Բլուրն ու ծառերը
Մի օր ծառերը մեծամտացան
Ու իրենց տակի բլրին դարձան.
- Բլուրն ո՞վ է, որ:
Մի հողակտոր:
Մի տեսեք թե նա ինչպես է փքվել,
Գոռոզությունից ինչպես է ուռել...
Ի՞նչ է, հող ու ջուր չկա± ուրիշ տեղ,
Ի՞նչ է, արևն է՞լ չի լինի այնտեղ...
Բլուրն իմաստուն չպատասխանեց,
Խորը շունչ քաշեց ու խուլ հառաչեց...
Ծառերը իրենց խոսքից տաքացան,
Բլրի վրայից թողին հեռացան...
Շատ թափառեցին ծառերը անտուն...
…Այրող կարոտից վերադարձան տուն:
Ինչ տեսնենª սելաֆն եկել, վարարել,
Ու իրենց բլրի հետքն էլ չի թողել...
Էջանիշներ