Էպիգրամ` անհայտ գիտնականին...

Սլանում ես քայլքով քո անջահել,
Քիթդ տնկած առաջ` իբրև ածիլ,
Ո՞վ է արդյոք կյանքդ այդպես մաղել
Ու հնարել գլուխդ` վարակածին...

Էպիգրամ անհայտ կնոջը...

Փալասացած հոգով ու երազով
Կախված կյանքից անբախտ` բախտին հլու,
Գոյությանդ սիրտը փոխած հալով,
Էլ դու չունես ոչինչ կյանքին տալու: