Ինչպե՞ս կվերաբերվեիք ձեր կնոջը (ամուսնուն), եթե պարզվեր, որ նա անպտուղ է

Եթե ամեն ինչ պարզվում է ամուսնությունից հետո, ապա երևի թե նոռմալ կվերաբերվեմ, եթե սիրում ու նրա հետ ես ինձ երջանիկ եմ զգում, դրան կարելի է թեթև նայել... ու եթե այդքան ցանկությունդ մեծ է (կան մարդիկ, որ երեխուն այդքան էլ մեծ դեր չեն տալիս իրենց կյանքու) ապա կարող են որդեգրել ու մեծացնեն այնպես ինչպես իրենց զավակին..
իսկ մինչ ամուսնությունը չգիտեմ..


Ենթադրենք կինն անպտուղ չէ: Նա իր կրծքի տակ կրում է սիրելի ամուսնու երեխային: Բայց բժիկշկները նրա առաջ խնդիր են դնում: "Ձեր առողջական վիճակը չի ներում երեխա ծննդաբերել: Եթե դուք գնաք այդ քայլին, ապա ձեզ մահ է սպասվում": Պետք է ընտրություն կատարել ԿՅԱՆՔ-երի միջև, սեփական կյանքի ու երեխայի կյանքի միջև: Ինչպե՞ս կվարվեք դուք:
Տղա չեմ, սակայն կարող եմ պատասխանել.. որպես երկրորդ կես..
Երեխան այո մի երջանկություն է, սակայն այդ ամենը իմանալուց հետո, պետք է կոպիտ ձևով ասած ազատվել երխայից: Այո կարելի է լավը մտածելով փորձել ծննդաբարել, սակայն, ես չէի դիմի այդ քայլին, եթե այս անգամ չես կարող ունենալ այդ երեխային, ապա այդ երջանկությանը կսպասես, իսկ սիրած մարդուն երբեք ետ չես բերի..