Դու ուզու՞մ ես լսել
Անկեղծ խոստովանանք.
Դե, ուրեմն, լսիր
Ու մի շրջվիր երբեք,
Երբեք մի հեռանա
Մինչև վերջ չլսած.
Քեզ համար դա դատարկ,
Հասարակ մի բան է.
Ինչու՞ ես դու սիրում
Քեզ սիրողին տանջել...
Գիտե՞ս, միայն դու չես.
Մարդկությունն է այդպես:
Դու գիտե՞ս ինչ է սերը,
Ի՞նչ է նշանակում
Ինչ-որ մեկին սիրել,
Ինչ-որ մեկի համար
Գիշերը չքնել,
Ինչ-որ մեկի համար
Ինքդ քեզ մոռանալ,
Քեզանից հեռանալ
Ու կողքից քեզ դիտել,
Ու քեզ չճանաչել...
Դու ոչինչ չգիտես,
Չե՜ս կարող իմանալ.
Քո բնույթը չէ դա:
Քո սրտում բաբախող
Սառույցի այդ փոքրիկ
Ու դաժան կտորից
Դեռ կաթիլ չի կաթում,
Ժամանակն է, սակայն...
Ինչպիսի՞ն են թվում
Քո աչքերը հենց քեզ.
Դու տեսնու՞մ ես արդյոք
Դրանցում հրակեզ
Ճառագայթն այն ահեղ,
Որ այրում է սրտեր,
Արարում է մարտեր,
Որի մի հպումից
Այրվում են քաղաքներ...
Դու տեսնու՞մ ես արդյոք
Աչքերում քո լուսե
Լույսը այն հնազանդ,
Որ ենթարկում է իրեն
Տիեզերքներ անթիվ,
Ու սրտեր բազմազան:
Որ լոկ մի տեսնելով
Ստրկանում են հավետ
Սպարտակները բոլոր:
Սպասի՜ր, դեռ մի գնա,
Ես դեռ չեմ վերջացրել,
Այն, որ սիրում եմ քեզ`
Կարելի է պատմել
Տարիներ շարունակ,
Կարելի է պատմել
Ճիշտ այնքան ժամանակ,
Քանի երկիրը կա,
Քանի մարդկանց սրտում
Բաբախող սառույցի
Այդ փոքրիկ կտորից
Հազարից մի անգամ
Կաթիլներ են կաթում,
Երբ որ նրանց կողքին
Լինում է գեթ մի մարդ,
Որի գժված կրծքում
Սառույցի փոխարեն
Հրաբուխ է դրված...
Մեջբերել
Էջանիշներ