Ուշադրություն դարձրե՛ք վերնագրին. Խոստովանանք.../ավելին ասել չեմ ուզում/
Իրար տակ գրես, թե իրար կողք, իրար հետևից, թե նոր տողիցՄի նեղացի, բայց եթե այս նույն մտքերը արձակ գրես շաատ գեղեցիկ սիրո խոստովանություն կստացվիև այլն և այլն, դրանից խոստովանության դեպի գեղեցիկը փոխվելու տրամաբանական ընթացքը չեմ հասկանում: Եթե ըստ քեզ կլինի գեղեցիկ, ուրեմն արդեն գեղեցիկ է...բայց դե.
Բանաստեղծությունը որոշակի կառուցվածք ունի, ինչ-որ կանոններ, բայց ես դրանք չգիտեմ ու ըստ իս մարդն իր խոհերը կամ զգացումները փոխանցելիս ինքն է ընտրում արձակի կամ չափածոյի տարածքը կամ գոնե սահմանը...
Այստեղ ես տեսնում եմ երկուսն էլ, իսկ երկուսը մեկում չգիտեմ արդյոք ունի որևէ անուն, թե ոչ...
Ավելի պարզ ասելու համար Ձեր թույլտվությամբ մի տեղին մեջբերում...
Ընդամենը երկու քառյակ Հրաչ Թամրազյանի «Ներշնչանք» բանաստեղծ.-ից
...
Նրանք կապված են նույն շնչառությամբ՝
Բոլոր տողերն այս՝ չափածո-արձակ,
Երբ զարկերակն է խփում համաչափ,
Երբ երգչախումբը նրանց քառաձայն
Խուլ տարերքներն է աշխարհում սանձում
Ու դուրս է հորդում դեպի այլ աշխարհ՝
Հաղթահարելով տարածքներն անձուկ
Ու սահմանները՝ քո հոգուն քաշած...
...
Ախր անպատասխան սիրուց բացի աշխարհում լիքը ուրիշ լավ բաներ կան:
'
Մեջբերել
Էջանիշներ