ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ / ՆՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
ճՈՃԿԱՆԻ ՊՈՉԱՄԲԱՐԸ ՎՏԱՆԳԱՎՈՐ Է

Ճոճկան գյուղի բնակչության առողջությունը, հողագործությունն ու անասնապահությունը վտանգված են: Պատճառն Ախթալայի լեռնահարստացուցիչ ֆաբրիկայի հին 30-35հա տարածք ընդգրկող պոչամբարն է, որի կեսից ավելին Ճոճկանում է:
Այն չի գործում դեռ 1988-89 թվականներից, քանի որ լցվել է, բայց եւ չի ծածկվել հողով, ինչպես նախատեսել էին խորհրդային իշխանությունները: ՙՀատկապես ամառվա սեզոնին էս ջրի, արոտավայրի պատճառով լրիվ անասունները, խոզերը, հավերը, կովերը գնում են հովանալու, արոտալու էդտեղ, ժողովուրդª երեխեք, կանայք, դրանց հետեւից, որպեսզի բերեն: Շատ կենդանիներն այդ տիղմի մեջ ընկղմվել են ու մնացել: Կամ էլ վիժում ա առաջացնում անասունների մոտ: Ըստ բժիշկներիª նույնիսկ կանանց շրջանում, որովհետեւ ամառվա օրերինª շոգ եղանակներին, արեւի տակ ինքը մոտավորապես մի մետրի չափ ցոլքում ա, կարծես վառվող պեչքից բան դուրս գա,- ասում է Ճոճկանի գյուղապետ Վարուժան Թամազյանը եւ ավելացնում,- Սա ինձ թվում աª ռադիոակտիվ որոշակի բան ա պարունակում: Հենց էդ նպատակով էլ ուզում էին ծածկել ու չծածկվեց՚:
Ճոճկան գյուղի երեխաներն, առանց վտանգը գիտակցելու, պոչամբար են մտնում` խաղալու պոչամբարի փայլփլող նյութերով: Շատ գյուղացիներ էլ Ճոճկանից Այրում գնալ-գալու ճանապարհը կարճելու համար պոչամբարի միջով են անցնում: Սա դեռ քիչ չէ, պոչամբարի թունավոր ջրերը թափվում են Դեբետ գետը, որի ձախ ափին գտնվում են Ճոճկանի սեփականաշնորհած հողերը: ՙէդ ջուրը, որ հոսում ա, գնում ա, մարդիկ ոռոգում, բան են կազմակերպում: Մենք չենք կարա դրանց սաղին զգուշացնենք կամ վախեցնենք: Մեկը բանջարեղեն ա ջրում, մեկը ծառ, որը երկար չի գոյատեւում, շատ շուտ թարմությունիից ընկնում, չորանում ա՚,- ասում է գյուղապետ Վարուժան Թամազյանը:
Այս խնդրի լուծման հարցով գյուղապետը դիմել է եւ իշխանություններին, եւ Ախթալայի լեռնահարստացուցիչ ֆաբրիկայի տնօրինությանը, սակայն ոչ մի արձագանք չի ստացել: Ճոճկանն անգամ ՙԲնապահպանական վճարների մասին՚ ՀՀ օրենքով սահմանված բնապահպանական վճարները չի ստանումª գյուղում առաջացած բնապահպանական խնդիրները լուծելու համար:
ՙԲոլոր գյուղերը բնապահպանության, վնասաբեր հետեւանքների համար միլիոններով գումար են ստանում, որպեսզի ինչ-որ բանի կարիք անեն համայնքների համար, որից մենք զրկված ենք, մենք չկանք ցուցակում, չգիտեմª ինչու՚,- սրտնեղում է գյուղապետը: Նա նույնիսկ փորձել է համայնքի ուժերով ծածկել պոչամբարը, բայց միջոցները չեն բավականացրել:
Նա համոզված է, որ պոչամբարն օգտագործելու համար այլեւս պիտանի չէ: ՙԵսª որպես համայքապետ, նայելով էս տարածքը, սրա անցյալն ու ճակատագիրը, ասում եմ հետեւյալըª Ախթալայի լեռնահարստացուցիչ ֆաբրիկան այլեւս չի կարաª սրան օգտագործի, որովհետեւ սրա հնարավոր աստիճանը փակվել ա, եթե նույնիսկ լրացուցիչ ջրի հեռացման բան դնեն, էլի չեն կարա, որովհետեւ էդ խողովակները, որ թունելով գալիս են, էդ խողովակներն այլեւս չկան: Ընդեղից չեն կարա էդ տիղմը տեղափոխեն: Մնում ա պարզ ու կոնկրետ ասել, որ ամենաճիշտը նա ա, որ ծածկվի՚,-ասում է գյուղապետը:
Կանաչների միության նախագահ Հակոբ Սանասարյանի խոսքերով` պոչամբարում 10 եւ ավելի խիստ վտանգավոր նյութեր կանª կալիում, արսենիում, նիկել, ցինկ եւ այլն, որոնք հրեշածին եվ սաղմաթունավորող հատկություն ունեն, բայց թե որքանով են այդ նյութերը ռադիոակտիվ, պարոն Սանասարյանը դժվարացավ ասել, քանի որ դրա համար պետք է ուսումնասիրություն անցկացնել: Պոչամբարի վտանգավորության մասին գյուղի բնակիչներին պաշտոնապես չեն հայտնում: ՙՈ°չ պետությունը, ո°չ ես, ո°չ էլ դուք իրավունք չունենքª ժողովրդին հայտարարենք, եթե չենք կարողանումª կանխել: Այսինքնª մենք ո°չ պահակ ենք, ո°չ դրա գումարն ունենք, ո°չ մեկին պիտի պահակ դնենք: Եթե հողը տվել ենք որեւէ մեկին, նա պարտավոր ա նպատակին գյորա, ոնց որ ասած, իրա պայմաններով պահի, պահպանի եւ օգտագործի, որպեսզի ուրիշին վնաս չտա՚,-ասում է Վարուժան Թամազյանը:
Էջանիշներ