Եթե կա մի միջավայր, որտեղ ես ինձ իրոք «սպիտակ ագռավ» եմ զգում` դա քաղքենիների միջավայրն է: Կարդացի վերը գրված բոլոր գրառումները, քաղքենու նկարագիրը շատ լավ տվել է Economist-ը, ու կապ չունի այդ քաղքենին գյուղաբնակ է, թե քաղաքաբնակ: Ես շփվել եմ երևանաբնակ, բայց իրենց մասին այնպիսի մեծ կարծիք ունեցող մարդկանց հետ, որոնք հենց տեղացի էլ եղել են: ՈՒ ընդհակառակը` գյուղից Երևան եկած մարդկանց հետ, ովքեր իրենց ապրելակերպով, ինտելեկտով ու զարգացածությամբ շատ ավելին են եղել քան այդ երևանաբնակները: Ասացվածքն ասում է «Գյուղ չկա, ուր շուն չլինի»: Այնպես որ ապրելատեղն էստեղ կապ չունի: Քաղքենին ամեն տեղ էլ քաղքենի է:
Էջանիշներ