Էպիգրամ` անհայտ գիտնականին...
Սլանում ես քայլքով քո անջահել,
Քիթդ տնկած առաջ` իբրև ածիլ,
Ո՞վ է արդյոք կյանքդ այդպես մաղել
Ու հնարել գլուխդ` վարակածին...
Էպիգրամ անհայտ կնոջը...
Փալասացած հոգով ու երազով
Կախված կյանքից անբախտ` բախտին հլու,
Գոյությանդ սիրտը փոխած հալով,
Էլ դու չունես ոչինչ կյանքին տալու:
Էջանիշներ