Նորից ես...

[Ծով]

Ուշադրություն դարձրե՛ք վերնագրին. Խոստովանանք.../ավելին ասել չեմ ուզում/

Մի նեղացի, բայց եթե այս նույն մտքերը արձակ գրես շաատ գեղեցիկ սիրո խոստովանություն կստացվի

Իրար տակ գրես, թե իրար կողք, իրար հետևից, թե նոր տողից և այլն և այլն, դրանից խոստովանության դեպի գեղեցիկը փոխվելու տրամաբանական ընթացքը չեմ հասկանում: Եթե ըստ քեզ կլինի գեղեցիկ, ուրեմն արդեն գեղեցիկ է...բայց դե.
Բանաստեղծությունը որոշակի կառուցվածք ունի, ինչ-որ կանոններ, բայց ես դրանք չգիտեմ ու ըստ իս մարդն իր խոհերը կամ զգացումները փոխանցելիս ինքն է ընտրում արձակի կամ չափածոյի տարածքը կամ գոնե սահմանը...
Այստեղ ես տեսնում եմ երկուսն էլ, իսկ երկուսը մեկում չգիտեմ արդյոք ունի որևէ անուն, թե ոչ...
Ավելի պարզ ասելու համար Ձեր թույլտվությամբ մի տեղին մեջբերում...
Ընդամենը երկու քառյակ Հրաչ Թամրազյանի «Ներշնչանք» բանաստեղծ.-ից
...
Նրանք կապված են նույն շնչառությամբ՝
Բոլոր տողերն այս՝ չափածո-արձակ,
Երբ զարկերակն է խփում համաչափ,
Երբ երգչախումբը նրանց քառաձայն
Խուլ տարերքներն է աշխարհում սանձում
Ու դուրս է հորդում դեպի այլ աշխարհ՝
Հաղթահարելով տարածքներն անձուկ
Ու սահմանները՝ քո հոգուն քաշած...
...

Ախր անպատասխան սիրուց բացի աշխարհում լիքը ուրիշ լավ բաներ կան:

...

[schuschanik]

Հրաշալի էր, ուղղակի խոսքեր չեմ գտնում մտքերս արտահայտելու համար Արձակդ տակնուվրա արեց ներքնաշխարհս, նույնիսկ ստիպեց հուզվել իրոք որ զենքերից ամենաուժեղը գրիչն է... շարունակիր շատ լավ է ստացվում......

[Selene]

Իսկ ինձ հենց այսպես դուր եկավ, ոչ էլ արձակի կարիք զգացի, ասես մեկ շնչով կարդացի Սիրո ազդեցության տակ է միայն, որ ասելիքդ կարող է լինել այնքան համառոտ, պարզ ու անկեղծ

[Amaru]

ոտանավորներդ հավանեցի
իսկ այ «Ցավը»… դուրս չեկավ… բացի նրանից, որ թեման ահավո՜ր ծեծված էր, ախր արհեստական բառերը շատ էին…մեկ էլ «ասես թե»-ները… շարունակի գրել, ասածներիցս չնեղվես էլի, դա ուղղակի իմ կարծիքն ա…

[Chilly]

Բա սա ոնց ա?

Առավոտ

Թախծոտ շշուկներ, մշուշներ աղոտ...
Մրմունջներ թաքուն հնչեցին օդում
Ու երազանքիս մեջ` մի առավոտ...
Ու առավոտում մի հրաշք կար` դու...

Եվ առավոտի վաղորդյան օդում
Քո շնչի անուշ վարդաբույրը կար,
Ու քո աչքերի երկնագույն մովում
Ծագող արևի մեղմաշունչ մի կայծ...

Անէանալով իմ էությունից,
Քո էությանը ծածուկ դիպչելով,
Ես հեռանում եմ ինքս ինձանից՝
Հավերժ դեպի քեզ՝ քեզնից փախչելով...

[Մելիք]

Դու ուզու՞մ ես լսել
Անկեղծ խոստովանանք.

Անկեղծ ասած, էս տիպի՝ չէ

Բա սա ոնց ա?

ծեծված. համարյա բոլոր արտահայտությունները մինչև քեզ մի 100 անգամ հանդիպած կլնենք, նույն ձևով:



ՄՈԴԵՐԱՏՈՐԱԿԱՆ. Խնդրում եմ, առանց անհրաժեշության ամեն բանաստեղծության համար նոր թեմա մի բացեք: Միացնում եմ ձեր թեմաները: Որպես խորհուրդ. նոր թեմա բացեք, երբ ուզում եք առանձին շարք ներկայացնել, կամ կոնկրետ բանաստեղծություն դնել քննարկման՝ ձեր ստեղծագործությունների ընդհանուր թեմայի կոնտեքստից դուրս:

[Բարեկամ]

Chilly, բանաստեղծություններդ մոտ էին մաքուր բանաստեղծությանը:
Զգացմունքներդ արտահայտում ես բավական շոշափելի: Կարդացվում ա: Ասելիքդ իմաստ ունի, արտահայտությունդ պոետիկ ա:
Լավ էր, որ զերծ էր արհեստական, խրթին պաճուճանքներից:
Լավ էր, որ նավթալինոտ "գեղարվեստականություն" չկար. "հրակեզ ու ահեղ ճառագայթի" կողքին "գժված կուրծքը" ցույց ա տալիս, որ բառեր փնտրելով ոնց որ չես զբաղվել...
Սիրո բանաստեղծություններդ բնական էին: Դուրս եկան: Սև թիթեռդ սիրուն գծեր գծեց օդում:
Հոմո-սապիենսի ֆորմուլան մերկացրեց գլխավորը:
Ոճդ լավն ա, բայց շարունակիր գրել մենակ քո համար: Մեկ-մեկ, դաժը հաճախ սպրդում ես

[Chilly]

Ռոմանտիկ պատկեր

Ռոմանտիկ պատկեր...
Գնում է աղջիկն ու լաց է լինում,
Իսկ հեռու- հեռվում մի ջահել տղա
Իրեն կորած է արդեն համարում,
Ու հուսահատված, ու հուսալքված
Սրտի փոխարեն նա պոմպ է զգում,
Որ իր արյունն է ուղղակի քաշում ու տալիս գլխին...
Մի բան կա միայն տղայի մտքին.
Մեռնել է ուզում, մեռնել ու ոչինչ,
Ոչ մի պատառիկ աղջկա խոսքից,
Ոչ մի SMS ու ոչ մի ժպիտ
Չի ուզում հիշել:
Չի ուզում տեսնել
Ինքն իրեն անգամ նա հայելու մեջ...
Ռոմանտիկ է չէ՞...
Ու ծիծաղելի,
Ու ... թույլ, երևի...
Կարող եք ազատ, ու գուցե նաև, նույնիսկ՝ անպատիժ
Ծաղրել տղային...
Հիմա նա չկա, հիմա ՆԱ չկա...

07.11.2007

[Chilly]

ՁՅՈՒՆ Է ԳԱԼԻՍ

Ձյուն է գալիս, ու համուրում
Շուրթերդ տաք, հետո հալվում...
Ու կաթիլն այդ` սեր է բուրում...

Ձյուն է գալիս, ու մի փաթիլ
Իմ շուրթին է դիպում հանկարծ,
Հետո հալվում, դառնում կաթիլ
Ու կաթիլն այդ` Սեր է բուրում...

Սեր է բուրում, ասես առաջ
Քո շուրթին է դիպել նա տաք,
Ու պոկել է խոր մի հառաչ
Սիրահարված սրտիցդ բարկ...

[Apsara]

ՁՅՈՒՆ Է ԳԱԼԻՍ

Ձյուն է գալիս, ու համուրում
Շուրթերդ տաք, հետո հալվում...
Ու կաթիլն այդ` սեր է բուրում...
..

"Ցավը" և այս բանաստեղծությունը դուրս շատ եկան: Ցավը շատ հեշտ կարդացի, ու հետաքրքիր էր, չգիտեմ, նույնիսկ ուշադրություն չեմ դարձրել, թե ինչ գրական հնարքներ կամ բացթողումներ կան, նշանակում է լավ գրվածք է:

Իսկ բանաստեղծությունդ թեթև էր ձյան փաթիլի նման, եկավ նստեց ականջիս ու հալվեց գնաց

[StrangeLittleGirl]

Chilly, «Առավոտը» բավական հաջող էր ստացվել, սիրուն պատկերներ էին, բայց տների վերջին տողերը բավական թույլ էին, նախորդ երեքի ստեղծած պատկերները փչացնում էին:

[impression]

Հմ, բան ու գործ չունեմ, դրա համար էլ կփորձեմ ես էլ կիսվել տպավորություններով, սիրելի Կծու Chilly ջան, կարդացի գրեթե բոլոր գործերդ, որ կան Ակումբում, կարող եմ ասել հետևյալը՝ մեկ-մեկ շատ դիպուկ արտահայտություններ ունես, որոնք իրոք մտածելու տեղիք են տալիս ու դուրս շատ եկան, բայց ինձ տխրեցրեց ծեծված արտահայտությունների շարանը, որոնք ասենք մինչև քո գրածը կարդալը, արդեն հասցրել էին մի քանի անգամ հոգնեցնել: Հետո՝ թեմաները նման են. գուցե փորձես անկապ ինչ-որ բանի մասին գրել, օրինակ՝ ձեր տան պահարանի, հավատա ինձ, դա շատ հետաքրքիր է, ու քեզ էլ կօգնի մի քիչ այլ կերպ պատկերացնել առարկաները, դրանց կյանք տալ, խաղալ բառերի հետ:
Այս մի քանի հեղինակներն էլ նշեմ, եթե ծանոթ չես, ազատ ժամանակ կարդա, կարծում եմ՝ դուրդ կգան, կօգնեն առավել կատարելագործվել՝ Միսաք Մեծարենց, Սիլվիա Փլաթ, Արթյուր Ռեմբո, Էդգար Պո, Պոլ Վեռլեն, Դանիել Վարուժան...

[Chilly]

Թախիծ

Քո աչքերում թաքուն թախիծ նկատեցի,
Ու թախիծն այդ գաղտագողի սիրտս մտավ,
Ու իմ սերը քո թախիծին ես ձուլեցի,
Սակայն ավա՜ղ, քո թախիծը սեր չդարձավ...

[Ուլուանա]

Թախիծ

Քո աչքերում թաքուն թախիծ նկատեցի,
Ու թախիծն այդ գաղտագողի սիրտս մտավ,
Ու իմ սերը քո թախիծին ես ձուլեցի,
Սակայն ավա՜ղ, քո թախիծը սեր չդարձավ...

Լավն էր։

[Chilly]

Լավն էր։

Շնորհակալ եմ!

Ավելացվել է 2 րոպե անց
ՔՈՒՅՐ ԻՄ, ԳԱՐՈՒՆ է

Գարու˜ն է գալիս,
Գարու˜ն, սիրելի˜ս…
Գարուն է գալիս ու լցնում խինդով,
Լցնում խենթ պարով եւ անմահությամբ
Մեր գիժ սրտերը, մեր բոց սրտերը...
Գարու˜ն է գալիս,
Գարու˜ն է, գարու˜ն...
Քու՛յր իմ գեղեցիկ, խնդա՛, ծիծաղի˜ր...
Քանի որ կրկին գարուն է եկել,
Քանի որ կրկին ամպերն են ցրվել
Այն մութ ձմեռվա,
Ու լույսն է գարնան
Իմ սիրտը շոյում,
Ուր էլ որ լինեմ`
Բանտերում մթին,
Թե քո լույս գրկում…
Ուր էլ որ լինեմ`
Գարունն է ձգում,
Գարունն է գգվում...
Իսկ դու` ծիծաղի˜ր,
Խնդա˜
Քո ջահել, լուսավոր սրտով…
Ու սիրի˜ր, սիրի˜ր, սիրիր անդադար,
Սիրիր ու հիշիր,
Որ ես էլ, այստեղ
Ամբողջ էությամբ,
Հոգով ու սրտով
Սիրու˜մ եմ, սիրու˜մ...
Ու սերն իմ հավերժ
Քոնն է լինելու,
Քու˜յր իմ,
Սիրելի˜ս...