Քաղքենիություն

[Second Chance]

Amina, եթե ուշադիր հետևես, բոլոր քաղքենիներն էլ գյուղերից եկածներ են. նրանց մեջ բնիկ քաղաքացիներ չկան:

Անձամբ ծանոթ եմ մի քաղքենու, որի նախնիները նախքինում մեծահարուստ արևմտահայեր են եղել , և շատ ուրիշների էլ եմ ճանաչում


Իսկ ընդհանրապես ինձ հետաքրքիր է այդ բառի ծագումը,/կազմությունը/ , ինչպես է այն առաջացել , շատ լավ կլիներ եթե մեկը բացատրեր

[Դեկադա]

Ես այսօր պատահական ներկա եղա մի դիպվածի:Խանութում վաճառողուհին ջանադրաբար համոզում էր իր ծանոթին գնել անձեռոցիկի տուփը՝որ մեջ կա ընդամենը 10 անձեռոցիկ, պատճառաբանելով, որ հետո չի լինելու, քանի-որ վրան դաջված է Ձմեռ պապի նկարը:Խեղճ գնորդն էլ իրավիճակից դուրս գալու համար ասաց, որ ոչ ոքու դեռ չի ուզում զարմացնելԱկամայից միտքս եկավ քաղքենի բառը ո) ես հարցրեցի,– Իսկ ես եթե չառնեմ Նոր Տարին մեր տուն չի գալո՞ Եվ ինչքան եղավ զարմանքս ,երբ նա պատասխանեց,- Սիրելիս դա ճաշակի և մակարդակի հարց է: Ա՞յ քեզ բան .այս երբվանից է ճաշակը և մակարդակը ուոշվում գնված ապրանքի գնով

[Chuk]

Սահմանեմ, թե որն է քաղքենին: Քաղքենին այն աղջիկն է, ով ապրում է քաղաքում, իսկ նրա քույրն ամուսնացած է:

[Vive L'Armenie]

<< Ինչպես իջել ես, որպես էլ դուրս արի >> ծիծաղելի ա չէ՞, այս նախադասությունը մի օր ես լսեցի մի կնոջից ելույթներիցս մեկի ժամանակ...

[Kheranyan]

Ես քաղքենուն նույնացնում եմ Գեղացու հետ, խնդրում եմ չխառնել Գյուղացու հետ, դրանք լրիվ տարբեր բաներ են, իսկ ընդհանուր առմամբ համամիտ եմ Բյուրակնի նկարագրածի հետ:

[Մանոն]

Եթե կա մի միջավայր, որտեղ ես ինձ իրոք «սպիտակ ագռավ» եմ զգում` դա քաղքենիների միջավայրն է: Կարդացի վերը գրված բոլոր գրառումները, քաղքենու նկարագիրը շատ լավ տվել է Economist-ը, ու կապ չունի այդ քաղքենին գյուղաբնակ է, թե քաղաքաբնակ: Ես շփվել եմ երևանաբնակ, բայց իրենց մասին այնպիսի մեծ կարծիք ունեցող մարդկանց հետ, որոնք հենց տեղացի էլ եղել են: ՈՒ ընդհակառակը` գյուղից Երևան եկած մարդկանց հետ, ովքեր իրենց ապրելակերպով, ինտելեկտով ու զարգացածությամբ շատ ավելին են եղել քան այդ երևանաբնակները: Ասացվածքն ասում է «Գյուղ չկա, ուր շուն չլինի»: Այնպես որ ապրելատեղն էստեղ կապ չունի: Քաղքենին ամեն տեղ էլ քաղքենի է:

[Չամիչ]

Երեկ հերթական անգամ մի երեւույթի բախվեցի, որն ինձ անչափ վշտացնում է:

Գնացել էինք նորաբաց "Arame" կարաոկե ակումբ, որը պատկանում է երգիչ Արամեին: Էն որ ակումբի անվանումը անգլերեն տառերով է դրան կարծես արդեն ուշադրություն էլ չենք դարձնում, էնքան արդեն սովորական է դարձել, ցավոք սրտի: Ակումբը ուներ վարող: Վարողը ժամանակ առ ժամանակ բարձրանում էր բեմ, կրկին անգամ շնորհավորում օրվա հոբելյարին ու կատարումից առաջ ներկայացնում ակումբի պատվավոր հյուրին եւ այս ամենը ռուսերեն լեզվով: Հայաստանի Հանրապետությունում, հայկական ակումբում, հայ հանդիսատեսի համար, հայ վարողը միջոցառումը անցկացնում է օտար լեզվով:

Սենց բաներից ամբողջ ներաշխարհս տակն ու վրայա լինում: Հունից հանում է մարդկանց հանդուրժողականությունը: Մարդը բարձրանում է բեմ, ի լուր աշխարհի հայտարարում է` ես չեմ հարգում իմ հայ լինելը, օտարը ինձնից ավելի բարձր է, իսկ մարդիկ լուռ ու հնազանդ ծափահարում են: Քույրս լավ ճանաչում է ակումբի մենեջերին, Արամեին նույնպես ճանաչում է, քույրս թույլ չտվեց, որ հարցնեմ, բայց հաջորդ անգամ անպատճառ կմոտենամ մենեջերին ու կհայտնեմ իմ դժգոհությունը էն առիթով, որ վարողը ռուսերենով է վարում:

Հայերի մեջ արմատացած օտարապաշտությունը նույնպես քաղեքնիության վառ դրսեւորում է, մեզանում օտարապաշտությունը մի տեսակ պաթոլոգիկ բնույթ է կրում:
Էլ չեմ ասում, որ երեկ ողջ երեկո, հայ առնական տղամարդիկ երգում էի ռուսալեզու բլատնոյ երգեր: Մտնելով Հայաստանի ցանկացած կարաոկե ակումբ ստեղծվում է տպավորություն որ գտնվում ես ոչ թե Հայաստանում այլ Ռուսաստանում, հավաքվել են նախկին գաղութական ընկերները ու վերհիշում են գաղութի տարիները: