Մուսաներս, դուք հարավից ու հյուսիսից, Արեևելքից թռեք, եկեք, ու Արևմուտք ինձ ուղարկեք... Էս վերջերս ոչ մի նորմալ բան չի գալիս գլուխս... կրիզիսի մեջ եմ...
Քնքուշ բառեր շշնջացի,
Ու պատասխան ինձ ժպտացիր...
Ու ինձ թվաց, թե ժպիտդ
Մի նոր կյանքով,
Նոր օրերի նոր բերկրանքով
Լցրեց հոգիս...
Սակայն ավաղ
Նույնիսկ չէի պատկերացնում,
Որ այդ դյութիչ ժպիտիդ հետ
Հոգիս լցվեց ոչ թե խինդով,
Այլ անսահման, անբուժելի տառապանքով:
Chilly-ի խոսքերից
Մուսաներս, դուք հարավից ու հյուսիսից, Արեևելքից թռեք, եկեք, ու Արևմուտք ինձ ուղարկեք... Էս վերջերս ոչ մի նորմալ բան չի գալիս գլուխս... կրիզիսի մեջ եմ...
Երևի լավ չես սիրահարված…
Բայց վատ չի:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Նորից ես, ու նորից նա
Ես Չիլին եմ, նա՝ Եվան...
***
Քո շուրթերի կիսաբացից
Իմ աշխարհն է կյանքով լցվել,
Քո շուրթերի կիսաբացից
Իմ խենթ սիրո արշալույսն է կրկին բոցվել:
Կարծես հավերժ քեզ եմ սիրել,
Կարծես ամեն համբույրիս մեջ քեզ եմ փնտրել,
Քեզ եմ գգվել կարծես ամեն իմ սիրո հետ...
......................................................................................
Չեմ հասկանում, թե այս ի՞նչ է ինձ հետ եղել,
Թե ինչու՞ են իմ կործանվող հոգու բոլոր երկինքները բոցավառվել,
Թե ինչու՞ է ամեն անգամ քեզ տեսնելիս իմ մարմինը տենդում այնպես,
Կարծես հիմա սիրտս պիտի ինձնից խլես...
......................................................................................
Ինչի՞ս էր պետք նորից այսպես խելագարվել,
Քո շուրթերի կիսաբացից...
Քո շուրթերի կիսաբացում
Ինձ համար մի նոր համբույրի երազ վառել,
Քո շուրթերի կիսաբացով այսպես գերվել,
Այսպես տարվել...
Այսպես անհույս ու անճամփա
Սիրահարվել...
30.11.07
Կեցցես: Չէ, ես սխալվել էի, լավ էլ սիրահարված ես
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Ես էլ եմ այդ կարծիքինլավ էլ սիրահարված ես
Շատ լավն էԱյսպես տարվել...
Այսպես անհույս ու անճամփա
Սիրահարվել...
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Առավել դուրս եկած հատվածները
Ապրես Chilly ջան: Սիրահարված լինելը սազում ե քեզ
Այս բանաստեղծությունդ շատ լավնա
մենակ էտ կիսաբացից կիսաբացում մի տեսակ լավ չի
Love has an enemy, but it is already defeated!
իմ «Ցավը» լիքը քննադատության հանդիպեց, նաև լիքը գովասանքի, հիմա մի քիչ փոփոխել եմ, տեսնեմ ով ինչ կասի
ՑԱՎԸ
Նա դանդաղ մոտեցավ դռանը, նայեց. անցքից ոչինչ չէր երևում. երևի անցքն էր կեղտոտ, կամ մուտքում մութ էր, բայց նրան դա նույնիսկ չհետաքրքրեց: Նա նույն դանդաղ ու անտարբեր քայլերով արդեն պատրաստվում էր ետ դառնալ իրեն այդքան սիրելի դարձած շշերի գիրկը, երբ նորից լսվեց դռան կամացուկ թակոցը: Նրա կիսաբաց աչքերում հույս երևաց. սպասում էր երևի արդեն մի ամբողջ տարի...
Դուռը ճռռալով բացվեց, աղջիկը, կարծես ընդարմացած, կանգնել էր շեմին ու չէր ուզում առաջ գալ, հետո ներս մտավ: Կիսախավարին դեռ անսովոր նրա աչքերը աստիճանաբար սկսեցին նշմարել դռան ու պահարանի արանքում դեմքի հարցական ու մի քիչ էլ բութ արտահայտությամբ կանգնած տղային, ասես հարցնում էր. «Ինչու ես եկել, ո՞վ ես»...
_ Այս ինչ ես արել քեզ հետ, _ աղջիկը մի քիչ ձևական տոն ուներ, _ հենց հիմա ձեռքիցդ գցիր էդ կեղտը:
Տղան նոր միայն նկատեց, որ վաղուց արդեն դատարկվել է ձեռքի շիշը: Նա բաց թողեց այն, որ դանդաղ, սահելով նրա մատերի արանքով, ընկավ գետնին ու կոտրված սրտի ձայն հանեց:
Նրանց ընդամենը մի շաբաթ էր բաժանում, ընդամենը մի շաբաթ, որ հիմա անվերջություն էր թվում:
Տղան դանդաղ, ասես տհաճությամբ ուսումնասիրում էր աղջկան: Տեսավ նրա ինչ-որ տեղից իրեն ծանոթ ու մի քիչ մաշված գլխարկը, վերարկուն, ձեռքը, դեմքը չգիտես ինչու աղոտ էր երևում:
Տղան աստիճանաբար սկսեց հասկանալ թե ինչ է կատարվում, բայց հարցը դեռ պտտվում էր նրա գլխում.
_ Ինչու՞ ես եկել:
_ Եկել եմ... _ Աղջիկն ինքն էլ չգիտեր թե ինչու է եկել:
_ Եկել ես... _ Տղան ինքն իր համար արձանագրեց կատարվածն ու առանց փոքր-ինչ դրան նշանակություն տալու` դանդաղ քայլեց դեպի սենյակի խորքն ու նստեց դատարկ արկղի եզրին, աչքերը հառելով գետնին ընկած կեղտոտ տետրերի վրա: Արկղում դեռ երկու շիշ գարեջուր կար, որոնցից մեկը վերցրեց, ու բացեց արկղի եզրով:
Տղային հանկարծ թվաց, թե ինքն անքաղաքավարի է.
_ Կխմե՞ս, _ շիշը մեկնեց աղջկա կողմը, _ գարեջուր է:
Ասես մահացու վիրավորված` աղջիկը նայեց Տղային.
_ Իսկ դրանից ի՞նչ կփոխվի, հետ կգա՞ս...
_ Ոչ,
_ Գնա՞մ
_ Քեզ չէի կանչել...
_ Բոլորը կարոտել են քեզ,
_ Իսկ ես նրանց չեմ կարոտել...
_ Իսկ ի՞նձ,
_ Ընկերդ ինչպե՞ս է,
_ Քանի անգամ պիտի ասեմ, որ նա իմ ընկերը չէ ու չի էլ եղել, _ աղջիկը քայլ արեց դեպի Տղան ու չգիտես ինչու փորձեց ժպտալ, սակայն դա նրան չհաջողվեց _ մենք ընդամենը մի անգամ համբուրվեցինք ու վերջ, այն օրվանից հետո նույնիսկ չեմ էլ տեսել նրան:
Տղան ժպտաց, որ չլացի, վերջերս հաճախ էր այդպես անում:
_ Դու էլ ինձ պետք չես, կարող ես գնալ, _ Տղան դանդաղ էր խոսում, ասես մի քանի անգամ կշռելով յուրաքանչյուր բառը:
_ Ինձ շանս տուր, _ Աղջկա աղերսական հայացքը քար կհալեցներ, բայց ոչ կոտրված սիրտ, _ ների՛ր, չէ որ ես էլ մարդ եմ, կարող եմ սխալվել:
_ Դրա մասին արդեն խոսել ենք, դու գիտես թե ինչ պիտի ասեմ, ցտեսություն...
Տղան կանգնեց ու շուռ գալով` քայլեց դեպի մահճակալը, ճանապարհին կում անելով արդեն կիսադատարկ շշից:
Աղջիկը լուռ հետևում էր նրան, ասես վախենալով ինչ-որ բանով ցույց տալ իր ներկայությունը, որպեսզի նորից չարժանանա հեռանալու հրավերին:
Տղան պառկեց ու շուռ եկավ դեմքով դեպի պատը, Նրա շնչառությունը ծանր էր, նոր մտնողին կարող էր թվալ, թե Նա վաղուց արդեն քնած է... Իսկ Նա սիրում էր...
Աղջիկը դեռ երկար ժամանակ կանգնած մնաց տեղում, քայլ արեց դեպի մահճակալը, նորից կանգնեց, ապա կտրուկ մի շարժումով շուռ եկավ ու քայլեց դեպի դուռը...
... Ցավը դեռ երկար էր պտտվում սենյակում: Տղան պառկած էր անշարժ, միայն ծանր, անհամաչափ շնչառությունն էր մատնում նրա ներկայությունը: Ցավը կամացուկ շրջում էր սենյակում ու երբեմն յուրովի քնքուշ շոյում Տղայի գլուխը...
Claudia Mori (22.03.2011), My World My Space (25.07.2010), Թամարա (26.01.2011)
Կարծես թե մենակ վերջին մասն ես փոփոխել, չէ՞։ Իմ կարծիքով, այս երկրորդ տարբերակն ավելի հաջող է։իմ «Ցավը» լիքը քննադատության հանդիպեց, նաև լիքը գովասանքի, հիմա մի քիչ փոփոխել եմ, տեսնեմ ով ինչ կասի
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
վերջի մասն ուղղակի հանել եմ, իսկ արանքներում համարյա թե իմաստային փոփոխություններ չկան, ինձ էլ է թվում, որ երկրորդ տարբերակը լավն էԿարծես թե մենակ վերջին մասն ես փոփոխել, չէ՞։ Իմ կարծիքով, այս երկրորդ տարբերակն ավելի հաջող է։
Թամարա (26.01.2011)
Աշուն
Ամպերը ելել շալակը սարի՝
Մշուշ են հյուսում,
Ու լույսը իրեն պարուրող ցրտից
Ճչալ է ուզում:
Դեղին, տերևե մայթերն անկանոն
Փռվել են ճամփին,
Իրար են փարվել թախիծ ու կարոտ.
Աշուն է կրկին...
Նվիրում եմ նրանց, ովքեր արդեն չկան, ու նրան, ով դեռ կլինի...
********
Քո առավոտը երեկոյիս մեջ
Դանդա՜ղ պարուրիր
Մշուշով լույսե,
Երազո՛վ բուրիր,
Հոգիս համբուրիր
Ու մի թող քնեմ ես ամբողջ գիշեր...
Նվիրիր ինձ սեր,
Նվիրիր հույզեր,
Որ ես խենթանամ իմ իսկ երազից...
Ա՜խ, կյա՛նք իմ, լու՛յս իմ,
Թու՛յլ տուր ինձ հալվել ձեռքիդ ափի մեջ,
Ու հետո...
Ըմպի՛ր կաթիլը սիրուս...
Թու՛յլ տուր ինձ ձուլվել կրքիդ կրակին,
Ու մոխիր դարձած՝ փարվել քո կրծքին,
Թու՛յլ տուր ինձ լինել քո ծաղկե շնչում,
Մերձենալ հոգուդ...
Ու անվերջ սիրել,
Անվերջ փայփայել մաշկդ մետաքսե,
Թու՜յլ տուր քեզ սիրել...
Մոդերատորական: Գրառումը ջնջված է: Կարդացեք ակումբի կանոնադրությունը, մասնավորապես մեջբերում. "2.2.5. Չեն ողջունվում ոչ բովանդակալից գրառումները, եթե անգամ դրանք համապատասխանում են թեմայի բովանդակությանը":
Վերջին խմբագրող՝ Philosopher: 12.12.2007, 18:22:
Chilly (12.11.2010)
***
Քո լույսից մի շող
Դու ինձ նվիրիր,
Ու մի ափսոսա,
Ու մի համարիր,
Թե ավելորդ են
Ճաճանչները քո...
Ձեռքդ քնքշորեն
Իմ ուսին դու դիր,
Ու մի վարանիր.
Շուրթդ մեղմորեն
Իմ շուրթին դու դիր
Ու մի վախեցիր
Համբույրից ոչ-ոք
Դեռ չի մահացել,
Քո սիրտը` սրտիս,
Քո լույսը` լույսիս,
Համբերությունդ՝ համբերությանս
Նվիրաբերիր...
Ու մի հեռացիր...
Մի թող ինձ մենակ այս աշխարհի հետ,
Երբեք մի լքիր...
Arpine (03.08.2011), Claudia Mori (22.03.2011), Kanamar (28.07.2011), Renata (17.09.2011), Sambitbaba (28.10.2010), Երկնային (03.02.2009), Թամարա (26.01.2011), ԿԳԴ (11.11.2010)
Քո ստեղծագործություններն ընթերցելիս մի տեսակ նրբության զգացում եմ ունենում
Բայց գրվածքներդ կարգավիճակիդ հետ բնավ չեն սազում. չէ-որ սեր կա
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Թամարա (26.01.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ