Ես չգիտեի, որ արժանապատվություն ասվածը տարբր երկրներում, տարբեր ձև է ընկալվում մարդկանց կողմից…Gohar-ի խոսքերից
իսկ ես դրական եմ վերաբերվում… բայց ես ինքս այդպիսի պաշտոնական բաներ չեմ սիրում…
բայց իհարկե մեր որոշակի հասարակության մեջ նույնիսկ ժպտալը և նորմալ շփվելը որոշակի տղայի հետ սխալ է ընդունվում…
մի խոսքով պետք է սառած դեմքերով կանգնենք…
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Առաջին քայլը ո՞րն է:
Մի անգամ իմ հերթական միակողմանի սիրո ժամանակ ինքս խոստովանել եմ ու լավ էլ արել եմ, չնայած համարյա վստահ էի, որ իրոք հերթական միակողմանի սերն է: Եթե միակողմանի չլիներ կզարմանայի:: Չեմ սիրում ձևեր թափել, սիրում եմ մարդկանց մասին ասել այն ինչ զգում եմ, այն ինչ մտածում եմ, քանի դեռ ուշ չէ:
Ես սկզբունքորեն նորմալ եմ վերաբերվում այն բանին, որ առաջին քայլն անի աղջիկը։ Դրա մեջ ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում, բայց, իհարկե, ոչ բոլոր դեպքերում դա ճիշտ կլինի։ Շատ բան կախված է այն տղայից, որին սիրահարված է աղջիկը։ Հետևաբար խոստովանելուց առաջ աղջիկը պետք է իմանա, թե ինչ մտածելակերպի, ինչ հայացքների տեր է տվյալ մարդը, և դրանից ելնելով՝ ենթադրի, թե ինչպես նա կարձագանքի իր խոստովանությանը։ Ցավոք, շատ դեպքերում, չարժե, քանի որ իրականում քիչ տղաներ կան, որոնք նորմալ կամ լավ են արձագանքում աղջկա կողմից խոստովանությանը, ինչքան էլ որ տեսականորեն ընդունեն կամ ասեն, որ նորմալ են վերաբերվում։
Լինում են նաև այնպիսի իրավիճակներ, երբ անհրաժեշտ է, որ հենց աղջիկն անի առաջին քայլը։ Խոսքը այն դեպքերի մասին է, երբ երկուսն էլ սիրահարված են կամ սիրում են իրար, բայց տղան ամաչկոտ է, համարձակություն չի ունենում խոստովանելու, գուցե մերժվելու վախից դրդված, գուցե մեկ այլ պատճառով, իսկ աղջիկը, ասենք, համոզված է, որ տղան իրեն սիրում է, նաև, ի տարբերություն տղայի, ավելի համարձակ է այդ հարցում։ Ուրեմն ինչու՞ առաջին քայլը չանել։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Լինում են նաև այնպիսի իրավիճակներ, երբ անհրաժեշտ է, որ հենց աղջիկն անի առաջին քայլը։ Խոսքը այն դեպքերի մասին է, երբ երկուսն էլ սիրահարված են կամ սիրում են իրար, բայց տղան ամաչկոտ է, ։
Էտ հարաբերության շարունակությունը երևի կլինի էն, որ աղջիկը մատանին կվերցնի կգնան տղու ձեռքը խնդրելու. Ախր սիրահարված աղջիկը իրա ամեն ինչով ծույցա տալիս, որ սիրումա տվյալ տղուն էլ ինչ պարտադիրա գնա խոստովանություն անի, եթե տղեն թեկուզ չի նկատել հաստատ կողքից լիքը ուրիշ նկատողներ կասեն իրան էտ մասին ու եթե չի մոտենում նշանակումա իրա սրտով չի տվյալ աղջիկը, այնպես որ կարիք չեմ տեսնում գնալ զոռով փաթաթվելու. Դրա վերջը հիմնականում լավ չի վերջանա
Всех денег заработать нельзя!!!
Но в то же время... пропить МОЖНО!
Լրիվ համաձայն եմ յուրաքանչյուր տողի հետ...Ես սկզբունքորեն նորմալ եմ վերաբերվում այն բանին, որ առաջին քայլն անի աղջիկը։ Դրա մեջ ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում, բայց, իհարկե, ոչ բոլոր դեպքերում դա ճիշտ կլինի։ Շատ բան կախված է այն տղայից, որին սիրահարված է աղջիկը։ Հետևաբար խոստովանելուց առաջ աղջիկը պետք է իմանա, թե ինչ մտածելակերպի, ինչ հայացքների տեր է տվյալ մարդը, և դրանից ելնելով՝ ենթադրի, թե ինչպես նա կարձագանքի իր խոստովանությանը։ Ցավոք, շատ դեպքերում, չարժե, քանի որ իրականում քիչ տղաներ կան, որոնք նորմալ կամ լավ են արձագանքում աղջկա կողմից խոստովանությանը, ինչքան էլ որ տեսականորեն ընդունեն կամ ասեն, որ նորմալ են վերաբերվում։
Լինում են նաև այնպիսի իրավիճակներ, երբ անհրաժեշտ է, որ հենց աղջիկն անի առաջին քայլը։ Խոսքը այն դեպքերի մասին է, երբ երկուսն էլ սիրահարված են կամ սիրում են իրար, բայց տղան ամաչկոտ է, համարձակություն չի ունենում խոստովանելու, գուցե մերժվելու վախից դրդված, գուցե մեկ այլ պատճառով, իսկ աղջիկը, ասենք, համոզված է, որ տղան իրեն սիրում է, նաև, ի տարբերություն տղայի, ավելի համարձակ է այդ հարցում։ Ուրեմն ինչու՞ առաջին քայլը չանել։
Ты так хотел побед -
так забирай свой приз...
ժողովուրդ ջան , ախր չեմ հասկանում առաջին քայլ ասելով դուք ի՞նչ նկատի ունեք...
դրա տակ տարբեր բաներ կարելի է հասկանալ, օրինակ ՝ սիրո խոստովանություն, կամ հասկացնելը ու իր զգացմունքների մասին տեղյակ պահելը, կամ հենց հերանց տուն գնալն ու ջեռքը խնդրելը... :
այնպես որ այստեղ պետք է առանձնացնել իմ կարծիքով, ու եթե խոսքը վերաբերվում է օրինակ երկրորդ դեպքին, ապա շատ նորմալ է և ինձ թվում է ցանկացած աղջիկ, նույնիսկ Հայաստանում կարող է դա իրեն թույլ տալ...
համ էլ մի մոռացեք, որ զգացմունքները երբեմն խեղդում են ու արդեն չեն դիմանում մարդիկ ու կարիք ունեն խոսելու ու ասելու դրա մասին : ու շատ եմ ցավում այն տղաների համար , որոնք չեն գնահատում դա ու դարձնում են ծաղրի առարկա : ցավոք սրտի հայ հասարակության մեջ նման "ռաբիզ" մտածելակերպի մարդիկ շատ են ...
Համաձայն եմհամ էլ մի մոռացեք, որ զգացմունքները երբեմն խեղդում են ու արդեն չեն դիմանում մարդիկ ու կարիք ունեն խոսելու ու ասելու դրա մասին : ու շատ եմ ցավում այն տղաների համար , որոնք չեն գնահատում դա ու դարձնում են ծաղրի առարկա : ցավոք սրտի հայ հասարակության մեջ նման "ռաբիզ" մտածելակերպի մարդիկ շատ են ...
Հարգելի Վազգե՛ն: Իմ կարծիքով ծանոթանալու հարցում այդքան էլ պարտադիր չէ, որ տղան առաջին քայլի դիմի, քանի որ աղջիկը կարող է որոշ խորամանկությունների միջոցով "պատահմամբ" ծանոթանալ տղայի հետԿախված է նրանից, թե «առաջին քայլ» ասելով ինչ եք հասկանում։ Եթե նկատի ունեք մեկը մյուսի նկատմամբ առաջին անգամ համակրանքի նշան ցույց տալը, օրինակ՝ ժպտալով նայելը, աչքերով հասկացնելը (, կներեք, մտքումս այդ պահը պատկերացրեցի) կամ ուրիշ մի ձև, ապա ինձ համար կապ չունի, թե դա ով կանի։
Բայց առաջին անգամ մոտենալը ու ծանոթանալը գերադասելի է, որ տղան առաջինը անի։ Չգիտեմ, ես դրա մեջ ներդաշնակություն եմ տեսնում։ Աղջիկը չպետք է դա անի։ Մի պատճառաբանություն էլ կարող եմ բերել։ Մեր հասարակությունում դա ընդունված չէ, հետևաբար երբ աղջիկը այդպիսի քայլի է դիմում, ինքը դրանով իրեն է նվաստացնում, քանի որ ցույց է տալիս, որ ինքը պատրաստ է հանուն անծանոթի հասարակության նորմաները խախտել։
Իսկ ինչ վերաբերում է սիրո խոստովանությանըու հետո էլ բողոքում են, թե տղաներն իրենց չեն հարգում, կամ էլ շատ են լկստվում…
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
է , վազգեն ջան, վախենում եմ մի անգամ ինձ հետ իրոք այդպես էլ պատահի, քանի որ ինձ շատ են ասել, որ ես գոռոզ մարդու տպավորություն են թողնում կողքից ... տեսնեն ինչի՞ց է , այդպես էլ չհասկացա ...Դե, Կիկի ջան, զգույշ եղիր, քո հետ էլ Անանյանի «Ուշացած խոստովանություն» պատվածքի դեպքը չպատահի։
Այդ պատվածքը այստեղ է՝
http://www.akumb.am/showthread.php?t=107&page=3
հ.գ. չէի կարդացել էս մեկը, հերթական անգամ հիացած եմ նրա պատմվածքներով: ախր շա՜տ սիրուն է գրում ...
Շատ էլ ճիշտ ես անում։իսկ այն տղաների հետ, ովքեր ինչ-որ սիմպատիա են առաջացրել իմ մոտ, խորամանկությամբ եմ ծանոթանում և անում եմ այնպես, որ ստացվի, թե իրենք են իմ հետ ծանոթացել
Էրեխեք ջան ճիշտն ասած առաջին քայլ ասելով ես ի նկատի ունեի սիրո խոստովանությունը: ոչ թե ձեռք խնդրելը դե բնականաբար աղջիկը չի գնա տղու տուն տղու պապայից ձեռքը ուզելու:
Ես չգիտեի, որ արժանապատվություն ասվածը տարբր երկրներում, տարբեր ձև է ընկալվում մարդկանց կողմից…
Կոնկրետ այս հարցի մեջ այո ՛տարբեր երկրներում տարբեր ձև է ընդունվում: 100%
Կյանքը ծխախոտ է, մարդը՝ թունդ ծխող, իսկ այս աշխարհում ամենաքաղցր բանը թույնն է, երբ այն տրվում է մանր դոզաներով:
Բյուր, չեմ կարծում, թե ամեն անգամ միակողմանի սիրահարված ժամանակ խոստովանած լինես։ Եթե խոստովանել ես, ուրեմն ինչ-որ չափով համոզված ես եղել, որ դրանից չես տուժելու, նկատի ունեմ, որ տվյալ մարդը դրանից հետո քո նկատմամբ ունեցած իր վերաբերմունքը չի փոխի, քեզ չի ծաղրի կամ դրանից չի օգտվի։ Հակառակ դեպքում, կարծում եմ, դժվար թե այդ քայլին դիմեիր։ Այնպես որ, նորից եմ ասում, այս հարցում շատ մեծ նշանակություն ունի, թե ով է սիրեցյալդ, և դրանից կախված էլ աղջիկը պետք է որոշի՝ խոստովանի թե ոչ։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Նախ, բոլորովին պարտադիր չի, որ աղջիկը իր զգացմունքները ցույց տա։ Ինչ խոսք, զգացմունքները թաքցնելը հեշտ բան չի, բայց շատ աղջիկների դա լավ էլ հաջողվում է, ոմանք կարողանում են բավականին հմտորեն թաքցնել իրենց զգացմունքները։ Դա արդեն կախված է մարդու խառնվածքից՝ զգացմունքայնության աստիճանից, ինքնատիրապետման ունակությունից և այլն։ Այնպես որ, երբեք չես կարող վստահ լինել, որ աղջիկը զգացմունքներ չունի, քանի որ դու միայն երևալու դեպքում ես իմանում դրա մասին։Էտ հարաբերության շարունակությունը երևի կլինի էն, որ աղջիկը մատանին կվերցնի կգնան տղու ձեռքը խնդրելու. Ախր սիրահարված աղջիկը իրա ամեն ինչով ծույցա տալիս, որ սիրումա տվյալ տղուն էլ ինչ պարտադիրա գնա խոստովանություն անի, եթե տղեն թեկուզ չի նկատել հաստատ կողքից լիքը ուրիշ նկատողներ կասեն իրան էտ մասին ու եթե չի մոտենում նշանակումա իրա սրտով չի տվյալ աղջիկը, այնպես որ կարիք չեմ տեսնում գնալ զոռով փաթաթվելու. Դրա վերջը հիմնականում լավ չի վերջանա
Իսկ ինչ վերաբերում է «զոռով փաթաթվելուն», ապա սիրո խոստովանություն անելն ու «զոռով փաթաթվելը» տարբեր բաներ են։ Ճիշտ է, լինում են դեպքեր, երբ սիրո խոստովանությանը հաջորդում է հենց քո ասած «զոռով փաթաթվելը», բայց առանձին դեպքերն ընդհանրացնելը պարզապես անհեթեթություն է։
Ոչ, չմոտենալու համար տարբեր պատճառներ կարող են լինել, որոնցից մեկը ամաչկոտությունն ու անհամարձակությունն է տվյալ հարցում։ Որպես ասածիս ապացույց կարելի է վերցնել Հովսեփի՝ հենց այս թեմայում արած գրառումը.եթե չի մոտենում նշանակումա իրա սրտով չի տվյալ աղջիկը
... շատ ուրախ կլինեի, եթե իմ համակրած աղջիկը առաջին քայլը աներ…
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Շատ ճիշտ ես: Դրա համար էլ միայն մի անգամ եմ խոստովանել ու չեմ փոշմանել: Իսկ տարիներ առաջ, երբ նորից սիրում էի մեկին, չնայած չէի խոստովանել, բայց նա գիտեր, որ սիրում եմ, դրա համար փորձում էր դրանից օգուտ քաղել: Ի վերջո, տուժողը նա էր:Բյուր, չեմ կարծում, թե ամեն անգամ միակողմանի սիրահարված ժամանակ խոստովանած լինես։ Եթե խոստովանել ես, ուրեմն ինչ-որ չափով համոզված ես եղել, որ դրանից չես տուժելու, նկատի ունեմ, որ տվյալ մարդը դրանից հետո քո նկատմամբ ունեցած իր վերաբերմունքը չի փոխի, քեզ չի ծաղրի կամ դրանից չի օգտվի։ Հակառակ դեպքում, կարծում եմ, դժվար թե այդ քայլին դիմեիր։ Այնպես որ, նորից եմ ասում, այս հարցում շատ մեծ նշանակություն ունի, թե ով է սիրեցյալդ, և դրանից կախված էլ աղջիկը պետք է որոշի՝ խոստովանի թե ոչ։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ