Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է
Եթե ամեն ինչ պարզվում է ամուսնությունից հետո, ապա երևի թե նոռմալ կվերաբերվեմ, եթե սիրում ու նրա հետ ես ինձ երջանիկ եմ զգում, դրան կարելի է թեթև նայել... ու եթե այդքան ցանկությունդ մեծ է (կան մարդիկ, որ երեխուն այդքան էլ մեծ դեր չեն տալիս իրենց կյանքու) ապա կարող են որդեգրել ու մեծացնեն այնպես ինչպես իրենց զավակին..
իսկ մինչ ամուսնությունը չգիտեմ..
Տղա չեմ, սակայն կարող եմ պատասխանել.. որպես երկրորդ կես..Ենթադրենք կինն անպտուղ չէ: Նա իր կրծքի տակ կրում է սիրելի ամուսնու երեխային: Բայց բժիկշկները նրա առաջ խնդիր են դնում: "Ձեր առողջական վիճակը չի ներում երեխա ծննդաբերել: Եթե դուք գնաք այդ քայլին, ապա ձեզ մահ է սպասվում": Պետք է ընտրություն կատարել ԿՅԱՆՔ-երի միջև, սեփական կյանքի ու երեխայի կյանքի միջև: Ինչպե՞ս կվարվեք դուք:
Երեխան այո մի երջանկություն է, սակայն այդ ամենը իմանալուց հետո, պետք է կոպիտ ձևով ասած ազատվել երխայից: Այո կարելի է լավը մտածելով փորձել ծննդաբարել, սակայն, ես չէի դիմի այդ քայլին, եթե այս անգամ չես կարող ունենալ այդ երեխային, ապա այդ երջանկությանը կսպասես, իսկ սիրած մարդուն երբեք ետ չես բերի..
Էջանիշներ