Այնքան էլ չհասկացա, թե ի՞նչ ասել է "ճռռոց", բայց ինձ թվաց, որ իրոք, անբարեկիրթ մի բան եմ արել: Մի երկու օր դա գլխիցս դուրս չէր գալիս և այսօր արդեն ես պատրաստվել էի ներողություն խնդրել և քեզանից, և, ինչ խոսք, որ առաջին հերթին` Չիլիից: Բացեցի "Դար" Ակումբը, մտա "Ստեղծագործողի անկյուն" ու... չգիտեմ ինչ փչեց խելքիս` սկզբում բացել Շինարարի պոեզիայի էջը (ի միջի այլոց, Շինարար, միգուցե սա էլ` քվանտային նախազգացու՞մ է): Այնտեղ, #86 գրառումը, որը Եղոյանը հասցեագրել է Վորդին, վերջ տվեց իմ` ոչ կոռեկտ լինելու պատճառով ինքս ինձ քարկոծելուն : Իսկ մնացածը կարող եմ հեշտորեն բացատրել քեզ, սիրելի Բալզամո.Juzeppe Balzammo-ի խոսքերից
Գրածս "ճռռոց" է (ինչ էլ որ այն նշանակի) քեզ համար, բայց ոչ ինձ: Կարծում եմ, որ այս էջերի վրա մենք մեզ ցուցադրաբերում ենք տարբեր կողմերից (ստեղծագործող, հոգևոր, փիլիսոփայական և այլն) հենց նրա համար, որպեսզի բացահայտենք (կամ` ճռռանք) մեկմեկու մեր հոգու, սրտի և մտքի էությունը, ինչով էլ հենց մենք հարստացնում ենք մեկմեկու:
Չիլի ջան, կոնկրետ քեզ, իմ "ճռռոցով" ես ցանկացա ասել հետևյալը: Դարեր շարունակ մենք սովորել ենք, որ, երբ մենք պայքարում ենք մեր ներքին Եսի հետ (ես կասեի` մեր բազում ու տարբեր Ես-երի հետ), այդ պայքարից ստեղծագործություն կամ փիլիսոփայություն կամ, ավելի ճիշտ, մեր կյանքի իմաստությունն է ծնվում: Եթե դա ճիշտ էր, - ճիշտ էր մի որոշ ժամանակ առաջ, մեր նախկին իրականության համար, մեր նախկին կյանքի համար: Բայց հիմա մեր կյանքն էլ, մեր իրականությունն էլ փոխվել է և ամեն ինչ այլ կերպ է ընթանում: Եվ այդ նոր իրականության մեջ` քո համաձայնությունը, քո միասնությունը, քո ներդաշնակությունը քո Ես-երի հետ շատ ու շատ ավելի լավ արդյունքների է բերում, քան քո պայքարը ինքդ քեզ հետ: Իհարկե, չմոռանանք նաև տաղանդի առկայությունն էլ, ինչը որ բավականին մեծ հաջողությամբ դու ցուցաբերում ես քո պոեզիայի մեջ:
Մեջբերել
Էջանիշներ