Չէ, Չիլի ջան, սխալ մի հասկացիր: Մականունդ լրիվ նորմալ է ու ես նրա հետ ոչ մի պրոբլեմ չունեմ: ՈՒղղալի այս գործդ իր մեջ այնքան քաղցրություն է պարունակում` ինձ համար: Եվ չիլին էլ այդ քաղցրությանը... դե, չի համապատասխանում, էլի...
Ներող եղիր, նոր եմ սկսել կարդալ գործերդ, հասել եմ հինգերորդ էջին, և սա միայն սկզբնական տպավորություններս են: Չեմ կասկածում, որ առջևումս հաճելի անակնկալներ են սպասվում: Երևի այդ է պատճառը, որ չեմ շտապում միանգամից կարդալ. երկակացնում եմ հաճելի ժամանցը:
Chilly (20.10.2010)
Chilly-ի խոսքերից
Չգիտեի տեղադրել թե՞ չէ, բայց վերջը որոշ մարդիկ համոզեցին դնել
Ողջույն, սիրելիս,
Այսօր տոնում ենք,
Այսօր տոնում ենք իմ վերադարձը
Երազի երկրից
Ուր ես հեռացել.
Ու գնում էի
Դեպի հեռուներն
Անիմանալի...
Ողջույն, կյանքիս մեջ
Իմաստներ դրած
Իմ կապուտաչյա...
Ողջու՜յն, խենթացնող
Սևուկ աչքերով
Փոքրիկ սատանա...
Ողջու՜յն, իմ կրակ,
Շագանակագույն քո աչուկներով,
Որ երկինքներ ես հրդեհել իմ մեջ...
Եկել եմ, ահա՜
Եկել եմ հիմա,
Որ էլի գնամ
Դեպի կղզիներն
Անիմանալի...
Գիտեմ, Որ դու ինձ
Դեռ կկարոտես,
Գիտեմ, որ դու ինձ
Դեռ շատ կսիրես,
Դեռ կմխրճվես
Խորքերը սիրուս,
Ու շնչակտուր, հազիվ կհասցնես
Սենյակի դուռը
Կողպել մինչև լույս,
Որ ուրիշ ոչ ոք
Սերդ չխլի՜...
Գիտեմ, սիրելիս,
Դեռ էլի շատ բան
Գիտեմ քո մասին,
Սակայն չեմ ասի,
Չէ որ չասվածը թանկ է ավելի...
Լսիր, սիրելիս
Շառաչը կյանքի,
Մխրճվի՜ր սիրուս
Խորքերը տաքուկ.
Սա կոչվում է կյա՜նք…
Ինչքա՜ն լավն էր էս մեկը, մնացածների նման....բայց հավեսը նա էր,որ տարբեր աչքերի գույներ ունեցող աղջիկների մասին գրել էիք, նենց հաճույքով կարդացի,ու էլի մի քանի անգամ կկարդաի...Ապրեեեեե՜ք
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Ի դեպ՝ պետք չի Chilly-ն շփոթել Chilli-ի հետ: Կարելի է ասել՝ հականիշներ են
:
Chilly (22.10.2010), Lianik (22.10.2010), My World My Space (23.10.2010), Ռուֆուս (23.10.2010)
Իրականում ի սկզբանե մականունս հենց Chilli է եղել, վերջին իգրեկը ազգանվանս առաջին տառի շնորհիվ հետո եմ փոփոխելԻ դեպ՝ պետք չի Chilly-ն շփոթել Chilli-ի հետ
Փաստորեն (լեզվաբանորեն ասած)՝ իմաստատարբերակիչ ազգանուն ունես: Chilly-ն ավելի լավն ա
[/offtop]
Քո ուղին
Դու խառնում ես թացը չորին,
Դու փախչում ես քո կյանքից,
Գիրկ ես բացում ամեն նորին,
Չես խուսափում տանջանքից...
Այն, ինչ քոնն է, դեն ես նետում,
Ցանկանալով ավելին,
Հոգուդ ամեն ճիչն ավետում
Քո ըստեղծած աշխարհին:
Թվում է քեզ, թե կարող ես,
Թվում է, թե կհասնես,
Սակայն ուղին քո աղոտ է
Ճամփեքդ` մութ ու անտես...
Չես հավատում քո աղոթքին,
Բայց ուզում ես, որ մաքրի...
Ի՞նչ ես դարձրել դու քո ուղին,
Ի՞նչ ես այսքան անհանգիստ...
ներողություն եմ խնդրում առանց երկրորդ անգամ կարդալու տեղադրելուս համար, գրեցի հենց էստեղ, հենց հիմա, հենց լավ էլ արեցի... թեկուզ և թույլ է ու անարժեք...
Վերջին խմբագրող՝ Chilly: 10.11.2010, 03:29:
*e}|{uka* (10.11.2010), Agni (10.11.2010), Ariadna (10.01.2011), Arpine (27.11.2011), davidus (10.11.2010), E-la Via (10.11.2010), einnA (10.11.2010), impression (10.11.2010), Lianik (10.11.2010), Mark Pauler (10.11.2010), Maverick (10.11.2010), Meme (10.11.2010), murmushka (13.11.2010), My World My Space (10.11.2010), Nadine (15.12.2010), paniaG (10.11.2010), rainbow (11.11.2010), Renata (17.09.2011), Sambitbaba (28.07.2014), Tig (10.11.2010), Yeghoyan (10.11.2010), Ամպ (10.11.2010), Արևածագ (10.11.2010), Դեկադա (10.11.2010), Եկվոր (13.11.2010), Ինչուիկ (11.01.2011), ԿԳԴ (10.11.2010), Մանուլ (13.12.2010), Նաիրուհի (10.11.2010), ՆանՍ (10.11.2010), Շինարար (10.11.2010), Ջուզեպե Բալզամո (10.11.2010), Ռուֆուս (10.11.2010)
պուպուշն էր
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Chilly (10.11.2010), E-la Via (10.11.2010), My World My Space (10.11.2010)
Հա, ամեն ինչ իր տեղում էր, համա Թումանյանիս ը-ն ինչի՞ ես գողացել...
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Chilly (10.11.2010)
Վա՜յ, Թումանյանը քոնն է՞ր, կներես, չեմ իմացել... շնորհակալ եմ, պաչ...
Մուուու՜՜՜շ հարազատ է: Քոնն է, բայց և իմը…
Քո ուղին է, բայց և way-ի ուղուց է
Ապրես...
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Մուուու՜՜՜շ հարազատ է
Քո ուղին է, բայց և way-ի ուղուց է
Ապրես
E-la Via (10.11.2010)
Վուուույյյ…
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Chilly (10.11.2010)
պարտադիր պայման չիՎուուույյյ
E-la Via (10.11.2010)
Ապրես, Մուշ ջան, շատ լավն էր, ամեն ինչ տեղում էր, նաև «ը»-ն: Չկա ուղի, որի գոնե մի կողմում տաճար չլինի… քեզ մաղթում եմ՝ հայացքդ միշտ դեպի տաճարը լինի
1դար=3155760000 վայրկյան։ Անտեղի մի՛ ծախսիր դարդ։
թոթովանք...
Իմ անանուն...
Ինձ լցրել ես քո ժպիտով,
Որ չեմ տեսել…
Քո անունով,
Որ չեմ լսել…
Ամեն ինչում
Աչքերն են քո,
Որ դեռ երբեք ինձ չեն այրել…
Շուրթերդ են,
Որ ինձ երբեք
Ձուլված չկան…
Իմ անանու՜ն…
Հառնիր իմ մեջ,
Թող արթնանան երազներս
Իրենց քնից,
Թող թևածի
Դանդա՜ղ ու մոտ
Նետաձիգը սեր նվիրող…
Իմ անանու՜ն…
Թույլ տուր հիմա
Շնչել քեզնով,
Ապրել քո մեջ,
Ու հալվելիս
Թույլ տուր հալվել քո՛ արևով…
Agni (14.12.2010), Ariadna (10.01.2011), E-la Via (13.12.2010), einnA (13.12.2010), Lianik (13.12.2010), Maverick (14.12.2010), Meme (13.12.2010), My World My Space (14.12.2010), Nadine (15.12.2010), Renata (17.09.2011), Sambitbaba (26.01.2011), SSS (24.12.2010), Tig (13.12.2010), Yeghoyan (14.12.2010), Արևհատիկ (16.12.2010), Դեկադա (13.12.2010), Եկվոր (23.12.2010), Երկնային (14.12.2010), Ինչուիկ (11.01.2011), ԿԳԴ (13.12.2010), Մանուլ (13.12.2010), Ջուզեպե Բալզամո (15.12.2010), Ռուֆուս (13.12.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ