Lianik (07.09.2010)
Chilly... Այ քեզ բացահայտում, ափսոսում էլ եմ , որ շատ չեմ կարողանում ակումբում լինել, ծանոթանալ նման ստեղծագործությունների ու նման ստեղծագործողմարդկանց:
Կարդացի բոլոր գործերդ, գրեթե բոլոր հավանեցի, որոշները շատ հետաքրքիր էին, բայց մի քանիսը շատ սիրեցի:
Ուզում եմ մի քիչ խոսել իմ հավանածների մասին…Բայց սկսեմ սկզբից…
"Homo Sapines"-ում ես կոչ տեսա, այն ուղերձ էր, որը հասավ տեղ:
"Հայտարարություն"- Հետաքրքիր էր: Հատկապես հավանեցի "Ես խենթությունս եմ կորցրել հոգուս"-ից մինչև "Ես տակ չեմ մնա, ես ձեզ կսիրեմ"-ը: Այս նախադասությունը հատկապես դուրս եկավ, գրված է պարզ, մեր առօրյա խոսքով, առաջին հայացքից կարող է հասարակ թվալ, բայց այնքան բան ասող է:
Ինչ վերաբերվում է "Ցավին", ապա ասեմ, որ ինձ առաջին տարբերակը դուր եկավ:
Այնքան դիպուկ ու այնքան չիշտ գրված խոսքեր…Եթե մի սրտում կարոտ սերմանես,
Ուրեմն ամեն-ամեն ինչ ունես
Այդ նույն սրտին տեր դառնալու համար,
Միայն թե պետք է իսկապես սիրես...
Եթե մի սրտում թախիծ սերմանես,
Ու եթե սիրտդ ձուլես այդ թախծին,
Ուրեմն իմացիր. արդեն սիրում ես
Միայն թե պետք է սերդ պահպանես...
"Ես ներում եմ քեզ"- Հուզեց, շատ հավանեցի ու սիրեցի:
"Ես-ի քավություն"- Անկեղծ էր, չափազանց անկեղծ, չնայած որ անկեղծությունը չափազանց չի լինում: Այն կամ լինում է, կամ ոչ: Այս գործդ մի հայելի էր, որ ստիպեց ինքներս մեզ նայել ու տեսնել…
"Խառն եմ"
Գիտեք ի՞նչ եմ տեսնում Chilly-ի գործերում: Հենց Նրան… Հազվադեպ են մարդիկ այնքան անկեղծ ստեղծագործում, որ թույլ տան տեսնես իրենց: Բայց այստեղ ես տեսնում եմ Chilly-ին: Տեսնում եմ նրա կյանքի տարբեր փուլերը, կատարվող փոփոխությունները, տեսնում եմ սկզբում սեր-կիրք ապրողին, հետո փնտրողին, հարցեր տվողին, այնուհետև գալիս է ճիշտը սխալից փորձել տարբերողը, իրականը ու իրեն փնտրողը ու խճճվողը: "Խառն եմ"-ն էլ հենց այդ խճճվածություն է արտահայտում: Chilly-ի անցնում է իր ուղին, ապրում այն ու մեզ էլ դրա դիտորդը դարձնում:
---------- Ավելացվել է՝ 13:58 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 13:53 ----------
Մենախոսություն
Լինել... չլինել...
Լինել առանց քեզ...
Չլինել քեզ հետ...
Չլինել հոգուդ կայծակների մեջ,
Չլինել ինձ հետ...
Քեզ չսիրելով`
Ողջ տիեզերքում քեզ գերադասել,
Ու լքել նրանց, ովքեր սիրում են առանց սիրվելու...
Չլինել ոչինչ...
Դատարկ հույսերի դատարկված տոպրակ...
Խելագար վազքի ընթացքում դեմքիս
Մերթընդմերթ խփվող կաթիլների պես
Ես չեմ հասկանում, թե ու՞ր եմ ընկել,
Չեմ տեսնում էլ ինձ,
Չկա ոչ աշխարհն ու ոչ դու` կողքիս...
Ոչ մի տիեզերք ինձ չի պարուրում...
Ցնդել եմ:
Գիժ եմ:
Լացել եմ ուզում:
Չգիտեմ,
Հիմա ես ու՞ր եմ վազում...
Իմ տիեզերքում պայթյունի նման մի բան էր գվվում...
Խելագար եմ չէ՞...
Ձուլվել եմ քամուն
Ու հիմարի պես վազում եմ անդունդ...
Խելագար կյանքի խելագար ծնունդ...
Արթնանալ է պետք,
Սակայն չեմ կարող. արթուն եմ արդեն...
Ու գարուններս անէացել են...
Եվ իմ գարունը ես էլ չեմ տեսնում...
Կողակի՞ցս ես:
Է՞գս ես արդյոք
Ասա, գարունս որտե՞ղ ես պահել,
Կամ էլ ինձ լքիր
Ու գարունս ինձ կրկին կգտնի...
Լքիր ինձ...
Լքիր...
Լքիր ինձ...Աղոթք
Ես
Մոլորվել եմ
Ժամանակի մեջ...
Ներսս խարխուլ է,
Ներսս
Կարծես թե
Ինձնից հեռու է...
Ես
Մոլորվել եմ
Խեղդուկ, խենթացող
Իրականության
Ու իմ իսկ կյանքի
Ոլորաններում:
Անցյալիս հեռու
Հորատանցքերում
Հրդեհ եմ սարքել
Ու մոլորել եմ ինքս ինձ այնտեղ,
Որ էլ դուրս չգամ...
Հոգնած իմ շուրջը
Տիրող ամենից,
Ինչ ճիշտ է թվում`
Ես ջուր եմ ուզում,
Մի անարատ կում,
Եվ կրակի մեջ այդ ջուրն եմ փնտրում,
Սակայն` ապարդյուն...
Տե՛ր իմ,
Ընկե՛ր իմ,
Օգնիր ինձ չապրել,
Թե սա է կյանքը...
Օգնիր ինձ տխրել,
Թե այս ամենն է
Այնքան ցանկալի
Կյանքի բերկրանքը:
Աղոթքս քոնն է,
Զոհաբերում եմ
Մարմինս, հոգիս,
Ամենն ինչ ունեմ,
Ու փոխարենը
Մի բան եմ խնդրում`
Ինձ ջուր տուր մի կում...
այստեղ ես տանն եմ...Իսկ սրանք հոգուց հոգուն էին ուղված, սրանք հարազատ էին, սրանք .... Խոսքեր չեմ գտնում: Սրանց համար քեզ հատուկ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆՇնչի՜ր
Շնչի՜ր, օրդ նոր է բացվում,
Քեզ մաղթում եմ անամպ երկինք,
Շնչի՜ր,
Օրդ քեզ է հասնում
Քո բարության ու քո լույսի
Արգասիքով խի՜տ հագեցած,
Շնչի՜ր...
Օդը լույս կբերի...
Սիրում եմ քեզ...:
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Չգիտեի տեղադրել թե՞ չէ, բայց վերջը որոշ մարդիկ համոզեցին դնել
Ողջույն, սիրելիս,
Այսօր տոնում ենք,
Այսօր տոնում ենք իմ վերադարձը
Երազի երկրից
Ուր ես հեռացել.
Ու գնում էի
Դեպի հեռուներն
Անիմանալի...
Ողջույն, կյանքիս մեջ
Իմաստներ դրած
Իմ կապուտաչյա...
Ողջու՜յն, խենթացնող
Սևուկ աչքերով
Փոքրիկ սատանա...
Ողջու՜յն, իմ կրակ,
Շագանակագույն քո աչուկներով,
Որ երկինքներ ես հրդեհել իմ մեջ...
Եկել եմ, ահա՜
Եկել եմ հիմա,
Որ էլի գնամ
Դեպի կղզիներն
Անիմանալի...
Գիտեմ, Որ դու ինձ
Դեռ կկարոտես,
Գիտեմ, որ դու ինձ
Դեռ շատ կսիրես,
Դեռ կմխրճվես
Խորքերը սիրուս,
Ու շնչակտուր, հազիվ կհասցնես
Սենյակի դուռը
Կողպել մինչև լույս,
Որ ուրիշ ոչ ոք
Սերդ չխլի՜...
Գիտեմ, սիրելիս,
Դեռ էլի շատ բան
Գիտեմ քո մասին,
Սակայն չեմ ասի,
Չէ որ չասվածը թանկ է ավելի...
Լսիր, սիրելիս
Շառաչը կյանքի,
Մխրճվի՜ր սիրուս
Խորքերը տաքուկ.
Սա կոչվում է կյա՜նք…
*e}|{uka* (18.10.2010), A.r.p.i. (18.10.2010), Ariadna (18.10.2010), E-la Via (18.10.2010), einnA (18.10.2010), impression (18.10.2010), Lianik (22.10.2010), matlev (18.10.2010), Maverick (18.10.2010), Meme (22.10.2010), Nadine (18.10.2010), rainbow (18.10.2010), Renata (17.09.2011), Tig (18.10.2010), Yeghoyan (18.10.2010), Արևածագ (18.10.2010), Արևհատիկ (31.10.2010), ԿԳԴ (10.11.2010), Նաիրուհի (18.10.2010), ՆանՍ (19.10.2010), Սլիմ (18.10.2010)
Որոշ մարդիկ դու ես![]()
Մուշ, լավ ես գրել, բայց լավ չի որ ընդհանրապես սա գրել ես…![]()
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
այ էսքանը լավն էր
մնացածը բան չասեց
հավաքի քեզ, Մուշ, դու չափածո լավ ես գրում, մի կրկնի էն, ինչ մինչև քեզ արդեն վաթսուն անգամ ասել են`
Ողջու՜յն, խենթացնող
Սևուկ աչքերով
Փոքրիկ սատանա...
սենց տողերը, հա, սիրուն են, բայց էնքան են ծեծվել, ոնց որ ասես` բա իմացաք, գետը երկու ափ ունիՇագանակագույն քո աչուկներով,
Որ երկինքներ ես հրդեհել իմ մեջ...
չեմ ասում , որ մտածես ինչ առնետն եմ ես, ուղղակի ուզում եմ նորից լավ գրես
դրա համար նախապայմաններ են պետք, հա բա ոնց, բա գտի դրանք
դու լավ ես գրում, լավ գրի![]()
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Chilly (18.10.2010), impression (18.10.2010), My World My Space (18.10.2010)
Chilly (18.10.2010)
Մուշ ջան, հենց սկսում ես քեզ համոզել, մտքերիցդ սկսում ա հոտ գալ.... մաքուր օդի հանի.... խեցուդ մեջ խոնավություն կա....
Chilly (18.10.2010)
Չեմ կարողանում ժպիտս զսպել,
Երբ քո այս գործն եմ ես նորից կարդում,
Չեմ կարողանում ինքս ինձ չխաբել
ՈՒ կարծել, որ սա հենց ինքս եմ գրում...
Չեմ կարողանում չհպարտանալ,
Որ մեր հայ լեզուն ճարտար է այնքան,
Որ սուր մտքի հետ, սիրող սրտի հետ
Միացավ, դարձավ հանճարեղ մի բան:
Իսկ եթե լուրջ, հմայված եմ քո այս գործով: Շնորհակալություն:
---------- Ավելացվել է՝ 18:41 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 18:27 ----------
Շատ սիրեցի այս գործդ: Բայց մի բառ դուրս չեկավ` ներող եղիր: Այն է. "Չիլի":
Բավականին հաջող կարողանում ես կենդանի պատկերներ ստանալ, և այդ պատճառով քո գործերը կլանում են մարդկանց: Լինի չափածո, թե արձակ:
Կոնկրետ "Ցավի" մասին... Մթնոլորտը շատ լավն է, խոսք չկա: Բայց, ըստ ինձ, ինչ-որ չի ստացվում: Ինձ համար` իմ մտածելակերպի,- պատճառը պարզ է: Բացատրեմ:
Այս գործի, այսպես ասած` անկյունաքարը, հետևյալ տողերն են. "Իսկ նա սիրում էր..." Եվ այս անկյունաքարը... դե... ոչ մի կերպ չի ցանկանում համաձայնվել քո առաջարկած վերջաբանի հետ: Կարծում եմ, որ նա` անկյունաքարը, ձգտում է մոտավորապես նման մի բանի.
"... Ցավը դեռ պտտվում էր սենյակում: Տղան պառկած էր անշարժ, միայն ծանր, անհամաչափ շնչառությունն էր մատնում նրա ներկայությունը: Ցավը կամացուկ շրջում էր սենյակում ու երբեմն յուրովի քնքուշ շոյում Տղայի գլուխը... Տղան սիրում էր...
Աղջիկը վերջին անգամ նայեց տղային ու բացեց դուռը: Տղայի ձայնը ստիպեց նրան կանգ առնել:
- Սպասիր... Վերցրու...
- Ինչ ասացի՞ր:
- Շանսը... Վերցրու:"
Ներող եղիր, եթե ինչ-որ բան ասածիցս դուրդ չեկավ: ՈՒղղակի ինձ թվաց, թե դու ճշմարիտ սիրո մասին ես խոսում: Իսկ ճշմարիտ սերը չի կարող շանս չտալ, հավատա... Հիշիր հենց քո իսկ տողերը. "Չեմ կարողանում ժպիտս զսպել..."
Ժող, նենց եմ ուրախանում որ իմ էս թեմայում սենց ակտիվություն ա լինում
Նախ, շնորհակալ եմ բոլորիդ, դիտողությունները տեղին էին, հաշվի կառնեմ, դա հաստատ:
Sambitbaba, չհասկացա թե ի՞նչ է արել քեզ իմ մականունը (մանավանդ որ Ադամ մականունով ակումբցի արդեն ունենք)իրականում այդ բանաստեղծությունն իրոք նվիրված է Եվա անունով աղջկա...
«Ցավը» պատմվածքս կարելի է ասել իմ առաջին արձակ փորձն է, ու ասեմ, որ այն հիմա այդքան էլ լուրջ չեմ ընդունում` շատ թերի ու թույլ գործ համարելով:
«Չեմ կարողանում»-ը նույնպես իմ ամենասիրած ստեղծագործությունների շարքին չի պատկանում:
Ամեն դեպքում շնորհակալ եմ:
Հ.Գ. Իրականում ակումբում դնում եմ դեռ խակ ստեղծագործություններ, ու քննադատություններն ինձ շատ օգնում են հասկանալու ինքս իմ ստեղծագործությունները: Ես երբեք չեմ համարել թե բանաստեղծ եմ կամ ինչ-որ հատուկ տաղանդ ունեմ գրելու, գրում եմ բացառապես իմ հաճույքի համար, քիչ թե շատ հաջող ստացվածներով էլ կիսվում եմ այստեղ` Ձեզ հետ![]()
E-la Via (20.10.2010), Lianik (22.10.2010), Maverick (20.10.2010), My World My Space (20.10.2010), Sambitbaba (20.10.2010), Tig (20.10.2010), Արևածագ (20.10.2010), Եկվոր (20.10.2010), Շինարար (20.10.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ