Ես անընդհատ ասում եմ, որ ծաղիկներ տանել չեմ կարողանում, բայց դե անամոթաբար ստում եմ:
Ուղղակի չեմ սիրում, երբ ինձ «մեռած» ծաղիկներ են նվիրում: Հողի մեջ հազար անգամ ավելի սիրուն են, նամանավանդ՝ երբ սպասում ես, որ ուր որ է կծաղկեն:
Իսկ պոկած ծաղիկներ չեմ սիրում, չեմ սիրում որ ծաղիկներին բազմաթիվ պատանքների մեջ են դնում, վրան զանազան-զարմանազան ներկեր ու փայլեր լցնում:
Փոքր ժամանակ, «Խորհրդավոր պարտեզ» գիրքն առաջին անգամ կարդալուց հետո, ես էլ էի ուզում լի՜քը ծաղիկներ աճեցնել, բայց մենք այգի չունեինք:
Հիմա արևածաղիկներ եմ շատ սիրում, որովհետև չնայած իրենց սերմերի վատ համբավին, ամենադրական ու լուսավոր ծաղիկներն են:
Դաշտային համեստ, անհայտ ու պուճուր ծաղիկներն եմ սիրում:
Հա, մեկ էլ կակտուսներ:
Վարդեր էլ սիրում. ընտիր մուրաբա է իրենցից ստացվում:
Էջանիշներ