Եհովայի վկաներ

[Moonwalker]

նախ մի խեղաթյուրի վկաները չեն թարգմանում <<Աստված աթոռ քո>> , այլ <<Աստված քո գահն է>

Ես գրել էի կոնցեպտ, այլ ոչ թարգմանություն: Ու ըստ էության ճիշտ էի. Վկաներն ասում են, որ Աստված Հիսուսի աթոռն է (??!): Ո՞ւրիշ:

.և Աստվածաշնչյան կոնտեքստը համապատսախանում է վկաների թարգմանությանը

Քեզ հույս տուր:

1. կոչական հոլովի մասին` նախ Եբրաեցիօններ 1: 8 համարում է ասվում է <<Բայց Որդու մասին ասում է...>> միայն սա հերքում է, որ կարող էր օգտագործվել, որպես կոչական հոլով, քանի որ կոչական հոլովի դեպքում պետք է լիներ <<Բայց Որդուն ասում է...>>...այսինքն կոչական հոլովը ուղղված ոււղակի խոսք է ինչ-որ անհատի, այդ պատճառով պետք է <<Որդուն ասի>> այլ ոչ թե <<Որդու Մասին>> և քանի որ կիրառվում է <<Որդու մասին>> արտահայտությունը, ապա ho theos-ը չի կարող հանդես գալ, որպես կոչական...

Մասին է ասվում, որովհետև նույն բաի մասին արդեն ասվել էր Սաղմոս 45:6 (44:7)-ում: Սիրուն կերպով ու մեջբերած է Եբրայացիներին ուղղված թղթի գրվելուց հազար տարի առաջ Դավթի կողմից գրի առնվածը: Որը ձեր մոտ կրկին այլափոխված է: Հետո էլ փարիսեցու նման (հա, ի դեպ տենց հոդված կար, համեմատում էին Վկաներին ու փարիսեցիներին, ահագին ուրախ էր. գտնեմ հղումը կտամ կարդաս) հայտարարում եք՝

«Բառացիությունը պահանջում է, որ թարգմանությունը… հնարավորինս հարգի բառերի կարգը եբրայերեն և հունարեն տեքստերում, պահպանի բնագրի ոճը: Գրական ճիշտ թարգմանությունը բնագրին հաղորդում է ռիթմ, գույն և հմայք» («Ամբողջ Գիրքն Աստվածաշունչ է և օգտակար», 1987թ., էջ 318)

Բա իրականություն չլիներ

դե հիմա տեսնենք եբրաեցիններ 1: 8 համարի իրական թարգմանությունը`

<<πρὸς δὲ τὸν υἱόν, Ὁ θρόνος σου, ὁ θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος·>>
<<pros de ton huion ho thronos sou ho theos eis ton aiwna tou aiwnos
TOWARD BUT THE SON THE THRONE OF YOU THE GOD INTO THE AGE OF THE AGE>>,

Ոնց տեսնենք, եթե դու քո սովորության համաձայն ալարել ես հայերեն տարբերակն էլ գրել: Միայն հայերեն իմացող շարքային մարդուն այս երեք տողը ոչինչ չի ասում:

Այստեղ պարզապես օգտագործվում է ho theos , որը որոշյալ գոյական է և միշտ գրվում է ` Աստված` THE GOD

Բացարձակապես սուտ միտք: Մի քանի գրառում վերև բերել էի օրինակներ, երբ «Թեոս»-ը հոդով կարող է վերաբերվել և սատանային, կուռքերն ևն ու հետևաբար չի կարող գրվել Աստված:

Այժմ կոնտեքստային իմաստի մասին`

<<Տէրն (եհովան) ինձ բազում որդիներ տուեց, բայց իմ բոլոր որդիներից ընտրեց իմ Սողոմոն որդուն, որ նա Իսրայէլում նստի Տիրոջ (եհովայի) թագաւորութեան գահին>>։ Ա Մնացորդաց 28:5

<<Այն օրը ուրախութեամբ կերան ու խմեցին Տիրոջ (եհովայի) առջեւ, երկրորդ անգամ գահ բարձրացրին Դաւթի որդի Սողոմոնին, Տիրոջ (Եհովայի) առջեւ նրան թագաւոր օծեցին, իսկ Սադոկին՝ քահանայ։ Սողոմոնը նստեց իր հօր՝ Դաւթի գահին>>։ Ա մնացորդաց 29:22-23

<<Սողոմոն արքան երդուեց Տիրոջ (եհովայի) անունով՝ ասելով. «Թող Աստուած ինձ այսպէս անի եւ աւելին էլ անի. Ադոնիայի խնդրածը իր իսկ կեանքի դէմ է։ Արդ, կենդանի է Տէրը (եհովան), որ ինձ հաստատեց ու նստեցրեց իմ հայր Դաւթի գահին, ինձ համար տուն շինեց, ինչպէս խոստացել էր Տէրը (եհովան)>>։ Գ Թագավորաց 2:24


Այս երեք համարներից պարզ է, որ Դավթի թագավորական գահը այլաբանորեն համարվում է Աստծու` եհովայի թագավորության գահ, որի վրա նստել է Սողոմոն թագավորը...`

<<Եւ Տէր Աստուած նրան կը տայ նրա հօր՝ Դաւթի աթոռը, եւ նա յաւիտեան կը թագաւորի Յակոբի տան վրայ, ու նրա թագաւորու֊ թիւնը վախճան չի ունենայ»։ ղուկաս 1:32

իսկ ղուկաս 1: 32-ից պարզ է դառնում, որ Հիսուսը նույնպես նստել է կամ Աստված Հիսուսին տվել է Դավթի աթոռը կամ թագավորական գահը, այսինքն Հիսուսը նստել է Աստծու` եհովայի թագավորական գահին

հետևաբար եբրաեցիններ 1: 8 թարգմանությունը <<Աստված քո գահն է>> համապատասխանում է ողջ Աստվածաշնչյան կոնտեքստին

Գիտես հիմա արդեն ստիպված եք Գիրքը դոգմատին համապատասխանեցնել, դրա համար էլ հինգ տարին մեկ վերափոխված հրատարակություններ եք թողարկում՝ ընդ որում 20 տարվա տարբերությամբ տպագրությունների միջև հաճախ սարեր-ձորեր են:
Այ որ Ռասսելն ու իր թիմը մի կես ժամ պակաս մտածեր սեփական գրպանի մասին ու մի կես ժամ ավել մտածեր նոր ստեղծվելիք աղանդի դավանաբանության վրա, հիմա երևի էս օրին չէիք լինի:

իսկ կորընթացիններ 15: 24-28 հստակ ասվում է, որ գալու է ժամանակ երբ այդ թագավորական իշխանությունը Հիսուսը նորից հանձնելու է Հորը, որից և ստացել էր <<եւ ապա գալու է վախճանը, երբ որ նա տայ թագաւորութիւնը Աստծու եւ Հօր ձեռքը, երբ որ կործանած լինի բոլոր իշխանութիւնները եւ ամէն պետութիւն եւ զօրութիւն. որովհետեւ նա պէտք է թագաւորի, մինչեւ որ բոլոր թշնամիներին դնի իր ոտքերի տակ։ Վերջին թշնամին, որ պիտի կործանուի, մահն է. եւ Աստուած «ամէն ինչ հնազանդեցրեց՝ դնելով նրա ոտքերի տակ»։ Բայց երբ ասում է, թէ՝ ամէն ինչ նրան հնազանդուել է, յայտնի է, թէ բացի նրանից, ով ամէն ինչ հնազանդեցրեց նրան։ Իսկ երբ ամէն ինչ նրան հնազանդ լինի, այն ժամանակ եւ ինքը՝ Որդին կը հնազանդուի նրան, ով ամէն ինչ հնազանդեցրեց նրան, որպէսզի Աստուած ամէն ինչ լինի ամենքի մէջ>> Ա կորընթացիններ 15:24-28


Այսպիսով Ա կորընթացիններ 15_24-28 համարը ցույց է տալիս, որ Աստծո և Հիսուսի գահ մեկ չեն, այլ պարզապես ժամանակավոր կերպով հիսուսը նստել է Աստծո գահին, որը հետ է վերադարձնելու Հորը և հնազանդվի նրան

Դու ընդհանրապես Երրորդության սկզբունքներին ծանոթ ես, թե քո երևակայության ու ուրիշների պատմածների (որն, ըստ էության իրանց երևակայությունն ա) խառնուրդով ես առաջնորդվում:

Հ.Գ. Էս երկու օրը ահագին Դիտարանի բրոշյուրներից աչքի անցկացրի ու ևս մի անգամ համոզվեցի հայտնի ճշմարտության մեջ՝ «Կա միայն երկու բան, որ անսահման է՝ տիեզերքը և մարդկային հիմարությունը, ընդ որում տիեզերքի մասին ես վստահ չեմ» կարծեմ © Այնշթայն: