Ի՞նչը կուզենայիք փոխել ձեր մեջ

[Mench]

Շատ բան կա իմ մեջ փոխելու, որոնց մի մասը երևի կյանքում չի էլ փոխվի, որ ամեն ինչ կարելի լիներ փոխել բոլորը իդեալ կլինեին, իսկ այդ դեպքում կսկսվեր ՔԱՈՍԸ....

2 Լեգնա խնդրում եմ հետևիր գրածներիտ բովանդակությանը այլ ոչ smile-երի քանակին

[Ներսես_AM]

Ժամանակին ամեն բան ասելւց առաջ մտածում էի տվյալ պարագայում դա արժի ասել, թե՞ ոչ։ Էս վերջերս հայտնաբերել եմ, չգիտես ինչու, ես սկսել եմ միշտ ասել այն ինչ մտածում եմ դիմացինի մասին առանց մտացելու արժի դա ասել թե ոչ։ Շատա նգամ ասում եմ հետո մտածում որ ավելի լավ կլիներ չասեի։ Մի քիչ հակասականա, մի կողմից լավա երբ ինչ մտածում եմ ասում եմ, մյուս կողմից էլ վատա, որ շատ հաճախ չափը կորցնում եմ ու մարդուն վիրավորում (չնայած ճիշտնեմ ասում)։

Հիմա սա լավա՞ ըստ ձեզ։ Թե՞ էլի կամաց կամաց աշխատեմ հետ փոխել։

[Lionne_en_Chasse]

Ժամանակին ամեն բան ասելւց առաջ մտածում էի տվյալ պարագայում դա արժի ասել, թե՞ ոչ։ Էս վերջերս հայտնաբերել եմ, չգիտես ինչու, ես սկսել եմ միշտ ասել այն ինչ մտածում եմ դիմացինի մասին առանց մտացելու արժի դա ասել թե ոչ։ Շատա նգամ ասում եմ հետո մտածում որ ավելի լավ կլիներ չասեի։ Մի քիչ հակասականա, մի կողմից լավա երբ ինչ մտածում եմ ասում եմ, մյուս կողմից էլ վատա, որ շատ հաճախ չափը կորցնում եմ ու մարդուն վիրավորում (չնայած ճիշտնեմ ասում)։

Հիմա սա լավա՞ ըստ ձեզ։ Թե՞ էլի կամաց կամաց աշխատեմ հետ փոխել։

Անկեղծությունը դա ողջունելի է, բայց երբ այն վերածվում է անտակտության ,( ոչ մի դեպքում չվերցնեք Ձեզ վրա) դրա վրա արդեն արժե ուշադրություն դարձնել : Պարզապես կան պահեր , երբ լռությունն ավելի գերադասելի է անկեղծ խոսքից : (ըստ իս)

[Firegirl777]

կուզենայի այդքան ազդվող չլինեի

[Ուլուանա]

Ժամանակին ամեն բան ասելւց առաջ մտածում էի տվյալ պարագայում դա արժի ասել, թե՞ ոչ։ Էս վերջերս հայտնաբերել եմ, չգիտես ինչու, ես սկսել եմ միշտ ասել այն ինչ մտածում եմ դիմացինի մասին առանց մտացելու արժի դա ասել թե ոչ։ Շատա նգամ ասում եմ հետո մտածում որ ավելի լավ կլիներ չասեի։ Մի քիչ հակասականա, մի կողմից լավա երբ ինչ մտածում եմ ասում եմ, մյուս կողմից էլ վատա, որ շատ հաճախ չափը կորցնում եմ ու մարդուն վիրավորում (չնայած ճիշտնեմ ասում)։

Հիմա սա լավա՞ ըստ ձեզ։ Թե՞ էլի կամաց կամաց աշխատեմ հետ փոխել։

Ամեն մի մտածածի մասին բարձրաձայն ասելը, իմ կարծիքով, հաստատ սխալ է։ Ամեն դեպքում ասելուց առաջ մտածել պետք է։ Կարելի է այնպես խոսել, որ միշտ մտածածդ ասես, բայց ոչ միշտ այն ամենը, ինչ մտածում ես։

[John]

Շատ ծույլ եմ ու Մրրիկի նման «աղջիկ կպցնելուց» շատ եմ հեռու։Համ էլ սխալներս չեմ ընդունում։Էլի թերություններ կան,բայց երևի սրանք են ամենակարևորները։

[Աբելյան]

1.Շատ ամաչկոտ եմ,
2.չեմ սիրում խոսալ:
էսքանը մի մասն ա:

[Ներսես_AM]

Ամեն մի մտածածի մասին բարձրաձայն ասելը, իմ կարծիքով, հաստատ սխալ է։ Ամեն դեպքում ասելուց առաջ մտածել պետք է։ Կարելի է այնպես խոսել, որ միշտ մտածածդ ասես, բայց ոչ միշտ այն ամենը, ինչ մտածում ես։

Անկեղծությունը դա ողջունելի է, բայց երբ այն վերածվում է անտակտության ,( ոչ մի դեպքում չվերցնեք Ձեզ վրա) դրա վրա արդեն արժե ուշադրություն դարձնել : Պարզապես կան պահեր , երբ լռությունն ավելի գերադասելի է անկեղծ խոսքից : (ըստ իս)

Ամեն մի մտածած ասելով ինկատի չունեմ իմ ինչ որ մտքեր, ինչոր ենթադրություններ, կամ ինչոր բաներից հետևություններ։ Այսինքն ասել այնպիսի բաներ որոնք ճիշտ են։
Չնայած մարդիկ նեղանում են, երբ իրենց ասում են իրենց մասին ճշմարտությունը, որը իրենք էլ գիտեն, բայց կարծես թե հենց իրենք իրենցից ուզում են թաքցնել դա։ Չնկատելու են տալիս ու մտածում են որ կողքինը նույնպես չի նկատում։ ֆֆֆ, Բան հասկացա՞ք։ Ուղղակի իսկականից մեկ մեկ ասում եմ հետո մտածում որ երևի չարժեր ասել։ Ավելի ճիշտ ոչ թե չարժեր ասել, այլ կարելի էր ասել ավելի մեղմ, ոչ ուղիղ, հասկացնել։ Չնայած հլը որ ծանր դեպք չի գրանցվել, կռվելու տեսքով։ Երևի ամենայն հավանականությամբ անտակտության չեմ հասնում։

Հ.Գ. Չէ իմ մոտ հաստատ հայերենի հետ պրոբլեմ է առաջացել։ Մտքերս չեմ կարողանում նորմալ շարադրեմ։ Ինչոր անկապ են ստացվում, չնայած որ խոսելուց ստացվում է վերջին ամիսներին։ Որ տրամագծորեն հակառակն դրանից առաջվա։

[kiki]

Չնայած մարդիկ նեղանում են, երբ իրենց ասում են իրենց մասին ճշմարտությունը, որը իրենք էլ գիտեն, բայց կարծես թե հենց իրենք իրենցից ուզում են թաքցնել դա։ Չնկատելու են տալիս ու մտածում են որ կողքինը նույնպես չի նկատում։ ֆֆֆ, Բան հասկացա՞ք։

այ հենց սա էլ նկատի ունեի գրեցի, հետո անցա այս մյուսը կարդալուն...

[kiki]

Ժամանակին ամեն բան ասելւց առաջ մտածում էի տվյալ պարագայում դա արժի ասել, թե՞ ոչ։ Էս վերջերս հայտնաբերել եմ, չգիտես ինչու, ես սկսել եմ միշտ ասել այն ինչ մտածում եմ դիմացինի մասին առանց մտացելու արժի դա ասել թե ոչ։ Շատա նգամ ասում եմ հետո մտածում որ ավելի լավ կլիներ չասեի։ Մի քիչ հակասականա, մի կողմից լավա երբ ինչ մտածում եմ ասում եմ, մյուս կողմից էլ վատա, որ շատ հաճախ չափը կորցնում եմ ու մարդուն վիրավորում (չնայած ճիշտնեմ ասում)։

Հիմա սա լավա՞ ըստ ձեզ։ Թե՞ էլի կամաց կամաց աշխատեմ հետ փոխել։

ես ել եմ մարդու դեմքին ասում այն ինչ մտածում եմ: բայց ժամանակի ընթացքում հասկացա, որ մարդիկ էնքան էլ չեն սիրում ճիշտը լսել, դրա համար, եթե զգում եմ իմ կարծիքը էնքան էլ կարևոր չի, գերադասում եմ լռել, չես ուզում լսել, քո պրոբլեմ է, բայց դա իհարկե չի վերաբերվում հարազատներին, քանի որ ես ինձ պարտավոր եմ համարում, ասենք պոքր քրոջս երեսին ամեն ինչ ասել, ինչքան էլ նրան դուր չգա դա...հասկանու՞մ ես ինչ եմ ասում...բայց այստեղ էլ կա մի բայց...երբեմն ճիշտը այնքան ցավալի է, որ գերադասում ես լռել, քան հարազատիդ ցավ պատճառել...մի խոսքով, երևի մեկ մեկ էլ պետք է նախ հասկանալ, արժե ասել, թե չէ...