Առաջին քայլ

[Երկնային]

Ես արդեն նշել եմ, որ եթե չասեմ, կարողանամ չասել, դա ոչ մի հետևանք էլ չի առաջացնի, ես կարող ա և թույլ եմ, բայց էդքան էլ խելագար չեմ, որ տանջվեմ դրա համար...հոգեկան տիրապետությունս նորմալ հունի վրա ա:

Իսկ երբեք մտքովդ չի՞ անցել, որ կարող ա էդ աղջիկն էլ քո կողմից որևէ քայլի է սպասում…
Ես գտնում եմ, որ եթե հիմա իրեն զգացմունքներիդ մասին չասես, հետո փոշմանելու ես, որովհետև միշտ մտածելու ես «Իսկ եթե ասեի, ի՞նչ կլիներ…»
Անվերջ մտածել «Սիրումա, թե՞ չէ…»" չի կարելի: Ավելի լավա համոզված լինես, քան անընդհատ կասկածես...