Գաղտնիք չէ, որ մեր երկրում խիստ տարածված երևույթ է կաշառակերությունը։ Հասկանալի է, որ այն ամենուր կա և միշտ էլ եղել է, բայց մեր երկրում այն աղետալի չափերի է հասնում և օր-օրի ծաղկում՝ ընդգրկելով մեր կյանքի բացարձակապես բոլոր ոլորտները՝ չնայած դրա դեմ իբր տարվող «ուժեղ» պայքարին։ Իրականում ծիծաղելի և միաժամանակ ցավալի է այն հանգամանքը, որ դրա դեմ «պայքարում է» հասարակության այն զանգվածը, որն ամենաշատն է թաղված այդ չարիքի մեջ։ Հետևաբար ստացվում է անհեթեթ մի պատկեր. կաշառակերները պայքարում են իրենք իրենց դեմ... իսկ արդյունքի մասին խոսելն անգամ ավելորդ է։ Պարզ է, որ այդ պայքարը զուտ ձևական բնույթ է կրում և արդյունք տալ չի կարող։
Ի՞նչ եք կարծում, հնարավո՞ր է արդյոք պայքարել այս չարիքի դեմ՝ փորձելով գոնե նվազագույնի հասցնել այն։ Եվ եթե այո, ապա ինչպե՞ս։ Ի՞նչ կոնկրետ միջոցներ կարելի է ձեռք առնել դրա դեմն առնելու համար։ Ի՞նչն է նպաստում դրա աճին։ Կարծում եք՝ կաշառակերությունը հասարակության ընդհանուր բարոյալքման կամ ծանր սոցիալական պայմանների հետևա՞ն ք թե՞ պատճառ։
Երևի մի քիչ բարդ հարցեր եմ տալիս, բայց եկեք փորձենք միասին պատասխաններ գտնել։ Արտահայտեք ձեր կարծիքը։
Էջանիշներ