուր վրա... ունեմ մոտ 20-25 երգ, որ պանդոկներում մի 3000 ավել մենեջերի գրպանը մցնելով, կարողանում եմ նվագել ու երգել ....

[Sunny Stream]

Հեն էտա, որ չեմ ուզւոմ էքսպերեմենտալ թվալ... հիմա ինչնա ընդունված?! Որ գրեն ինչքան հնարավորա ժամանակին հարիր... իսկ ես գրում եմ երևանցու պես (Երևանի շքւնչը սիրողի պես) թեկուզ և անգրագետ երևանցու պես...

չէ, չհամոզեցիր... այսինքն՝ երևի չեմ էլ համոզվի, որովհետև էլի նույն կարծիքին եմ. մինչև լիովին չտիրապետես դասականին, կանոնները ՃԻՇՏ քանդել չես կարողանա, որովհետև նախ պիտի դրանք բոլորը ճանաչես...

Հ.Գ. էսպես որ գնա, երգերդ կհայտնվեն հեռախոսներում, հա? (կուրսեցիս էլ կիթառով երգեր է գրում, ընկերներն արդեն mp3-ը սարքել են

[Mefistofel]

Սահում են օրերը ժամանակի ողնաշարով
Եվ դեպի վերեն բարձրանում անցյալի հուշերը:

Երբ մանուկները իրենց ժիր խաղով
Փորձում են ներխուժել մեր հիշողության խաչմերուկները,
Մենք փախչում ենք բակից
Եվ պատանդ վերցնում
Մեզ հետապնդող ու ցավեցնող մտքերը:

Եվ անցյալից եկող ամեն մի ոգի,
Իր հետ բերելով մանկության ճամպրուկները
Խոսում է մեր հետ և բացատրում հանգիստ
Թե խի սպիտական մեր գլխի մազերը:

Երևանը, հանգիստ քնով է տարվել,
Քնել են անգամ բոլոր ղումարբազները.
Փողոցները կեղտոտ դատարկվել են մեզնից…

Տանուլ ենք տվել կարևոր խաղաթղտերը:

[Mefistofel]

ՄԵԿ ՎԱՐԿԵԱՆ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆԸ...

Հատկացնում եմ ևս մեկ վարկյան
Եվ ձգտում եմ գերազանցման,
Նոր խոսքիս բերման ու ներածման համար:
Հայտարարաում եմ սեփական
Ձեռնպահությունը:
Սահմանում եմ վերադասություն,
Խոսքի առաքելություն,
Ամբոխին ղեկավարողը
Միայն անհամբերությունն է:
Այն ժամանակ երբ զրոյից – մեկը անսահմանություն է`
Հայացքների բեկումը
Կդառնա ներդաշնակության ոչնչացումը.

Սահմանազատման սպառնալիքի շեմին կանգնած աշխարհը,
Պատռած նկարից ընկնող
Գիտակցությունը հոշոտաղ
գազանն է.
Որսորդի համար թիրախը, ինչ-որ մեկի կյանքն է…
Կարևորության գագաթնակետը միապետությունն է,
Նրա գահն է`
Խոսքեր դրոշմելու գործարանը արդեն բացված է:
Հղափոխության ազդանշանը
և վառած վառոդի հոտը
Ամուսիններ են`
ապրող նույն տանը:
Վստահության գրավականը
Հինգ արյունների տարափն է,
Առաջնորդների զվարճանքն է,
Սատանաների սատանապարն է`
Բարդ է.
Այն ինչ կդառնա անտաղնադությամբ թալանի ավարը,
Մեր համար դա ընդհամենը
Թատերախաղ է...
Վաղը
Եվս մեկ վարկյան հեղափոխությանը...

[Լէգնա]

ՄԵԿ ՎԱՐԿԵԱՆ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆԸ...

Հատկացնում եմ ևս մեկ վարկյան
Եվ ձգտում եմ գերազանցման,
Նոր խոսքիս բերման ու ներածման համար:
Հայտարարաում եմ սեփական
Ձեռնպահությունը:
Սահմանում եմ վերադասություն,
Խոսքի առաքելություն,
Ամբոխին ղեկավարողը
Միայն անհամբերությունն է:
Այն ժամանակ երբ զրոյից – մեկը անսահմանություն է`
Հայացքների բեկումը
Կդառնա ներդաշնակության ոչնչացումը.

Սահմանազատման սպառնալիքի շեմին կանգնած աշխարհը,
Պատռած նկարից ընկնող
Գիտակցությունը հոշոտաղ
գազանն է.
Որսորդի համար թիրախը, ինչ-որ մեկի կյանքն է…
Կարևորության գագաթնակետը միապետությունն է,
Նրա գահն է`
Խոսքեր դրոշմելու գործարանը արդեն բացված է:
Հղափոխության ազդանշանը
և վառած վառոդի հոտը
Ամուսիններ են`
ապրող նույն տանը:
Վստահության գրավականը
Հինգ արյունների տարափն է,
Առաջնորդների զվարճանքն է,
Սատանաների սատանապարն է`
Բարդ է.
Այն ինչ կդառնա անտաղնադությամբ թալանի ավարը,
Մեր համար դա ընդհամենը
Թատերախաղ է...
Վաղը
Եվս մեկ վարկյան հեղափոխությանը...

կեցցե'ս

[Mefistofel]

Քայլիր քայլերտ,
Երիտասարդ:
Քամի չկա քաղաքի մեջ:
Փողոցներում,
Պուրակներում...
Պահես մտնում ամեն երկրորդ
Փակուղիյում:
Քայլի’ր - քայլելը օգտակար է...

Ոտքտ - քարին,
Աչքտ - սարին,
Սիրտտ - վախին,
Մահտ-կյանքին
Դիպավ`
Անդրադարձավ,
Արձագանքեց,
Ողնուղեղով դեպի գլուխտ գլորվեց...
...հիմա նորից:

Քայլիր քայլերտ,
Ծերացած
Եվ թևակոխի
Հաջորդ քո կյանքը...
Քայլիր,
Անվերջ հարցերի մուրացկան,
Չե որ, կորում է
պատասխանտ...
...նորից:

Քայլիր քայլերտ,
Նոր ծնված
Եվ կյանքը համտեսի
աստվածների հետ:
Քայլիր`
Նրանք շուտով կգան`
Քո ետևից,
Որ գողանան հաղթանակներտ...
Քիչ մնաց,
Եվս մեկ քայլ
Քայլիր`
Գրեթե երիտասարդ:

Նորից...

[Sunny Stream]

Քայլիր քայլերտ,
Երիտասարդ:
Քամի չկա քաղաքի մեջ:
Փողոցներում,
Պուրակներում...
Պահես մտնում ամեն երկրորդ
Փակուղիյում:
Քայլի’ր - քայլելը օգտակար է...

Ոտքտ - քարին,
Աչքտ - սարին,
Սիրտտ - վախին,
Մահտ-կյանքին
Դիպավ`
Անդրադարձավ,
Արձագանքեց,
Ողնուղեղով դեպի գլուխտ գլորվեց...
...հիմա նորից:

Քայլիր քայլերտ,
Ծերացած
Եվ թևակոխի
Հաջորդ քո կյանքը...
Քայլիր,
Անվերջ հարցերի մուրացկան,
Չե որ, կորում է
պատասխանտ...
...նորից:

Քայլիր քայլերտ,
Նոր ծնված
Եվ կյանքը համտեսի
աստվածների հետ:
Քայլիր`
Նրանք շուտով կգան`
Քո ետևից,
Որ գողանան հաղթանակներտ...
Քիչ մնաց,
Եվս մեկ քայլ
Քայլիր`
Գրեթե երիտասարդ:

Նորից...

Շա~տ հետաքրքիր ես գրում! Ռիթմը ընտիր էր! ...էս անգամ նույնպես հիշեցի Չարենցին
...մենակ թե, էլի պիտի գրեմ, որ խոսքդ-գիրդ մշակման կարիք ունի, թեև, տեսնում եմ, չես ուզում... հո չե՞ս վախենում: Վստահեցնում եմ, եթե ճիշտ մշակես (իսկ դու, կարծում եմ, ճիշտ կմշակես), հաստատ լեզուդ ու ռիթմդ չեն տուժի

[Mefistofel]

Շա~տ հետաքրքիր ես գրում! Ռիթմը ընտիր էր! ...էս անգամ նույնպես հիշեցի Չարենցին
...մենակ թե, էլի պիտի գրեմ, որ խոսքդ-գիրդ մշակման կարիք ունի, թեև, տեսնում եմ, չես ուզում... հո չե՞ս վախենում: Վստահեցնում եմ, եթե ճիշտ մշակես (իսկ դու, կարծում եմ, ճիշտ կմշակես), հաստատ լեզուդ ու ռիթմդ չեն տուժի

Շնոր-հա-կա-լու-թյուն

Գիտեմ որ քերականությունից թույլ եմ... չէ ` շատ թույլ եմ... չէ` անգրագետ եմ մի խոսքով
Բայց դե ինչ անեմ, որ չեմ կարողանում հիշել ու սովորել էտ ՔեՐաԿաՆուԹյՈՒնԸ, համել էտ ես չեմ մեղավոր, դա իմ ծույլություննա

[Փիսիկ]

Բարև , իմ շաաաաատ սիրելի պոետ ջան ՜ ... բա որ իմանաս ինչքան ուրախացա, որ էստեղ էլ ես մտնում … միշտ սիրել եմ քեզ կարդալ. երբեմն նունիսկ կատաղում եմ վրադ, բայց ոչինչ. միգուցե ռուսերեն գրածներիցդ էլ տեղադրես՞ .
գրածներդ կարդալ նույնիսկ պետք չի ինդ, բայց միչևնունն է, շատ սիրում եմ ու միշտ զարմանալու նոր բան եմ գտնում =)

[Mefistofel]

Ռուսերեններնել կան, "Ոչ հայերեն ստեղծագործություններ" բաժնում

[Փիսիկ]

OK!
հուսով եմ իմացար թե ով եմ... բայց տրամադրությունդ դուրըս հեչ չի գալիս...
հենց հիմա մի գործ մոգոնիր տրամիդ մասին, գլուխ հանեմ քեզանից

[Mefistofel]

Կրակները,
Փոթորիկները,
Վազանցում են զգացմունքները.
Հույզեր. հույզեր, հույզեր…
Հոգու աղետը գրում է
Հատորներով վեպեր:
Դիմագծեր են ձեռք բերում անգամ առարկաները,
Ձեռքերով կռծում էս բետոնացած պատերը:
Դեղահաբերը լցրած սեղանի դեմքին,
Մոխրաման,
Սև սուրճ,
Ծխացող մատներ…
Փողոցները հրաժարվում են ստորագրել քայլերտ,
Մակարդված արյունը
Ցավացնում է քունքերտ:
Ինչ-որ բանեն գոռում
Նկարածտ տառերը,
Ողնաշարն էլ արդեն
Չի պահում իր բեռը:
Մոլորակը կրկին
Կատարեց իր պտույտը,
Տարիներն ինչպես միշտ, մատուցում են ցուրտը.
Սուտ է!
Սուտ է!
Սուտ է!
Վատ է այն , երբ դառն է դիմացտ դրված սուրճը:
Նյարդերդ լարված են
Ու սկսում են բողոքի ցույցը,
Խարխուլ է վաղուց
Ամրոցիտ մատույցը:
Գլորվող արցունքը
Կատարում է րի պարտքը…

Դիմավորեք պարոնայք`
Եթերում
Հոգևարքն է!

[Փիսիկ]

wow!~

Ավելացվել է 1 րոպե անց
սա իմ խնդրանքի պատասխանն էր՞

[Mefistofel]

Ու-հու

Այլ կերպ ասած` խմցնում եմ ինձ

[Mefistofel]

ԱՆՑՈՐԴՆԵՐԸ…

Նայում եմ փողոցին ու…
Լռում են նրանք;
Վազում է կատուն ու
Ճանապարս անցնում…

Քայլում են նարանք ու
Բոլորով ոտքի տակ նայում,
Սողոսկում են վերև`
Ուղեղումս վերաբնակվում…

Քայլում են – ապրում,
Ապրում են ներսում…
Ներսում են սկսում,
Հողի տակ ավարտում…

Անցորդների դարում`
Երազանքը անցնող,
Վերջին ճիչն է դաջում
Բետոնին չորացող…

Վանդակները քայլող
Շտապում են անդունդ:
Ամեն վանդակում
Կես հոգի է ապրում...

Բախտի որսորդները
Գրոշներ են մուրում
Եվ նրանց երազանքները
Արդեն մեր մոտ են ծնվում…

……………………………………

Նայում եմ փողոցին ու…
Լռում են նրանք;

Մտնում ենք ամբոխի մեջ
Ու կորում ԱՆԻՄԱՍՏ: