1805 թվականին Վենետիկում տպագրված Զօհրապեան Աստուածաշունչից մեջբերումներ
Նախաբանից
«... Ոսկանայ վարդապետի Երևանեցւոյ։»
Ծնունդք 1:10
«Եւ տնկեաց Աստուած զդրախտն յԵդեմ ընդ արևելս, և եդ անդ զմարդն զոր ստեղծ։»
Ծնունդք 2:3
«Եւ օրհնեաց Աստուած զօրն եւթներորդ, և սրբեաց զնա. ...»
Ծնունդք 3:11
«... բայց եթէ 'ի ծառոյն յորմէ պատուիրեցի քեզ՝ անտի ևեթ չուտել, կերա՞ր արդեւք ՚ի նմանէ։»
Ծնունդք 5:4
«Եւ եղեն աւուրք Ադամայ յետ ծնանելոյ նորա զՍէթ՝ ամք եւթնհարեւր. և ծնաւ ուստերս և դստերս։»
Ղուկաս 1:11
«Եւ երևեցաւ նմա հրեշտակ Տեառն ...»
Նկատել եմ «եւ» օգտագործվում է հետևյալ բառերում՝ եւթ, եւղ, գեւղ, ալեւր, թեւր, հարեւր, մեւս, արդեւք, յերկեւղ, եղջեւր, և այլն։
Բոլոր այն դեպքերում երբ արտասանում ենք «եվ» օգտագործվում է «և»։ Օրինակ՝ տերև, արև, իբրև, մինչև, դև, երևեցաւ, և այլ։
Այսպիսով ստացվում է որ դասական ուղղագրության մեջ փոքրատառերով պետք է գրել «և», իսկ մեծատառերով՝ «Եւ» կամ «ԵՒ»։ Սովետական ուղղագրության դեպքում նորից փոքրատառերով «և», մեծատառերով՝ «Եվ» կամ «ԵՎ»։ Այսինքն «եւ» գրելը բոլոր դեպքերում սխալ է։
Մեջբերել
Էջանիշներ